2.6 Monetary collapseIn 1971, the d

2.6 Monetary collapse
In 1971, the dollar came under pressure from actions by Germany and France and the
Bank of England’s need to convert $700 million into gold to alleviate pressure on sterling.
Foreseeing a run on the dollar, President Nixon closed the gold window in August, ending
dollar convertibility. At a meeting of the G10 nations at the Smithsonian Institution in
December, the USA announced a devaluation of the dollar to $38 to an ounce of gold,
imposed a 10% tariff surcharge on Japanese imports and negotiated upward revaluations of
the deutschmark, the yen and the Swiss franc. It also negotiated smaller revaluations of the
Belgian franc and the Dutch guilder and even smaller revaluations of the pound, the Italian
lira and the Swedish krone—ensuring the success of the negotiations by permitting these
currencies to devalue relative to the mark, yen and Swiss franc even as they appreciatedrelative to the dollar. In addition, the G10 agreed that dollar reserves would be held in the
USA, not in the Euromarkets, as investments in US Treasury securities (Dam, 1982).
The Smithsonian Agreement was short-lived. Another, much larger run against the
dollar took place in February 1973 and prompted $10 billion of intervention by central
banks in an attempt to stabilise foreign exchange markets. Exchange markets were closed in
March and the USA took unilateral action, devaluing the dollar to $42.50 for an ounce of
gold, letting its currency float and, in 1974, ending capital controls. US officials and
academics who had argued that the market should set the price of the dollar had prevailed
(Dam, 1982).
There were several important byproducts of these years of monetary turmoil.
Intervention by major central banks to support the value of the dollar (or prevent the
appreciation of their currencies) resulted in a massive increase in foreign exchange reserves
in the period 1970–74 (an increase of 65% in 1971 alone) (Dam, 1982). The result was an
equally massive increase in international liquidity that ignited ongoing inflation in the USA
and other countries throughout the 1970s.
Another outcome was that public sector influence over international monetary developments
was substantially eroded as control of the international payments system and
balance-of-payments financing shifted from national central banks to transnational private
banks. The result was precipitous growth in the external (Euro) markets and a rising
volume of cross-border capital flows that dwarfed the volume of trade.
In response to these developments, European economists issued a manifesto on 1
November 1975, calling for monetary union. An EEC study group report issued in 1977
supported the commitment to resolving monetary instability by the leaders of Germany
(Helmut Schmidt) and France (Giscard d’Estaing). The next step was the formation of the
European Monetary System (EMS) in December 1978 and the introduction of a new unit
of account—the ecu—based on a basket of currencies. The EMS provided a set of rules to
aid in narrowing fluctuations of national exchange rates and, like the earlier Payments
Union, created a system of credit facilities for mutual payments support.
Twenty years elapsed between the introduction of the EMS and the full monetary
integration that occurred at the end of the millennium with the adoption of a single
currency by a majority of the states in the European Union. As a group of nations heavily
involved in and dependent on trade, Europe’s objective was to revive the exchange rate
stability that it had enjoyed before World War I. The single currency has provided that
stability within the euro area but has by no means sheltered it from effects of monetary
developments outside its borders. Nevertheless, European nations have avoided taking the
lead in calling for reform of the international monetary system. It may be that their
reluctance is fear that tampering with the existing system

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.6 เงินยุบในปี 1971 ดอลลาร์มาภายใต้แรงกดดันจากการดำเนินการ โดยเยอรมนีและฝรั่งเศสและธนาคารของของอังกฤษต้องแปลง 700 ล้านดอลลาร์เป็นทองคำเพื่อลดความดันในสเตอร์ลิงอเศรษฐกิจรันบนดอลลาร์ ประธานาธิบดี Nixon ปิดหน้าต่างทองในเดือนสิงหาคม สิ้นสุดconvertibility ดอลลาร์ ในการประชุมประเทศ G10 ที่สถาบันสมิธโซเนียนในธันวาคม สหรัฐอเมริกาประกาศราคา devaluation ของดอลลาร์จะ $38 ไปออนซ์ทองคำกำหนดคิดค่าบริการ 10% ภาษีนำเข้าญี่ปุ่นและประเมินค่าขึ้นเจรจาของการ deutschmark เยน และฟรังก์ ยังเจรจาการประเมินค่าของขนาดเล็กFranc เบลเยียม และกิลเดอร์ดัตช์ และการประเมินค่าของปอนด์ อิตาลีที่แม้แต่น้อยไลราและโครนสวีเดนซึ่งใจความสำเร็จของการเจรจา โดยการอนุญาตเหล่านี้สกุลเงิน devalue ญาติหมาย เยน และฟรังก์เป็นพวก appreciatedrelative เป็นเงินดอลลาร์ นอกจากนี้ G10 ที่ตกลงที่ จะมีขึ้นในทุนสำรองดอลลาร์ในการสหรัฐอเมริกา ไม่อยู่ใน Euromarkets เป็นการลงทุนในหลักทรัพย์เราบริหาร (เขื่อน 1982)ตกลงขณะช่วงสั้น ๆ ได้ อื่น ขนาดใหญ่ใช้กับการเกิดขึ้นในเดือน 1973 กุมภาพันธ์ และพร้อมท์ $10 พันล้านของการแทรกแซงโดยเซ็นทรัลธนาคารในความพยายามที่จะรับตลาดแลกเปลี่ยนเงินตรา ตลาดแลกเปลี่ยนได้ถูกปิดในมีนาคม และสหรัฐอเมริกาเอาการกระทำฝ่าย devaluing ดอลลาร์ไป $42.50 สำหรับออนซ์ของทอง ปล่อยให้ลอยตัวสกุลเงิน และ 1974 สิ้นสุดการควบคุมเงินทุน เจ้าหน้าที่สหรัฐอเมริกา และนักวิชาการที่ได้โต้เถียงว่า ตลาดควรตั้งราคาดอลลาร์ ได้แผ่ขยายไป(เขื่อน 1982)มีสารสำคัญหลายปีเหล่านี้ของความวุ่นวายทางการเงินแทรกแซงของธนาคารกลางหลักเพื่อสนับสนุนมูลค่าของดอลลาร์ (หรือป้องกันการเพิ่มค่าของสกุลเงินของพวกเขา) ส่งผลให้การเพิ่มในทุนสำรองแลกเปลี่ยนเงินตราในช่วงปี 1970 – 74 (เพิ่ม 65% ในคนเดียว) (เขื่อน 1982) ผลการเท่า ๆ กันเพิ่มสภาพคล่องระหว่างประเทศที่ลุกอัตราเงินเฟ้ออย่างต่อเนื่องในสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ ทั่วทั้งสาว ๆผลอื่นมีอิทธิพลเหนือเงินพัฒนาประเทศภาครัฐนั้นถูกกัดเซาะมากเป็นตัวควบคุมระบบชำระเงินระหว่างประเทศ และดุลชำระเงินจากธนาคารกลางแห่งชาติจากเอกชนข้ามชาติธนาคาร ผลเติบโต precipitous ในตลาด (ยูโร) ภายนอกและแบบไรซิ่งปริมาณของกระแสเงินทุนข้ามประเทศที่ dwarfed ปริมาณการค้าตอบการพัฒนาเหล่านี้ นักเศรษฐศาสตร์ยุโรปออกประกาศ 11975 พฤศจิกายน เรียกสหภาพทางการเงิน EEC ศึกษารายงานกลุ่มใน 1977ความมุ่งมั่นเพื่อแก้ไขความไม่มีเสถียรภาพทางการเงิน โดยผู้นำของเยอรมนีได้รับการสนับสนุน(Schmidt ฮัลเมท) และฝรั่งเศส (Giscard d'Estaing) ขั้นตอนต่อไปคือ การก่อตัวของการยุโรปเงินระบบ (EMS) ในเดือน 1978 ธันวาคมและแนะนำหน่วยใหม่บัญชี — ฉีด — ขึ้นอยู่กับตะกร้าสกุลเงิน EMS ที่ให้ชุดของกฎการช่วยในการจำกัดให้แคบลงความผันผวน ของอัตราแลกเปลี่ยนชาติ และ เช่นการชำระเงินก่อนหน้านี้ยูเนียน สร้างระบบสินสำหรับการชำระเงินร่วมกันสนับสนุนยี่สิบปีผ่านไประหว่างแนะนำ EMS แบบเต็มเงินรวมที่เกิดขึ้นในตอนท้ายของมิลเลนเนียมด้วยมาตรการเดียวสกุลเงินตามส่วนใหญ่ของอเมริกาในสหภาพยุโรป เป็นกลุ่มของประชาชาติมากขึ้นอยู่กับ และเกี่ยวข้องกับการค้า วัตถุประสงค์ของยุโรปไม่ฟื้นอัตราแลกเปลี่ยนความมั่นคงที่จะมีความสุขก่อนสงครามโลก สกุลเงินเดียวที่มีให้ที่ความมั่นคงภายในพื้นที่ยูโร แต่มีไม่ได้สถานที่นั้นจากผลของเงินการพัฒนานอกเส้นขอบของ อย่างไรก็ตาม ประชาชาติยุโรปได้หลีกเลี่ยงการนำในการเรียกร้องการปฏิรูประบบการเงินระหว่างประเทศ อาจเป็นได้ว่าพวกเขาไม่เต็มใจจะกลัวการแทรกแซง ด้วยระบบที่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.6 การล่มสลายการเงินระหว่างประเทศ
ในปี 1971 ค่าเงินดอลลาร์มาอยู่ภายใต้แรงกดดันจากการกระทำโดยเยอรมนีและฝรั่งเศสและ
ธนาคารของความต้องการของอังกฤษการแปลง $ 700,000,000 เป็นทองที่จะบรรเทาความกดดันในการสเตอริง.
เล็งเห็นการทำงานกับดอลลาร์ประธานาธิบดีนิกสันปิดหน้าต่างทองในเดือนสิงหาคม สิ้นสุด
สกุลเงินดอลลาร์ ในที่ประชุมของประเทศ G10 ที่สถาบัน Smithsonian ใน
เดือนธันวาคมที่สหรัฐอเมริกาประกาศลดค่าของเงินดอลลาร์ที่ $ 38 ออนซ์ทอง,
กำหนด 10% ภาษีคิดค่าใช้จ่ายในการนำเข้าญี่ปุ่นและการเจรจาต่อรองการตีราคาขึ้นของ
มาร์ค, เยนและ ฟรังก์สวิส มันตีราคาขนาดเล็กยังเจรจาของ
ฟรังก์เบลเยียมและกิลเดอร์ดัตช์และตีราคาแม้มีขนาดเล็กของปอนด์, อิตาลี
ลีร่าและโครนสวีเดน-สร้างความมั่นใจความสำเร็จของการเจรจาต่อรองโดยการอนุญาตเหล่านี้
สกุลเงินที่จะลดค่าเมื่อเทียบกับเงินเยนเครื่องหมายและฟรังก์สวิส แม้ในขณะที่พวกเขา appreciatedrelative ดอลลาร์ นอกจากนี้ G10 เห็นพ้องกันว่าเงินสำรองเงินดอลลาร์จะถูกจัดขึ้นใน
สหรัฐอเมริกาไม่ได้อยู่ใน Euromarkets เป็นเงินลงทุนในหลักทรัพย์คลังสหรัฐ (เขื่อน, 1982).
ข้อตกลงมิ ธ โซเนียนอายุสั้น อีกวิ่งขนาดใหญ่กว่ามากเมื่อเทียบกับ
ค่าเงินดอลลาร์ที่เกิดขึ้นในเดือนกุมภาพันธ์ปี 1973 และได้รับแจ้ง 10000000000 $ ของการแทรกแซงโดยกลาง
ธนาคารในความพยายามที่จะรักษาเสถียรภาพของตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ตลาดแลกเปลี่ยนถูกปิดใน
เดือนมีนาคมและสหรัฐอเมริกาเอาการกระทำฝ่ายเดียว devaluing ดอลลาร์ $ 42.50 สำหรับออนซ์
ทองให้ลอยสกุลเงินของตนและในปี 1974 สิ้นสุด ณ วันที่การควบคุมเงินทุน เจ้าหน้าที่สหรัฐและ
นักวิชาการที่ได้เป็นที่ถกเถียงกันว่าตลาดควรจะตั้งราคาของเงินดอลลาร์ที่ได้ชนะ
(เขื่อน, 1982).
มีสารสำคัญหลายปีที่ผ่านมาของความวุ่นวายทางการเงิน. ถูก
แทรกแซงโดยธนาคารกลางสำคัญในการสนับสนุนค่าของเงินดอลลาร์ ( หรือป้องกัน
การแข็งค่าของสกุลเงินของพวกเขา) มีผลในการเพิ่มขึ้นมากในทุนสำรองเงินตราต่างประเทศ
ในช่วง 1970-1974 (เพิ่มขึ้นจาก 65% ในปี 1971 เพียงอย่างเดียว) (เขื่อน, 1982) ผลที่ได้
เพิ่มขึ้นมากอย่างเท่าเทียมกันในสภาพคล่องระหว่างประเทศที่จุดประกายอัตราเงินเฟ้ออย่างต่อเนื่องในประเทศสหรัฐอเมริกา
และประเทศอื่น ๆ ทั่ว 1970.
ผลอีกประการหนึ่งคือการมีอิทธิพลของภาครัฐในช่วงการพัฒนาการเงินระหว่างประเทศ
ที่ถูกกัดเซาะอย่างมีนัยสำคัญการควบคุมของระบบการชำระเงินระหว่างประเทศและ
ความสมดุล -of- การชำระเงินทางการเงินที่เปลี่ยนจากธนาคารกลางแห่งชาติให้เอกชนข้ามชาติ
ธนาคาร ผลที่ได้การเจริญเติบโตสูงชันในภายนอก (Euro) การตลาดและการเพิ่มขึ้นของ
ปริมาณการไหลของเงินทุนข้ามพรมแดนที่แคระปริมาณการค้า.
ในการตอบสนองต่อการพัฒนาเหล่านี้นักเศรษฐศาสตร์ยุโรปออกแถลงการณ์เมื่อวันที่ 1
พฤศจิกายน 1975 เรียกร้องให้สหภาพการเงิน กลุ่มศึกษา EEC รายงานที่ออกในปี 1977
ได้รับการสนับสนุนความมุ่งมั่นที่จะแก้ไขปัญหาความไม่แน่นอนทางการเงินโดยผู้นำของประเทศเยอรมนี
(เฮลมุทชมิดท์) และฝรั่งเศส (มือเปล่าศิลปวัตถุ) ขั้นตอนต่อไปคือการก่อตัวของ
ระบบการเงินยุโรป (EMS) ในเดือนธันวาคมปี 1978 และการแนะนำของหน่วยงานใหม่
ของบัญชี ECU-ขึ้นอยู่กับตะกร้าสกุลเงิน EMS ให้ชุดของกฎที่จะ
ช่วยในการกวดขันความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยนในระดับชาติและเช่นเดียวกับก่อนหน้านี้การชำระเงิน
ยูเนี่ยน, สร้างระบบการทำงานของวงเงินสินเชื่อสำหรับการชำระเงินร่วมกันสนับสนุน.
ยี่สิบปีผ่านไประหว่างการแนะนำของ EMS และการเงินเต็มรูปแบบ
บูรณาการที่ ที่เกิดขึ้นในตอนท้ายของสหัสวรรษกับการยอมรับของคนเดียว
โดยสกุลเงินส่วนใหญ่ของรัฐในสหภาพยุโรป ในฐานะที่เป็นกลุ่มของประเทศอย่างหนัก
และมีส่วนร่วมในการค้าขึ้นอยู่กับวัตถุประสงค์ของยุโรปคือการฟื้นอัตราแลกเปลี่ยน
มีเสถียรภาพว่ามันมีความสุขก่อนที่สงครามโลกครั้งที่หนึ่งสกุลเงินเดียวได้ให้ที่
ความมั่นคงภายในพื้นที่ยูโร แต่ไม่ได้หมายความว่ามันออกมาจากที่กำบัง ผลกระทบของการเงิน
การพัฒนานอกชายแดน อย่างไรก็ตามประเทศในยุโรปจะหลีกเลี่ยงการ
เป็นผู้นำในการเรียกร้องให้มีการปฏิรูประบบการเงินระหว่างประเทศ มันอาจเป็นไปได้ว่าพวกเขา
ไม่เต็มใจคือความกลัวที่ยุ่งเกี่ยวกับระบบที่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การล่มสลายทางการเงิน 2.6 ในปี 1971 ดอลลาร์ มาภายใต้ความกดดันจากการกระทำโดยเยอรมนีและฝรั่งเศสและ
ธนาคารของอังกฤษต้องแปลง $ 700 ล้านบาทในทองคำเพื่อบรรเทาความดันในสเตอร์ลิง .
foreseeing วิ่งบนดอลลาร์ ประธานาธิบดีนิกสัน ปิดทอง หน้าต่างในเดือนสิงหาคมสิ้นสุด
รูปดอลลาร์ ในการประชุมของ G10 ประชาชาติที่สถาบันสมิธโซเนียนใน
เดือนธันวาคมสหรัฐอเมริกาประกาศลดค่าเงินดอลลาร์ที่ $ 38 ต่อออนซ์ของทอง
กำหนดค่าธรรมเนียมภาษี 10% นำเข้าญี่ปุ่นและเจรจาขึ้น revaluations ของ
deutschmark เยน และฟรังค์สวิส มันยังเจรจาขนาดเล็ก revaluations ของ
ฟรังก์เบลเยียม และ กิลเดอร์ดัตช์ และ revaluations ที่แม้มีขนาดเล็กของอิตาลี
ปอนด์ไลราและสวีเดนโครน มั่นใจความสำเร็จของการเจรจาโดยให้สกุลเงินเหล่านี้
เพื่อลดค่าเมื่อเทียบกับมาร์ค เยนและฟรังก์สวิส แม้ขณะที่พวกเขา appreciatedrelative เพื่อให้ค่าเงินดอลลาร์ นอกจากนี้ , G10 เห็นว่าดอลลาร์สำรองจะจัดขึ้นใน
USA ไม่ใน euromarkets เป็นเงินลงทุนในหลักทรัพย์สหรัฐฯ ( เขื่อน , 1982 ) .
ข้อตกลงสมิทโซเนียนเป็นช่วงเวลาสั้นๆอื่น มีขนาดใหญ่มาก วิ่งกับ
ดอลลาร์เอาสถานที่ในเดือนกุมภาพันธ์พ.ศ. 2516 และได้รับ $ 10 พันล้านของการแทรกแซงจากภาคกลาง
ธนาคารในความพยายามที่จะรักษาเสถียรภาพในตลาดแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ ตลาดแลกเปลี่ยนถูกปิดในเดือนมีนาคม และสหรัฐอเมริกาเอาฝ่ายเดียว
า devaluing ดอลลาร์ $ 42.50 ต่อออนซ์
ทอง ให้ของแลกลอยและในปี 1974 สิ้นสุดการควบคุมเงินทุน เจ้าหน้าที่สหรัฐและ
นักวิชาการที่แย้งว่า ตลาดควรกำหนดราคาของเงินดอลลาร์ได้ตระหนัก
( เขื่อน , 1982 ) .
มีผลพลอยได้ที่สำคัญหลายปีเหล่านี้ของความวุ่นวายทางการเงิน การแทรกแซงของธนาคารกลางหลัก
สนับสนุนค่าของเงินดอลลาร์ ( หรือป้องกันการแข็งค่าของสกุลเงินของพวกเขา
) ส่งผลให้เกิดการเพิ่มขนาดใหญ่ แลกเปลี่ยนสำรอง
ต่างประเทศในช่วงพ.ศ. 2513 – 74 ( เพิ่มขึ้นจาก 65% ในปี 1971 คนเดียว ) ( เขื่อน , 1982 ) ผลที่ได้คือการเพิ่มสภาพคล่องระหว่างประเทศ
ขนาดใหญ่เท่าที่ติดไฟอัตราเงินเฟ้ออย่างต่อเนื่องในประเทศสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆตลอด

ผลอื่น ทศวรรษ ที่ภาครัฐมีอิทธิพลต่อ
การพัฒนาการเงินระหว่างประเทศขึ้นได้ เช่นการควบคุมของระบบการชําระเงินและ
อินเตอร์เนชั่นแนลดุลการชําระเงินเงินเปลี่ยนจากธนาคารกลางแห่งชาติธนาคารส่วนบุคคล
ข้ามชาติ ผลของตะกอนในภายนอก ( ยูโร ) และตลาดที่เพิ่มขึ้นของปริมาณเงินทุนเคลื่อนย้ายที่ชายแดน

ต่างปริมาณการค้า ในการตอบสนองการพัฒนาเหล่านี้ , นักเศรษฐศาสตร์ยุโรป ออกแถลงการณ์เมื่อวันที่ 1
พฤศจิกายน 1975 , เรียกร้องให้สหภาพการเงิน .กลุ่มศึกษา EEC รายงานที่ออกในปี 1977
สนับสนุนมุ่งมั่นที่จะแก้ไขปัญหาการเงินที่ไร้เสถียรภาพ โดยผู้นำของเยอรมนี
( Helmut Schmidt ) และฝรั่งเศส ( - แอมอน ฌิสการ์ แด็สแต็ง ) ขั้นตอนต่อไปคือการสร้างระบบการเงิน
ยุโรป ( EMS ) ในเดือนธันวาคมปี 1978 และการแนะนำของ
หน่วยใหม่ของบัญชี ECU จากตะกร้าของสกุลเงิน ทางร้านมีชุดของกฎ

ช่วยในการลดความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยนแห่งชาติ เหมือนก่อนหน้านี้เงิน
สหภาพ , สร้างระบบเครดิตเครื่องเพื่อร่วมกันจ่ายเงินสนับสนุน .
ยี่สิบปีผ่านไประหว่างเบื้องต้นของ EMS และเต็มรูปแบบการเงิน
บูรณาการที่เกิดขึ้นที่ปลายสหัสวรรษ ด้วยการยอมรับสกุลเงินเดียว
โดยส่วนใหญ่ของ ประเทศในสหภาพยุโรปในฐานะกลุ่มประเทศอย่างมาก
เกี่ยวข้องและพึ่งพาการค้าของยุโรป มีวัตถุประสงค์ เพื่อฟื้นฟูเสถียรภาพของอัตราแลกเปลี่ยนที่
มีความสุขก่อนสงครามโลกครั้งที่ สกุลเงินเดียวได้โดยที่
ความมั่นคงภายในพื้นที่ยูโร แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าปลอดภัยจากผลกระทบของการพัฒนาการเงิน
นอกของเส้นขอบ อย่างไรก็ตาม ประเทศยุโรปจะหลีกเลี่ยงการ
นำในการโทรเพื่อการปฏิรูประบบการเงินระหว่างประเทศ มันอาจจะไม่เต็มใจของพวกเขา
คือกลัวว่าเข้าไปยุ่งกับระบบที่มีอยู่