“Look at me, soldier!” Price said,

“Look at me, soldier!” Price said, and you looked up from your feet. “The other soldiers here have already been doing similar training exercises since they were young, and they were at least capable of learning and completing the task when they started. There’s no problem with you physically completing the tasks, you seem strong enough, but every time we ask you to do something, you just stand there like a bloody mannequin. And when you do finally move, you take ages, like you’re having to think it all over, first.” He pointed out. “So what the hell is the problem?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

“มองฉันสิทหาร!” ไพรซ์พูดแล้วคุณก็เงยหน้าขึ้นมอง “ทหารคนอื่นๆ ที่นี่ฝึกแบบเดียวกันมาตั้งแต่เด็กๆ และอย่างน้อยพวกเขาก็สามารถเรียนรู้และทำภารกิจให้สำเร็จได้เมื่อเริ่มต้น ไม่มีปัญหาใด ๆ กับคุณในการทำภารกิจให้สำเร็จ คุณดูเข้มแข็งเพียงพอ แต่ทุกครั้งที่เราขอให้คุณทำอะไรสักอย่าง คุณก็แค่ยืนอยู่ที่นั่นเหมือนหุ่นเปื้อนเลือด และเมื่อคุณเคลื่อนไหวในที่สุด คุณจะใช้เวลานานเหมือนต้องคิดใหม่ทั้งหมดก่อน” เขาชี้ให้เห็น “แล้วมีปัญหาอะไรรึเปล่า”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"มองฉันทหาร!" ไพรซ์กล่าวว่าคุณเงยหน้าขึ้น "ทหารคนอื่นๆ ที่นี่ได้รับการฝึกที่คล้ายกันมาตั้งแต่เด็ก อย่างน้อยพวกเขาก็มีความสามารถในการเรียนรู้และทําภารกิจให้สําเร็จในช่วงเริ่มต้น ไม่มีปัญหาในการทํางานให้เสร็จทางร่างกาย คุณดูแข็งแรงพอ แต่ทุกครั้งที่เราขอให้คุณทําบางสิ่งบางอย่าง คุณยืนอยู่ตรงนั้นเหมือนหุ่นจําลองเลือด ke กลายเป็นคนแก่ราวกับว่าคุณต้องคิดมันอีกครั้งก่อน" เขาระบุ "นั่นคือปัญหาอะไรกันแน่"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

"มองมาที่ฉันทหาร!" Priceกล่าวแล้วคุณก็เงยหน้าขึ้น "ทหารคนอื่นๆที่นี่ได้ทําแบบฝึกหัดที่คล้ายกันตั้งแต่ยังเด็กและอย่างน้อยพวกเขามีความสามารถในการเรียนรู้และทําภารกิจในตอนเริ่มต้น คุณทําภารกิจโดยไม่มีปัญหาทางกายภาพ คุณดูแข็งแรงพอ แต่ทุกครั้งที่เราให้คุณทําอะไร คุณก็แค่ยืนอยู่ตรงนั้น เหมือนมนุษย์ร่างเลือด. เมื่อคุณตัดสินใจย้ายในที่สุด คุณจะใช้เวลานาน เหมือนคุณต้องคิดให้ชัดก่อน" เขาชี้ให้เห็นว่า "ปัญหาคืออะไร?"