end and the latter wider side the p

end and the latter wider side the posterior end. The anterior end
was freshly broken off at the surface of the exposure and indicates
that the jaw originally extended further anteriorly. On the other
hand, at least part of the posterior margin ends within the matrix
suggesting that not more than a few centimeters extended beyond
that point. However, the posterior end does not show any condyle
that would have represented the articulation point to the opposing
jaw cartilage; instead, its ventral corner shows a notch that likely
indicates damage. It is also noteworthy that some irregularly shaped
calcified cartilage fragments are distributed at the posterior
end of the specimen. Whereas at least one-third of the anterior end
of each jawpair would have been occupied by a tooth plate (e.g., see
Woodward, 1904; Shimada et al., 2009), these observations suggest
that the preserved jaw piece represents the middle of the jaw
ramus. The anterior view of the jaw cartilage (Fig. 2B) reveals that
the jaw consists of a sheet of calcified cartilage measuring up to
6 mm in thickness and that it tightly bends at the dorsal margin so
that the cross-section of the jaw forms an inverted J-shape. Such
a curvature is present at least in the palatoquadrate of P. decurrens
Agassiz, 1843 (e.g., the jaw specimen described by Woodward,
1904), but not in the Meckel’s cartilage (e.g., see Shimada et al.,
2009); therefore, the skeletal element is interpreted to be a palatoquadrate.
The side with a wide exterior surface (as seen in Fig. 2A)
is interpreted to be the labial side which is nearly flat, whereas the
lingual side cannot be observed because it is still embedded in
matrix. The jaw cartilage is calcified, but ‘calcified cartilage prisms’
(e.g., see Shimada et al., 2009) are difficult to discern in this specimen;
instead, it is overall rather porous.
Placoid scales are represented by oral scales and dermal scales.
Oral scales (Fig. 2D–M) are up to about 1.5 mm in height and are
characterized by an anteriorly inclined, thin, oval crown that rests
on a basally pointing diamond-shaped root. Their slanting crown
surface is flat or gently convex and smooth except at the base where
a distinct knob tends to extend basally (Fig. 2I). Dermal scales
(Fig. 2N–R) are up to 1 mm in height and are characterized by
a massive crown and bulbous root. The crown is circular or oval in
apical view and is flat or gently rounded, but its apical surface is not
slanted and a knob-like extension does not occur as in the oral
scales. The roots of both oral and dermal scales generally show
a few scattered, small pores.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุดท้ายและด้านข้างกว้างหลังสิ้นสุดหลัง สุดท้ายแอนทีเรียร์สดเสียปิดที่พื้นผิวของความเสี่ยง และระบุที่ขากรรไกรเดิมขยายเพิ่มเติม anteriorly อื่น ๆมือ น้อยส่วนของกำไรหลังสิ้นสุดภายในเมตริกซ์แนะนำที่ไม่มากกว่าสองหรือสามเซนติเมตรขยายเกินจุดที่ อย่างไรก็ตาม จุดสิ้นสุดหลังไม่แสดงปุ่มกระดูกต่าง ๆที่จะได้แสดงจุดวิคิวลาร์ที่ของฝ่ายตรงข้ามขากรรไกรกระดูกอ่อน แทน มุมของ ventral แสดงรอยที่น่าบ่งชี้ว่า ความเสียหาย มันยังเป็นที่น่าสังเกตว่า บางอย่างไม่สม่ำเสมอรูปชิ้นส่วนกระดูกอ่อน calcified กระจายในหลังการสิ้นสุดของการ ในขณะที่หนึ่งในสามของสิ้นสุดแอนทีเรียร์ของแต่ละ jawpair จะมีการครอบครอง โดยจานฟัน (เช่น ดูวูดวาร์ด 1904 ชิมาดะ et al., 2009), แนะนำการสังเกตเหล่านี้ขากรรไกรรักษาชิ้นแสดงถึงกลางขากรรไกรramus ดูแอนทีเรียร์ของกระดูกอ่อนขากรรไกร (Fig. 2B) พบที่ขากรรไกรประกอบด้วยแผ่นของกระดูกอ่อน calcified วัดถึง6 mm ความหนาและแน่นยากที่ขอบด้าน dorsal ดังนั้นว่า ระหว่างส่วนของขากรรไกรแบบเจ-รูปที่กลับหัว ดังกล่าวขนาดมีอยู่น้อยใน palatoquadrate ของ P. decurrensAgassiz, 1843 (เช่น กรามสิ่งส่งตรวจโดยวูดวาร์ด1904), แต่ไม่ใช่ ในกระดูกอ่อนของ Meckel (เช่น ดูชิมาดะ et al.,2009); ดังนั้น องค์ประกอบอีกตีให้ เป็น palatoquadrateด้านกับพื้นที่ภายนอกกว้าง (ตามที่เห็นใน Fig. 2A)แปลให้ ด้าน labial ซึ่งเกือบแบน ขณะด้านภาษาไม่สามารถสังเกตได้เนื่องจากมันยังคงฝังตัวอยู่ในเมตริกซ์การ กระดูกอ่อนขากรรไกรเป็น calcified แต่ 'กระดูกอ่อน calcified prisms กรองมิเรอร์'(เช่น ดูชิมาดะ et al., 2009) ยากต่อการมองเห็นในตัวอย่างนี้แต่ มันเป็นคำค่อนข้าง porousเครื่องชั่งน้ำหนัก placoid จะแสดง โดยปากเกล็ดและผิวหนังระดับปากเกล็ด (Fig. 2D – M) มีประมาณ 1.5 มม.ความสูงและมีโดยคราวน์ที่กิน anteriorly บาง รูปวงรีที่อยู่ในการชี้ basally เพชรรูปราก มงกุฎ ของพวกเขาเอียงไปผิวจะแบน หรือนูน และเรียบยกเว้นที่ฐานปุ่มทั้งหมดมีแนวโน้ม ขยาย basally (Fig. 2I) ผิวหนังเกล็ด(Fig. 2N – R) จะสูงถึง 1 มม. และมงกุฎ ขนาดใหญ่และราก bulbous เป็นมงกุฎแบบวงกลม หรือรูปไข่ดูที่ปลายยอดและแบน หรือ ปัดเบา ๆ แต่ไม่มีพื้นผิวปลายยอดเอียง และนามสกุลเป็นกิ๊ปชอบเกิดในช่องปากปรับขนาด รากของเกล็ดผิวหนัง และช่องปากโดยทั่วไปแสดงกี่กระจาย เล็กรูขุมขน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

end และด้านหลังกว้างปลายหลัง ในตอนท้ายก่อนถูกหักออกที่สดใหม่พื้นผิวของแสงและแสดงให้เห็นว่าขากรรไกรเดิมขยายเพิ่มเติมanteriorly ที่อื่น ๆมืออย่างน้อยส่วนหนึ่งของอัตรากำไรขั้นต้นหลังจบภายในเมทริกซ์บอกว่าไม่เกินไม่กี่เซนติเมตรขยายเกินจุดนั้น อย่างไรก็ตามหลังจบไม่แสดง condyle ใด ๆที่จะได้เป็นตัวแทนของจุดที่เปล่งออกไปยังฝ่ายตรงข้ามกระดูกอ่อนขากรรไกร; แทนมุมหน้าท้องของมันแสดงให้เห็นว่ารอยน่าจะแสดงให้เห็นความเสียหาย นอกจากนี้ยังเป็นที่น่าสังเกตว่าบางรูปทรงชิ้นส่วนกระดูกอ่อนจนใจที่มีการกระจายที่หลังการสิ้นสุดของชิ้นงาน ในขณะที่อย่างน้อยหนึ่งในสามของปลายด้านหน้าของแต่ละ jawpair จะได้รับการครอบครองโดยแผ่นฟัน (เช่นดูวู้ดเวิร์ด1904. Shimada et al, 2009), ข้อสังเกตเหล่านี้ขอแนะนำว่าชิ้นส่วนขากรรไกรที่เก็บรักษาไว้หมายถึงตรงกลางของขากรรไกรRamus มุมมองด้านหน้าของกระดูกอ่อนขากรรไกร (รูป. 2B) เผยให้เห็นว่าขากรรไกรประกอบด้วยแผ่นกระดูกอ่อนจนใจวัดได้ถึง6 มมและที่มันโค้งแน่นขอบด้านหลังเพื่อที่ข้ามส่วนของขากรรไกรรูปแบบกลับ J-รูปร่าง เช่นความโค้งเป็นปัจจุบันอย่างน้อยใน palatoquadrate พี decurrens Agassiz, 1843 (เช่นตัวอย่างขากรรไกรอธิบายโดยวู้ดเวิร์ด1904) แต่ไม่ได้อยู่ในกระดูกอ่อนของ Meckel (เช่นเห็น Shimada, et al. 2009); ดังนั้นองค์ประกอบโครงกระดูกถูกตีความให้เป็น palatoquadrate. ด้านที่มีพื้นผิวด้านนอกกว้าง (เท่าที่เห็นในรูป. 2A) ถูกตีความว่าจะเป็นด้านริมฝีปากซึ่งเป็นเกือบแบนในขณะที่ด้านภาษาไม่สามารถสังเกตเห็นเพราะมันยังคงที่ฝังอยู่ในเมทริกซ์ กระดูกอ่อนกรามเป็นจนใจ แต่ 'ปริซึมกระดูกอ่อนจนใจ' (เช่นเห็น Shimada et al, 2009). เป็นเรื่องยากที่จะมองเห็นในตัวอย่างนี้แทนก็เป็นรูพรุนโดยรวมค่อนข้าง. เครื่องชั่งน้ำหนัก Placoid เป็นตัวแทนจากเครื่องชั่งน้ำหนักเครื่องชั่งน้ำหนักในช่องปากและผิวหนังเครื่องชั่งน้ำหนักในช่องปาก (รูป. 2D-M) ได้ถึงประมาณ 1.5 มมความสูงและโดดเด่นด้วยความโน้มเอียงที่anteriorly บางมงกุฎรูปไข่ที่วางอยู่บนbasally ชี้รากเพชรรูป พระมหากษัตริย์ของพวกเขาลาดเอียงพื้นผิวเรียบหรือนูนออกมาเบา ๆ และเรียบยกเว้นที่ฐานที่ลูกบิดที่แตกต่างกันมีแนวโน้มที่จะขยายbasally (รูป. 2I) เกล็ดผิวหนัง(รูป. 2N-R) มีถึง 1 มิลลิเมตรและความสูงที่โดดเด่นด้วยมงกุฎขนาดใหญ่และรากโป่ง มงกุฎเป็นวงกลมหรือรูปไข่ในมุมมองปลายและแบนหรือกลมเบา ๆ แต่พื้นผิวที่ปลายของมันไม่เป๋และขยายลูกบิดเหมือนไม่ได้เกิดขึ้นในขณะที่ช่องปากเกล็ด รากของเครื่องชั่งทั้งในช่องปากและผิวหนังโดยทั่วไปแสดงไม่กี่กระจัดกระจายรูขุมขนเล็ก ๆ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ปลายและหลังกว้างข้างปลายด้านหลัง
จบด้านหน้าถูกสดหักที่พื้นผิวของการเปิดรับและบ่งชี้
ที่ขากรรไกรเดิมขยายเพิ่มเติมก่อน . บนมืออื่น ๆ
, อย่างน้อยส่วนหนึ่งของขอบด้านหลังสิ้นสุดภายในเมทริกซ์
แนะนำว่าไม่เกิน 2-3 เซนติเมตร ขยายเกิน
จุดที่ อย่างไรก็ตาม หลังจบคอนดายล์
ไม่แสดงใด ๆจะแสดงจุดที่จะเป็นปฏิปักษ์ต่อ
กระดูกอ่อนขากรรไกร แทน มุมล่าง พบรอยที่อาจ
แสดงความเสียหาย มันเป็นน่าสังเกตว่าบางรูปไม่สม่ำเสมอ
ส่วนเศษกระดูกอ่อนมีการกระจายที่ด้านหลัง
ปลายของชิ้นงาน ในขณะที่อย่างน้อยหนึ่งในสามของพื้นที่ด้านหน้าปลาย
ของแต่ละ jawpair จะถูกครอบครองโดยฟันจาน ( เช่น, เห็น
Woodward 1904 ; ชิมาดะ et al . , 2009 ) , การสังเกตเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าดองชิ้นหมายถึงขากรรไกร
ตรงกลางของขากรรไกร
เรมัส . มุมมองด้านหน้าของขากรรไกรกระดูกอ่อน ( รูปที่ 2B ) พบว่า
กรามประกอบด้วยกระดูกอ่อนแผ่นส่วนการวัดค่า

6 มม. และมันแน่นหนาโค้งที่ขอบด้านข้างเพื่อ
ที่ขนาดของขากรรไกร ฟอร์มคว่ำ j-shape .เช่น : ความโค้งเป็นปัจจุบันอย่างน้อยใน palatoquadrate ของหน้า decurrens
Agassiz , 1843 ( เช่น ขากรรไกรตัวอย่างอธิบาย โดย วู้ดวาร์ด
1904 ) , แต่ไม่ใช่ในกระดูกอ่อนของ meckel ( เช่นเห็นชิมาดะ et al . ,
2009 ) ; ดังนั้นองค์ประกอบโครงกระดูกจะตีความเป็น palatoquadrate .
ด้านข้างกับหลากหลายพื้นผิวภายนอก ( ตามที่เห็นในรูปที่ 2A )
ถูกตีความเป็นด้านข้างของริมฝีปากซึ่งเป็นเกือบแบน ส่วนด้านภาษา ต้องสังเกต เพราะไม่ได้

มันยังฝังอยู่ในเมทริกซ์ กรามเป็นส่วนกระดูกอ่อน แต่ส่วนกระดูกอ่อนปริซึม '
( เช่นเห็นชิมาดะ et al . , 2009 ) ยากที่จะมองเห็นในตัวอย่างนี้ ;
แทน มันเป็นโดยรวมค่อนข้างพรุน .
placoid เครื่องจะแสดงโดยเครื่องชั่งในช่องปากและผิวหนัง เกล็ด
ปากเกล็ด ( รูปที่ 2 ) M ) ได้ถึงประมาณ 1.5 มม. ความสูงและ
ลักษณะโดยการเอียงและบางรูปไข่มงกุฎที่วางอยู่บน basally
ชี้รูปเพชรราก การลาดเอียงพื้นผิวแบนหรือมงกุฎ
ค่อยๆนูนและเรียบยกเว้นที่ฐานที่
ลูกบิดที่แตกต่างกันมีแนวโน้มที่จะขยาย ( รูป basally 2i ) เนื้อเกล็ด
( รูปที่ 2 ) R ) อยู่ถึง 1 มม. ความสูงและลักษณะ
มงกุฎใหญ่และบวมเป่งราก มงกุฎกลมหรือรูปไข่และแบนใน
ยอดวิว หรือค่อย ๆปัด แต่เราเตอร์ไม่ได้
เป๋และลูกบิดเหมือนนามสกุลไม่ได้เกิดขึ้นในระดับปาก

รากของปาก และผิวหนัง เกล็ด โดยทั่วไปแสดง
ไม่กี่กระจาย , รูขุมขนเล็ก