Roman theatre[edit]Roman theatre at

Roman theatre[edit]

Roman theatre at Orange, France
Main article: Theatre of ancient Rome
Western theatre developed and expanded considerably under the Romans. The Roman historian Livy wrote that the Romans first experienced theatre in the 4th century BC, with a performance by Etruscan actors.[19] Beacham argues that Romans had been familiar with "pre-theatrical practices" for some time before that recorded contact.[20] The theatre of ancient Rome was a thriving and diverse art form, ranging from festival performances of street theatre, nude dancing, and acrobatics, to the staging of Plautus's broadly appealing situation comedies, to the high-style, verbally elaborate tragedies of Seneca. Although Rome had a native tradition of performance, the Hellenization of Roman culture in the 3rd century BC had a profound and energizing effect on Roman theatre and encouraged the development of Latin literature of the highest quality for the stage.

Following the expansion of the Roman Republic (509–27 BC) into several Greek territories between 270–240 BC, Rome encountered Greek drama.[21] From the later years of the republic and by means of the Roman Empire (27 BC-476 AD), theatre spread west across Europe, around the Mediterranean and reached England; Roman theatre was more varied, extensive and sophisticated than that of any culture before it.[22] While Greek drama continued to be performed throughout the Roman period, the year 240 BC marks the beginning of regular Roman drama.[23] From the beginning of the empire, however, interest in full-length drama declined in favour of a broader variety of theatrical entertainments.[24]

The first important works of Roman literature were the tragedies and comedies that Livius Andronicus wrote from 240 BC.[25] Five years later, Gnaeus Naevius also began to write drama.[25] No plays from either writer have survived. While both dramatists composed in both genres, Andronicus was most appreciated for his tragedies and Naevius for his comedies; their successors tended to specialise in one or the other, which led to a separation of the subsequent development of each type of drama.[25] By the beginning of the 2nd century BC, drama was firmly established in Rome and a guild of writers (collegium poetarum) had been formed.[26]

The Roman comedies that have survived are all fabula palliata (comedies based on Greek subjects) and come from two dramatists: Titus Maccius Plautus (Plautus) and Publius Terentius Afer (Terence).[27] In re-working the Greek originals, the Roman comic dramatists abolished the role of the chorus in dividing the drama into episodes and introduced musical accompaniment to its dialogue (between one-third of the dialogue in the comedies of Plautus and two-thirds in those of Terence).[28] The action of all scenes is set in the exterior location of a street and its complications often follow from eavesdropping.[28] Plautus, the more popular of the two, wrote between 205 and 184 BC and twenty of his comedies survive, of which his farces are best known; he was admired for the wit of his dialogue and his use of a variety of poetic meters.[29] All of the six comedies that Terence wrote between 166 and 160 BC have survived; the complexity of his plots, in which he often combined several Greek originals, was sometimes denounced, but his double-plots enabled a sophisticated presentation of contrasting human behaviour.[29]

No early Roman tragedy survives, though it was highly regarded in its day; historians know of three early tragedians—Quintus Ennius, Marcus Pacuvius and Lucius Accius.[28] From the time of the empire, the work of two tragedians survives—one is an unknown author, while the other is the Stoic philosopher Seneca.[30] Nine of Seneca's tragedies survive, all of which are fabula crepidata (tragedies adapted from Greek originals); his Phaedra, for example, was based on Euripides' Hippolytus.[31] Historians do not know who wrote the only extant example of the fabula praetexta (tragedies based on Roman subjects), Octavia, but in former times it was mistakenly attributed to Seneca due to his appearance as a character in the tragedy.[30]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โรงละครโรมัน [แก้ไข]โรงละครโรมันที่ส้ม ฝรั่งเศสบทความหลัก: โรงละครโรมันละครตะวันตกได้รับการพัฒนา และขยายมากภายใต้ชาวโรมัน นักประวัติศาสตร์โรมัน Livy เขียนที่โรมแรกประสบการณ์ละครในก่อนคริสต์ศตวรรษ 4 ด้วยประสิทธิภาพโดยนักแสดงอีทรัสคัน[19] Beacham จนที่ โรมได้คุ้นเคยกับ "ละครก่อนปฏิบัติ" ก่อนที่บันทึกติดต่อ[20] โรงละครโรมันมีความเจริญรุ่งเรือง และแบบศิลปะหลากหลาย ตั้งแต่เทศกาลแสดงละครถนน เปลือยกายเต้นรำ และ กายกรรม การแบ่งระยะของ Plautus ของทั่วไปสนใจสถานการณ์ comedies สูงลักษณะ วาจาอธิบาย tragedies ซีนีก้า แม้ว่าโรมมีประเพณีพื้นเมืองของประสิทธิภาพการทำงาน วัฒนธรรม Hellenization ของโรมันในก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 3 มีผลลึกซึ้ง และ energizing โรงละครโรมัน และสนับสนุนให้การพัฒนาวรรณกรรมละตินคุณภาพสูงสุดสำหรับระยะต่อการขยายตัวของสาธารณรัฐโรมัน (509-27 BC) เป็นอาณาเขตหลายภาษากรีกระหว่าง 270 – 240 BC โรมพบละครกรีก[21] จากปีต่อสาธารณรัฐ และ จากจักรวรรดิโรมัน (27 BC - 476 AD), โรงละครแพร่ตะวันตกทั้งยุโรป สถานเมดิเตอร์เรเนียน และถึงอังกฤษ โรงละครโรมันมีมากขึ้นแตกต่างกัน อย่างละเอียด และซับซ้อนกว่าของวัฒนธรรมใด ๆ ก่อนที่จะ[22] ในขณะที่ละครกรีกยังคงดำเนินการตลอดระยะเวลาโรมัน ปี 240 ก่อนทำเครื่องหมายจุดเริ่มต้นของละครโรมันทั่วไป[23] จากจุดเริ่มต้นของจักรวรรดิ ไร ละครปราศจากปฏิเสธลงกว้างหลากหลายสถานบันเทิงละคร[24]งานแรกที่สำคัญของวรรณคดีโรมันถูก tragedies และ comedies ที่ Livius Andronicus เขียนจาก 240 BC[25] ห้าปีต่อมา Gnaeus Naevius ยังเริ่มเขียนละคร[25] ไม่บทละครจากนักเขียนทั้งสองมีชีวิตรอด ในขณะที่ dramatists ทั้งประกอบด้วยในทั้งสองประเภท Andronicus ถูกสุดชื่นชมเขา tragedies และ Naevius สำหรับ comedies ของเขา ผู้สืบทอดของพวกเขามีแนวโน้มที่มีความเชี่ยวชาญในหนึ่งหรืออื่น ๆ ซึ่งนำไปสู่การแบ่งแยกการพัฒนาต่อ ๆ ไปของแต่ละประเภทของละคร[25] โดยจุดเริ่มต้นของก่อนคริสต์ศตวรรษที่ 2 ละครมั่นก่อตั้งขึ้นในกรุงโรม และมีการก่อตั้งสมาคมนักเขียน (collegium poetarum)[26]Comedies โรมันที่มีชีวิตรอดมีทั้งหมด fabula palliata (comedies ตามเรื่องกรีก) และมาจากสอง dramatists: Publius Terentius Afer (Terence) และไททัส Maccius Plautus (Plautus)[27] ในการทำงานต้นฉบับภาษากรีก dramatists การ์ตูนโรมันยุติบทบาทของคอรัสในละครเรื่องแบ่งตอน และนำดนตรีไพเราะเพื่อการเจรจา (ระหว่างหนึ่งในสามของบทสนทนาใน comedies ของ Plautus และสองในสามในบรรดา Terence)[28] การดำเนินการของฉากทั้งหมดไว้ในตำแหน่งที่ด้านนอกของถนน และภาวะแทรกซ้อนที่มักจะทำตามแอบ[28] Plautus นิยมมากของสอง เขียนระหว่าง 205 และ 184 BC และยี่สิบ comedies ของเขาอยู่ รอด ที่ farces เขาจะรู้จักกันดี เขาไม่ชื่นชมสำหรับปัญญาของบทสนทนาของเขาและเขาใช้ความหลากหลายของบทกวีเมตร[29] ทั้งหมด comedies หกที่ Terence เขียนระหว่าง 166 และ 160 BC มีชีวิตรอด บางครั้งถูกประณามความซับซ้อนของที่ดินของเขา ซึ่งเขามักจะรวมหลายต้นฉบับภาษากรีก แต่เขาใหญ่ผืนเปิดงานนำเสนอมีความซับซ้อนของพฤติกรรมมนุษย์ห้อง[29]โศกนาฏกรรมโรมันไม่ต้น survives แต่มันได้ผ่านมาในวัน นักประวัติศาสตร์รู้จัก tragedians สามต้น — Quintus Ennius, Pacuvius มาร์คัส และ Lucius Accius[28] จากเวลาของจักรวรรดิ การทำงานของ tragedians สอง survives — หนึ่งคือผู้เขียนไม่รู้จัก อื่น ๆ ขณะนักปราชญ์ใจซีนีก้า[30] เก้าของของซีนีก้า tragedies รอด fabula crepidata (tragedies ดัดแปลงจากต้นฉบับภาษากรีก); ทั้งหมด เขา Phaedra เช่น เป็นไปตาม Euripides' Hippolytus[31] นักประวัติศาสตร์ไม่ทราบว่าใครเขียนยังเท่านั้นตัวอย่างของ praetexta fabula (tragedies ตามเรื่องโรมัน), Octavia แต่ในอดีตมันถูกแสดงบันทึกซีนีก้าเนื่องจากลักษณะเป็นอักขระในโศกนาฎกรรม[30]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โรงละครโรมัน [ แก้ไข ]

โรงละครโรมันที่ส้ม , ฝรั่งเศส
บทความหลัก : โรงละครแห่งกรุงโรมโบราณ
ตะวันตกโรงละครพัฒนาและขยายมากภายใต้โรมัน นักประวัติศาสตร์โรมันลิวีเขียนที่โรมก่อนประสบการณ์โรงภาพยนตร์ในศตวรรษที่ 4 กับการแสดงโดยนักแสดงจ[ 19 ] บีแชมว่าชาวโรมันได้คุ้นเคยกับ " ละครก่อนปฏิบัติ " ก่อน เพราะบางครั้งที่บันทึกติดต่อ [ 20 ] โรงละครของกรีกโบราณเป็นเฟื่องฟูและรูปแบบงานศิลปะที่หลากหลาย ตั้งแต่เทศกาลการแสดงของถนนโรงละคร เต้นเปลือยและกายกรรม , การแสดงละครของเพลาตุสเป็นวงกว้างน่าสนใจสถานการณ์ตลก เพื่อรูปแบบสูงโศกนาฏกรรมของเซเนกาซับซ้อนด้วยวาจา . แม้ว่าโรมมีประเพณีพื้นเมืองของการปฏิบัติงาน hellenization วัฒนธรรมของโรมันในศตวรรษที่มีผลลึกซึ้งและมีพลังในโรงละครโรมัน และส่งเสริมการพัฒนาวรรณกรรมภาษาละตินที่มีคุณภาพสูงสุด สำหรับเวที

ตามการขยายตัวของสาธารณรัฐโรมัน ( 509 ) 27 ก่อนคริสต์ศักราช ) ในดินแดนกรีกหลายระหว่าง 270 – 240 ก่อนคริสตกาล โรมพบละครกรีก [ 21 ] จากปีต่อมาของสาธารณรัฐและโดยวิธีการของจักรวรรดิโรมัน ( 27 bc-476 AD ) โรงละครตะวันตกกระจายทั่วยุโรป รอบๆ ทะเลเมดิเตอร์เรเนียน และถึงประเทศอังกฤษ โรงละครโรมันได้หลากหลายมากขึ้นที่กว้างขวางและซับซ้อนกว่าของวัฒนธรรมใด ๆก่อนที่จะ [ 22 ] ในขณะที่ละครกรีกยังคงดำเนินการตลอดระยะเวลาโรมัน ปีพ.ศ. 240 จุดเริ่มต้นของละครโรมันปกติ [ 23 ] จากจุดเริ่มต้นของอาณาจักร อย่างไรก็ตาม ความสนใจในละครแบบเต็มตัว ปฏิเสธในความโปรดปรานของความหลากหลายที่กว้างขึ้นของลีลาการแสดงละคร [ 24 ]

ที่สำคัญงานแรกของวรรณคดีโรมันเป็นโศกนาฏกรรมและตลกที่ลิเวียสโดรนิคัสเขียนพ.ศ. 240 [ 25 ] ห้าปีต่อมา เนอัส naevius เริ่มเขียนบทละคร [ 25 ] ไม่เล่น เล่นได้ทั้งจากนักเขียนที่รอดชีวิตมาได้ ในขณะที่ทั้งนักเขียนบทละครประกอบในทั้งสองประเภท แอนโดรนิคัสเป็นนิยมมากที่สุดสำหรับเขาและสำหรับโศกนาฏกรรม naevius ตลกของเขาผู้สืบทอดของพวกเขามีแนวโน้มที่จะมีความเชี่ยวชาญในหนึ่งหรืออื่น ๆซึ่งนำไปสู่การแยกตัวของการพัฒนาที่ตามมาของแต่ละประเภทของละคร [ 25 ] โดยจุดเริ่มต้นของศตวรรษที่ , ละครถูกก่อตั้งขึ้นอย่างมั่นคงในกรุงโรมและสมาคมนักเขียน ( Collegium poetarum ) ได้ถูกก่อตั้งขึ้น . [ 26 ]

หนังตลกโรมันที่รอดชีวิตทั้งหมดแฟบูลา palliata ( ตลกตามวิชากรีก ) และมาจากสองนักเขียนบทละคร : ไททัส maccius เพลาตุส ( เพลาตุส ) และปูบลิอัส terentius afer ( Terence ) [ 27 ] ในเรื่องการทำงาน ต้นฉบับภาษากรีกโรมันการ์ตูนนักเขียนบทละครยกเลิกบทบาทของนักร้องในการหารในตอนประกอบดนตรีละครและแนะนำการสนทนา ( ระหว่างหนึ่งในสามของบทสนทนาในหนังตลกของเพลาตุส และสองในสามในของ Terence ) [ 28 ] การกระทำของฉากทั้งหมดตั้งอยู่ในสถานที่ด้านนอกของถนนและภาวะแทรกซ้อนมักจะตาม จากการดักฟัง [ 28 ] เพลาตุส ,ที่นิยมมากขึ้นของทั้งสอง เขียนระหว่างและ 184 BC และยี่สิบของตลกของเขาอยู่รอด ซึ่ง farces ของเขาเป็นที่รู้จักดีที่สุด เขาชื่นชมปัญญาของเขา บทสนทนา และเขายังใช้ความหลากหลายของบทกวีเมตร [ 29 ] ทั้งหมด 6 คณะตลกที่เขาเขียนและพ.ศ. 160 มีระหว่าง รอดชีวิต ; ความซับซ้อนของโครงเรื่องของเขา ซึ่งเขามักจะรวมหลายกรีกดั้งเดิมบางครั้งถูกประณาม แต่แปลงคู่ของเขา สามารถทำให้การนำเสนอมีความซับซ้อนของพฤติกรรมมนุษย์ตัด [ 29 ]

ไม่ก่อนโรมันโศกนาฏกรรมรอด แต่มันก็ถือว่าสูงในวันของ นักประวัติศาสตร์รู้สามต้น tragedians ตัส ennius มาร์คัส และ ลูซิ pacuvius accius [ 28 ] จากเวลาของจักรวรรดิ , ทำงาน 2 tragedians รอดหนึ่ง เป็นนักเขียนที่ไม่รู้จักขณะที่อื่น ๆคือ ความอดกลั้นนักปรัชญาเซเนกา [ 30 ] เก้าของเซเนกาเป็นโศกนาฏกรรมอยู่รอด ซึ่งทั้งหมดเป็นแฟบูลา crepidata ( โศกนาฏกรรมที่ดัดแปลงมาจากต้นฉบับกรีก ) ; ของเขาเพรดร้า ตัวอย่างเช่น ใช้ euripides ' โปลิ [ 31 ] นักประวัติศาสตร์ไม่รู้ใครเขียนเพียงเท่าที่มีอยู่ ตัวอย่าง ของ praetexta ( แฟบูลา โศกนาฏกรรมบนพื้นฐานวิชาโรมัน Octavia ) ,แต่ก่อนหน้านี้มันผิดพลาดเกิดจากเซเนกาเนื่องจากลักษณะของเขาเป็นอักขระในโศกนาฏกรรม [ 30 ]