The concentrations of Mn and Zn in

The concentrations of Mn and Zn in both plant species and in all treatments (except in B. vulgaris with manure treatment) were in excess of the threshold micronutrient concentration in animal feeds (>70 and 100 mg kg−1 Mn and Zn, respectively; Georgievskii et al., 1982). The concentration of Cu in B. maritima in all treatments did not exceed the threshold for animal feed ( 2.16 > 1.53 mg kg−1 in olive husk, control and manure, respectively; B. maritima: 5.05 > 3.88 > 2.35 mg kg−1 in control, olive husk and manure, respectively).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความเข้มข้นของ Mn และ Zn ในสปีชีส์ของพืชทั้งสอง และ ในการรักษาทั้งหมด (ยกเว้นใน vulgaris เกิดมีมูลรักษา) ได้เกินกว่าขีดจำกัดความเข้มข้น micronutrient ในตัวดึงข้อมูลสัตว์ (> 70 และ 100 มิลลิกรัม kg−1 Mn และ Zn ตามลำดับ Georgievskii et al., 1982) ความเข้มข้นของ Cu ในกานน้ำเค็มที่เกิดในการรักษาทั้งหมดไม่เกินขีดจำกัดสำหรับอาหารสัตว์ (< kg−1 20 mg)ความเข้มข้นระยะในทั้งสองชนิดได้ถึงขีดจำกัดสำหรับอาหารสัตว์ของ kg−1 50 mg (อานูป et al., 1998) อย่างไรก็ตาม เมื่อค่าถูกแสดงตามน้ำหนักสด การเกินขีดจำกัดก่อตั้งขึ้น โดย EU สำหรับใบผักในอาหาร (0.3 มิลลิกรัม kg−1 คณะกรรมการชุมชนยุโรป 2001) ในทั้งสองชนิด (vulgaris เกิด: 3.63 > 2.16 kg−1 > 1.53 มิลลิกรัมในแกลบมะกอก ควบคุม และ มูล ตามลำดับ เกิดกานน้ำเค็ม: 5.05 > 3.88 kg−1 > 2.35 มิลลิกรัมในการควบคุม มะกอกแกลบ และ มูล ตามลำดับ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

The concentrations of Mn and Zn in both plant species and in all treatments (except in B. vulgaris with manure treatment) were in excess of the threshold micronutrient concentration in animal feeds (>70 and 100 mg kg−1 Mn and Zn, respectively; Georgievskii et al., 1982). The concentration of Cu in B. maritima in all treatments did not exceed the threshold for animal feed (<20 mg kg−1).

Lead concentrations in both species did not reach the limit for animal feed of 50 mg kg−1 (Geeson et al., 1998). However, when values were expressed on a fresh weight basis, the limit established by the EU for leaf vegetables in foodstuff (0.3 mg kg−1, Commission of the European Communities, 2001) was exceeded in both species (B. vulgaris: 3.63 > 2.16 > 1.53 mg kg−1 in olive husk, control and manure, respectively; B. maritima: 5.05 > 3.88 > 2.35 mg kg−1 in control, olive husk and manure, respectively).

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเข้มข้นของแมงกานีสและสังกะสีในพืชทั้งสองชนิดในการรักษาทั้งหมด ( ยกเว้น บี ด้วยการรักษาแบบใช้ ) ในส่วนที่เกินจากเกณฑ์ชนิดความเข้มข้นในอาหารสัตว์ ( > 70 และ 100 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 Mn และ Zn ตามลำดับ ; georgievskii et al . , 1982 ) ความเข้มข้นของทองแดงในพ. maritima ในการรักษาทั้งหมด ไม่เกินที่กำหนด ( 20 กิโลกรัม ต่ออาหารสัตว์ < − 1 ) .

ความเข้มข้นตะกั่วในทั้งสองชนิดไม่ได้ถึงขีด จำกัด ของ 50 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัมอาหารสัตว์ ( − 1 geeson et al . , 1998 ) อย่างไรก็ตาม เมื่อค่าที่แสดงออกบนพื้นฐานของน้ำหนักสด จำกัด ที่จัดตั้งขึ้นโดยสหภาพยุโรปสำหรับใบผักในอาหาร ( 0.3 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 , คณะกรรมาธิการประชาคมยุโรป , 2544 ) คือเกินทั้ง 2 ชนิด ( B . vulgaris : 3.63 > > 1.53 2.16 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 ในเปลือกมะกอกการควบคุมและปุ๋ยคอกตามลำดับ ; B maritima : 5.05 > > 2.35 3.88 มิลลิกรัมต่อกิโลกรัม− 1 ในการควบคุม เปลือกมะกอกและปุ๋ยคอก ตามลำดับ )