When the U.S. government created th

When the U.S. government created the copyright act of 1909, it didn’t provide protection to sound recordings, which were scarce at the time. However, even as the recorded music industry grew, it was not added until 1972 and previous sound recordings were not placed under federal protection at that time.

This means that all sound recordings (not compositions, which are federally protected) are under a myriad of state laws. This came to a head in 2013 when members of The Turtles filed a lawsuit against satellite music service SiriusXM claiming that they were failing to pay royalties for publicly performing their music. However, since there is no federal protection, the lawsuit has instead been filed in a series of state courts, including New York, California and Florida.

To date, the band has actually scored several victories, with judges in California and New York both agreeing that there is likely a public performance right under their state’s laws. However, the Second Circuit has agreed to take the case, setting the stage for possible federal intervention in the lawsuit.

Why It’s Important: The wealth of music recorded before 1972 needs no introduction. This case, obviously, could have significant consequences regarding how, when, where and at what cost it is played.

But the potential implications go well beyond that. Serious questions arise as to how all federal laws apply to pre-1972 sound recordings, if they do at all. For example, the Digital Millennium Copyright Act, which protects hosts from liability for infringement by users, may not apply to such recordings. The issue was previously litigated, without a real resolution.

However, the biggest impact may be in the form of bills that address this issue, and could cause even larger shifts in the copyright landscape.

Why It Was Ignored: Like most music licensing elements, this is an arcane area of copyright law that has little direct impact on most people. Even explaining why pre-1972 sound recordings are treated different takes a great deal of time and energy. It also doesn’t help that the main lawsuit involves a band that isn’t as recognizable as the artists in the Blurred Lines case.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อรัฐบาลสหรัฐฯ สร้างพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ของ 1909 มันไม่ได้ให้การป้องกันการบันทึกเสียง ซึ่งขาดแคลนในเวลา อย่างไรก็ตาม แม้ในขณะที่การเติบโตอุตสาหกรรมเพลงที่บันทึกไว้ มันไม่มีเพิ่มจนกระทั่ง 1972 และก่อนหน้าการบันทึกเสียงไม่ถูกวางไว้ภายใต้การป้องกันของรัฐบาลกลางในเวลานั้นซึ่งหมายความ ว่า บันทึกเสียงทั้งหมด (ไม่องค์ประกอบ ซึ่งมีป้องกันงถนน) อยู่ภายใต้กฎหมายรัฐมากมาย นี้ก็มาถึงจุดใน 2013 เมื่อสมาชิกของเต่าที่ฟ้องดาวเทียมเพลงบริการ SiriusXM อ้างว่า พวกเขาถูกไม่ต้องจ่ายค่าลิขสิทธิ์สำหรับการทำเพลงของพวกเขาต่อสาธารณะ อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่มีรัฐบาลกลางการป้องกัน คดีได้แทนการยื่นในศาล นิวยอร์ก แคลิฟอร์เนียและฟลอริดาวันที่ วงดนตรีมีจริงคะแนนชนะหลาย ด้วยผู้พิพากษาในแคลิฟอร์เนียและนิวยอร์กทั้งสองยอมรับว่า มีแนวโน้มสิทธิสาธารณะภายใต้กฎหมายของรัฐของพวกเขา อย่างไรก็ตาม วงจรสองยอมรับใช้กรณีที่ใช้ การตั้งเวทีสำหรับการแทรกแซงของรัฐบาลกลางไปในคดีเหตุผลที่สำคัญ: ความมั่งคั่งของเพลงที่บันทึกก่อน 1972 ไม่ต้องแนะนำ กรณีนี้ แน่นอน อาจมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับวิธี เมื่อ ที่ และ ที่ว่า ต้นทุนมันเล่นแต่ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นไปดีกว่าที่ คำถามที่ร้ายแรงเกิดขึ้นเป็นวิธีการที่กฎหมายของรัฐบาลกลางทั้งหมดนำไปใช้กับบันทึกเสียงก่อน-1972 ถ้าพวกเขาทำทั้งหมด เช่น การ Digital Millennium Copyright Act ซึ่งปกป้องครอบครัวจากความรับผิดเพื่อละเมิดโดยผู้ใช้ อาจใช้การบันทึกดังกล่าว ปัญหาคือก่อนหน้านี้กังวล ไม่ มีความละเอียดที่แท้จริงแต่ ผลกระทบที่ใหญ่ที่สุดอาจจะอยู่ในรูปของตั๋วที่อยู่ปัญหานี้ และอาจทำให้เกิดกะการใหญ่ในแนวนอนลิขสิทธิ์ทำไมมันถูกละเว้น: เช่นส่วนใหญ่ใช้งานองค์ประกอบเพลง นี้เป็นพื้นที่ลับของกฎหมายลิขสิทธิ์ที่มีผลกระทบโดยตรงเล็กน้อยในคนส่วนใหญ่ แม้จะอธิบายเหตุ pre-1972 บันทึกเสียงจะถือว่าแตกต่างกันใช้เวลามากของเวลาและพลังงาน มันยังไม่ช่วยคดีหลักเกี่ยวข้องกับวงดนตรีที่ไม่ได้เป็นที่รู้จักในฐานะศิลปินในกรณีบรรทัดที่เบลอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อรัฐบาลสหรัฐสร้างพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ของปี 1909 ก็ไม่ได้ให้ความคุ้มครองเสียงบันทึกซึ่งหายากในช่วงเวลานั้น อย่างไรก็ตามแม้ในขณะที่วงการเพลงที่บันทึกไว้ขยายตัวมันก็ไม่ได้เพิ่มจนถึงปี 1972 และการบันทึกเสียงก่อนหน้านี้ไม่ได้อยู่ภายใต้การคุ้มครองของรัฐบาลกลางในเวลานั้น.

ซึ่งหมายความว่าทุกการบันทึกเสียง (ไม่ใช่องค์ประกอบซึ่งได้รับการคุ้มครองจากรัฐบาลกลาง) อยู่ภายใต้การมากมายของ กฎหมายของรัฐ นี้มาถึงหัวในปี 2013 เมื่อสมาชิกของเต่ายื่นฟ้องบริการเพลงดาวเทียม SiriusXM อ้างว่าพวกเขาล้มเหลวในการจ่ายค่าลิขสิทธิ์สำหรับการดำเนินการต่อสาธารณชนเพลงของพวกเขา แต่เนื่องจากไม่มีการป้องกันของรัฐบาลกลางคดีได้แทนการยื่นในชุดของศาลรัฐรวมทั้งนิวยอร์กแคลิฟอร์เนียและฟลอริด้า.

ในวันที่วงดนตรีที่ได้คะแนนจริงหลายชัยชนะกับผู้พิพากษาในรัฐแคลิฟอร์เนียและนิวยอร์กยอมรับ ที่มีแนวโน้มผลการดำเนินงานของประชาชนสิทธิภายใต้กฎหมายของรัฐของพวกเขา แต่วงจรที่สองได้ตกลงที่จะใช้ในกรณีที่ตั้งเวทีสำหรับการแทรกแซงของรัฐบาลกลางที่เป็นไปได้ในคดี.

จึงเป็นสิ่งสำคัญ: ความมั่งคั่งของเพลงที่บันทึกไว้ก่อนปี 1972 ไม่มีความต้องการเบื้องต้น กรณีนี้เห็นได้ชัดว่าอาจมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับวิธีการเมื่อไหร่ที่ไหนและสิ่งที่มีค่าใช้จ่ายที่จะเล่น.

แต่ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นไปได้ดีเกินกว่าที่ คำถามที่ร้ายแรงเกิดขึ้นเป็นวิธีการที่กฎหมายของรัฐบาลกลางทั้งหมดนำไปใช้บันทึกเสียงไปก่อนปี 1972 ถ้าพวกเขาทำทุก ยกตัวอย่างเช่น Digital Millennium Copyright Act ซึ่งช่วยปกป้องเจ้าภาพจากความรับผิดสำหรับการละเมิดโดยผู้ใช้อาจจะไม่ได้นำไปใช้กับการบันทึกดังกล่าว ประเด็นสำคัญคือการดำเนินคดีก่อนหน้านี้โดยไม่ต้องมีการลงมติจริง.

แต่ผลกระทบมากที่สุดอาจจะอยู่ในรูปของตั๋วเงินที่แก้ไขปัญหานี้และอาจก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในแนวนอนลิขสิทธิ์.

ทำไมมันก็ไม่สนใจ: เช่นเดียวกับองค์ประกอบลิขสิทธิ์เพลงมากที่สุด นี้เป็นพื้นที่ที่เป็นความลับของกฎหมายลิขสิทธิ์ที่มีผลกระทบโดยตรงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คนส่วนใหญ่ แม้จะอธิบายว่าทำไมการบันทึกเสียงก่อน 1972 ได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกันจะใช้เวลาจัดการที่ดีของเวลาและพลังงาน นอกจากนี้ยังไม่ได้ช่วยที่คดีหลักที่เกี่ยวข้องกับวงดนตรีที่ไม่เป็นที่รู้จักในฐานะศิลปินในกรณีที่ทำให้เส้นที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อรัฐบาลสหรัฐสร้างพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ 1909 มันไม่ได้ให้ความคุ้มครอง เพื่อบันทึกเสียง ซึ่งหายากในเวลานี้ อย่างไรก็ตาม แม้เป็นเพลงบันทึกอุตสาหกรรมเติบโต มันไม่ได้เพิ่มจนถึง 1972 และก่อนหน้านี้การบันทึกเสียงไม่ได้อยู่ภายใต้การคุ้มครองของรัฐบาลกลางที่แปลว่าบันทึกเสียงทั้งหมด ( ไม่ใช่องค์ประกอบที่ได้รับการคุ้มครองภายใต้รัฐบาลกลาง ) ที่มีมากมายของกฎหมายของรัฐ นี้มาถึงหัวในปี 2013 เมื่อสมาชิกของเต่าที่ยื่นฟ้อง siriusxm บริการเพลงผ่านดาวเทียม อ้างว่า พวกเขาล้มเหลวในการจ่ายค่าลิขสิทธิ์ให้กับสาธารณชนแสดงเพลงของพวกเขา อย่างไรก็ตาม เนื่องจากไม่มีการคุ้มครองของรัฐบาลกลาง ฟ้องได้ แทนการยื่นในชุดของศาลรัฐ ได้แก่ นิวยอร์ก แคลิฟอร์เนียและฟลอริดาวันที่ , วงดนตรีได้คะแนนชัยชนะหลาย กับผู้พิพากษาในแคลิฟอร์เนียและนิวยอร์ก ทั้งยอมรับว่ามีแนวโน้มเป็นการแสดงสิทธิภายใต้กฎหมายของรัฐ อย่างไรก็ตาม วงจรที่สองได้ตกลงรับคดี ตั้งเวทีสำหรับการแทรกแซงของรัฐบาลเป็นไปได้ในคดีทำไมมันสำคัญ : ความหลากหลายของเพลงที่บันทึกไว้ก่อนเดือน ไม่ต้องแนะนำ . กรณีนี้ เห็นได้ชัดว่า อาจมีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญเกี่ยวกับ อย่างไร เมื่อไหร่ ที่ไหน และที่ต้นทุนมันเล่นแต่ผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นไปได้ดีเกินกว่าที่ คำถามที่เกิดขึ้นเป็นวิธีการที่กฎหมายของรัฐบาลกลางที่ใช้กับ pre-1972 การบันทึกเสียง , ถ้าพวกเขาทำทั้งหมด ตัวอย่างเช่น , Digital Millennium Copyright Act ซึ่งช่วยปกป้องครอบครัวจากความรับผิดสำหรับการละเมิดโดยผู้ใช้อาจใช้ไม่ได้ในบันทึกดังกล่าว ปัญหาคือก่อนหน้านี้ litigated โดยไม่มีความละเอียดจริงอย่างไรก็ตาม ผลกระทบที่ใหญ่ที่สุดอาจจะอยู่ในรูปของตั๋วเงินที่แก้ไขปัญหานี้ และสามารถทำให้มีขนาดใหญ่เลื่อนในแนวนอนที่มีลิขสิทธิ์ทำไมมันถูกละเว้น : ชอบองค์ประกอบลิขสิทธิ์เพลงส่วนใหญ่ นี่คือเคน พื้นที่ของกฎหมายลิขสิทธิ์ที่มีผลกระทบโดยตรงต่อประชาชนน้อยที่สุด ได้อธิบายว่าบันทึกเสียง pre-1972 ได้รับการปฏิบัติที่แตกต่างกันจะใช้เวลาจัดการที่ดีของเวลาและพลังงาน มันยังไม่ช่วยให้คดีหลักที่เกี่ยวข้องกับวงดนตรีที่ไม่เป็นที่รู้จักในฐานะศิลปินในเส้นเบลอ .