media outlets refer to all foodborn

media outlets refer to all foodborne diseases
as food poisonings, or they mistakenly refer
to a bacterial pathogen as a virus or toxin.
While college students with health majors
may have more knowledge about microbiology and infections (Lazou et al., 2012; Yarrow et al., 2009), the vast majority of our
study population included freshmen who
have taken few courses in biology.
Our study revealed that students feel the
two most important food safety topics for educating young adults were (1) cross contamination and disinfection procedures and (2) safe
times/temperatures for cooking/storing food.
Indeed, about half of the students in our study
did poorly on questions related to these topics.
Therefore, for our study population, these topics should be given high priority in developing
food safety education and training programs.
The principal limitation of our study is the
food safety knowledge questionnaire was limited to 21 of the 39 total questions from the survey instrument developed by Byrd-Bredbenner
and co-authors (2007a). This limited our ability to fully evaluate each of the “scales” from
the original survey instrument. In addition,
since our study population comprised mostly
18–19 year old students at one university,
these results are not generalizable to all students of different ages across the U.S. Finally,
the scores of food safety knowledge (correct
or incorrect) and selfreported practices do
not necessarily translate into the students’
actual food handling practices. In fact, significant differences have been reported between
self-reported knowledge and practices with
actual observations of the study participants;
the observed practices are usually worse than
indicated by the self-reported surveys (Abbot
et al., 2009; Redmond & Griffith, 2005).
Overall, we believe the strengths of our
study outweigh its limitations. Our sample
size was quite large, and the participation
rate was very high. The questionnaire was
derived mostly from a validated survey instrument, and the questions covered key topics for
developing focused food safety educational
programs, at least for the targeted college
population. Furthermore, the questions about
demographics, perceptions of risk, ranking of
student food preparation sites, and student-prioritized food safety training topics are valuable to developing educational strategies and
metrics for intervention effectiveness.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

media outlets refer to all foodborne diseases as food poisonings, or they mistakenly refer to a bacterial pathogen as a virus or toxin. While college students with health majors may have more knowledge about microbiology and infections (Lazou et al., 2012; Yarrow et al., 2009), the vast majority of our study population included freshmen who have taken few courses in biology. Our study revealed that students feel the two most important food safety topics for educating young adults were (1) cross contamination and disinfection procedures and (2) safe times/temperatures for cooking/storing food. Indeed, about half of the students in our study did poorly on questions related to these topics. Therefore, for our study population, these topics should be given high priority in developing food safety education and training programs. The principal limitation of our study is the food safety knowledge questionnaire was limited to 21 of the 39 total questions from the survey instrument developed by Byrd-Bredbenner and co-authors (2007a). This limited our ability to fully evaluate each of the “scales” from the original survey instrument. In addition, since our study population comprised mostly 18–19 year old students at one university, these results are not generalizable to all students of different ages across the U.S. Finally, the scores of food safety knowledge (correct or incorrect) and selfreported practices do ไม่จำเป็นต้องแปลของนักเรียน อาหารจริงจัดการปฏิบัติ ในความเป็นจริง การรายงานความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญระหว่าง ความรู้รายงานด้วยตนเองและปฏิบัติด้วย สังเกตการณ์จริงของผู้เข้าร่วมการศึกษา วิธีสังเกตคือมักจะเลวร้ายยิ่งกว่า ตามแบบสำรวจรายงานด้วยตนเอง (ท่านเจ้าอาวาส ร้อยเอ็ด al., 2009 เรดมอนด์และมหานคร Griffith, 2005) ทั้งหมด เราเชื่อว่าจุดแข็งของเรา ศึกษาเกินข้อจำกัดของ ตัวอย่างของเรา ขนาดมีขนาดใหญ่มาก และมีส่วนร่วม อัตราสูงมาก แบบสอบถามถูก ส่วนใหญ่จากการสำรวจตรวจตรา และคำถามที่ครอบคลุมหัวข้อสำคัญ การพัฒนามุ่งเน้นการศึกษาความปลอดภัยของอาหาร โปรแกรม น้อยในโรงเรียนเป้าหมาย ประชากร นอกจากนี้ คำถามเกี่ยวกับ ข้อมูลประชากร การรับรู้ความเสี่ยง การจัดอันดับของ อเมริกาเตรียมอาหารนักเรียน และหัวข้อฝึกอบรมความปลอดภัยอาหารที่นักเรียนจัดลำดับความสำคัญเป็นประโยชน์ในการพัฒนากลยุทธ์ทางการศึกษา และ เครื่องมือวัดประสิทธิผลการแทรกแซง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สื่อหมายถึงโรคที่เกิดจากอาหารเป็นพิษอาหารหรือพวกเขาเข้าใจผิดอ้างเพื่อเชื้อโรคแบคทีเรียเป็นไวรัสหรือสารพิษ. ในขณะที่นักศึกษาที่มีสาขาวิชาสุขภาพอาจจะมีความรู้มากขึ้นเกี่ยวกับจุลชีววิทยาและการติดเชื้อ (Lazou et al, 2012;. ยาร์โรว์, et al ., 2009) ส่วนใหญ่ของเราประชากรที่ศึกษารวมถึงนักศึกษาที่มีการดำเนินการไม่กี่วิชาชีววิทยา. การศึกษาของเราแสดงให้เห็นว่านักเรียนรู้สึกสองที่สำคัญที่สุดหัวข้อความปลอดภัยของอาหารสำหรับให้ความรู้แก่คนหนุ่มสาว (1) การปนเปื้อนและขั้นตอนการฆ่าเชื้อและ ( 2) ความปลอดภัยครั้ง/ อุณหภูมิสำหรับการปรุงอาหาร / การจัดเก็บอาหาร. อันที่จริงประมาณครึ่งหนึ่งของนักเรียนในการศึกษาของเราได้ไม่ดีเกี่ยวกับคำถามที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อเหล่านี้. ดังนั้นสำหรับประชากรการศึกษาของเราหัวข้อเหล่านี้ควรจะให้ความสำคัญในการพัฒนาการศึกษาความปลอดภัยของอาหารและโปรแกรมการฝึกอบรม. ข้อ จำกัด ที่สำคัญของการศึกษาของเราเป็นแบบสอบถามความรู้ความปลอดภัยของอาหารที่ถูกจำกัด ถึง 21 จาก 39 คำถามรวมจากเครื่องดนตรีสำรวจพัฒนาโดยเบิร์ด-Bredbenner และผู้เขียนร่วม (2007A) นี้ จำกัด เฉพาะความสามารถของเราในการรองรับการประเมินแต่ละ "เกล็ด" จากเครื่องมือที่ใช้ในการสำรวจเดิม นอกจากนี้ตั้งแต่ประชากรการศึกษาของเราประกอบด้วยส่วนใหญ่18-19 ปีนักเรียนเก่าที่หนึ่งมหาวิทยาลัยผลลัพธ์เหล่านี้ไม่ได้generalizable ให้นักเรียนทุกคนต่างวัยในสหรัฐอเมริกาในที่สุดคะแนนของความรู้ความปลอดภัยของอาหาร(ที่ถูกต้องหรือไม่ถูกต้อง) และการปฏิบัติที่ไม่ selfreported ไม่จำเป็นต้องแปลเป็นนักเรียนการปฏิบัติจัดการอาหารที่เกิดขึ้นจริง ในความเป็นจริงความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญได้รับรายงานระหว่างความรู้ที่ตนเองรายงานและการปฏิบัติกับข้อสังเกตที่เกิดขึ้นจริงของผู้เข้าร่วมการศึกษา; การปฏิบัติที่สังเกตมักจะเลวร้ายยิ่งกว่าที่ระบุไว้โดยการสำรวจตนเองรายงาน (เจ้าอาวาส et al, 2009;. เรดมอนด์แอนด์กริฟฟิ 2005 ). โดยรวมแล้วเราเชื่อว่าจุดแข็งของเราการศึกษามีค่าเกินข้อ จำกัด ของมัน ตัวอย่างของเรามีขนาดใหญ่มากและมีส่วนร่วมของอัตราสูงมาก แบบสอบถามที่ได้มาส่วนใหญ่มาจากเครื่องมือการสำรวจตรวจสอบและคำถามที่ครอบคลุมหัวข้อที่สำคัญสำหรับการพัฒนาความปลอดภัยของอาหารที่เน้นการศึกษาโปรแกรมอย่างน้อยสำหรับวิทยาลัยการกำหนดเป้าหมายประชากร นอกจากนี้คำถามเกี่ยวกับประชากรที่มีความเสี่ยงต่อการรับรู้ของการจัดอันดับของเว็บไซต์การเตรียมอาหารของนักเรียนและนักศึกษาจัดลำดับความสำคัญหัวข้อการฝึกอบรมความปลอดภัยของอาหารที่มีคุณค่าในการพัฒนากลยุทธ์การศึกษาและตัวชี้วัดเพื่อให้เกิดประสิทธิภาพการแทรกแซง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สื่อ หมายถึง โรคอาหารเป็นพิษในอาหารเป็นพิษทั้งหมด

ไปดูพวกเขาผิดพลาด หรือเชื้อโรคแบคทีเรีย ไวรัส หรือเป็นสารพิษ ในขณะที่นักเรียนเอก

สุขภาพอาจให้ความรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับจุลชีววิทยาและโรคติดเชื้อ ( lazou et al . , 2012 ; โรว์ et al . , 2009 ) , ส่วนใหญ่ของประชากรของเรา

ถ่ายรวมชั้นปีที่ 2-3 วิชาชีววิทยา
ผลการศึกษาพบว่านักเรียนรู้สึก
สองที่สำคัญที่สุดอาหารปลอดภัย หัวข้อให้หนุ่มสาวคือ ( 1 ) การปนเปื้อนข้ามขั้นตอน และฆ่าเชื้อโรค และ ( 2 ) ปลอดภัย
ครั้ง / อุณหภูมิการทำอาหาร / การจัดเก็บอาหาร
แน่นอน ประมาณครึ่งหนึ่งของนักเรียนในการศึกษาของเราก็ไม่ดี
ในคำถามที่เกี่ยวข้องกับหัวข้อเหล่านี้
ดังนั้นสำหรับประชากรของเราหัวข้อเหล่านี้ควรให้ความสำคัญสูงในการพัฒนา
การศึกษาความปลอดภัยของอาหารและโปรแกรมการฝึกอบรม
ข้อจำกัดหลักของการศึกษาของเราคือ
ความปลอดภัยอาหารวัดความรู้ถูก จำกัด ถึง 21 จาก 39 รวมคำถามจากการสำรวจเครื่องมือที่พัฒนาโดย เบิร์ด bredbenner
และร่วมเขียน ( 2007a ) นี้ จำกัด ความสามารถของเราอย่างเต็มที่ประเมินแต่ละ " เกล็ด " จาก
เครื่องมือสำรวจเดิม นอกจากนี้ เนื่องจากประชากรของเราประกอบด้วยส่วนใหญ่

18 – 19 ปี นักศึกษาชั้นปีที่ 1 มหาวิทยาลัย ,
ผลลัพธ์เหล่านี้จะไม่ generalizable ให้นักเรียนทุกคนของวัยต่าง ๆทั่วสหรัฐ ในที่สุด
คะแนนความปลอดภัยของอาหารความรู้ที่ถูกต้อง (
หรือไม่ถูกต้อง ) และ selfreported การปฏิบัติทำ
ไม่จำเป็นต้องแปลเป็นนักศึกษา
อาหารจริงการจัดการการปฏิบัติ ในความเป็นจริงความแตกต่างได้รับการรายงานระหว่างความรู้และการปฏิบัติด้วย

self-reported สังเกตที่เกิดขึ้นจริงของผู้เข้าร่วมการศึกษา ;

สังเกตการปฏิบัติมักจะแย่กว่าที่ระบุโดย self-reported การสำรวจ ( เจ้าอาวาส
et al . , 2009 ; เรด& กริฟฟิธ , 2005 )
รวม เราเชื่อว่าจุดแข็งของการศึกษาของเรา
เกินข้อ จำกัด ของมันขนาดตัวอย่าง
ของเราเป็นขนาดใหญ่มากและการมีส่วนร่วม
มีอัตราสูงมาก แบบสอบถามที่ได้มาส่วนใหญ่มาจาก
ผ่านเครื่องมือสำรวจ และคำถามที่ครอบคลุมหัวข้อที่สำคัญสำหรับการพัฒนาโปรแกรมการศึกษาที่เน้นความปลอดภัยอาหาร

อย่างน้อยสำหรับเป้าหมายวิทยาลัย
ประชากร นอกจากนี้ คำถามเกี่ยวกับ
ประชากร การรับรู้ความเสี่ยง การจัดอันดับของ
เว็บไซต์อาหารการเตรียมนักเรียน นักศึกษา และให้ความสำคัญกับความปลอดภัยของอาหารหัวข้อการฝึกอบรมจะมีคุณค่าในการพัฒนากลยุทธ์และตัวชี้วัดการศึกษา
เพื่อประสิทธิผลของการแทรกแซง