The interaction between monetary an

The interaction between monetary and macroprudential policies
Stijn Claessens, Fabian Valencia 14 March 2013
Inflation targeting once seemed sufficient, but the Global Crisis showed that maintaining financial stability and price stability requires more than the monetary-policy tool. We are witnessing the rise of macroprudential policy. This column discusses how monetary and macroprudential policies interact and what it means for policy and institutional design. Regardless of whether both policies are assigned to the same authority or to two authorities; separate decision-making, accountability and communication structures are required.
In the decades prior to the crisis, macroeconomic management evolved to assign a strong role to monetary policy, with a primary focus on price stability. The framework of monetary policy was broadly converging toward one with an inflation target (explicit or implicit) and a short-term interest rate as a tool (Blanchard, Dell’Ariccia and Mauro 2010). While boom-bust cycles in asset prices and credit were observed prior to the recent crisis, these did not seriously challenge the prevailing paradigm. Meanwhile, in most economies, prudential policies were focused narrowly on the soundness of individual firms.
Price stability, however, did not ensure macroeconomic stability (Figure 1). This means that additional tools will be helpful in complementing monetary policy in countercyclical management. The use of financial regulation focused on macro-financial risks: macroprudential policies emerge as candidates.
The newly emerging paradigm is one in which both monetary policy and macroprudential policies are used for countercyclical management: monetary policy primarily aimed at price stability; and macroprudential policies primarily aimed at financial stability. But these policies interact with each other and thus each may enhance or diminish the effectiveness of the other (Figure 2).
Studying interactions
In a recent paper (IMF 2012) we examine the conduct of both monetary and macroprudential policies in the presence of interactions. The paper first focuses on an ideal benchmark, in which both policies work perfectly in achieving their objectives, and then we address three additional questions:
• If macroprudential policies work imperfectly, what are the implications for monetary policy?
• If monetary policy is constrained, what is the role for macroprudential policies?
• If there are institutional and political economy constraints, how can macroprudential and monetary policies be adjusted?


Figure 1. Output-gap estimates, headline inflation, house price, and proportion of construction components

Source: World Economic Outlook and Haver Analytics.
Figure 2. Monetary and macroproduential policy interactions

Benchmark world, when policies work perfectly
When price rigidities are the only distortion, stabilising inflation is equivalent to maximising welfare (Woodford 2003). By keeping monetary policy focused on price stability, output stability is guaranteed and the best feasible outcome is obtained.
In the presence of financial market imperfections, individual behaviour is distorted, giving rise to excessive risk-taking ex ante – in the form of excessive leverage, large exposure to risky assets, and fragile liability compositions – and negative asset-price or exchange-rate externalities ex post. In short, boom-bust cycles are amplified (Bianchi 2011, Caballero and Krishnamurthy 2003, ibid. 2004, Lorenzoni 2008, Mendoza 2010, and Korinek 2010). Welfare maximisation then requires adding financial stability as an intermediate goal for policy, because financial instability signals distortions in the level and/or composition of output (Curdia and Woodford 2009; Carlstrom and Fuerst 2010) (see Figure 1).
While operationalising financial stability is not easy because of the large range of financial distortions and their changes over time, the task of preserving financial stability is nonetheless clear: mitigating financial distortions and the risks associated with them1.
Preserving financial stability
• Monetary policy alone cannot achieve financial stability because the causes of financial instability are not always related to the degree of liquidity in the system (which monetary policy can fix); Mitigating the effects of financial distortions or pricking an asset-price bubble can require large changes in the policy rate (Bean et al. 2010) and when financial distortions are more acute in some sectors of the economy than in others, monetary policy is too blunt a tool.
• The use of macroprudential policies primarily for managing aggregate demand may in fact create additional distortions by imposing constraints on behaviour beyond those areas where financial distortions originate; It is thus desirable, when both policies are available, to keep monetary policy primarily focused on price stability and macroprudential policies on financial stability.








Interactions
Monetary policy, however, has side effects that can affect financial stability when it pursues its primary objective:
• By shaping ex-ante risk-taking incentives of individual agents, through leverage, short-term borrowing, or foreign-currency borrowing;
• Or by affecting ex-post the tightness of borrowing constraints and possibly exacerbating asset-price and exchange-rate externalities and leverage cycles;
Macroprudential policies also have side effects. By constraining borrowing and hence expenditure in one or more sectors of the economy, macroprudential policies affect overall output.
These side effects imply that the new paradigm needs to take into account how the conduct of both policies is affected in the presence of their interactions:
• If macroprudential policies have strong effects on output, more accommodative monetary policy can offset these effects as necessary;
• If changes in the monetary stance affect incentives to take too much risk, the relevant macroprudential policies would need to be tightened;
A number of papers surveyed by the IMF (2012) support this conclusion. In particular, these models suggest that the optimal calibration of the reaction of monetary policy to output and inflation does not change markedly when macroprudential policy is also used, even when different types of shocks are considered. In other words, the sole presence of side effects has no major implications for the conduct of both policies, however, when policies operate perfectly.
These conclusions rely on important simplifications, namely that the macroprudential instruments are perfectly targeted, fully offset the financial shock or distortion, and are immune to time-inconsistency issues arising in part for reasons of political economy. Constraints on one policy may increase the burden on the other and additional distortions and political-economy factors can give rise to coordination issues.





(Continue Last page) Disclaimer: The views expressed in this column are the authors' and not necessarily those of the institutions with which they are affiliated.
Imperfect macroprudential policies
There are a number of reasons why macroprudential policies may not operate perfectly. Financial stability concerns are hard to capture in practice making it difficult to determine when macroprudential policies need to be loosened, or tightened. Limited knowledge on their quantitative impact makes calibration difficult. Similarly, it may be the case that addressing one distortion improves other manifestations of financial instability, or the other way around. Moreover, institutional constraints may impede the optimal deployment of macroprudential instruments. For instance, macroprudential policies can require, among others, cooperation and coordination with microprudential supervisory agencies, which may be legally or institutionally difficult.
These imperfections may themselves lead to imperfectly targeted or excessively tight macroprudential policies, implying a binding constraint in the wrong place or at the wrong time with negative consequences on welfare (Caballero and Krishnamurthy 2004)2. Tighter regulations can also create stronger incentives for circumvention, with the risk of vulnerabilities building up outside of the regulatory perimeter and policymakers’ sight.
Weaknesses in the application of macroprudential policies make it more likely that monetary policy may need to respond to financial conditions. Indeed, in models where macroprudential policy is absent or time invariant, but in the presence of financial sector distortions, it is optimal for monetary policy to respond to financial conditions, in addition to the output gap and deviations of inflation from target (see Curdia and Woodford 2009, Carlstrom and Fuerst 2010). By extension, to reduce the effects of imperfectly targeted or less effective macroprudential policy, it can be desirable for monetary policy to respond to financial conditions and ‘lend a hand’ in achieving financial stability (e.g., by ‘leaning’ against the credit cycle).
Constraints on monetary policy
In small open economies with exchange-rate pegs, the effective monetary stance can give rise to excessively strong incentives for risk-taking. In such cases, macroprudential policies will need to address the adverse side effects of monetary policy on financial stability3. Nonetheless, where monetary arrangements are not adequate, there is more to gain from strengthening monetary policy’s effectiveness than from using macroprudential policies as imperfect substitutes.
Where monetary policy is constrained, the demands on macroprudential policy will be greater. Just as it is optimal for monetary policy to respond directly to financial conditions when macroprudential policies are absent and when financial distortions have an effect in the composition of output, it is optimal for macroprudential policy to respond to aggregate demand when monetary and fiscal policy are constrained.



Institutional and

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การโต้ตอบระหว่างเงิน และนโยบาย macroprudential Stijn Claessens, Valencia Fabian 14 2013 มีนาคม กำหนดเป้าหมายอัตราเงินเฟ้อเมื่อประจักษ์เพียงพอ แต่วิกฤติโลกแสดงให้เห็นว่า การรักษาความมั่นคงทางการเงินและเสถียรภาพราคาต้องมากกว่าเครื่องมือทางการเงินนโยบาย เรามีพยานเพิ่มขึ้นนโยบาย macroprudential กล่าวถึงในคอลัมน์นี้ว่าเงิน และนโยบาย macroprudential โต้ตอบ และความหมายของนโยบายและการออกแบบสถาบัน ไม่ว่ามีกำหนดทั้งนโยบายเดียวกัน หรือหน่วย งาน 2 แยกโครงสร้างตัดสินใจ ความรับผิดชอบ และการสื่อสารจำเป็นในทศวรรษก่อนวิกฤต บริหารเศรษฐกิจมหภาคพัฒนาเพื่อกำหนดบทบาทที่แข็งแกร่งให้นโยบายการเงิน ความหลักเสถียรภาพราคา กรอบของนโยบายการเงินทั่วไปบรรจบไปทางหนึ่ง ด้วยมีเป้าหมายเงินเฟ้อ (ชัดเจน หรือนัย) และอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นเป็นเครื่องมือ (Blanchard, Dell'Ariccia และ Mauro 2010) ในขณะที่รอบหน้าอกบูมในราคาสินทรัพย์และเครดิตสุภัคก่อนวิกฤตล่าสุด เหล่านี้ได้ไม่อย่างจริงจังท้าทายกระบวนทัศน์ยึด ในขณะเดียวกัน ในเศรษฐกิจส่วนใหญ่ นโยบายพรูเดนเชียลถูกเน้นในท่ามกลางความสมบูรณ์ของแต่ละบริษัทเสถียรภาพราคา อย่างไรก็ตาม ไม่ได้ไม่มั่นใจเสถียรภาพเศรษฐกิจมหภาค (รูปที่ 1) ซึ่งหมายความ ว่า เครื่องมือเพิ่มเติมจะเป็นประโยชน์ในการช่วยจัดการ countercyclical นโยบายทางการเงิน เน้นการใช้กฎระเบียบทางการเงินในแมโครการเงินความเสี่ยง: macroprudential นโยบายออกเป็นผู้สมัครกระบวนทัศน์ใหม่ที่เกิดขึ้นใหม่เป็นหนึ่งในนโยบายการเงินและนโยบาย macroprudential ใช้สำหรับจัดการ countercyclical: นโยบายการเงินเป็นหลักมุ่งมั่นคงราคา และ macroprudential นโยบายหลักมุ่งความมั่นคงทางการเงิน แต่นโยบายเหล่านี้โต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆ และดังนั้น แต่ละอาจเพิ่ม หรือลดประสิทธิผลของอื่น ๆ (รูปที่ 2)เรียนโต้ตอบในเอกสารล่าสุด (IMF 2012) เราตรวจความประพฤติทั้งทางการเงินและนโยบาย macroprudential ในต่อหน้าของโต้ กระดาษแรกเน้นเกณฑ์มาตรฐานเหมาะ ซึ่งนโยบายทั้งสองงานได้อย่างสมบูรณ์ในการบรรลุวัตถุประสงค์ของพวกเขา แล้ว เราสามถามเพิ่มเติม:•ถ้านโยบาย macroprudential ทำงานไม่ สิ่งเกี่ยวข้องด้านสำหรับนโยบายการเงินหรือไม่•ถ้าจำกัดนโยบายการเงิน บทบาทสำหรับนโยบาย macroprudential คืออะไร•ถ้ามีสถาบัน และข้อจำกัดของเศรษฐศาสตร์ สามารถ macroprudential และนโยบายการเงินปรับปรุงรูปที่ 1 ช่องว่างของผลประเมิน พาดหัวข่าวเงินเฟ้อ ราคาบ้าน และสัดส่วนก่อสร้างประกอบ ที่มา: ภาวะเศรษฐกิจโลก และ Haver วิเคราะห์รูปที่ 2 โต้นโยบายทางการเงินและ macroproduential เกณฑ์มาตรฐานโลก เมื่อนโยบายการทำงานอย่างสมบูรณ์แบบเมื่อราคา rigidities เพี้ยนเท่านั้น สำหรับอัตราเงินเฟ้อจะเท่ากับ maximising สวัสดิการ (Woodford 2003) โดยรักษานโยบายการเงินเน้นเสถียรภาพราคา รับประกันเสถียรภาพผลผลิต และผลลัพธ์เป็นไปได้ดีที่สุดได้รับในต่อหน้าของความไม่สมบูรณ์ของตลาดการเงิน แต่ละพฤติกรรมผิดเพี้ยน ให้เพิ่มขึ้นการเสี่ยงมากเกินไปอดีตอีกในแบบฟอร์มของการงัดมากเกินไป ขนาดใหญ่สัมผัสกับ สินทรัพย์เสี่ยง และความรับผิดชอบเปราะบาง องค์ – และสินทรัพย์ราคาที่ติดลบ หรือลงรายการบัญชีอัตราแลกเปลี่ยน externalities อดีต ในระยะสั้น ขยายรอบหน้าอกบูม (เบียนชี 2011, Caballero และ Krishnamurthy 2003, ibid. 2004, Lorenzoni 2008 เมนโดซา 2010 และ Korinek 2010) สวัสดิการ maximisation แล้วต้องการเพิ่มความมั่นคงทางการเงินเป็นเป้าหมายเป็นกลางสำหรับนโยบาย เนื่องจากความไม่มีเสถียรภาพทางการเงินสัญญาณบิดเบือนในระดับและ/หรือองค์ประกอบของผลผลิต (Curdia และ Woodford 2009 Carlstrom และ Fuerst 2010) (ดูรูปที่ 1)ในขณะที่ operationalising ความมั่นคงทางการเงินไม่ใช่เรื่องง่ายเนื่องจากการบิดเบือนทางการเงินและการเปลี่ยนแปลงของพวกเขาหลากหลายช่วงเวลา งานรักษาความมั่นคงทางการเงินเป็นกระนั้นชัดเจน: บรรเทาการบิดเบือนทางการเงินและความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับ them1รักษาเสถียรภาพทางการเงิน•นโยบายการเงินเพียงอย่างเดียวไม่สามารถบรรลุความมั่นคงทางการเงินเนื่องจากสาเหตุของความไม่มีเสถียรภาพทางการเงินจะไม่เสมอกับระดับของสภาพคล่องในระบบ (สามารถแก้ไขนโยบายการเงินที่ได้); บรรเทาผลกระทบของการบิดเบือนทางการเงิน หรือ pricking ฟองสินทรัพย์ราคาอาจต้องเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ ในอัตราดอกเบี้ยนโยบาย (ถั่ว et al. 2010) และเมื่อบิดเบือนทางการเงินมากขึ้นเฉียบพลันในบางภาคของเศรษฐกิจมากกว่าผู้อื่น นโยบายการเงินเป็นเครื่องมือที่ทื่อเกินไป•การใช้นโยบาย macroprudential หลักการจัดการอุปสงค์มวลรวมในความเป็นจริงอาจสร้างบิดเบือนเพิ่มเติม โดยข้อจำกัดปลอดพฤติกรรมนอกเหนือจากพื้นที่ดังกล่าวที่บิดเบือนทางการเงินมา ได้ดังปรารถนา เมื่อทั้งสองนโยบายมี เพื่อให้นโยบายการเงินเป็นหลักเน้นเสถียรภาพราคาและนโยบาย macroprudential บนความมั่นคงทางการเงินโต้ตอบนโยบายการเงิน อย่างไรก็ตาม มีผลข้างเคียงที่อาจมีผลต่อความมั่นคงทางการเงินเมื่อมันหยุดยั้งหลัก:• โดยสร้างรูปร่างอีกอดีตจัดสิ่งจูงใจของแต่ละตัวแทน ยกระดับ เงินกู้ยืมระยะสั้น หรือสกุล เงินต่างประเทศกู้ยืม• หรือส่งผลกระทบต่ออดีตคงชูยืมข้อจำกัด และอาจดี externalities ราคาสินทรัพย์และอัตราแลกเปลี่ยน และใช้วงจรMacroprudential กรมธรรม์ยังมีผลข้างเคียง โดยยืมกีด และดังนั้น ค่าใช้จ่ายในภาค หนึ่งของเศรษฐกิจ นโยบาย macroprudential ผลรวมผลผลิตผลข้างเคียงเหล่านี้เป็นสิทธิ์แบบว่า กระบวนทัศน์ใหม่ต้องคำนึงถึงวิธีการดำเนินนโยบายทั้งสองได้รับผลกระทบในต่อหน้าของการโต้ตอบ:•ถ้านโยบาย macroprudential มีผลผลลัพธ์ accommodative เพิ่มเติมนโยบายการเงินแข็งแกร่งสามารถตรงข้ามลักษณะพิเศษเหล่านี้ตามความจำเป็น•ถ้ามีการเปลี่ยนแปลงในท่าทางการเงินมีผลต่อแรงจูงใจที่จะเสี่ยงมากเกินไป นโยบาย macroprudential ที่เกี่ยวข้องจะต้องจะรัดกุมกว่านี้จำนวนเอกสารที่สำรวจ โดย IMF (2012) สนับสนุนข้อสรุปนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โมเดลเหล่านี้แนะนำว่า เทียบประสิทธิภาพของปฏิกิริยาของนโยบายการเงินเพื่อแสดงผลและอัตราเงินเฟ้อไม่เปลี่ยนแปลงอย่างเด่นชัดเมื่อนโยบาย macroprudential ยังใช้ เมื่อพิจารณาชนิดของแรงกระแทก ในคำอื่น ๆ ผลข้างเคียงแต่เพียงผู้เดียวก็ได้ไม่นัยสำคัญการจัดทำนโยบายทั้งสอง อย่างไรก็ตาม เมื่อดำเนินนโยบายอย่างบทสรุปเหล่านี้พึ่งลในเรื่องง่ายสำคัญ ได้แก่เครื่องมือ macroprudential ดีที่สุดเป้าหมาย เต็มตรงข้ามช็อตเงินหรือความผิดเพี้ยน และมีปัญหาเวลาไม่สอดคล้องที่เกิดขึ้นในส่วนเหตุผลของเศรษฐกิจการเมือง ข้อจำกัดของนโยบายหนึ่งอาจเพิ่มภาระบิดเบือน และอื่น ๆ เพิ่มเติม และปัจจัยทางการเมืองเศรษฐกิจสามารถก่อให้เกิดปัญหาการประสานงาน(ต่อไปหน้าสุดท้าย) หมายเหตุ: มุมมองที่แสดงในคอลัมน์นี้เป็นของผู้เขียนและไม่จำเป็นของสถาบันที่พวกเขาจะเกี่ยวข้องนโยบายไม่สมบูรณ์ macroprudentialมีหลายประการที่ทำไมนโยบาย macroprudential อาจทำงานอย่างสมบูรณ์แบบ ความกังวลความมั่นคงทางการเงินยากต่อการจับภาพในแบบฝึกหัดที่ทำให้ยากที่จะกำหนดนโยบาย macroprudential ต้องหลวม หรือทำให้รัดกุม ความรู้ที่จำกัดบนผลเชิงปริมาณทำให้เทียบยาก ในทำนองเดียวกัน มันอาจเป็นกรณีที่การแก้ปัญหาความผิดเพี้ยนของหนึ่งปรับปรุงลักษณะของความไม่มีเสถียรภาพทางการเงินอื่น ๆ หรือวิธีอื่น ๆ นอกจากนี้ ข้อจำกัดของสถาบันอาจถ่วงปรับใช้เหมาะสมของเครื่องมือ macroprudential เช่น macroprudential นโยบายอาจต้อง หมู่คนอื่น ๆ ความร่วมมือและประสานงานกับ microprudential ประกาศหน่วยงาน ซึ่งอาจเป็นกฎหมาย หรือ institutionally ยากความไม่สมบูรณ์เหล่านี้เองอาจจะไม่กำหนดเป้าหมาย หรือติ้ว macroprudential นโยบาย หน้าที่ผูกข้อจำกัดที่ไม่ถูกต้อง หรือผิดเวลากับผลกระทบเชิงลบในสวัสดิการ (Caballero และ Krishnamurthy 2004) 2 ระเบียบสัดยังสามารถสร้างแรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับ circumvention กับความเสี่ยงของช่องโหว่ที่สร้างขึ้นนอกขอบเขตทางและสายตาของผู้กำหนดนโยบาย จุดอ่อนในแอพลิเคชันของ macroprudential ทำให้มีแนวโน้มว่า นโยบายการเงินอาจจำเป็นต้องตอบสนองต่อเงื่อนไขทางการเงิน แน่นอน ในรูปแบบไม่เปลี่ยนแปลงเวลา หรือขาดนโยบาย macroprudential แต่ในต่อหน้า ของภาคการเงินบิดเบือน มันเหมาะสำหรับนโยบายการเงินเพื่อตอบสนองต่อเงื่อนไขทางการเงิน นอกจากนี้ช่องว่างผลผลิตและความแตกต่างของอัตราเงินเฟ้อจากเป้าหมาย (ดู Curdia และ Woodford 2009, Carlstrom และ Fuerst 2010) โดยนามสกุล เพื่อลดผลกระทบของนโยบายไม่เป้าหมาย หรือมีประสิทธิภาพน้อย macroprudential ก็ได้เหมาะสำหรับนโยบายการเงินเพื่อตอบสนองต่อเงื่อนไขทางการเงิน และ "ยืมมือ" ในการบรรลุความมั่นคงทางการเงิน (เช่น โดย 'พิง' กับวงจรเครดิต)ข้อจำกัดของนโยบายการเงินในระบบเศรษฐกิจเปิดขนาดเล็กมีครูอัตราแลกเปลี่ยน ท่าทางการเงินที่มีประสิทธิภาพสามารถให้สูงขึ้นเพื่อแรงจูงใจที่แข็งแรงมากเกินไปสำหรับการจัด ในกรณี macroprudential นโยบายจะต้องอยู่ฝั่งกระทบของนโยบายการเงินใน stability3 การเงิน กระนั้น การจัดการทางการเงินไม่เพียงพอ มีเพิ่มเติมจะได้รับจากการเพิ่มประสิทธิภาพของนโยบายการเงินมากกว่าการใช้นโยบาย macroprudential แทนไม่สมบูรณ์ที่จำกัดนโยบายการเงิน ความต้องการของนโยบาย macroprudential จะมากขึ้น เหมือนจะเหมาะสมที่สุดสำหรับนโยบายการเงินเพื่อตอบสนองโดยตรงกับเงื่อนไขทางการเงินเมื่อ macroprudential นโยบายขาด และ เมื่อบิดเบือนทางการเงินมีผลกระทบในส่วนประกอบของผลผลิต จะเหมาะสมที่สุดสำหรับนโยบาย macroprudential เพื่อตอบสนองต่ออุปสงค์มวลรวมเมื่อนโยบายการเงิน และบัญชีมีจำกัดสถาบัน และ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสัมพันธ์ระหว่างนโยบายการเงินและ macroprudential
stijn claessens ฟาเบียน วาเลนเซีย , 14 มีนาคม 2556
กรอบเป้าหมายเงินเฟ้อครั้งหนึ่งก็เพียงพอ แต่วิกฤตทั่วโลก พบว่า การรักษาเสถียรภาพทางการเงิน และเสถียรภาพด้านราคาต้องมากกว่านโยบายการเงินเครื่องมือ เราเป็นพยานในการเพิ่มขึ้นของนโยบาย macroprudential .คอลัมน์นี้อธิบายถึงวิธีการที่นโยบายการเงินและนโยบาย macroprudential การโต้ตอบและมันหมายถึงอะไรสำหรับนโยบายและสถาบันการออกแบบ ไม่ว่านโยบายทั้งสองได้รับมอบหมายอำนาจเดียวกันหรือสองหน่วยงาน ; การตัดสินใจแยกความรับผิดชอบและการสื่อสาร โครงสร้างจะต้อง .
ในทศวรรษที่ผ่านมาก่อนวิกฤตการจัดการเศรษฐกิจมหภาคที่พัฒนาขึ้นเพื่อกำหนดบทบาทที่แข็งแกร่งกับนโยบายการเงิน โดยเน้นหลักในเสถียรภาพของราคา กรอบของนโยบายการเงินเป็นวงกว้าง ซึ่งทางหนึ่งที่มีเป้าหมายเงินเฟ้อ ( ชัดเจนหรือโดยนัย ) และอัตราดอกเบี้ยระยะสั้นเป็นเครื่องมือ ( แบลนชาร์ด และ เมาโร dell'ariccia 2010 )ในขณะที่บูมหน้าอกวงจรในราคาสินทรัพย์ และสินเชื่อจากก่อนวิกฤตล่าสุด เหล่านี้ไม่ได้อย่างจริงจังท้าทายกระบวนทัศน์แลกเปลี่ยน . ในขณะเดียวกัน , ในประเทศส่วนใหญ่ ได้เน้นนโยบายสถาบันการเงินได้หวุดหวิด ในความมั่นคงของบริษัทแต่ละ .
ราคาเสถียรภาพ อย่างไรก็ตาม ไม่มั่นใจในเสถียรภาพทางเศรษฐกิจมหภาค ( รูปที่ 1 )ซึ่งหมายความว่าเครื่องมือเพิ่มเติมจะเป็นประโยชน์ในการนํานโยบายการเงินในการจัดการ countercyclical . การใช้กฎระเบียบทางการเงินที่มุ่งเน้นความเสี่ยงมหภาคการเงินนโยบาย macroprudential อุบัติเป็นผู้สมัคร .
เพิ่งเกิดขึ้นใหม่เป็นหนึ่งในกระบวนทัศน์ที่นโยบายทั้งนโยบายการเงินและ macroprudential ใช้สำหรับการจัดการ countercyclical :นโยบายการเงินเป็นหลัก มุ่งรักษาเสถียรภาพทางด้านราคา และ macroprudential นโยบายวัตถุประสงค์หลักเพื่อความมั่นคงทางการเงิน แต่นโยบายเหล่านี้โต้ตอบกับแต่ละอื่น ๆและดังนั้นแต่ละคนอาจเพิ่มหรือลดประสิทธิภาพของอื่น ๆ ( รูปที่ 2 ) ศึกษาปฏิสัมพันธ์

ในกระดาษล่าสุดไอเอ็มเอฟ ( 2012 ) เราตรวจสอบความประพฤติของนโยบายทั้งการเงินและ macroprudential ในสถานะของการโต้ตอบกระดาษซึ่งเป็นมาตรฐานที่เหมาะ ซึ่งนโยบายทั้งสองทำงานอย่างสมบูรณ์ในการบรรลุวัตถุประสงค์ของพวกเขา แล้วเราที่อยู่สามคำถามเพิ่มเติม :
- ถ้านโยบาย macroprudential ทำงานไม่สมบูรณ์ อะไรคือผลกระทบต่อนโยบายการเงิน ?
- ถ้านโยบายการเงินยังสะท้อนสิ่งที่เป็นบทบาทของนโยบาย macroprudential ?
- หากมีสถาบันทางการเมือง และเศรษฐกิจ จำกัด ว่านโยบายการเงินและ macroprudential ปรับ ?


รูปที่ 1 ช่องว่างออกประมาณการอัตราเงินเฟ้อทั่วไป ราคาบ้าน และสัดส่วนของการก่อสร้างส่วนประกอบ

ที่มา : แนวโน้มเศรษฐกิจโลกและ haver Analytics
รูปที่ 2 นโยบายการเงินและ macroproduential ปฏิสัมพันธ์

มาตรฐานโลก เมื่อนโยบายการทำงานอย่างสมบูรณ์
เมื่อ rigidities ราคาผิดเพี้ยนเท่านั้น ปรับอัตราเงินเฟ้อเท่ากับพื้นที่สวัสดิการ ( Woodford 2003 ) โดยการรักษานโยบายการเงินที่เน้นเสถียรภาพด้านราคา ความมั่นคง ออก เป็น รับประกัน และผลที่เป็นไปได้ที่ดีที่สุดจะได้รับ
ต่อหน้า imperfections ตลาดการเงิน พฤติกรรมแต่ละอย่างไปให้สูงขึ้นเพื่อรับ ante อดีตมากเกินไป ( ในรูปแบบของการใช้ประโยชน์มากเกินไป ที่มีสินทรัพย์เสี่ยงและเปราะบาง และราคาสินทรัพย์และหนี้สินทางลบหรืออัตราแลกเปลี่ยนผลกระทบภายนอกโพสต์ EX ในสั้นรอบหน้าอกตูมจะขยาย ( Bianchi 2011 , และเซนต์ krishnamurthy 2003 ในที่เดียวกัน 2004 , 2008 และ 2010 lorenzoni , Mendoza , korinek 2010 )ทำให้มีสูงสุดก็ต้องมีการเพิ่มสวัสดิการความมั่นคงทางการเงินเป็นเป้าหมายขั้นกลางนโยบาย เนื่องจากความไร้เสถียรภาพทางการเงินในระดับสัญญาณ การบิดเบือน และ / หรือ องค์ประกอบของผลผลิตและ curdia Woodford 2009 ; และ carlstrom เฟิร์ ์ 2010 ) ( รูปที่ 1 ) .
ตอนที่ operationalising เสถียรภาพทางการเงินไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะช่วงที่มีขนาดใหญ่ของการทางการเงินและการเปลี่ยนแปลงของพวกเขา ตลอดเวลางานรักษาเสถียรภาพทางการเงินยังชัดเจน : บรรเทาทางการเงินการบิดเบือนและความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการรักษาเสถียรภาพทางการเงิน them1 .

- นโยบายการเงินเพียงอย่างเดียวไม่สามารถบรรลุความมั่นคงทางการเงิน เพราะสาเหตุของความไร้เสถียรภาพทางการเงินจะไม่เสมอที่เกี่ยวข้องกับระดับของสภาพคล่องในระบบ ซึ่งนโยบายการเงินสามารถแก้ไข )การบรรเทาผลกระทบของการบิดเบือนทางการเงินหรือทิ่มแทงราคาสินทรัพย์ฟองสามารถต้องการการเปลี่ยนแปลงขนาดใหญ่ในอัตราดอกเบี้ยนโยบาย ( ถั่ว et al . 2010 ) และเมื่อการทางการเงินจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นในบางภาคส่วนของเศรษฐกิจ มากกว่าผู้อื่น นโยบายการเงินก็ทื่อ
เครื่องมือ- การใช้นโยบาย macroprudential เป็นหลักสำหรับการจัดการอุปสงค์อาจในความเป็นจริงสร้างการบิดเบือนเพิ่มเติมโดยกำหนดข้อจำกัดในพฤติกรรมนอกเหนือจากพื้นที่ที่บิดเบือนทางการเงินที่มา ; มันเป็นที่พึงปรารถนาดังนั้นเมื่อทั้งสองนโยบายที่มีอยู่ เพื่อให้นโยบายการเงินเป็นหลัก เน้นนโยบายการรักษาเสถียรภาพทางด้านราคาและ macroprudential ต่อเสถียรภาพทางการเงิน








ติดต่อ
นโยบายการเงิน อย่างไรก็ตาม มี ผล ข้าง เคียงที่สามารถส่งผลกระทบต่อเสถียรภาพทางการเงินเมื่อมัน pursues วัตถุประสงค์หลักของการสร้างแรงจูงใจโดย :
- รับ ante อดีตของตัวแทนแต่ละ ผ่านจากการกู้ยืมระยะสั้น หรือสกุลเงินต่างประเทศยืม ;
โพสต์ - หรือมีผลต่อความหนาแน่นข้อจำกัดการกู้ยืม และอาจจะรุนแรง ราคาสินทรัพย์และผลกระทบภายนอกอัตราแลกเปลี่ยนและวงจรใช้ EX ;
นโยบาย macroprudential ยังมีผลข้างเคียง โดยจำกัดการกู้ยืมเงินและด้วยเหตุนี้ค่าใช้จ่ายในหนึ่งหรือหลายภาคส่วนของเศรษฐกิจ นโยบาย macroprudential
ส่งผลต่อผลผลิตโดยรวมผลข้างเคียงเหล่านี้บ่งบอกว่าต้องการกระบวนทัศน์ใหม่ เพื่อใช้พิจารณาถึงความประพฤติของนโยบายทั้งสองได้รับผลกระทบในการแสดงตนของการปฏิสัมพันธ์ของพวกเขา :
- ถ้านโยบาย macroprudential มีผลกระทบที่แข็งแกร่งในการส่งออก , นโยบายการเงินที่ผ่อนคลายมากขึ้นสามารถชดเชยผลกระทบเหล่านี้เท่าที่จำเป็น ;
- ถ้าการเปลี่ยนแปลงในระวังการเงินส่งผลกระทบต่อแรงจูงใจที่จะเสี่ยงเกินไป มากที่เกี่ยวข้อง macroprudential นโยบายจะต้องรัดกุม ;
หมายเลขของเอกสารสํารวจโดยกองทุนการเงินระหว่างประเทศ ( 2012 ) สนับสนุนข้อสรุปนี้ โดยเฉพาะรุ่นเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าการสอบเทียบที่เหมาะสมของปฏิกิริยาของนโยบายการเงินเพื่อการส่งออกและอัตราเงินเฟ้อไม่ได้เปลี่ยนแปลงอย่างเด่นชัดเมื่อนโยบาย macroprudential ยังใช้ แม้ว่าชนิดของแรงกระแทกจะพิจารณา ในคำอื่น ๆการแสดงตน แต่เพียงผู้เดียวของผลข้างเคียงไม่มีหลักสำหรับการปฏิบัติของนโยบายทั้งสอง แต่เมื่อนโยบายการใช้งานอย่างสมบูรณ์
ข้อสรุปเหล่านี้พึ่งพา Simplifications สำคัญ คือเครื่องมือที่ macroprudential มีเป้าหมายอย่างสมบูรณ์ , เต็มที่ชดเชยช็อกทางการเงินหรือการบิดเบือน และมีภูมิคุ้มกัน เพื่อเวลาของปัญหาที่เกิดขึ้นในส่วนเหตุผลของเศรษฐกิจการเมือง .ข้อจำกัดในด้านหนึ่งอาจเป็นการเพิ่มภาระในอื่น ๆและการบิดเบือนเพิ่มเติมปัจจัยทางการเมือง และเศรษฐกิจที่สามารถก่อให้เกิดปัญหาการประสานงาน





( ต่อไปหน้าสุดท้าย ) ความรับผิดชอบ : มุมมองที่แสดงในคอลัมน์นี้ ผู้เขียน และไม่จำเป็นที่สถาบันที่พวกเขาจะขึ้นอยู่กับนโยบาย macroprudential ไม่สมบูรณ์

.มีจำนวนของเหตุผลที่ว่าทำไมนโยบาย macroprudential อาจไม่ทำงานอย่างสมบูรณ์แบบ ความกังวลเกี่ยวกับเสถียรภาพทางการเงิน ยากที่จะจับในการปฏิบัติ ทำให้ยากต่อการตรวจสอบ เมื่อนโยบาย macroprudential ต้องหลวมหรือแน่น ความรู้ จำกัด เกี่ยวกับผลกระทบเชิงปริมาณของพวกเขา ทำให้ปรับแต่งยาก ในทํานองเดียวกันมันอาจเป็นกรณีที่ไอทีบิดเบือนเพิ่มอาการแสดงอื่นของเสถียรภาพทางการเงิน , หรือวิธีอื่น ๆ นอกจากนี้ ปัญหาสถาบันอาจขัดขวางการใช้งานที่เหมาะสมของ macroprudential เครื่องมือ เช่น นโยบาย macroprudential สามารถใช้ในหมู่คนอื่น ๆ ความร่วมมือและการประสานงานกับหน่วยงาน microprudential นิเทศ ,ซึ่งอาจจะถูกต้องตามกฎหมายหรือ institutionally ยาก .
imperfections เหล่านี้อาจตัวเองไปสู่เป้าหมาย หรือนโยบาย macroprudential เหนื่อยล้ามากเกินไปคับ จะทำการผูกในสถานที่ที่ไม่ถูกต้อง หรือในเวลาที่ผิดกับผลลบต่อสวัสดิการและเซนต์ krishnamurthy 2004 ) 2 . กฎระเบียบที่เข้มงวดมากขึ้น นอกจากนี้ยังสามารถสร้างแรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับการหลีกเลี่ยง ,กับความเสี่ยงจากช่องโหว่สร้างขึ้นนอกปริมณฑลของกฎระเบียบและนโยบายของ ' สายตา
จุดอ่อนในการใช้นโยบาย macroprudential ทำให้มันมีโอกาสมากขึ้นว่า นโยบายการเงินอาจจะต้องตอบสนองต่อเงื่อนไขทางการเงิน แน่นอน ในรุ่นที่นโยบาย macroprudential ไม่อยู่ หรือเวลาที่ไม่เปลี่ยนแปลง แต่ในสถานะของการบิดเบือนภาคการเงินมันเป็นที่เหมาะสมสำหรับนโยบายทางการเงินเพื่อตอบสนองต่อเงื่อนไขทางการเงิน นอกจากนี้ช่องว่างเอาท์พุทและส่วนเบี่ยงเบนของอัตราเงินเฟ้อจากเป้าหมาย ( ดู curdia Woodford carlstrom เฟิร์ ์และ 2009 และ 2010 ) โดยการส่งเสริมการลดผลกระทบของนโยบายที่มีเป้าหมายไม่สมบูรณ์หรือ macroprudential น้อยลงมันสามารถเป็นที่พึงปรารถนาสำหรับนโยบายทางการเงินเพื่อตอบสนองต่อเงื่อนไขทางการเงินและ ' ยืมมือในการบรรลุความมั่นคงทางการเงิน ( เช่น ' พิง ' กับวงจรเครดิต ) .

ข้อจำกัดของนโยบายการเงินในประเทศเปิดขนาดเล็ก ด้วยหมุด อัตราแลกเปลี่ยน , ท่าทางการเงินที่มีประสิทธิภาพที่สามารถก่อให้เกิดแรงจูงใจที่แข็งแกร่งสำหรับความเสี่ยงมากเกินไป . ในบางกรณีนโยบาย macroprudential จะต้องแก้ไขผลกระทบด้านนโยบายการเงินใน stability3 ทางการเงิน กระนั้น , ที่การจัดเรียงทางการเงินไม่เพียงพอ มีมากที่จะได้รับจากการเสริมสร้างประสิทธิผลของนโยบายการเงินมากกว่า จากการใช้นโยบาย macroprudential แทน สมบูรณ์ .
ที่เป็นข้อ จำกัด นโยบายการเงิน ,ความต้องการเกี่ยวกับนโยบาย macroprudential จะมากขึ้น เพียงแค่มันเป็นที่เหมาะสมสำหรับนโยบายการเงินเพื่อตอบสนองโดยตรงกับเงื่อนไขทางการเงินเมื่อนโยบาย macroprudential ขาดและเมื่อการบิดเบือนทางการเงินมีผลกระทบในองค์ประกอบของผลผลิต มันเป็นที่เหมาะสมสำหรับนโยบาย macroprudential เพื่อตอบสนองต่ออุปสงค์ที่การเงิน และนโยบายการคลังที่จำกัด .



สถาบันและ