A History of English DictionariesTh

A History of English Dictionaries
The beginnings of English dictionaries date from 1604 when the first 'hard-word dictionary' was published. it contained fewer than 3,000 difficult words, which were explained by easier ones. An important principle was introduced: that of listing words in alphabetical order (A-Z).
the first major dictionary was the Universal Etymological English Dictionary by Nathaniel Bailay, which was published in 1721. (Etymology is the study of the origin and history of words and their meanings.) This one volume contained about 40,000 word
one of the great landmarks in the history of dictionaries was the publication in 1755 of A Dictionary of the English Language by Samuel Johnson. He built on the work of Bailey and illustrated the use of words by including about 100,000 quotations from well-known authors from the 16th century on wards. Perhaps his most famous definition is that of 'oats': A dictionary is a collection of words in one or more specific languages, often listed alphabetically (or by radical and stroke for ideographic languages), with usage of information, definitions, etymologies, phonetics, pronunciations, translation, and other information;[1] or a book of words in one language with their equivalents in another, also known as a lexicon.[1] It is a lexicographical product designed for utility and function, curated with selected data, presented in a way that shows inter-relationships among the data.[2]

A broad distinction is made between general and specialized dictionaries. Specialized dictionaries do not contain information about words that are used in language for general purposes—words used by ordinary people in everyday situations. Lexical items that describe concepts in specific fields are usually called terms instead of words, although there is no consensus whether lexicology and terminology are two different fields of study. In theory, general dictionaries are supposed to be semasiological, mapping word to definition, while specialized dictionaries are supposed to be onomasiological, first identifying concepts and then establishing the terms used to designate them. In practice, the two approaches are used for both types.[3] There are other types of dictionaries that don't fit neatly in the above distinction, for instance bilingual (translation) dictionaries, dictionaries of synonyms (thesauri), or rhyming dictionaries. The word dictionary (unqualified) is usually understood to refer to a monolingual general-purpose dictionary.[4]

A different dimension on which dictionaries (usually just general-purpose ones) are sometimes distinguished is whether they are prescriptive or descriptive, the latter being in theory largely based on linguistic corpus studies—this is the case of most modern dictionaries. However, this distinction cannot be upheld in the strictest sense. The choice of headwords is considered itself of prescriptive nature; for instance, dictionaries avoid having too many taboo words in that position. Stylistic indications (e.g. ‘informal’ or ‘vulgar’) present in many modern dictionaries is considered less than objectively descriptive as well.[5]

Although the first recorded dictionaries date back to Sumerian times (these were bilingual dictionaries), the systematic study of dictionaries as objects of scientific interest themselves is a 20th-century enterprise, called lexicography, and largely initiated by Ladislav Zgusta.[4] The birth of the new discipline was not without controversy, the practical dictionary-makers being sometimes accused by others of "astonishing" lack of method and critical-self reflection.[6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติของพจนานุกรมภาษาอังกฤษจุดเริ่มต้นของพจนานุกรมภาษาอังกฤษวันที่จาก 1604 เมื่อแรก 'ยากคำพจนานุกรม' ถูกตีพิมพ์ ดังกล่าวประกอบด้วยถ้อยคำยากน้อยกว่า 3000 ซึ่งถูกอธิบาย โดยง่ายคน หลักการสำคัญที่ถูกนำมาใช้: ที่รายการคำตามลำดับตัวอักษร (A-Z) พจนานุกรมหลักแรกถูกสากลพจนานุกรม อังกฤษ Etymological โดย Nathaniel Bailay ซึ่งถูกเผยแพร่ใน 1721 (ศัพทมูลวิทยาเป็นการศึกษามาและประวัติของคำและความหมาย) ไดรฟ์ข้อมูลนี้หนึ่งอยู่ประมาณ 40000 คำ หนึ่งสถานที่สำคัญมากในประวัติศาสตร์ของพจนานุกรมถูกเผยแพร่ใน 1755 A พจนานุกรมภาษาอังกฤษโดย Samuel Johnson เขาสร้างงานของ Bailey และแสดงการใช้คำ โดยรวมประมาณ 100000 ใบเสนอราคาจากผู้เขียนรู้จักจากศตวรรษ 16 ในเขตการปกครอง บางทีนิยามของเขามีชื่อเสียงมากที่สุดคือ 'ข้าวโอ๊ต': พจนานุกรมคือ ชุดของคำอย่าง น้อยหนึ่งภาษาเฉพาะแบบต่าง ๆ มักจะเรียงตามตัวอักษร (หรือรัศมี และจังหวะภาษาอักษรภาพ), มีการใช้ข้อมูล ข้อกำหนด รากศัพท์จาก สัทศาสตร์ ออกเสียง แปล และ ข้อมูลอื่น ๆ [1] หรือคำในภาษาหนึ่งกับเทียบเท่าของพวกเขาในอีก ปทานุกรมเป็นหนังสือ [1] เป็นผลิตภัณฑ์ lexicographical ยูทิลิตี้และฟังก์ชัน curated กับข้อมูล นำเสนอในลักษณะที่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างระหว่างข้อมูล [2]ความแตกต่างคร่าว ๆ ทำระหว่างพจนานุกรมทั่วไป และเฉพาะ พจนานุกรมเฉพาะไม่ประกอบด้วยข้อมูลเกี่ยวกับคำที่มีใช้ในภาษาทั่วไปคือคำที่ใช้ โดยคนธรรมดาในชีวิตประจำวัน สินค้าเกี่ยวกับคำศัพท์ที่อธิบายถึงแนวคิดในการมักจะเรียกคำแทนคำ มีมติไม่ว่า lexicology และคำศัพท์เป็นต้น 2 การศึกษา ทฤษฎี พจนานุกรมทั่วไปที่ควรจะเป็น semasiological แมปคำนิยาม ในขณะที่พจนานุกรมเฉพาะควรจะ onomasiological ระบุแนวคิดแรก และจากนั้น กำหนดเงื่อนไขที่ใช้ในการกำหนดให้ ในทางปฏิบัติ แนวทางสองจะใช้สำหรับทั้งสองชนิด [3] มีพจนานุกรมที่ไม่พอดีอย่างในข้างแตก ตัวอย่างพจนานุกรมสองภาษา (แปล) พจนานุกรมคำเหมือน (thesauri), หรือ rhyming พจนานุกรม ชนิดอื่น ๆ ได้ มักมีเข้าใจพจนานุกรมคำ (เงื่อนไข) อ้างถึงพจนานุกรมเม็ด monolingual [4]มีขนาดแตกต่างกันซึ่งพจนานุกรม (คนปกติเพียงเม็ด) บางครั้งแตกต่างว่าพวกเขาจะรับมือ หรือ อธิบาย เป็นหลังในทฤษฎีส่วนใหญ่ใช้ในคอร์พัสคริภาษาศาสตร์ศึกษา – พจนานุกรมที่ทันสมัยที่สุดในกรณีนี้ อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างไม่ได้ยึดถือในความเข้มงวดที่สุด มาย headwords ถือว่าตัวเองเหมาะกับธรรมชาติ ตัวอย่าง พจนานุกรมหลีกเลี่ยงคำต้องห้ามมากเกินไปในตำแหน่งนั้น บ่งชี้เป็นสำนวนปัจจุบัน (เช่น 'เป็น' หรือ 'หยาบคาย') ในพจนานุกรมหลายสมัยถือว่าน้อยกว่าเหตุอธิบายเช่น [5]แม้ว่าพจนานุกรมบันทึกแรกวันกลับเวลาซูเมอร์ (เป็นพจนานุกรมสองภาษา), การศึกษาระบบพจนานุกรมเป็นวัตถุทางวิทยาศาสตร์สนใจตัวเอง เป็นองค์กรแบบศตวรรษที่ 20 เรียกว่า lexicography และส่วนใหญ่เริ่มต้น ด้วย Ladislav Zgusta [4] การเกิดวินัยใหม่ไม่ไม่ถกเถียง ปฏิบัติพจนานุกรมผู้ผลิตบางครั้งถูกกล่าวสะท้อนวิธีและสำคัญตนเองขาด "ทันสมัย" ผู้อื่น [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติความเป็นมาของพจนานุกรมภาษาอังกฤษ
เป็นจุดเริ่มต้นของพจนานุกรมภาษาอังกฤษจากวันที่ 1604 เมื่อแรก 'ยากพจนานุกรมคำว่า' ถูกตีพิมพ์ มันมีน้อยกว่า 3,000 คำยากซึ่งได้รับการอธิบายโดยคนที่ง่ายขึ้น หลักการที่สำคัญได้รับการแนะนำ:. ว่ารายชื่อคำในลำดับตัวอักษร (AZ)
พจนานุกรมแรกที่สำคัญคือพจนานุกรมนิรุกติศาสตร์สากลภาษาอังกฤษโดยนาธาเนียล Bailay ซึ่งได้รับการตีพิมพ์ใน 1721 (นิรุกติศาสตร์คือการศึกษาของแหล่งที่มาและประวัติของคำและ ความหมายของพวกเขา.) นี้ปริมาณหนึ่งที่มีอยู่ประมาณ 40,000 คำ
หนึ่งในสถานที่ที่ดีที่สุดในประวัติศาสตร์ของพจนานุกรมเป็นสิ่งพิมพ์ใน 1755 ของพจนานุกรมภาษาอังกฤษโดยซามูเอลจอห์นสัน เขาสร้างการทำงานของเบลีย์และแสดงการใช้คำโดยรวมประมาณ 100,000 ใบเสนอราคาจากผู้เขียนที่รู้จักกันดีจากศตวรรษที่ 16 เป็นต้นไป บางทีอาจจะเป็นความหมายที่มีชื่อเสียงที่สุดของเขาคือการ 'ข้าวโอ๊ต': พจนานุกรมคือชุดของคำในหนึ่งหรือเฉพาะเจาะจงมากขึ้นภาษามักจะระบุไว้ตามลำดับตัวอักษร (หรือรุนแรงและโรคหลอดเลือดสมองสำหรับภาษา ideographic) กับการใช้งานของข้อมูลที่นิยาม etymologies สัทศาสตร์ ออกเสียงแปลและข้อมูลอื่น ๆ [1] หรือหนังสือของคำในภาษาหนึ่งเทียบเท่ากับพวกเขาในอีกยังเป็นที่รู้จักศัพท์ [1] มันเป็นผลิตภัณฑ์ที่ออกแบบมาสำหรับ lexicographical สาธารณูปโภคและฟังก์ชั่น curated กับข้อมูลที่เลือก. นำเสนอในรูปแบบที่แสดงให้เห็นระหว่างความสัมพันธ์ระหว่างข้อมูล. [2] ความแตกต่างในวงกว้างทำขึ้นระหว่างพจนานุกรมทั่วไปและเฉพาะ พจนานุกรมเฉพาะไม่ได้มีข้อมูลเกี่ยวกับคำที่ใช้ในภาษาคำวัตถุประสงค์ทั่วไปที่ใช้โดยคนธรรมดาในชีวิตประจำวัน รายการคำศัพท์ที่อธิบายถึงแนวความคิดในสาขาเฉพาะมักจะเรียกว่าคำที่แทนคำพูดที่ถึงแม้จะมีความเห็นเป็นเอกฉันท์ว่าไม่มีวิชาเกี่ยวกับคำหรือศัพท์และคำศัพท์สองสาขาที่แตกต่างของการศึกษา ในทางทฤษฎีพจนานุกรมทั่วไปที่ควรจะเป็น semasiological ทำแผนที่คำนิยามในขณะที่พจนานุกรมเฉพาะที่ควรจะเป็น onomasiological แรกระบุแนวคิดและแล้วการสร้างคำที่ใช้ในการกำหนดให้พวกเขา ในทางปฏิบัติทั้งสองวิธีจะใช้สำหรับทั้งสองประเภท. [3] มีชนิดอื่น ๆ ของพจนานุกรมที่ไม่เหมาะสมอย่างเรียบร้อยในความแตกต่างข้างต้นเป็นตัวอย่างสองภาษา (แปล) พจนานุกรมพจนานุกรมคำพ้องความหมาย (thesauri) หรือบทกวีพจนานุกรม . พจนานุกรมคำ (ไม่มีเงื่อนไข) เป็นที่เข้าใจมักจะอ้างถึงพจนานุกรมภาษาเดียววัตถุประสงค์ทั่วไป. [4] มิติที่แตกต่างกันซึ่งพจนานุกรม (ปกติเพียงแค่คนทั่วไป) มีความโดดเด่นเป็นบางครั้งไม่ว่าจะเป็นกำหนดหรืออธิบายความเป็นอยู่หลัง ในทางทฤษฎีส่วนมากมาจากคลังภาษาศาสตร์การศึกษานี้เป็นกรณีของพจนานุกรมที่ทันสมัยที่สุด แต่ความแตกต่างนี้ไม่สามารถยึดถือในความหมายที่เข้มงวด ทางเลือกของ headwords เป็นที่ยอมรับว่าตัวเองของธรรมชาติกำหนด; เช่นพจนานุกรมหลีกเลี่ยงคำพูดต้องห้ามมากเกินไปในตำแหน่งนั้น ตัวชี้วัดโวหาร (เช่น 'ทางการ' หรือ 'หยาบคาย) อยู่ในพจนานุกรมที่ทันสมัยมากถือว่าเป็นน้อยกว่าที่อธิบายวัตถุเช่นกัน. [5] แม้ว่าพจนานุกรมบันทึกครั้งแรกวันที่กลับไปครั้งซู (เหล่านี้เป็นพจนานุกรมสองภาษา), ระบบการศึกษา พจนานุกรมเป็นวัตถุที่น่าสนใจทางวิทยาศาสตร์ที่ตัวเองเป็นองค์กรในศตวรรษที่ 20 ที่เรียกว่าพจนานุกรมและริเริ่มโดยส่วนใหญ่ Ladislav Zgusta. [4] เกิดของวินัยใหม่ไม่ได้โดยไม่มีความขัดแย้งในทางปฏิบัติพจนานุกรมผู้ผลิตที่ถูกกล่าวหาว่าบางครั้งคนอื่น ๆ " ที่น่าอัศจรรย์ "ขาดวิธีการและการสะท้อนตัวเองที่สำคัญ. [6]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติของพจนานุกรมภาษาอังกฤษ
จุดเริ่มต้นของพจนานุกรมภาษาอังกฤษวันที่ 1604 เมื่อแรก ' ยากพจนานุกรมคำ ' ถูกตีพิมพ์ มันมีจำนวนน้อยกว่า 3 , 000 คำยากที่อธิบายได้ง่ายที่สุด มีหลักการสำคัญอยู่ที่ คำแนะนำ : รายการตามลำดับตัวอักษร ( A-Z )
พจนานุกรมหลักแรกเป็นสากลนิรุกติศาสตร์พจนานุกรมภาษาอังกฤษโดยนาธาเนียล ไบเล่ย์ ซึ่งถูกตีพิมพ์ในปี 1587 . ( รากศัพท์คือการศึกษาต้นกำเนิดและประวัติของคำ และความหมาย ของพวกเขา ) นี้ เล่มหนึ่งมีประมาณ 40 , 000 คำ
หนึ่งในจุดที่ยิ่งใหญ่ในประวัติศาสตร์ของพจนานุกรมถูกตีพิมพ์ใน 1175 ของพจนานุกรมของภาษาอังกฤษโดยซามูเอลจอห์นสันเขาสร้างขึ้นในการทำงานของ เบลี่ย์ และแสดงให้เห็นการใช้คำโดยรวมประมาณ 100000 ใบเสนอราคาจากผู้เขียนที่มีชื่อเสียงจากศตวรรษที่ 16 ในหอผู้ป่วย บางทีนิยามที่โด่งดังที่สุดของเขาคือ ' ข้าวโอ๊ต ' : พจนานุกรมเป็นคอลเลกชันของข้อความในหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งเฉพาะภาษามักจะอยู่ตามตัวอักษร ( หรือรุนแรงและจังหวะสำหรับดิโอะกแรฟภาษา ) ด้วยการใช้ข้อมูลสัทศาสตร์ นิรุกติศาสตร์ความหมาย , การออกเสียง , แปล , และข้อมูลอื่น ๆ ; [ 1 ] หรือหนังสือของถ้อยคำในภาษาใดภาษาหนึ่งกับเทียบเท่าอีก เรียกว่าพจนานุกรม . [ 1 ] มันเป็นผลิตภัณฑ์ที่ออกแบบมาสำหรับยูทิลิตี้และจัดอันดับของพหุนามฟังก์ชัน curated เลือกข้อมูลที่นำเสนอในลักษณะที่แสดงความสัมพันธ์ระหว่าง ระหว่างข้อมูล [ 2 ]

ความแตกต่างคร่าว ๆทำระหว่างพจนานุกรมทั่วไปและเฉพาะ พจนานุกรมเฉพาะไม่ประกอบด้วยข้อมูลเกี่ยวกับคำที่ใช้ในภาษาเพื่อวัตถุประสงค์ทั่วไปคำที่ใช้โดยประชาชนทั่วไปในชีวิตประจำวัน . รายการคำศัพท์ที่อธิบายแนวคิดในเขตข้อมูลที่เฉพาะเจาะจงมักจะเรียกคำแทนคำถึงแม้ว่าจะไม่มีฉันทามติว่า lexicology และศัพท์เป็นสองเขตข้อมูลที่แตกต่างกันของการศึกษา ในทางทฤษฎี , พจนานุกรมทั่วไปควรจะ semasiological แผนที่คำ ความหมาย ในขณะที่พจนานุกรมเฉพาะควรจะ onomasiological แรกระบุแนวคิด และการสร้างเงื่อนไขที่ใช้กำหนดพวกเขา ในการปฏิบัติสองวิธีที่ใช้สำหรับทั้งสองประเภท [ 3 ] มีชนิดอื่น ๆของพจนานุกรมที่ไม่ได้พอดีอย่างเรียบร้อยในความแตกต่างข้างต้น ตัวอย่างสองภาษา ( แปล ) พจนานุกรม , พจนานุกรมคำพ้องความหมาย ( thesauri ) หรือ rhyming พจนานุกรม คำพจนานุกรม ( ไม่เหมาะสม ) มักจะเข้าใจเรียกใช้เอนกประสงค์พจนานุกรม [ 4 ]

มีหลายมิติที่พจนานุกรม ( ปกติแค่เอนกประสงค์ ) บางครั้งที่โดดเด่นคือไม่ว่าจะเป็นอายุความ หรือบรรยาย หลังถูกใช้ส่วนใหญ่ในทฤษฎีภาษาศาสตร์คลังข้อมูลการศึกษานี้เป็นกรณีของพจนานุกรมที่ทันสมัยที่สุด อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างนี้ไม่สามารถยึดถือในความรู้สึกที่เข้มงวดที่สุดทางเลือกของ headwords ถือว่าตัวเองของอายุความ ธรรมชาติ เช่น พจนานุกรม หลีกเลี่ยงการมีคำข้อห้ามมากมายในตำแหน่งนั้น สังเกตโวหาร ( เช่น ' นอกระบบ ' หรือ ' หยาบคาย ' ) ปัจจุบันในพจนานุกรมที่ทันสมัยมากถือว่าน้อยกว่าวัตถุเชิงพรรณนาด้วย [ 5 ]

ถึงแม้ว่าบันทึกแรกพจนานุกรมวันที่กลับไป Sumerian ครั้ง ( เหล่านี้เป็นพจนานุกรมสองภาษา ) , ศึกษาพจนานุกรมเป็นวัตถุของความสนใจทางวิทยาศาสตร์ตัวเองเป็นศตวรรษที่ 20 องค์กร เรียกว่า แป้ง และส่วนใหญ่ที่ริเริ่มโดย ladislav zgusta . [ 4 ] การเกิดของวินัยใหม่ไม่ได้โดยไม่มีการทะเลาะวิวาทผู้ผลิตพจนานุกรมในทางปฏิบัติการบางครั้งกล่าวหาคนอื่น " ขาด astonishing " วิธีและการสะท้อนตนเองวิกฤต [ 6 ]