But even the contribution of commun

But even the contribution of community and
common good to equitable access to adequate health
care is not without its limitations and drawbacks. Is the
community responsible to provide adequate health care
even to those persons who flagrantly ignore their individual responsibilities? And, how can individual responsibility be separated out from public pressure created by
the advertising of unhealthy products and behaviors like
smoking? How can individual responsibility be separated
from peer pressure, psychological weakness, genetic predisposition etc.? In the U.S. we have a culture of “victims.”
Intravenous drug users and overeaters and anorexics and
alcoholics claim not to be responsible for their health
problems. Rather than being removed from community
responsibility lists, they claim the right to added community support for healthcare based on their self-declared victimhood
. Besides, the ethics of the medical profession
has always required doctors to treat persons in need without judging their responsibility for their problems.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่แม้การมีส่วนร่วมของชุมชน และดีทั่วถึงเสมอภาคสุขภาพเพียงพอ ดูแลไม่ได้ โดยไม่มีข้อจำกัดและข้อเสียของมัน เป็นการ ชุมชนที่รับผิดชอบในการให้บริการ แม้แต่กับคนเหล่านั้นที่ flagrantly ละเว้นความรับผิดชอบแต่ละ และ วิธีการที่สามารถรับผิดชอบแต่ละแยกออกจากแรงกดสาธารณะที่สร้างขึ้นโดย การโฆษณาของผลิตภัณฑ์ที่ไม่แข็งแรงและพฤติกรรมเช่นบุหรี่ สามารถแบ่งออกแต่ละคนรับผิดชอบอย่างไร จากประชาธิปไตย ความอ่อนแอทางจิตใจ ดวงกมลฯลฯ . ในสหรัฐอเมริกา เรามีวัฒนธรรมของ "เหยื่อ" ผู้ใช้ยาทางหลอดเลือดดำ และ overeaters และ anorexics และ alcoholics อ้างไม่รับผิดชอบต่อสุขภาพ ปัญหา แทนที่จะถูกเอาออกจากชุมชน ความรับผิดชอบรายการ พวกเขาเรียกร้องสิทธิในการสนับสนุนชุมชนเพิ่มสุขภาพอิง victimhood ของพวกเขาประกาศตนเอง. นอกเหนือจาก จริยธรรมของแพทย์ เสมอต้องแพทย์ในการรักษาคนต้องไม่ตัดสินความรับผิดชอบสำหรับปัญหา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แต่ถึงแม้จะมีส่วนร่วมของชุมชนและ
ร่วมกันที่ดีที่จะเข้าถึงธรรมต่อสุขภาพอย่างเพียงพอ
ดูแลไม่ได้โดยไม่มีข้อ จำกัด และข้อเสียของมัน เป็น
ชุมชนที่รับผิดชอบในการให้การดูแลสุขภาพที่เพียงพอ
แม้แก่บุคคลผู้ที่โจ๋งครึ่มไม่สนใจความรับผิดชอบของแต่ละคน? และวิธีที่สามารถความรับผิดชอบของแต่ละบุคคลจะแยกออกจากความกดดันของสาธารณชนที่สร้างขึ้นโดย
การโฆษณาของผลิตภัณฑ์ที่ไม่แข็งแรงและพฤติกรรมเช่น
สูบบุหรี่? วิธีที่สามารถความรับผิดชอบของแต่ละบุคคลจะแยกออก
จากแรงกดดันความอ่อนแอทางด้านจิตใจความบกพร่องทางพันธุกรรม ฯลฯ ? ในสหรัฐอเมริกาเรามีวัฒนธรรมของ "ผู้ที่ตกเป็นเหยื่อ."
ผู้ใช้ยาเสพติดและหลอดเลือดดำ Overeaters และ anorexics และ
สุราเรียกร้องที่จะไม่รับผิดชอบต่อสุขภาพของพวกเขา
ปัญหา แทนที่จะถูกลบออกจากชุมชนของ
รายการรับผิดชอบพวกเขาเรียกร้องสิทธิในการสนับสนุนจากชุมชนเพิ่มสำหรับการดูแลสุขภาพบนพื้นฐาน
victimhood นอกจากนี้จรรยาบรรณของวิชาชีพทางการแพทย์
จำเป็นต้องมีแพทย์เสมอที่จะปฏิบัติต่อบุคคลที่อยู่ในความต้องการโดยไม่ต้องตัดสินความรับผิดชอบของพวกเขาสำหรับปัญหาของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แต่การมีส่วนร่วมของชุมชนทั่วไปที่ดีในการส่งเสริมการเข้าถึงสุขภาพอย่างเพียงพอการดูแลก็มีข้อจำกัดและข้อเสียของมัน คือชุมชนที่รับผิดชอบ เพื่อให้การดูแลสุขภาพที่เพียงพอแม้บุคคลผู้ที่โจ๋งครึ่มละเว้นความรับผิดชอบส่วนบุคคลของพวกเขา และทำไมความรับผิดชอบส่วนบุคคล สามารถแยกออกจากความดันที่สร้างขึ้นโดยสาธารณะโฆษณาผลิตภัณฑ์สุขภาพ และพฤติกรรม เช่นสูบบุหรี่ ? ทำไมแต่ละคนต้องแยกกันรับผิดชอบแรงกดดันจากเพื่อน จิตอ่อน ใจโอนเอียงทางพันธุกรรมฯลฯ ในสหรัฐอเมริกา เรามีวัฒนธรรมของ " เหยื่อ "ยาฉีดและผู้ใช้และ overeaters Anorexics และขี้เมาอ้างที่จะไม่รับผิดชอบต่อสุขภาพของตนเองปัญหา แทนที่จะถูกลบออกจากชุมชนแสดงความรับผิดชอบ พวกเขาเรียกร้องสิทธิที่จะเพิ่มการสนับสนุนชุมชนเพื่อการดูแลสุขภาพตนเอง victimhood ตามประกาศ. นอกจากนี้ จริยธรรมของวิชาชีพแพทย์มีเสมอต้องการหมอรักษาคนต้องการโดยไม่ตัดสินความรับผิดชอบของพวกเขาสำหรับปัญหาของพวกเขา