“Who’s there?” she called suspiciou

“Who’s there?” she called suspiciously, remembering the dwarfs advice.
“I’m an old peasant woman selling apples,” came the reply.
“I don’t need any apples, thank you,” she replied.
“But they are beautiful apples and ever so juicy!” said the velvety voice from outside the door.
“I’m not supposed to open the door to anyone,” said the little girl, who was reluctant to disobey her friends.
“And quite right too! Good girl! If you promised not to open up to strangers, then of course you can’t buy. You are a good girl indeed!” Then the old woman went on.
“And as a reward for being good, I’m going to make you a gift of one of my apples!” Without a further thought, Snow White opened the door just a tiny crack, to take the apple.
“There! Now isn’t that a nice apple?” Snow White bit into the fruit, and as she did, fell to the ground in a faint: the effect of the terrible poison left her lifeless instantly.
Now chuckling evilly, the wicked stepmother hurried off. But as she ran back across the swamp, she tripped and fell into the quicksand. No one heard her cries for help, and she disappeared without a trace.
Meanwhile, the dwarfs came out of the mine to find the sky had grown dark and stormy. Loud thunder echoed through the valleys and streaks of lightning ripped the sky. Worried about Snow White they ran as quickly as they could down the mountain to the cottage.
There they found Snow White, lying still and lifeless, the poisoned apple by her side. They did their best to bring her alive, but it was of no use.
They wept and wept for a long time. Then they laid her on a bed of rose petals, carried her into the forest and put her in a crystal coffin.
Each day they laid a flower there.
Then one evening, they discovered a strange young man admiring Snow White’s lovely face through the glass. After listening to the story, the Prince (for he was a prince!) made a suggestion.
“If you allow me to take her to the Castle, I’ll call in famous doctors to waken her from this peculiar sleep. She’s so lovely I’d love to kiss her!” He did, and as though by magic, the Prince’s kiss broke the spell. To everyone’s astonishment, Snow White opened her eyes. She had amazingly come back to life! Now in love, the Prince asked Snow White to marry him, and the dwarfs reluctantly had to bid good bye to Snow White.
From that day on, Snow White lived happily in a great castle. But from time to time, she was drawn back to visit the little cottage down in the forest, to her dwarf friends.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ใครอยู่ที่นั่น" เธอเรียกพิรุธ จดจำคำแนะนำแคระ"ฉันเป็นหญิงชาวนาขายแอปเปิ้ล มาตอบกลับ"ฉันไม่ต้องการแอปเปิ้ล ขอบคุณ เธอตอบ"แต่แอปเปิ้ลที่สวยงาม และฉ่ำมากยิ่ง! " เสียง velvety จากนอกประตูกล่าวว่า"ฉันก็ไม่ควรจะเปิดประตูให้ทุกคน กล่าวว่า ลูกสาว ที่ถูกต่อต้านขัดเพื่อน"และค่อนข้างไปทางขวาเกินไป เด็กดี! ถ้าคุณสัญญาว่า จะไม่ให้เปิด ได้คนแปลกหน้า แล้วแน่นอน คุณไม่ซื้อ คุณเป็นผู้หญิงดีแน่นอน" จากนั้น หญิงชราไป"และเป็นรางวัลสำหรับการดี ฉันจะทำให้คุณเป็นของขวัญของแอปเปิ้ลของฉัน" โดยไม่คิดเพิ่มเติม หิมะขาวเปิดประตูเพียงเล็ก ๆ รอยแตก จะใช้แอปเปิ้ล"มี ตอนนี้ไม่ได้ที่แอปเปิ้ลดี? " หิมะขาวมากเป็นผลไม้ และเป็นเธอไม่ได้ ตกไปพื้นดินในการสลบที่คล้ายกับ: ผลของพิษน่ากลัวเหลือเธอ lifeless ทันทีตอนนี้ chuckling evilly แม่เลี้ยงคนชั่วที่รีบปิด แต่เธอกลับวิ่งข้ามพรุ เธอ tripped และตกลงไปในทรายดูด ไม่มีใครได้ยินเสียงเธอร้องขอความช่วยเหลือ และเธอหายไปแบบไร้ร่องรอยในขณะเดียวกัน คนแคระทั้งมาจากเหมืองหาท้องฟ้ามีโตสีเข้ม และพายุ ฟ้าร้องเสียงดังได้พูดย้ำผ่านหุบเขาและสายฟ้าผ่าคัดลอกท้องฟ้า ห่วงสีขาวของหิมะที่วิ่งได้เร็วอย่างที่พวกเขาสามารถลงจากภูเขาเพื่อคอทเทจมีพวกเขาพบหิมะขาว นอน lifeless แอปเปิ้ล poisoned เคียงข้างเธอ พวกเขาได้ดีที่สุดเพื่อให้เธอมีชีวิตอยู่ แต่ มันก็ใช้ไม่เขาร้องไห้ และร้องไห้เป็นเวลานาน พวกเขาวางเธอบนเตียงของกลีบกุหลาบ ทำเธอเข้าป่า แล้วใส่เธอในหีบศพเป็นคริสตัลแต่ละวันพวกเขาวางดอกไม้มีแล้ว ตอนเย็นหนึ่ง พวกเขาพบชายหนุ่มแปลกหน้าสวยหิมะขาวผ่านแก้วชื่นชม หลังจากฟังเรื่องราว เจ้าชาย (สำหรับพระองค์เจ้า) ทำคำแนะนำ"ถ้าคุณให้ฉันพาเธอไปยังปราสาท จะโทรในแพทย์ที่มีชื่อเสียงกับ waken เธอจากนี้นอนแปลกประหลาด เธอไม่สวยจะชอบจูบเธอ" พระองค์ และประหนึ่ง สะกด จูบของเจ้าชายยากจนการสะกด การของทุกคน astonishment หิมะขาวเปิดตาของเธอ เธอได้น่าอัศจรรย์กลับมาชีวิต ตอนนี้ รัก เจ้าชายถามหิมะขาวจะแต่งงานกับเขา และแคระเต็มใจมีเสนอกูดหิมะขาวจากวันที่บน หิมะขาวอาศัยอยู่อย่างมีความสุขในดี แต่เวลา เธอออกกลับไปกระท่อมน้อยลงในป่า กับเพื่อนแคระ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

“Who’s there? ” she called suspiciously, remembering the dwarfs advice.
“I’m an old peasant woman selling apples,” came the reply.
“I don’t need any apples, thank you,” she replied.
“But they are beautiful apples and ever so juicy! ” said the velvety voice from outside the door.
“I’m not supposed to open the door to anyone,” said the little girl, who was reluctant to disobey her friends.
“And quite right too! Good girl! If you promised not to open up to strangers, then of course you can’t buy. You are a good girl indeed! ” Then the old woman went on.
“And as a reward for being good, I’m going to make you a gift of one of my apples! ” Without a further thought, Snow White opened the door just a tiny crack, to take the apple.
“There! Now isn’t that a nice apple? ” Snow White bit into the fruit, and as she did, fell to the ground in a faint: the effect of the terrible poison left her lifeless instantly.
Now chuckling evilly, the wicked stepmother hurried off. But as she ran back across the swamp, she tripped and fell into the quicksand. No one heard her cries for help, and she disappeared without a trace.
Meanwhile, the dwarfs came out of the mine to find the sky had grown dark and stormy. Loud thunder echoed through the valleys and streaks of lightning ripped the sky. Worried about Snow White they ran as quickly as they could down the mountain to the cottage.
There they found Snow White, lying still and lifeless, the poisoned apple by her side. They did their best to bring her alive, but it was of no use.
They wept and wept for a long time. Then they laid her on a bed of rose petals, carried her into the forest and put her in a crystal coffin.
Each day they laid a flower there.
Then one evening, they discovered a strange young man admiring Snow White’s lovely face through the glass. After listening to the story, the Prince (for he was a prince!) made a suggestion.
“If you allow me to take her to the Castle, I’ll call in famous doctors to waken her from this peculiar sleep. She’s so lovely I’d love to kiss her! ” He did, and as though by magic, the Prince’s kiss broke the spell. To everyone’s astonishment, Snow White opened her eyes. She had amazingly come back to life! Now in love, the Prince asked Snow White to marry him,คนแคระอย่างไม่เต็มใจและต้องเสนอราคาลาก่อนหิมะขาว .
จากวันที่ , หิมะขาวอาศัยอยู่อย่างมีความสุขในมหาปราสาท แต่เวลาเธอถูกดึงกลับไปเยี่ยมชมกระท่อมน้อยในป่าเพื่อนแคระของเธอ