Stakeholder theory is an idea about

Stakeholder theory is an idea about how business really works. It says that for any business to be successful it has to create value for customers, suppliers, employees, communities and financiers (shareholders, banks etc.) it says that you can’t look at any one of those stakeholders in isolation, their interest has to go together and the job of a manager or entrepreneur is to figure out how the interests of customers, suppliers, communities, employees and financiers go in the same direction. Now, think about how important each of these groups is in order for a business to be successful, think about how a business that has lost its edge with its customers – that it has products/services that its customers don’t want as much or that they don’t want at all – that’s a business in decline. Think about a business who manages suppliers in a way that the suppliers don’t make them better, the suppliers just take orders and sell stuff, but the suppliers aren’t trying to make a business more innovative, more creative that is a business that is probably in decline. Think about a business who’s employees don’t want to be there every day, who aren’t using 100% of their effort, energy and creativity to make the business better – that’s a business in decline. Think about a business that is not a good citizen in the community that routinely ignores or violates local custom or law that doesn’t pay attention to the way of life in the community and doesn’t pay attention to issues of corporate responsibility of its sustainability and of its effects on civil society – that’s a business that is soon to be regulated and to decline. And think about a business that doesn’t create a value, doesn’t create profits for its financiers: its shareholders, banks and others – that’s a business in decline. So stakeholder theory is the idea that each one of these groups is important to the success of a business in figuring out where their interests go in the same direction is what managerial task and entrepreneurial task is all about. So stakeholder theory says if you just focus on financiers you miss what makes capitalism tick, which is that shareholders, financiers, employees, suppliers, communities can together create something that no one of them can create alone.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทฤษฎีทรรศนะคือ ความคิดเกี่ยวกับธุรกิจจริง ๆ ทำงานอย่างไร กล่าวว่า สำหรับธุรกิจให้ประสบความสำเร็จ มีการสร้างค่าสำหรับลูกค้า ซัพพลายเออร์ พนักงาน ชุมชน และแหล่ง (ผู้ถือหุ้น ธนาคารฯลฯ) มันบอกว่า คุณไม่สามารถมองที่ใด ๆ ของผู้มีส่วนได้เสียในการแยก ได้ไปด้วยกัน และงานของผู้จัดการหรือผู้ประกอบการจะคิดออกว่าผลประโยชน์ของลูกค้า จำหน่าย ชุมชน พนักงาน และแหล่งที่ไปในทิศทางเดียวกัน ตอนนี้ คิดว่า มีความสำคัญแต่ละกลุ่มเหล่านี้เพื่อให้ธุรกิจประสบความสำเร็จ คิดเกี่ยวกับวิธีการที่มีการสูญเสียของขอบกับลูกค้า – ว่า มีผลิตภัณฑ์/บริการที่ลูกค้าไม่ต้องการมากที่สุด หรือว่า ไม่ต้องเลย – นั่นคือธุรกิจตกต่ำ คิดเกี่ยวกับธุรกิจที่จัดการในลักษณะว่า ซัพพลายเออร์ไม่ทำให้ดีขึ้น ซัพพลายเออร์เพียงรับสั่ง และขายสิ่ง แต่ซัพพลายเออร์ที่ไม่พยายามทำธุรกิจมากขึ้นเป็นนวัตกรรมใหม่ สร้างสรรค์มากขึ้นเป็นธุรกิจที่มีการปฏิเสธ คิดเกี่ยวกับธุรกิจที่ของพนักงานที่ไม่ต้องการให้มีทุกวัน ที่ไม่ได้ใช้ 100% ของความแรง พลังงาน และความคิดสร้างสรรค์เพื่อให้ธุรกิจดีขึ้น – ที่ธุรกิจตกต่ำ คิดเกี่ยวกับธุรกิจที่ไม่เป็นพลเมืองดีในชุมชนที่เป็นประจำละเว้น หรือละเมิดประเพณีท้องถิ่นหรือกฎหมายที่ไม่สนใจกับวิถีชีวิตในชุมชน และไม่สนใจปัญหาขององค์กรที่รับผิดชอบของความยั่งยืน และผลกระทบในสังคม – ที่เป็นธุรกิจที่เร็ว ๆ นี้จะ ควบคุมและ จะลดลง และคิดเกี่ยวกับธุรกิจที่ไม่สร้างมูลค่า ไม่สร้างกำไรสำหรับแหล่งของ: หุ้น ธนาคาร และ อื่น ๆ – ซึ่งธุรกิจตกต่ำ เพื่อทรรศนะทฤษฎีเป็นความคิดที่แต่ละคนของกลุ่มเหล่านี้มีความสำคัญต่อ ความสำเร็จของธุรกิจในการหาซึ่งผลประโยชน์ของพวกเขาไปในทิศทางเดียวกันคือ งานใดจัดการ และงานเหล่านี้ ดังนั้นทฤษฎีผู้กล่าวว่า ถ้า คุณเพียงแค่เน้นแหล่ง คุณคิดถึงสิ่งที่ทำให้ทุนนิยมขีด ซึ่งเป็นที่ผู้ถือหุ้น แหล่ง พนักงาน ซัพพลาย เออร์ ชุมชนสามารถร่วมกันสร้างสิ่งที่ไม่มีใครของพวกเขาสามารถสร้างคนเดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสียเป็นความคิดเกี่ยวกับวิธีการที่ธุรกิจได้ผลจริงๆ มันบอกว่าสำหรับธุรกิจใด ๆ จะประสบความสำเร็จก็มีการสร้างมูลค่าให้กับลูกค้าซัพพลายเออร์พนักงานชุมชนและนักการเงิน (ผู้ถือหุ้นธนาคารอื่น ๆ ) มันบอกว่าคุณไม่สามารถมองไปที่คนใดคนหนึ่งของผู้มีส่วนได้เสียในการแยกความสนใจของพวกเขา ได้ไปร่วมกันและการทำงานของผู้จัดการหรือผู้ประกอบการที่จะคิดออกว่าผลประโยชน์ของลูกค้าคู่ค้าชุมชนพนักงานและการเงินไปในทิศทางเดียวกัน ตอนนี้คิดเกี่ยวกับวิธีการที่สำคัญแต่ละกลุ่มเหล่านี้คือเพื่อให้ธุรกิจประสบความสำเร็จคิดเกี่ยวกับวิธีการที่ธุรกิจที่มีการสูญเสียขอบกับลูกค้า - การที่จะมีผลิตภัณฑ์ / บริการที่ลูกค้าไม่ต้องการให้เป็นมากหรือ ที่พวกเขาไม่ต้องการที่ทั้งหมด - ธุรกิจที่ลดลง คิดเกี่ยวกับการบริหารจัดการธุรกิจที่ซัพพลายเออร์ในทางที่ซัพพลายเออร์ไม่ทำให้พวกเขาดีกว่าผู้ผลิตเพียงแค่ใช้คำสั่งซื้อและขายสิ่ง แต่ซัพพลายเออร์ไม่ได้พยายามที่จะทำให้ธุรกิจนวัตกรรมมากขึ้น, ความคิดสร้างสรรค์มากขึ้นว่าเป็นธุรกิจที่ น่าจะลดลง คิดเกี่ยวกับธุรกิจที่เป็นพนักงานไม่ต้องการที่จะมีทุกวันที่ไม่ได้ใช้ 100% ของความพยายามของพวกเขาพลังงานและความคิดสร้างสรรค์ที่จะทำให้ธุรกิจที่ดีกว่า - ที่ธุรกิจลดลง คิดเกี่ยวกับธุรกิจที่ไม่ได้เป็นพลเมืองที่ดีในชุมชนที่มักจะไม่สนใจหรือฝ่าฝืนจารีตประเพณีหรือกฎหมายที่ไม่ได้ให้ความสนใจกับวิถีชีวิตของคนในชุมชนและไม่ให้ความสนใจกับปัญหาของความรับผิดชอบขององค์กรของการพัฒนาอย่างยั่งยืน และผลกระทบต่อภาคประชาสังคมที่ - ที่ธุรกิจที่เร็ว ๆ นี้จะได้รับการควบคุมและลดลง และคิดเกี่ยวกับธุรกิจที่ไม่สร้างมูลค่าไม่ได้สร้างผลกำไรสำหรับการเงินของผู้ถือหุ้นของธนาคารและอื่น ๆ - ธุรกิจที่ลดลง ดังนั้นทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสียเป็นความคิดที่ว่าแต่ละคนของกลุ่มเหล่านี้มีความสำคัญต่อความสำเร็จของธุรกิจในการหาที่สนใจของพวกเขาไปในทิศทางเดียวกันคือสิ่งที่งานบริหารและงานของผู้ประกอบการเป็นข้อมูลเกี่ยวกับ ดังนั้นทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสียบอกว่าถ้าคุณเพียงแค่มุ่งเน้นไปที่นักการเงินคุณจะพลาดสิ่งที่ทำให้เห็บทุนนิยมซึ่งเป็นผู้ถือหุ้น, การเงิน, พนักงานคู่ค้าชุมชนร่วมกันสามารถสร้างสิ่งที่ไม่มีหนึ่งของพวกเขาสามารถสร้างเพียงอย่างเดียว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสีย คือ มีความคิดเกี่ยวกับวิธีการทางธุรกิจที่ได้ผลจริง มันกล่าวว่าสำหรับธุรกิจที่จะประสบความสำเร็จได้ต้องสร้างคุณค่าให้กับลูกค้า คู่ค้า พนักงาน และชุมชนการเงิน ( ผู้ถือหุ้น ธนาคาร ฯลฯ ) มันบอกว่าคุณไม่สามารถมองหนึ่งของผู้มีส่วนได้ส่วนเสียในการแยกความสนใจของพวกเขาไปพร้อมๆ กัน และงานของผู้จัดการหรือผู้ประกอบการที่จะคิดออกว่าผลประโยชน์ของลูกค้า คู่ค้า ชุมชน พนักงาน และผลักดันไปในทิศทางเดียวกัน ตอนนี้คิดว่าเกี่ยวกับวิธีการที่สำคัญแต่ละกลุ่มเหล่านี้คือเพื่อให้ธุรกิจประสบความสำเร็จคิดเกี่ยวกับวิธีการที่ธุรกิจที่ได้สูญเสียขอบของลูกค้าและมีผลิตภัณฑ์ / บริการที่ลูกค้าไม่ต้องการมากหรือที่พวกเขาไม่ต้องการเลย–นั่นคือธุรกิจลง คิดเกี่ยวกับธุรกิจที่จัดการกับซัพพลายเออร์ในทางที่ซัพพลายเออร์ที่ไม่ทำให้พวกเขาดีขึ้น ซัพพลายเออร์ที่แค่รับคำสั่งและขายสิ่งแต่ซัพพลายเออร์ไม่พยายามที่จะสร้างธุรกิจนวัตกรรมมากขึ้นความคิดสร้างสรรค์มากขึ้นว่าเป็นธุรกิจที่อาจจะลดลง คิดเกี่ยวกับธุรกิจที่พนักงานไม่อยากอยู่ที่นั่นทุกวัน ใครที่ยังไม่ได้ใช้ 100% ของความพยายามของพวกเขาพลังงานและความคิดสร้างสรรค์ที่จะทำให้ธุรกิจดีขึ้น และนั่นคือธุรกิจลงคิดเกี่ยวกับธุรกิจที่ไม่ได้เป็นพลเมืองดีในสังคมที่ละเลยหรือฝ่าฝืนตรวจเองท้องถิ่นหรือกฎหมายที่ไม่ได้ให้ความสนใจกับวิถีชีวิตในชุมชน และไม่ได้ใส่ใจปัญหาของความรับผิดชอบของความยั่งยืนและผลกระทบที่มีต่อสังคมและเป็นธุรกิจที่เป็นนี้ ระเบียบ และการปฏิเสธและคิดเกี่ยวกับธุรกิจที่ไม่สร้างมูลค่า ไม่ได้สร้างผลกำไรของนักการเงิน : ผู้ถือหุ้นของธนาคารและอื่น ๆ ) นั่นคือธุรกิจลงดังนั้นทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสีย คือ ความคิดที่แต่ละกลุ่มเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญต่อความสำเร็จของธุรกิจในการหาที่ความสนใจของพวกเขาไปในทิศทางเดียวกัน คือ มีการบริหารงานและงานใหม่คือทั้งหมดเกี่ยวกับ ดังนั้นทฤษฎีผู้มีส่วนได้เสีย บอกว่าถ้าคุณเพียงแค่มุ่งเน้นไปที่การเงินคุณพลาดสิ่งที่ทำให้เห็บทุนนิยมซึ่งเป็นผู้ถือหุ้น การเงิน พนักงาน ซัพพลายเออร์ชุมชนสามารถร่วมกันสร้างสิ่งที่ไม่หนึ่งของพวกเขาสามารถสร้างคนเดียว