PronounsPronouns หรือ สรรพนาม หมายถ

Pronouns
Pronouns หรือ สรรพนาม หมายถึง คำที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้เรียกแทนคำนามต่าง ในกรณีที่มีการกล่าวถึงครั้งที่สอง หรือผู้ฟังน่าจะรู้อยู่แล้วว่าเราหมายถึงสิ่งใด ปกติภาษาอังกฤษมีการกำหนดลำดับบุรุษและสถานะการเป็นประธาน (ผู้กระทำ Subject pronouns) หรือ กรรม (ผู้ถูกกระทำ object pronouns) ของประโยค โดยเรียงลำดับได้ดังนี้คือ

กรณีประธาน (Subject pronouns)

บุรุษที่ 1 คือ คนที่พูด อันได้แก่

I ฉัน
We พวกเรา

บุรุษที่ 2 คือ คนที่เราพูดด้วย อันได้แก่

You คุณ
You พวกคุณ

*จะสังเกตุได้ว่า ใช้คำเดียวกันแต่ความหมายแตกต่างกัน การสื่อสารต้องดูคำรอบข้างเพื่อการระบุจำนวนผู้สนทนาด้วย

บุรุษที่ 3 คือ คนที่เราพูดถึง อันได้แก่

He เขาผู้ชาย
She หล่อนผู้หญิง
it มัน (อาจหมายถึง สัตว์ สิ่งของ หรืออื่น ๆ)
they พวกมัน (หมายถึงอะไรก็ได้ที่มากกว่าหนึ่ง เช่น พวกเขา พวกเธอ พวกมัน ได้ทั้งหมด)

กรณีกรรม (Object pronouns)

บุรุษที่ 1 คือ คนที่พูด อันได้แก่

me ฉัน
us พวกเรา

บุรุษที่ 2 คือ คนที่เราพูดด้วย อันได้แก่

You คุณ
You พวกคุณ

*จะสังเกตุได้ว่า ใช้คำเดียวกันกับประธาน เป็นคำเฉพาะเลย

บุรุษที่ 3 คือ คนที่เราพูดถึง อันได้แก่

him เขาผู้ชาย
her หล่อนผู้หญิง
it มัน (อาจหมายถึง สัตว์ สิ่งของ หรืออื่น ๆ ใช้คำเดียวกันกับประธานเช่นกัน)
them พวกมัน (หมายถึงอะไรก็ได้ที่มากกว่าหนึ่ง เช่น พวกเขา พวกเธอ พวกมัน ได้ทั้งหมด)

นอกจากนี้ object pronoun ยังสามารถทำหน้าที่ได้ทั้งกรรมตรงและกรรมรอง เช่น

กรรมตรง (Direct object pronouns)
I talked to him uesterday. ผมพูดกับเขาเมื่อวานนี้
(เขาถูกพูดด้วยโดยตรง จึงเป็นกรรมตรง)

กรรมรอง (Indirect object pronouns)
I also gave him the book. ผมได้มอบหนังสือให้กับเขาด้วย
(หนังสือคือกรรมตรงเพราะถูกมอบให้กรรมรองคือตัวเขา)


Subjective ประธาน Objective กรรม
I (ฉัน)

me (ฉัน)
You (คุณ)

you (คุณ)
We (พวกเรา)

us (พวกเรา)
They (พวกเขา)

them (พวกเขา)
He (เขา)

him (เขา)
She (หล่อน)

her (หล่อน)
It (มัน)

it (มัน)

Reflexive pronouns
สรรพนาม อีกหนึ่งชนิด คือ สรรพนามที่ใช้ระบุขยายว่าการกระทำใดกระทำหนึ่งกระทำโดยประธานนั้น ๆ จริงด้วยตนเอง ซึ่งส่วนใหญ่จะใช้ object pronoun ตามด้วยคำว่า self (เอกพจน์) หรือ selves (พหูพจน์)

I did it myself. ผมทำมันด้วยตัวผมเอง
We did it ourselves พวกเราทำมันด้วยตัวพวกเราเอง
You did it yourself. คุณทำมันด้วยตัวคุณเอง
You did it yourselves. พวกคุณทำมันด้วยตัวพวกคุณเอง
He did it himself. เขาทำมันด้วยตัวเขาเอง
She did it herself. หล่อนทำมันด้วยตัวหล่อนเอง
It did it itself. มันทำมันด้วยตัวมันเอง
They did it themselves พวกเขาทำมันด้วยตัวพวกเขาเอง

เอกพจน์ พหูพจน์
I - myself

we - ourselves
you - yourself

you - yourselves
he - himself

they - themselves

she - herself


it - itself


Reciprocal pronouns
สรรพนาม อีกตัวที่ถูกใช้เพื่อกล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างประธานและกรรมเมื่อต้องการ หลีกเลี่ยงการพูดถึงอีก เท่าที่เห็นตอนนี้ก็คือ คำว่า each other (ซึ่งกันและกัน)

Maria and Julia don't like each other.
มารีอาและจูเลียไม่ชอบกัน

Disjunctive pronouns
สรรพนาม ในกลุ่ม object pronouns มักถูกใช้ในรูปประโยคที่มีการกล่าวถึงบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในการ สนทนาทำนองอ้างอิงถึง มักจะลอย ๆ เหมือนห้วน ๆ เหมือนละที่ได้มีการกล่าวนำไปแล้วไม่ต้องพูดซ้ำอีก ตัวอย่าง เช่น

All the students left the class yesterday, but me. I was there for an hour waiting for the teacher.

นักเรียนทุกคนออกไปจากห้องเรียนเมื่อวานนี้ มีเพียงผม ผมอยู่ที่นั่นรออาจารย์เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง

Who wants cheese? Me.
ใครต้องการชีสบ้าง ผม

Dummy pronouns
หรือ expletive pronoun หรือ pleonastic pronoun เป็นสรรพนามที่ถูกละออกไปเมื่อมีการใช้แบบซ้ำซ้อนเพื่อระบุการกระทำแรกและ ตามด้วยการกระทำที่สองของประธานตัวเดียวกัน
โดยปกติแล้ว เมื่อละ pronoun ตัวที่สองออก กริยาที่ตามมาจะอยู่ในรูป gerund หรือ กริยาเติม ing แทน

They warm up for half an hour before going out.

ซึ่งเป็นตัดลดรูปมาจาก

They warm up for half an hour before they go out.

Possessive pronouns
สรรพนามที่บ่งบอกความเป็๋นเจ้าของ มักจะอยู่ตำแหน่งด้านท้ายของประโยค โดยตามท้ายกริยาช่วย verb to be (is, am, are) โดยใช้คำต่อไปนี้

mine ของฉัน
ours ของพวกเรา
yours ของคุณ ของพวกคุณ
his ของเขา
hers ของเธอ
its ของมัน
theirs ของพวกเขา

Whose car is that? It's mine.
Whose cats are in my bedroom? It's hers.

* ลองหาเวลาศึกษาเกี่ยวกับคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ (Possessive adjectives) เพื่อการใช้งานคำแสดงความเป็นเจ้าของได้อย่างเหมาะสมนะครับ

Possessive adjective Possessive pronoun
my

mine

ของฉัน

your

yours

ของคุณ

our

ours

ของพวกเรา

their

theirs

ของพวกเขา

his

his

ของเขา

her

hers

ของหล่อน

its

-

ของมัน

ดูตารางการเปรียบเทียบ

Subjective Objective Possessive adjective Possessive pronoun Reflexive pronoun
I

me
my

mine

myself

You

you
your

yours

yourself

We

us
our

ours

ourselves

They

them
their

theirs

themselves

He

him
his

his

himself

She

her
her

hers

herself

It

it
its

-

itself

Demonstrative pronouns
คำสรรพนามที่ใช้เพื่อบ่งกลุ่มของนามที่พูดถึง เช่น สื่งนี้ ส่งนั่น เหล่านี้ และเหล่านั้น ในภาษาอังกฤษใช้อยู่สี่คำ คือ

this นี้
these เหล่านี้
that นั้น
those เหล่านั้น

โดยใช้เพื่อกล่าวถึงสิ่งนั้นเป็นครั้งที่สอง เช่น

There is an apple on my desk. I take this.

All the books here are very cheap. I will buy these.

The shirt on the corner looks nice. I want that.

The DVD's in your office are old now. I will take those out.

Indefinite pronouns
คำ สรรพนามอีกตัวที่ใช้กันบ่อยคือ สรรพนามที่ไม่มีการระบุตัวตนอย่างชัดเจนลงไป เช่น ใคร ๆ ใครก็ได้ หรือ คนส่วนใหญ่ ซึ่งในภาษาอังกฤษใช้คำว่า anyone

Anyone knows how to use that elevator.
ใคร ๆ ก็รู้วิธีการใช้ลิฟท์ตัวนั้น

Distributive pronouns
คำสรรพนามที่ใช้เพื่อเป็นการระบุตัวตนลงไปเป็นราย ๆ หรือกลุ่มย่อยไปจากทั้งหมดในกลุ่มใหญ่ ในภาษาอังกฤษใช้คำว่า
each แต่ละ
any ใด ๆ
either ทั้งคู่ของนามนั้น
neither ไม่ทั้งคู่ของนามนั้น
others อื่น ๆ

Negative pronouns
คำสรรพนามเพื่อใช้เรียกแทนสิ่งใดที่ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่พูดถึง
เช่น nobody no one ซึ่งแปลกว่า ไม่มีใคร

Nobody thinks that you are ugly.

Relative pronouns
คำ สรรพนามที่ใช้ในการเชื่อมโยงคำนามที่มีการกล่าวไปถึงก่อนหน้านี้โดยรูป ประโยคมีความสัมพันธ์กันว่า สิ่งที่อยู่ในประโยคแรกมีความเกี่ยวข้องด้านหนึ่งด้านใดกับประโยคที่ตามมา

ปกติ เราใช้
who กับ คน
which กับสัตว สิ่งของอื่น
where กับสถานที่
that เป็นคำกลาง ๆ สามารถใช้แทนได้ทุกประเภท
what เป็นคำกลาง ๆ สามารถใช้แทนได้ทุกประเภทเช่นกัน แต่มักจะใช้อ้างอิงสิ่งที่บุคคลอื่นได้กล่าวไปแล้ว หรือละไว้เป็นที่เข้าใจกันแล้ว

This is a house. Jack built this house.
This is the house that Jack built.

She is a bank teller. She helped us open an account.
She is the bank teller who helped us open an account.

I know what I can do right now.

who

ผู้ซึ่งใช้แทนคน
which

ที่ ซึ่ง อัน ใชักับสัตว์และสิ่งของ
that

ที่ ซึ่ง อัน ใช้ได้ทั้งคนและสิ่งของ
whom

ผู้ซึ่ง ทำหน้าที่เป็นกรรมของประโยคและใช้ไ

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คำสรรพนามสรรพนามหรือสรรพนามหมายถึงคำที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้เรียกแทนคำนามต่างในกรณีที่มีการกล่าวถึงครั้งที่สองหรือผู้ฟังน่าจะรู้อยู่แล้วว่าเราหมายถึงสิ่งใดปกติภาษาอังกฤษมีการกำหนดลำดับบุรุษและสถานะการเป็นประธาน (ผู้กระทำเรื่องสรรพนาม) หรือกรรม (คำสรรพนามวัตถุผู้ถูกกระทำ) ของประโยคโดยเรียงลำดับได้ดังนี้คือกรณีประธาน (เรื่องสรรพนาม)บุรุษที่ 1 คือคนที่พูดอันได้แก่ฉันฉันเราพวกเราบุรุษที่ 2 คือคนที่เราพูดด้วยอันได้แก่คุณคุณคุณพวกคุณ * จะสังเกตุได้ว่าใช้คำเดียวกันแต่ความหมายแตกต่างกันการสื่อสารต้องดูคำรอบข้างเพื่อการระบุจำนวนผู้สนทนาด้วยบุรุษที่ 3 คือคนที่เราพูดถึงอันได้แก่เขาเขาผู้ชายนางหล่อนผู้หญิงมันมัน (อาจหมายถึงสัตว์สิ่งของหรืออื่นๆ)พวกเขาพวกมัน (หมายถึงอะไรก็ได้ที่มากกว่าหนึ่งเช่นพวกเขาพวกเธอพวกมันได้ทั้งหมด)กรณีกรรม (สรรพนามวัตถุ) บุรุษที่ 1 คือคนที่พูดอันได้แก่ฉันฉันเราพวกเราบุรุษที่ 2 คือคนที่เราพูดด้วยอันได้แก่คุณคุณคุณพวกคุณ * จะสังเกตุได้ว่าใช้คำเดียวกันกับประธานเป็นคำเฉพาะเลยบุรุษที่ 3 คือคนที่เราพูดถึงอันได้แก่เขาเขาผู้ชายหล่อนผู้หญิงของเธอมันมัน (อาจหมายถึงสัตว์สิ่งของหรืออื่นๆ ใช้คำเดียวกันกับประธานเช่นกัน)พวกเขาพวกมัน (หมายถึงอะไรก็ได้ที่มากกว่าหนึ่งเช่นพวกเขาพวกเธอพวกมันได้ทั้งหมด)เช่นยังสามารถทำหน้าที่ได้ทั้งกรรมตรงและกรรมรองนอกจากนี้วัตถุคำสรรพนามกรรมตรง (สรรพนามวัตถุโดยตรง) ฉันพูดกับเขา uesterday ผมพูดกับเขาเมื่อวานนี้(เขาถูกพูดด้วยโดยตรงจึงเป็นกรรมตรง)กรรมรอง (สรรพนามวัตถุทางอ้อม)ผมยังให้หนังสือเขา ผมได้มอบหนังสือให้กับเขาด้วย(หนังสือคือกรรมตรงเพราะถูกมอบให้กรรมรองคือตัวเขา) ประธานตามอัตวิสัยกรรมวัตถุประสงค์ผม (ฉัน)ผม (ฉัน)คุณ (คุณ)คุณ (คุณ)เรา (พวกเรา)เรา (พวกเรา)พวกเขา (พวกเขา)พวกเขา (พวกเขา)เขา (เขา)เขา (เขา)เขา (หล่อน)เธอ (หล่อน)มัน (มัน)มัน (มัน)สรรพนามสะท้อนกลับสรรพนามอีกหนึ่งชนิดคือสรรพนามที่ใช้ระบุขยายว่าการกระทำใดกระทำหนึ่งกระทำโดยประธานนั้นๆ จริงด้วยตนเองซึ่งส่วนใหญ่จะใช้วัตถุคำสรรพนามตามด้วยคำว่าตนเอง (เอกพจน์) หรือตัว (พหูพจน์)ค่ะมันเอง ผมทำมันด้วยตัวผมเองเราไม่ได้ตนเองพวกเราทำมันด้วยตัวพวกเราเองคุณทำได้ด้วยตัวเอง คุณทำมันด้วยตัวคุณเองคุณทำเอง พวกคุณทำมันด้วยตัวพวกคุณเองเขาไม่ได้ตัวเอง เขาทำมันด้วยตัวเขาเองเธอทำตัวเอง หล่อนทำมันด้วยตัวหล่อนเองมันไม่ได้ตัวเอง มันทำมันด้วยตัวมันเองพวกเขาทำเองพวกเขาทำมันด้วยตัวพวกเขาเองเอกพจน์พหูพจน์-ฉันเอง-เราเอง-ตัวเอง-คุณเอง-เขาเอง-พวกเขาเองเธอ - ตัวเอง -นั้นเอง สรรพนามซึ่งกันและกันสรรพนามอีกตัวที่ถูกใช้เพื่อกล่าวถึงความสัมพันธ์ระหว่างประธานและกรรมเมื่อต้องการหลีกเลี่ยงการพูดถึงอีกเท่าที่เห็นตอนนี้ก็คือคำว่าอื่น ๆ (ซึ่งกันและกัน)มาเรียและจูเลียไม่ชอบกัน มารีอาและจูเลียไม่ชอบกันสรรพนาม disjunctiveสรรพนามในกลุ่มวัตถุสรรพนามมักถูกใช้ในรูปประโยคที่มีการกล่าวถึงบุคคลที่เกี่ยวข้องกับเนื้อหาในการสนทนาทำนองอ้างอิงถึงมักจะลอยๆ เหมือนห้วนๆ เหมือนละที่ได้มีการกล่าวนำไปแล้วไม่ต้องพูดซ้ำอีกตัวอย่างเช่นนักเรียนทั้งหมดซ้ายชั้นเมื่อวานนี้ แต่ฉัน ผมมีชั่วโมงรอครูนักเรียนทุกคนออกไปจากห้องเรียนเมื่อวานนี้มีเพียงผมผมอยู่ที่นั่นรออาจารย์เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงชีต้องที่ Me.ใครต้องการชีสบ้างผมสรรพนามกันขโมย หรือ expletive คำสรรพนามหรือคำสรรพนาม pleonastic เป็นสรรพนามที่ถูกละออกไปเมื่อมีการใช้แบบซ้ำซ้อนเพื่อระบุการกระทำแรกและตามด้วยการกระทำที่สองของประธานตัวเดียวกัน โดยปกติแล้วเมื่อละคำสรรพนามตัวที่สองออกกริยาที่ตามมาจะอยู่ในรูป gerund หรือกริยาเติมกำลังแทนพวกเขาอบอุ่นสำหรับครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะออกซึ่งเป็นตัดลดรูปมาจากพวกเขาอบอุ่นสำหรับครึ่งชั่วโมงก่อนที่พวกเขาออกไปความเป็นเจ้าสรรพนามสรรพนามที่บ่งบอกความเป็๋นเจ้าของมักจะอยู่ตำแหน่งด้านท้ายของประโยคโดยตามท้ายกริยาช่วยกริยาให้ (เป็น อยู่ มี) โดยใช้คำต่อไปนี้เหมืองของฉันเราของพวกเราคุณของคุณของพวกคุณของเขาของเขาเธอของเธอของของมันตนของพวกเขารถว่า มันเป็นของผมแมวอยู่ในห้องนอนของฉัน จะเป็นเธอ* เพื่อการใช้งานคำแสดงความเป็นเจ้าของได้อย่างเหมาะสมนะครับลองหาเวลาศึกษาเกี่ยวกับคำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ (ความเป็นเจ้าคำคุณศัพท์)คำสรรพนามคำคุณศัพท์ความเป็นเจ้าความเป็นเจ้า ของฉันเหมืองของฉันของคุณของคุณของคุณของเราของเราของพวกเราของพวกเขาตนของพวกเขาของเขาของเขาของเขาของเธอเธอของหล่อนของ-ของมันดูตารางการเปรียบเทียบตามอัตวิสัยข้างหวงวัตถุประสงค์คำสรรพนามคำคุณศัพท์ความเป็นเจ้า Reflexive คำสรรพนามฉันฉัน ของฉันเหมืองตัวเองคุณคุณ ของคุณของคุณตัวคุณเองเราเรา ของเราของเราตนเองพวกเขาพวกเขา ของพวกเขาตนตัวเองเขาเขา ของเขาของเขาตัวเองเธอของเธอ ของเธอเธอตัวเธอเองมันมัน ของ-ตัวเองนิยมสรรพนามคำสรรพนามที่ใช้เพื่อบ่งกลุ่มของนามที่พูดถึงเช่นสื่งนี้ส่งนั่นเหล่านี้และเหล่านั้นในภาษาอังกฤษใช้อยู่สี่คำคือนี้นี้เหล่านี้เหล่านี้ที่นั้นเหล่านั้นเหล่านั้นโดยใช้เพื่อกล่าวถึงสิ่งนั้นเป็นครั้งที่สองเช่นมีแอปเปิลบนโต๊ะของฉัน ฉันใช้นี้หนังสือทั้งหมดนี่มีราคาถูกมาก ฉันจะซื้อเหล่านี้เสื้อในมุมดูดี อยากถึงที่ดีวีดีของคุณมีอายุตอนนี้ ฉันจะใช้เวลาที่ออกสรรพนามไม่จำกัดคำสรรพนามอีกตัวที่ใช้กันบ่อยคือสรรพนามที่ไม่มีการระบุตัวตนอย่างชัดเจนลงไปเช่นใครๆ ใครก็ได้หรือคนส่วนใหญ่ซึ่งในภาษาอังกฤษใช้คำว่าทุกคนใครรู้วิธีการใช้ลิฟท์ที่ ใครๆ ก็รู้วิธีการใช้ลิฟท์ตัวนั้นสรรพนามแจกแจงคำสรรพนามที่ใช้เพื่อเป็นการระบุตัวตนลงไปเป็นรายๆ หรือกลุ่มย่อยไปจากทั้งหมดในกลุ่มใหญ่ในภาษาอังกฤษใช้คำว่า แต่ละแต่ละๆ ใดใด ทั้งคู่ของนามนั้นอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ไม่ทั้งคู่ของนามนั้นคนอื่นๆสรรพนามที่เป็นค่าลบคำสรรพนามเพื่อใช้เรียกแทนสิ่งใดที่ไม่เกี่ยวข้องกับสิ่งที่พูดถึง เช่นไม่มีใครไม่มีใครไม่ซึ่งแปลกว่าหนึ่งไม่มีใครคิดว่า จะน่าเกลียดประพันธสรรพนามคำสรรพนามที่ใช้ในการเชื่อมโยงคำนามที่มีการกล่าวไปถึงก่อนหน้านี้โดยรูปประโยคมีความสัมพันธ์กันว่าสิ่งที่อยู่ในประโยคแรกมีความเกี่ยวข้องด้านหนึ่งด้านใดกับประโยคที่ตามมา ปกติเราใช้ ผู้คนดื่มด่ำ ที่สิ่งของอื่นกับสัตว ที่กับสถานที่สามารถใช้แทนได้ทุกประเภทๆ ที่เป็นคำกลางอะไรเป็นคำกลางๆ สามารถใช้แทนได้ทุกประเภทเช่นกันแต่มักจะใช้อ้างอิงสิ่งที่บุคคลอื่นได้กล่าวไปแล้วหรือละไว้เป็นที่เข้าใจกันแล้วบ้านอยู่ แจ็คสร้างบ้านหลังนี้นี้เป็นบ้านที่สร้างแจ็คเธอเป็นพนักงานรับจ่ายเงินได้ เธอช่วยให้เราเปิดบัญชีเธอเป็นพนักงานรับจ่ายเงินที่ช่วยให้เราเปิดบัญชีฉันรู้ว่าสิ่งที่ผมทำขณะนี้คนผู้ซึ่งใช้แทนคนซึ่งซึ่งอันใชักับสัตว์และสิ่งของที่ซึ่งอันใช้ได้ทั้งคนและสิ่งของซึ่งผู้ซึ่งทำหน้าที่เป็นกรรมของประโยคและใช้ไ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คำสรรพนาม
คำสรรพนามหรือสรรพนามหมายถึง ในกรณีที่มีการกล่าวถึงครั้งที่สอง (ผู้กระทำสรรพนามเรื่อง) หรือกรรม (ผู้ถูกกระทำวัตถุสรรพนาม) ของประโยค (สรรพนามเรื่อง) บุรุษที่ 1 คือคนที่พูดอัน ได้แก่ฉันฉันเราพวกเราบุรุษที่ 2 คือคนที่เราพูดด้วยอัน ได้แก่คุณคุณคุณพวกคุณ* จะสังเกตุได้ว่า 3 คือคนที่เราพูดถึงอัน ได้แก่เขาเขาผู้ชายเธอหล่อนผู้หญิงมันมัน (อาจหมายถึงสัตว์สิ่งของหรืออื่น ๆ ) พวกเขาพวกมัน (หมายถึงอะไรก็ได้ที่มากกว่าหนึ่งเช่นพวกเขาพวกเธอพวกมันได้ทั้งหมด) กรณีกรรม (วัตถุสรรพนาม) บุรุษที่ 1 คือคนที่พูดอัน ได้แก่ฉันฉันเราพวกเราบุรุษที่ 2 คือคนที่เราพูดด้วยอัน ได้แก่คุณคุณคุณพวกคุณ* จะสังเกตุได้ว่าใช้คำเดียวกันกับประธานเป็นคำเฉพาะเลยบุรุษที่ 3 คือคนที่เราพูดถึงอัน ได้แก่เขาเขาผู้ชายของเธอหล่อนผู้หญิงมันมัน (อาจหมายถึงสัตว์สิ่งของหรืออื่น ๆ ใช้คำเดียวกันกับประธานเช่นกัน) พวกเขาพวกมัน (หมายถึงอะไรก็ได้ที่มากกว่าหนึ่งเช่นพวกเขา พวกเธอพวกมันได้ทั้งหมด) นอกจากนี้คำสรรพนามวัตถุ เช่นกรรมตรง (สรรพนามวัตถุโดยตรง) ผมคุยกับเขา uesterday จึงเป็นกรรมตรง) กรรมรอง (สรรพนามวัตถุทางอ้อม) ฉันยังทำให้เขามีหนังสือเล่มนี้ ประธานวัตถุประสงค์กรรมผม (ฉัน) ฉัน (ฉัน) คุณ (คุณ) คุณ (คุณ) เรา (พวกเรา) เรา (พวกเรา) พวกเขา (พวกเขา) พวกเขา (พวกเขา) เขา (เขา) เขา (เขา) เธอ (หล่อน ) ของเธอ (หล่อน) มัน (มัน) มัน (มัน) สรรพนามสะท้อนสรรพนามอีกหนึ่งชนิดคือ ๆ จริงด้วยตนเองซึ่งส่วนใหญ่จะใช้วัตถุสรรพนามตามด้วยคำว่าตัวเอง (เอกพจน์) ตัวหรือ (พหูพจน์) ที่ผมทำมันด้วยตัวเอง ผมทำมันด้วยตัวผมเองเราทำมันเองพวกเราทำมันด้วยตัวพวกเราเองคุณทำมันด้วยตัวคุณเอง คุณทำมันด้วยตัวคุณเองคุณก็ทำมันด้วยตัวเอง พวกคุณทำมันด้วยตัวพวกคุณเองเขาทำมันเอง เขาทำมันด้วยตัวเขาเองเธอไม่ได้ตัวเอง หล่อนทำมันด้วยตัวหล่อนเองก็ไม่ได้ตัวเอง มันทำมันด้วยตัวมันเองพวกเขาทำมันด้วยตัวเอง พหูพจน์ฉัน - ตัวเองเรา - ตัวเองคุณ - ด้วยตัวคุณเองคุณ - ตัวเองเขา - ตัวเองพวกเขา - ตัวเองเธอ - ตัวเองมัน - ตัวเองสรรพนามซึ่งกันและกันสรรพนาม หลีกเลี่ยงการพูดถึงอีกเท่าที่เห็นตอนนี้ก็คือคำว่าแต่ละอื่น ๆ (ซึ่งกันและกัน) มาเรียและจูเลียไม่ชอบกันและกัน. มารีอาและจูเลียไม่ชอบกันสรรพนามลักษณะที่แยกสรรพนามในกลุ่มวัตถุสรรพนาม สนทนาทำนองอ้างอิงถึงมักจะลอย ๆ เหมือนห้วน ๆ ตัวอย่างเช่นนักเรียนทุกคนเมื่อวานนี้ที่เหลือในชั้นเรียน แต่ฉัน ผมอยู่ที่นั่นเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงรอให้ มีเพียงผม ต้องการชีส? Me. ใครต้องการชีสบ้างผมDummy สรรพนามหรือคำสรรพนามสบถหรือคำสรรพนามที่พูดซ้ำซาก เมื่อละสรรพนามตัวที่สองออกกริยาที่ตามมาจะอยู่ในรูปอาการนามหรือกริยาเติม ing แทนพวกเขาอุ่นขึ้นสำหรับครึ่งชั่วโมงก่อนที่จะออก. ซึ่งเป็นตัดลดรูปมาจากพวกเขาอุ่นขึ้นสำหรับครึ่งชั่วโมงก่อนที่พวกเขาออกไป . เป็นเจ้าของ มักจะอยู่ตำแหน่งด้านท้ายของประโยคโดยตามท้ายกริยาช่วยคำกริยาจะเป็น (คือผมมี) โดยใช้คำต่อไปนี้เหมืองของฉันของเราของพวกเราแสดงความนับถือของคุณของพวกคุณของเขาเขาเธอของเธอของตน มันพวกเขาของพวกเขาที่มีรถคือ? มันเป็นของฉัน. ใครแมวอยู่ในห้องนอนของฉัน? มันเป็นของเธอ. * (คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ) คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของ วัตถุประสงค์คำคุณศัพท์แสดงความเป็นเจ้าของเป็นเจ้าของคำสรรพนามสะท้อน เช่นสื่งนี้ส่งนั่นเหล่านี้และเหล่านั้นในภาษาอังกฤษใช้อยู่สี่คำคือนี้นี้เหล่านี้เหล่านี้ที่นั้นเหล่านั้น เช่นแอปเปิ้ลมีบนโต๊ะของฉันคือ ฉันใช้เวลานี้. หนังสือทุกเล่มที่นี่มีราคาถูกมาก ผมจะซื้อเหล่านี้. เสื้อที่มุมดูดี ฉันต้องการที่. ดีวีดีในสำนักงานของคุณจะเก่าตอนนี้ ผมจะใช้เวลาเหล่านั้นออกมา. ไม่มีกำหนดคำสรรพนามคำสรรพนามอีกตัวที่ใช้กันบ่อยคือ เช่นใคร ๆ ใครก็ได้หรือคนส่วนใหญ่ซึ่งในภาษาอังกฤษใช้คำว่าทุกคนทุกคนรู้วิธีการใช้ลิฟท์ที่. ใคร ๆ ก็รู้วิธีการใช้ลิฟท์ตัวนั้นกระจาย ๆ ในภาษาอังกฤษใช้คำว่าแต่ละแต่ละใด ๆ ใด ๆทั้งทั้งคู่ของนามนั้นไม่ไม่ทั้งคู่ของนามนั้นคนอื่น ๆ อื่น ๆติดลบ ไม่มีใครไม่มีใครซึ่งแปลกว่าไม่มีใครไม่มีใครคิดว่าคุณมีความน่าเกลียด. สรรพนามญาติคำ ประโยคมีความสัมพันธ์กันว่า เราใช้ที่กับคนที่กับสัตวสิ่งของอื่นที่กับสถานที่ที่เป็นคำกลาง ๆ สามารถใช้แทนได้ทุกประเภทสิ่งที่เป็นคำกลาง ๆ สามารถใช้แทนได้ทุกประเภทเช่นกัน หรือละไว้เป็นที่เข้าใจกันแล้วนี่คือบ้าน แจ็คสร้างบ้านหลังนี้. นี้เป็นบ้านที่สร้างขึ้นแจ็ค. เธอเป็นพนักงานธนาคาร เธอช่วยให้เราเปิดบัญชี. เธอเป็นพนักงานธนาคารที่ช่วยให้เราเปิดบัญชี. ฉันรู้ว่าสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ในขณะนี้. ที่ผู้ซึ่งใช้แทนคนที่ที่ซึ่งอันใชักับสัตว์และสิ่งของที่ที่ซึ่งอันใช้ได้ทั้งคน และสิ่งของซึ่งผู้ซึ่งทำหน้าที่เป็นกรรมของประโยคและใช้ไ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรรพนามสรรพนามค็อคสรรพนามหมายถึงคำที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อใช้เรียกแทนคำนามต่างในกรณีที่มีการกล่าวถึงครั้งที่สองหรือผู้ฟังน่าจะรู้อยู่แล้วว่าเราหมายถึงสิ่งใด( ผู้กระทำเรื่องสรรพนาม ) กรรมค็อค ( ผู้ถูกกระทำวัตถุสรรพนาม ) ของประโยคโดยเรียงลำดับได้ดังนี้คือ

กรณีประธาน ( สรรพนามเรื่อง )

บุรุษที่ 1 ความคนที่พูดอันได้แก่

ผมฉัน
เราพวกเรา

บุรุษที่ 2 ความคนที่เราพูดด้วยอันได้แก่




คุณคุณคุณพวกคุณ* จะสังเกตุได้ว่าใช้คำเดียวกันแต่ความหมายแตกต่างกันการสื่อสารต้องดูคำรอบข้างเพื่อการระบุจำนวนผู้สนทนาด้วย

บุรุษที่ 3 ความคนที่เราพูดถึงอันได้แก่

เขาเขาผู้ชายหล่อนผู้หญิง

เธอมันมัน ( อาจหมายถึงสัตว์สิ่งของหรืออื่นไม่มี )
พวกเขาพวกมัน ( หมายถึงอะไรก็ได้ที่มากกว่าหนึ่งเช่นพวกเขาพวกเธอพวกมันได้ทั้งหมด )

กรณีกรรม ( สรรพนามวัตถุ )

บุรุษที่ 1 ความคนที่พูดอันได้แก่

ฉันฉันพวกเรา


เราบุรุษที่ 2 ความคนที่เราพูดด้วยอันได้แก่

คุณคุณ
คุณพวกคุณ

* จะสังเกตุได้ว่าใช้คำเดียวกันกับประธานเป็นคำเฉพาะเลย

บุรุษที่ 3 ความคนที่เราพูดถึงอันได้แก่

เขาเขาผู้ชายหล่อนผู้หญิง

เธอมันมัน ( อาจหมายถึงสัตว์สิ่งของหรืออื่นจะใช้คำเดียวกันกับประธานเช่นกัน )
พวกเขาพวกมัน ( หมายถึงอะไรก็ได้ที่มากกว่าหนึ่งเช่นพวกเขาพวกเธอพวกมันได้ทั้งหมด )

นอกจากนี้วัตถุสรรพนามยังสามารถทำหน้าที่ได้ทั้งกรรมตรงและกรรมรองเช่น

กรรมตรง ( สรรพนามกรรมตรง )
ฉันคุยกับเขา uesterday . ผมพูดกับเขาเมื่อวานนี้
( เขาถูกพูดด้วยโดยตรงจึงเป็นกรรมตรง )

กรรมรอง ( สรรพนามกรรมรอง )
ผมยังให้เขาหนังสือผมได้มอบหนังสือให้กับเขาด้วย
( หนังสือคือกรรมตรงเพราะถูกมอบให้กรรมรองคือตัวเขา )



ผมประธานอัตนัยวัตถุประสงค์กรรม ( ฉัน )

( ฉัน )
( คุณ )

( คุณ )
เรา ( พวกเรา )

เรา ( พวกเรา )
พวกเขา ( พวกเขา )

( พวกเขา )
เขา ( เขา )

เขา ( เขา )
เธอ ( หล่อน )


( หล่อน ) ของเธอ( มัน )

( มัน )


สรรพนามอีกหนึ่งชนิดสรรพนามสะท้อนความสรรพนามที่ใช้ระบุขยายว่าการกระทำใดกระทำหนึ่งกระทำโดยประธานนั้นจะจริงด้วยตนเองซึ่งส่วนใหญ่จะใช้วัตถุสรรพนามตามด้วยคำว่าตนเอง ( เอกพจน์ ) ค็อคตัว ( พหูพจน์ )

ฉันทำมันเอง