and use the estimated signal instea

and use the estimated signal instead of a faulty one [3].
The first approach tends to be conservative since a (single) controller
is designed for large model uncertainty to guarantee a
stability of a normal and a faulty system. On the other hand, in
the second approach, which exploits sensor redundancy, a stability
and a control performance can be maintained by exchanging

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และใช้สัญญาณประมาณหนึ่งผิดพลาด [3]วิธีแรกมีแนวโน้มที่จะหัวเก่าตั้งแต่ตัวควบคุม (เดี่ยว)ถูกออกแบบมาสำหรับรุ่นใหญ่ความไม่แน่นอนเพื่อรับประกันการความมั่นคงเป็นปกติและระบบผิดพลาด บนมืออื่น ๆ ในวิธีที่สอง ที่นำเซ็นเซอร์ซ้ำ ความมั่นคงและสามารถรักษาประสิทธิภาพการทำงานของตัวควบคุม ด้วยการแลกเปลี่ยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และใช้สัญญาณโดยประมาณแทนที่จะเป็นหนึ่งในความผิดพลาด [3].
วิธีแรกมีแนวโน้มที่จะอนุรักษ์นิยมตั้งแต่ (เดี่ยว) ตัวควบคุม
ถูกออกแบบมาสำหรับความไม่แน่นอนแบบจำลองขนาดใหญ่ที่จะรับประกัน
ความมั่นคงของปกติและผิดพลาดของระบบ ในอีกทางหนึ่งใน
วิธีการที่สองซึ่งใช้ประโยชน์จากความผิดพลาดของเซ็นเซอร์เสถียรภาพ
และประสิทธิภาพการควบคุมสามารถรักษาได้โดยการแลกเปลี่ยน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และใช้ค่าสัญญาณแทนการผิดพลาดหนึ่ง [ 3 ] .
วิธีการแรกมีแนวโน้มที่จะอนุรักษ์ตั้งแต่ ( เดี่ยว ) ควบคุม
ถูกออกแบบมาสำหรับรูปแบบขนาดใหญ่แน่นอนรับประกัน
เสถียรภาพของปกติและระบบผิดพลาด บนมืออื่น ๆ ,
วิธีที่สอง ซึ่งใช้เซ็นเซอร์ซ้ำซ้อนมีเสถียรภาพ
และควบคุมการทำงาน สามารถรักษาโดยการแลกเปลี่ยน