I always find the Criterion edition

I always find the Criterion editions of Wes Anderson’s films rather fitting, particularly given the director’s predilection for creating films that are themselves a preservation of nostalgic images and fanciful whimsies of everyday life. Anderson’s films toy with the border between precocious adolescents and childish adults, crafting carefully selected color palettes that play to both the fantastical and the realistic. That so much of his work ends up being distributed by Criterion, a film buff’s guide to cinema both great and eccentric, is rather fitting. Anderson’s take on Fantastic Mr. Fox is no different.

The film is an extended take on Roald Dahl’s tales of Mr. Fox, his family and friends, and Fox’s predilection for stealing from the horrid trio of Boggis, Bunce and Bean, and extends it out to a form befitting of a 90 minute movie. In a way, Anderson is a filmic descendent of Dahl (though, given the later’s penchant for torturing children in his stories, perhaps a less sinister one). Like the characters focused on by both author and auteur, Fantastic Mr. Fox is pleasing for both children and their parents, though the slightly twisted nature of the jokes will be more appreciated by the adults.

Like Dahl, Anderson seems to have a twisted desire to expose the fallacies of adulthood through the innocent yet knowing eyes of children. The characterizations of Mr. Fox and his friends coalesce with the illustrations that accompany Dahl’s work and the visual library that Anderson fans are familiar with. It’s both nostalgic and modern, delving between fourth-wall crushing irony (the constant asides by the characters, as well as George Clooney as Mr. Fox’s close-to-grating-but-still-somehow-charming signature whistle-click-click) and heartfelt sincerity (Fox’s growth in understanding that his responsibilities to his family go beyond simply stealing food for them). The story, music, voice actors and direction underscore this pure mix of the old and the new.

The story follows Mr. Fox in his ongoing rivalry with the farmers Boggis, Bunce and Bean who, in the spirit of 21st century commerce, have incorporated. That’s probably a smart idea, given the losses they suffer due to Fox and his friends. Fox has retired since having a son of his own, but still has that itch to go back to his foxing ways. One last heist causes the terrible trio of humans to retaliate, driving Fox and his friends from their homes and forcing an all out war.

The stop motion work is beautiful in it’s herky-jerkiness, a call back to the less fluid work of decades past that fits the world of anthropomorphic animals. The warm color palette throughout enhances the family aesthetic and, combined with its old-school animation, seems to position this as a movie for cozy family gatherings—if such things still exists. The intricate work of Anderson and his production team, Indian Paintbrush, are highlighted by a 30 page booklet and several key features on the Criterion disc. There’s a reason Anderson’s style has generated such strong opinions amongst physical artists, and the collection of design work, from color swatches to physical models to animatics, highlight the process of movie making as a delicately crafted labor of love.

The vocal cast consists of a collection of Anderson regulars like Jason Schwartzman, Owen Wilson and Bill Murray, mixed with first timers like George Clooney, Meryl Streep, Willem Dafoe and Michael Gambon. The actors are split up along national borders, with the Brits being the humans and the Americans playing the animals. Harry Potter fans could easily imagine Gambon’s Bean as a twisted version of Dumbledore. Streep is fine as Mrs. Fox, bringing her appropriate sharpness when needed.

The role of Mr. Fox was written and designed with Clooney in mind, and the character smarms his way from one scene to another, acting like a vulpine version of the Clooney persona—a mix of classical charm, prickishness and self awareness. At times it seems the cast is just there to play extensions of their public personas, and a few actors (Wilson, Dafoe) show up only for a half dozen lines of dialogue that one may wonder why they even bothered.

The music goes full throttle into Anderson’s nostalgia of the pop of the ‘50s and ‘60s, featuring cuts from the Beach Boys and Rolling Stones to accentuate the comic action on screen. It’s all fun, and the music is appropriately upbeat. Jarvis Cocker has a quick appearance, tossing in an appropriate irreverent version of the opening lines of Dahl’s book. There’s considerably less musical cues than other Anderson, and a storybook-esque score takes up the majority of the aural space not filled by the cast’s acerbic dialogue.

Image and sound reach the usual touchstones set by Criterion, highlighting the production design and music noted above. Additional extras include the cast trying to outdo each other in their voice sessions; detailed storylines and an in-depth expose on the animatronics; Dahl reading the original Fantastic Mr. Fox story; and a number of short interviews and commentaries. An animatic version of the film is available as well as a feature length commentary by Anderson and his producers. For those a fan the irreverent nostalgia of Anderson and Dahl, an hour long documentary on Dahl only furthers the inherent connection between the two.

All in all, the Criterion release of Fantastic Mr. Fox encapsulates and preserves that modern nostalgia that Anderson uses. The film itself is fast and fun, but the treasure chest of this edition reveals all the “below ground” hard work, if you will.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เสมอหารุ่นเกณฑ์ของเวสแอนเดอร์สันฟิล์มค่อนข้าง เหมาะสม โดยเฉพาะอย่างยิ่งให้ predilection ผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ที่ตัวเอง whimsies fanciful ของชีวิตประจำวันและอนุรักษ์ภาพคิด เล่นภาพยนตร์ของแอนเดอร์สันกับระหว่าง precocious วัยรุ่นและพูดแบบเด็กผู้ใหญ่ งานหัตถกรรมอย่างรอบคอบเลือกจานสีที่เล่นที่สมจริงและที่แปลกประหลาด ที่มากของการทำงานของเขาสิ้นสุดขึ้นอยู่กระจายตามเกณฑ์ แนะนำหนังฟิล์มเป็นภาพยนตร์ดี และแหก คอก ค่อนข้างเหมาะ ใช้ของแอนเดอร์สันในสถานนายจิ้งจอกจะไม่แตกต่างภาพยนตร์มีการใช้เพิ่มเติมในนิทานของเล็นโรอัลด์ดาห์ลนาย Fox ครอบครัว และเพื่อน และ predilection จิ้งจอกขโมยจากทริโอ horrid Boggis, Bunce และถั่ว และขยายออกไปแบบฟอร์มแท้ ๆ ของภาพยนตร์ 90 นาที วิธี แอนเดอร์สันเป็นตัว filmic โหนดสืบทอดของเล็นดาห์ล (ถึงแม้ว่า ให้เอาใจใส่หลังของเด็กทรมานในเรื่องราวของเขา บางทีหนึ่งไม่อนาจาร) เหมือนตัวเน้น โดยผู้เขียนและ auteur นายยอดเยี่ยมฟ็อกซ์จะชื่นชอบทั้งเด็กและพ่อแม่ แม้ว่าลักษณะบิดเล็กน้อยของเรื่องตลกจะมากขึ้นชอบ โดยผู้ใหญ่เช่นเล็นดาห์ล แอนเดอร์สันน่าจะ มีความปรารถนาบิดผึ่ง fallacies ของวุฒิผ่านผู้บริสุทธิ์ยัง รู้สายตาของเด็ก Characterizations นายสุนัขจิ้งจอกและเพื่อนของเขารวม coalesce กับภาพประกอบที่มาพร้อมกับการทำงานของเล็นดาห์ลและไลบรารีภาพที่คุ้นเคยกับแฟนแอนเดอร์สัน ทัน สมัย delving ระหว่างสี่ผนังบดประชด (asides คงที่ โดยตัวอักษร เช่นเดียวกับจอร์จคลูนีย์เป็นนายจิ้งจอกลายเซ็น close-to-grating-but-still-somehow-charming นกหวีดคลิกคลิก) และความจริงใจจริงใจ (จิ้งจอกเติบโตในความเข้าใจที่เขารับผิดชอบครอบครัวของเขาเกินแค่ขโมยอาหารสำหรับพวกเขา) และคิดได้ เรื่อง เพลง นักแสดงเสียง และทิศทางเน้นผสมนี้แท้เก่าและใหม่เรื่องราวดังต่อไปนี้นาย Fox ในการแข่งขันของเขาต่อเนื่องกับเกษตรกร Boggis, Bunce และถั่วที่ ในจิตวิญญาณของศตวรรษพาณิชย์ ได้รวม ที่จะคิดสมาร์ท การสูญเสียที่พวกเขาทรมานฟอกซ์และเพื่อนของเขาให้ สุนัขจิ้งจอกได้ถอนตั้งแต่มีลูกชายของตนเอง แต่ยัง มี itch ที่กลับไปทาง foxing ของเขา ตายเกิดสุดท้ายหนึ่งทำให้ทริโอน่ากลัวของมนุษย์แก้เผ็ด ขับรถสุนัขจิ้งจอกและเพื่อนของเขาจากบ้านของพวกเขา และบังคับให้เป็นทั้งหมดออกสงครามทำงานเคลื่อนไหวหยุดพักของ herky-jerkiness โทรไปน้ำมันน้อยทำงานทศวรรษที่ผ่านมาที่พอดีกับโลกของสัตว์ anthropomorphic สีอบอุ่นช่วยครอบครัว และการ รวมกับการเคลื่อนไหวของโรงเรียนเก่า ดูเหมือนว่า ตำแหน่งนี้เป็นภาพยนตร์สำหรับครอบครัวอบอุ่นตลอดซึ่งหากสิ่งต่าง ๆ ยังคงมีอยู่ การทำงานที่ซับซ้อนของแอนเดอร์สันและทีมของเขาผลิต อินเดีย Paintbrush จะเน้นหนังสือหน้า 30 และลักษณะต่าง ๆ บนดิสก์เกณฑ์ มีลักษณะของแอนเดอร์สันเหตุผลได้สร้างความเห็นดังกล่าวแข็งแรงท่ามกลางศิลปินจริง และชุดออกงาน จาก swatches สีกับรูปแบบทางกายภาพเพื่อ animatics เน้นกระบวนการของภาพยนตร์เป็นการสร้างข้อสรุปขึ้นแรงหล่อ vocal ประกอบด้วยคอลเลกชันของแอนเดอร์สัน regulars ชวาตซ์ แมน Jason, Owen Wilson และบิล เมอร์เรย์ ผสมกับจับแรกเช่นจอร์จคลูนีย์ เมอรีล วิลเล่ม Dafoe และ Michael Gambon ผู้แสดงจะแบ่งค่าตามแนวพรมแดนประเทศ กับ Brits ชาวอเมริกันเล่นสัตว์และมนุษย์ แฟน ๆ แฮร์รี่พอตเตอร์ได้จินตนาการของ Gambon ถั่วเป็นแบบบิด Dumbledore อรีลแจ่มเป็นนางจิ้งจอก นำความคมชัดของเธอที่เหมาะสมเมื่อจำเป็นเขียน และออกแบบกับคลูนีย์ในจิตใจ และอักขระ smarms ทางจากฉากหนึ่งไปอีก รุ่น vulpine ตัวคลูนีย์ทำหน้าที่บทบาทของนาย Fox — ผสมเสน่ห์คลาสสิก prickishness และรับรู้ตนเอง เวลาเหมือนการโยนคือเพียงมีส่วนขยายของ personas สาธารณะของพวกเขา และนักแสดงไม่กี่ (Wilson, Dafoe) แสดงขึ้นสำหรับครึ่ง โหลบรรทัดบทสนทนาหนึ่งอาจสงสัยทำไมพวกเขาถึง botheredเพลงไปเค้นเต็มไปความคิดถึงของแอนเดอร์สันของผสม ' และ ' ยุค 60s เครื่องตัดจากชายหาดและหินกลิ้งการเน้นเสียงการกระทำการ์ตูนบนหน้าจอ มันมีความสนุกสนานทั้งหมด และเพลงเป็น upbeat อย่างเหมาะสม จาร์วิสค็อกเกอร์มีลักษณะด่วน tossing ในใบเปิดจองของเล็นดาห์ลเรื่องรุ่นที่เหมาะสม มีมากน้อยกว่าสัญลักษณ์ดนตรีกว่าอื่น ๆ แอนเดอร์สัน และใช้คะแนน esque สินค้ายอดนิยมส่วนใหญ่ของพื้นที่ฟังไม่เติม โดยพูดคุย acerbic ของเหล็กภาพและเสียงถึงทัชสโตนส์ปกติที่กำหนด โดยเกณฑ์ เน้นการออกแบบผลิตและเพลงที่กล่าวข้างต้น พิเศษเพิ่มเติมรวมหล่อพยายามเช่นกันในช่วงของเสียง storylines รายละเอียดและชมการแสดงใน animatronics อ่านเรื่องราวยอดเยี่ยมฟ็อกซ์นายเดิม เล็นดาห์ล และสัมภาษณ์สั้น ๆ และอรรถกถา รุ่น animatic ฟิล์มจะมีความเห็นยาวคุณลักษณะโดยแอนเดอร์สันและผู้ผลิตของเขา สำหรับผู้ที่ เป็นแฟนความคิดถึงเรื่องของแอนเดอร์สันและเล็นดาห์ล สารคดีมีชั่วโมงยาวนานในเล็นดาห์ล furthers การเชื่อมต่อโดยธรรมชาติระหว่างทั้งสองเท่านั้นทั้งหมดในทุก นำเกณฑ์ของนายยอดเยี่ยมฟ็อกซ์ encapsulates และรักษานอสทัลเจียที่ทันสมัยที่ใช้แอนเดอร์สัน ฟิล์มเองจะสนุก และรวดเร็ว แต่หีบสมบัติของรุ่นนี้เปิดเผยทั้งหมด "ใต้ดิน" ทำงานหนัก ถ้าคุณจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉันมักจะพบเกณฑ์ฉบับภาพยนตร์ของเวสแอนเดอร์ค่อนข้างเหมาะสมโดยเฉพาะอย่างยิ่งความสมัครใจของผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ที่ตัวเองเก็บรักษาของภาพคิดถึงและ whimsies เพ้อฝันของชีวิตประจำวัน ภาพยนตร์แอนเดอร์ของเล่นที่มีพรมแดนระหว่างวัยรุ่นและผู้ใหญ่วัยหน่อมแน้ม, งานหัตถกรรมที่เลือกอย่างระมัดระวังจานสีที่เล่นกับทั้งแปลกประหลาดและเป็นจริง ที่มากของการทำงานของเขาจบลงด้วยการถูกจัดจำหน่ายโดยเกณฑ์, คู่มือหนังของภาพยนตร์เรื่องนี้ที่โรงภาพยนตร์ทั้งดีและผิดปกติค่อนข้างเหมาะสม ใช้เวลาในการเดอร์สันของ Fantastic นายฟ็อกซ์ไม่แตกต่างกัน. ภาพยนตร์เรื่องนี้เป็นที่จะใช้ขยายบนนิทานโรอัลด์ดาห์ลของนายฟ็อกซ์, ครอบครัวและเพื่อน ๆ ของเขาและความสมัครใจของฟ็อกซ์สำหรับขโมยจากทั้งสามคนน่าเกลียดน่ากลัวของ Boggis, Bunce และถั่วและขยายมัน ออกไปเป็นรูปแบบที่เหมาะสมของภาพยนตร์ 90 นาที ในทางเดอร์สันเป็นผู้สืบเชื้อสายมา filmic ของดาห์ล (แม้ว่าจะได้รับชอบต่อมาสำหรับการทรมานเด็กในเรื่องของเขาอาจจะเป็นคนหนึ่งที่น่ากลัวน้อยกว่า) เช่นเดียวกับตัวละครที่มุ่งเน้นทั้งผู้เขียนและผู้กำกับ, Fantastic นายฟ็อกซ์เป็นที่ชื่นชอบสำหรับทั้งเด็กและผู้ปกครองของพวกเขาแม้ว่าลักษณะบิดเล็กน้อยของตลกจะได้รับการชื่นชมมากขึ้นโดยผู้ใหญ่. เช่นเดียวกับดาห์ลเดอร์สันดูเหมือนว่าจะมีความปรารถนาที่บิด เผยให้เห็นความล้มเหลวของผู้ใหญ่ผ่านบริสุทธิ์ยังรู้ว่าสายตาของเด็ก ลักษณะเฉพาะของนายฟ็อกซ์และเพื่อนของเขารวมกันที่มีภาพประกอบที่มาพร้อมกับการทำงานของดาห์ลและห้องสมุดภาพที่แฟน ๆ แอนเดอมีความคุ้นเคยกับ มันเป็นทั้งความคิดถึงและทันสมัย ​​delving ระหว่างสี่ผนังบดประชด (มานีอย่างต่อเนื่องโดยตัวละครเช่นเดียวกับจอร์จคลูนีย์ขณะที่นายฟ็อกซ์ใกล้ชิดกับตะแกรง แต่ยังคง-อย่างใด-เสน่ห์นกหวีดคลิกคลิกลายเซ็น) และความจริงใจจริงใจ (การเจริญเติบโตของฟ็อกซ์ในการทำความเข้าใจว่าความรับผิดชอบของเขากับครอบครัวของเขาไปไกลกว่าเพียงแค่การขโมยอาหารสำหรับพวกเขา) เรื่องราว, เพลง, นักแสดงเสียงและทิศทางนี้ขีดผสมบริสุทธิ์เก่าและใหม่. เรื่องดังต่อไปนี้นายฟ็อกซ์ในการแข่งขันอย่างต่อเนื่องของเขากับเกษตรกร Boggis, Bunce และถั่วที่อยู่ในจิตวิญญาณของการค้าในศตวรรษที่ 21 ที่มีการจัดตั้งขึ้น . นั่นอาจเป็นความคิดที่สมาร์ทได้รับความเสียหายที่พวกเขาประสบเนื่องจากฟ็อกซ์และเพื่อนของเขา ฟ็อกซ์ได้เกษียณตั้งแต่มีลูกชายของเขาเอง แต่ยังคงมีอาการคันที่จะกลับไปวิธี foxing ของเขาว่า หนึ่งปล้นที่ผ่านมาทำให้ทั้งสามคนที่น่ากลัวของมนุษย์จะตอบโต้ขับรถฟ็อกซ์และเพื่อนของเขาจากบ้านของพวกเขาและบังคับให้สงครามออกทั้งหมด. ทำงานหยุดเคลื่อนไหวที่มีความสวยงามในมัน herky-jerkiness โทรกลับไปทำงานของเหลวน้อยกว่าทศวรรษที่ผ่านมา ที่เหมาะกับโลกของสัตว์มนุษย์ จานสีที่อบอุ่นตลอดทั้งช่วยเพิ่มความงามของครอบครัวและรวมกับการเคลื่อนไหวโรงเรียนเก่าของมันดูเหมือนว่าตำแหน่งนี้เป็นหนังที่สะดวกสบายสำหรับครอบครัวการชุมนุมถ้าสิ่งนั้นยังคงมีอยู่ การทำงานที่ซับซ้อนของเดอร์สันและทีมงานผลิตภาพยนตร์ของอินเดียพู่กันจะถูกเน้นด้วยหนังสือเล่มเล็กหน้า 30 และคุณสมบัติที่สำคัญหลายเกณฑ์ในแผ่นดิสก์ มีเหตุผลสไตล์แอนเดอร์ได้สร้างความคิดเห็นที่แข็งแกร่งเช่นในหมู่ศิลปินทางกายภาพเป็นและคอลเลกชันของงานออกแบบจากเสื้อโค้ตสีให้กับแบบจำลองทางกายภาพที่จะ animatics เน้นกระบวนการของการทำหนังเป็นแรงงานที่สร้างขึ้นอย่างประณีตของความรัก. โยนแกนนำประกอบด้วย คอลเลกชันของแอนเดอประจำเช่นเจสัน Schwartzman โอเว่นวิลสันและบิลเมอร์เรผสมกับตัวนับเป็นครั้งแรกเช่นจอร์จคลูนีย์เมอรีลสตรีพ, วิลเล็มดาโฟและไมเคิลแกมบอน นักแสดงจะแยกออกตามชายแดนแห่งชาติกับอังกฤษเป็นมนุษย์และชาวอเมริกันเล่นสัตว์ แฟน ๆ Harry Potter ได้อย่างง่ายดายสามารถจินตนาการถั่ว Gambon เป็นรุ่นบิดของดัมเบิลด สตรีพเป็นเรื่องปกติขณะที่นางฟ็อกซ์นำความคมชัดที่เหมาะสมของเธอเมื่อมีความจำเป็น. บทบาทของนายฟ็อกซ์ถูกเขียนและการออกแบบที่มีคลูนีย์ในใจและตัวอักษร smarms ทางของเขาจากฉากหนึ่งไปยังอีกที่ทำหน้าที่เหมือนรุ่นเกี่ยวกับสุนัขจิ่งจอกของคลูนีย์ บุคคล-ส่วนผสมของเสน่ห์คลาสสิก prickishness และความตระหนักในตนเอง ในบางครั้งดูเหมือนว่านักแสดงเป็นเพียงการเล่นมีส่วนขยายของบุคลิกของประชาชนและนักแสดงไม่กี่ (วิลสัน Dafoe) แสดงขึ้นเฉพาะสำหรับเส้นครึ่งโหลของการสนทนาที่หนึ่งอาจสงสัยว่าทำไมพวกเขายังใส่ใจ. เพลงไปเค้นเต็ม เข้ามาในความคิดถึงแอนเดอร์ของป๊อปของ '50s และ' 60s ที่มีการปรับลดจากชายหาดและโรลลิงสโตนเพื่อเน้นการกระทำการ์ตูนบนหน้าจอ มันสนุกทั้งหมดและเพลงเป็นจังหวะที่เหมาะสม จาร์วิสค็อกเกอร์มีลักษณะอย่างรวดเร็วโยนในรุ่นไม่เคารพที่เหมาะสมของสายการเปิดตัวของหนังสือของดาห์ล มีมากน้อยชี้นำดนตรีกว่าแอนเดออื่น ๆ และนิทานฟีเจอร์คะแนนใช้เวลาส่วนใหญ่ของพื้นที่เกี่ยวกับหูไม่ได้เต็มไปด้วยบทสนทนาธาตุแท้ของตัวละคร. ภาพและถึงเสียงปกติ touchstones กำหนดโดยเกณฑ์เน้นการออกแบบการผลิตและเพลงที่ระบุไว้ข้างต้น . พิเศษเพิ่มเติมรวมถึงนักแสดงพยายามที่จะเอาชนะกันในการประชุมเสียงของพวกเขา; ตุ๊กตุ่นรายละเอียดและในเชิงลึกเกี่ยวกับการเปิดเผย animatronics; ดาห์ลอ่านต้นฉบับเรื่อง Fantastic นายฟ็อกซ์; และจำนวนของการสัมภาษณ์สั้นและข้อคิดเห็น รุ่น animatic ของภาพยนตร์เรื่องนี้สามารถใช้ได้เช่นเดียวกับลักษณะยาวความเห็นโดยเดอร์สันและผู้ผลิตของเขา สำหรับผู้ที่เป็นแฟนคิดถึงเคารพของเดอร์สันและดาห์ล, ชั่วโมงสารคดียาวเพียงดาห์จะผลักดันการเชื่อมต่อโดยธรรมชาติระหว่างสอง. ทั้งหมดในทุกปล่อยเกณฑ์ของ Fantastic นายฟ็อกซ์และรักษาความสุนทรีย์ที่คิดถึงที่ทันสมัยที่ใช้แอนเดอ ภาพยนตร์เรื่องนี้ตัวเองเป็นไปอย่างรวดเร็วและสนุก แต่หีบสมบัติของรุ่นนี้เผยให้เห็นทั้งหมด "ใต้ดิน" ทำงานหนักถ้าคุณจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันมักจะพบว่าเกณฑ์ฉบับของ เวส แอนเดอร์สัน ฟิล์มค่อนข้างกระชับ ได้รับการชื่นชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งของผู้อำนวยการสร้างภาพยนตร์ที่ตัวเองรักษาของภาพหลังและเพ้อฝัน whimsies ในชีวิตประจําวัน Anderson ' s ภาพยนตร์ของเล่นที่มีพรมแดนระหว่างวัยรุ่นแก่แดดและผู้ใหญ่เด็กงานหัตถกรรมอย่างรอบคอบเลือกจานสีที่เล่นทั้งประหลาดและสมจริง มากของการทำงานของเขาสิ้นสุดขึ้นถูกจัดจำหน่ายโดยเกณฑ์ฟิล์มหนัง แนะนำหนัง ทั้งดี และนอกรีต ค่อนข้างกระชับ ของแอนเดอร์สันใช้เวลาใน Fantastic นายฟ็อกซ์ไม่แตกต่างกัน .

ฟิล์ม ก็คือการใช้เวลาของโรอัลด์ ดาห์ล นิทานของนายจิ้งจอก ครอบครัวของเขาและเพื่อนๆเครื่องดักฟังและขโมยจากจิ้งจอกสามน่ากลัวมากบ็อกกิส Bunce และถั่ว , และขยายมันออกมาเป็นรูปแบบเหมาะกับ 90 นาทีของหนัง ในทาง แอนเดอร์สัน เป็นผู้สืบทอด filmic ของดาห์ล ( แม้ว่าได้รับต่อมาคือชอบทรมานเด็กในเรื่องราวของเขา บางทีอาจจะน่ากลัวน้อยลง ) ชอบตัวละครที่เน้นทั้งผู้เขียนและ auteur วิเศษคุณสุนัขจิ้งจอกเป็นที่ชื่นชอบทั้งเด็กและพ่อแม่ของพวกเขา แต่บิดเล็กน้อย ลักษณะของเรื่องจะยิ่งชื่นชมจากผู้ใหญ่

ชอบดอลล์ แอนเดอร์สัน ดูเหมือนว่า จะบิดต้องการเปิดเผย fallacies วัยผู้ใหญ่ด้วยสายตาไร้เดียงสาแต่รู้ของเด็ก ในการศึกษาคุณสมบัติ ของนายฟ็อกซ์และเพื่อนๆ รวมตัวกับภาพประกอบที่เกี่ยวข้องกับดาห์ลทำงานและห้องสมุดภาพที่แฟนๆ แอนเดอร์สัน คุ้นเคยกับ มันทั้งคิดถึงและทันสมัย , delving ระหว่างสี่ผนังบดประชด ( ค่าคงที่ asides จากอักขระเช่นเดียวกับ จอร์จ คลูนี่ย์ ตามที่คุณจิ้งจอกใกล้ตะแกรงแต่อย่างใดยังคงเสน่ห์ลายเซ็นนกหวีดคลิก ) และตั้งใจจริง ( จิ้งจอกเติบโตในความเข้าใจว่า ความรับผิดชอบของเขากับครอบครัวของเขาไปไกลเกินกว่าเพียงแค่ขโมยอาหารสำหรับพวกเขา ) ฟัง , เพลง , ดารานักแสดง และทิศทางหลักผสมที่บริสุทธิ์ของทั้งเก่าและใหม่

เรื่องราวตามคุณฟ็อกซ์ในการแข่งขันอย่างต่อเนื่องของเขากับเกษตรกรบ็อกกิส ,Bunce และถั่วที่ในจิตวิญญาณของศตวรรษ 21 พาณิชย์ มีการจดทะเบียน นั่นอาจจะเป็นความคิดที่ฉลาด ได้รับความเสียหายที่พวกเขาประสบจากฟ็อกซ์และเพื่อนๆของเขา สุนัขจิ้งจอกได้ลาออกเนื่องจากมีบุตรชายของพระองค์เอง แต่ยังคงมีคันกลับไปของเขา foxing วิธี สุดท้ายสาเหตุร่วมที่น่ากลัวของมนุษย์การปล้นเพื่อแก้เผ็ดฟ็อกซ์และเพื่อนขับรถจากบ้านของพวกเขาและบังคับทั้งหมดออกสงคราม

หยุดเคลื่อนไหว งานสวย มันเป็น herky jerkiness , โทรกลับของเหลวน้อยกว่างานของทศวรรษที่ผ่านมาที่เหมาะกับโลกของสัตว์อาจจะน่าสนใจ . ที่อุ่นจานสี เพิ่มความสวยงามและทั้งครอบครัว รวมกับภาพเคลื่อนไหวที่โรงเรียนเก่าของดูเหมือนว่าตำแหน่งนี้เป็นหนังสำหรับครอบครัวอบอุ่น หากสิ่งดังกล่าวยังคงมีอยู่ งานประณีตของ Anderson และทีมงานการผลิตของเขาอินเดียพู่กัน , เน้นโดย 30 หน้าหนังสือเล่มเล็กและคุณลักษณะที่สำคัญหลายตัวใน 1 แผ่น นั่นคือเหตุผลที่แอนเดอร์สันเป็นสไตล์ได้สร้างแข็งแรงเช่นความคิดเห็นในหมู่ศิลปินทางกายภาพและคอลเลกชันของงานออกแบบจากสี swatches รูปแบบทางกายภาพเพื่อ animatics เน้นกระบวนการของหนังทำให้เป็น crafted ประณีต แรงงานของความรัก

โยนเสียงประกอบด้วยคอลเลกชันของแอนเดอร์สัน ขาประจำชอบโซอี ซัลดานา , โอเวน วิลสัน และ บิล เมอร์เรย์ ผสมกับตัวจับเวลาแรกอย่าง George Clooney , เมอรีล สตรีป , วิลเลม เดโฟ และ ไมเคิล แกมบอน . นักแสดงแบ่งตามพรมแดนประเทศกับอังกฤษเป็นคน และคนอเมริกันเล่นสัตว์ แฟนคลับแฮร์รี่ พอตเตอร์สามารถจินตนาการ Gambon ถั่วเป็นรุ่นบิดของดัมเบิลดอร์ สตรีปก็ได้เป็นนางสุนัขจิ้งจอก ทำให้ความคมชัดที่เหมาะสมเมื่อต้องการ

บทบาทของนายจิ้งจอกถูกเขียนและออกแบบโดยคลูนีย์ในจิตใจ และตัวละคร smarms ทางของเขาจากภาพหนึ่งไปยังอีกทำตัวเหมือนรุ่น vulpine ของคลูนีย์ persona-a ผสมคลาสสิก เสน่ห์ prickishness และความตระหนักในตนเอง ในบางครั้งดูเหมือนว่า นักแสดงก็มีเล่นนามสกุลของประชาชนของพวกเขา คน และนักแสดงสองสามคน ( วิลสัน เดโฟ ) แสดงขึ้นเพียงครึ่งโหลสายของการสนทนาที่อาจจะสงสัยว่าทำไมพวกเขาจะรบกวน

เพลงไปเค้นเต็มในแอนเดอร์สันคิดถึงป๊อป ' 50s และ 60s ที่มีการตัดจากชายหาดและหินกลิ้งเพื่อเน้นการกระทำการ์ตูนบนหน้าจอ มันทั้งสนุกและเพลง upbeat อย่างเหมาะสม จาร์วิสค็อกเกอร์มีลักษณะด่วน โยนในการเคารพรุ่นของบรรทัดเปิดหนังสือดาห์ล .มีดนตรีน้อยมากคิวมากกว่าคนอื่น แอนเดอร์สัน และหนังสือนิทานรูปแบบคะแนนใช้เวลาส่วนใหญ่ของพื้นที่เกี่ยวกับหูไม่เต็ม โดยถูก acerbic บทสนทนา

ภาพและเสียง ถึงปกติ touchstones ตั้งตามเกณฑ์ เน้นการผลิต การออกแบบ และเพลงที่ระบุไว้ข้างต้น ความพิเศษเพิ่มเติม ได้แก่ โยน พยายามเอาชนะกันในช่วงเสียงของพวกเขาตุ๊กตุ่นและรายละเอียดเจาะลึกเปิดเผยเกี่ยวกับอนิเมทรอนิกส์ ; Dahl อ่านต้นฉบับที่ยอดเยี่ยมนายจิ้งจอกเรื่องราว และจำนวนของการสัมภาษณ์สั้นและอรรถกถา . รุ่นแอนิเมติกของภาพยนตร์สามารถใช้ได้เช่นเดียวกับความยาวคุณลักษณะความเห็นโดย Anderson และผู้ผลิตสินค้าของเขา สำหรับผู้ที่เป็นแฟนที่เคารพและคิดถึง แอนเดอร์สัน ดาห์ล ,หนึ่งชั่วโมงสารคดีเรื่องยาว / ดอลล์เท่านั้น การเชื่อมต่อที่มีอยู่ระหว่างสอง

ทั้งหมดนี้ เกณฑ์การปล่อยยอดเยี่ยมนายจิ้งจอกห่อหุ้มและรักษาที่ทันสมัย ขอบอกว่า แอนเดอร์ นใช้ ภาพยนตร์ของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว และสนุกสนาน แต่หีบสมบัติฉบับนี้แสดงทั้งหมด " ด้านล่างพื้น " ทำงานหนัก ถ้าคุณจะ