1. IntroductionAs a species for aqu

1. Introduction
As a species for aquaculture, cobia (Rachycentron canadum, L., 1766) has garnered increasing interest due mostly to its impressive growth performance ( McLean et al., 2009), disease resistance and hardiness (McLean et al., 2008), as well as its ability to utilize alternative proteins (Salze et al., 2010). While cobia production has increased 15-fold worldwide since 2000 (FAO, 2012), production of weaned juveniles is severely limited by high mortality rates (around 90%) during larval development. Mortality events are particularly noticeable during nutritional transitions such as first exogenous feeding and the weaning from live to formulated diets ( Benetti et al., 2008 and Holt et al., 2007).

A number of explanations have been forwarded in attempts to provide at least a partial rationale for poor larval survival including those that take account of water quality issues, physical damage to larvae, cannibalism, various genetic factors and poor initial egg quality (Holt et al., 2007 and Salze et al., 2008). Clearly, nutrition plays a central role in successful aquaculture practices, especially during larviculture, and although morphological development is mainly genetically determined, critical physiological control processes can be strongly influenced by diet (Cahu and Zambonino Infante, 2001 and Péres et al., 1998). For example, inappropriate nutrition may delay and compromise larval developmental sequences, resulting in impaired growth, potential malformations, and ultimately death (Yúfera and Darias, 2007). Conversely, correctly delivered premium diets with proper nutrient balance and energy serve to maximize growth, development and survival.

Recently, Salze et al. (2011) reported the marked benefits of taurine supplementation on survival, growth and development of larval cobia. Although considered metabolically inert, taurine plays many roles in mammals, including bile salt formation, osmoregulation, stabilization of cell membranes, and antioxidation (Bouckenooghe et al., 2006 and Huxtable, 1992). Several studies with fish have determined that dietary taurine has positive effects on fish growth and development (Brotons Martinez et al., 2004, Kim et al., 2005, Li et al., 2009, Matsunari et al., 2005 and Takeuchi, 2001). However, limited information is available on the nutritional role, if any, that taurine plays during the development of larval fishes.

Consequently, the purpose of this study was to investigate the effect of taurine supplementation on the activity of four digestive enzymes: amylase, lipase, trypsin, and pepsin. Enhanced digestive enzyme activities would enable better nutrient availability, hence partially explaining the improved growth and survival observed previously with taurine supplementation. Ontogeny of these enzymes has been described under controlled, indoor conditions using standard rearing protocols (i.e. using enriched rotifer and Artemia): Faulk et al. (2007b) and Salze et al. (2012) for pancreatic and gastric enzymes, respectively.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทนำเป็นพันธุ์สำหรับเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ปลาช่อนทะเล (Rachycentron canadum, L., 1766) มีมั่งคั่งเพิ่มดอกเบี้ยครบกำหนดส่วนใหญ่จะเจริญเติบโตที่น่าประทับใจประสิทธิภาพการทำงาน (แบล็คและ al. 2009), ความต้านทานโรคและไฟฟ้า (แบล็คและ al. 2008), รวมทั้งความสามารถในการใช้โปรตีนทางเลือก (Salze et al. 2010) ในขณะที่ปลาช่อนทะเลผลิตได้เพิ่มขึ้นทั่วโลกตั้งแต่ 2000 (FAO, 2012), 15-fold ผลิตสัตว์หย่านมเป็นไปอย่างจำกัด โดยอัตราการตายสูง (ประมาณ 90%) ในระหว่างการพัฒนาอ่อน เหตุการณ์ตายจะ noticeable โดยเฉพาะอย่างยิ่งในระหว่างการเปลี่ยนโภชนาการเช่นอาหารภายนอกครั้งแรก และหย่านมจากไลฟ์สูตรอาหาร (เบเน็ตติ et al. 2008 และโฮลต์ et al. 2007)จำนวนของคำอธิบายที่ถูกส่งต่อในความพยายามที่จะให้เหตุผลน้อยบางส่วนรอดอ่อนไม่ดีรวมถึงบัญชีที่ใช้ปัญหาคุณภาพของน้ำ ความเสียหายทางกายภาพตัวอ่อน cannibalism ต่าง ๆ ปัจจัยทางพันธุกรรม และคุณภาพไข่เริ่มต้นที่ดี (โฮลท์ et al. 2007 และ Salze et al. 2008) อย่างชัดเจน โภชนาการมีบทบาทสำคัญในการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำประสบความสำเร็จปฏิบัติ โดยเฉพาะในช่วง larviculture และแม้ว่าหลักพันธุกรรมกำหนดรเดี กระบวนการควบคุมทางสรีรวิทยาที่สำคัญสามารถเป็นอิทธิพลจากอาหาร (Cahu และ Zambonino ออ งฟองต์ 2001 และ Péres et al. 1998) เช่น โภชนาการไม่เหมาะสมอาจล่าช้า และประนีประนอมอ่อนลำดับพัฒนาการ การเจริญเติบโตบกพร่อง malformations ที่อาจเกิดขึ้น และในที่สุดตาย (Yúfera และ Darias, 2007) ในทางกลับกัน ถูกส่งพรีเมี่ยมอาหารสมดุลสารอาหารที่เหมาะสมและให้พลังงานเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโต พัฒนา และอยู่รอดเมื่อเร็ว ๆ นี้ Salze et al. (2011) รายงานผลประโยชน์ทำเครื่องหมายของเสริม taurine รอด เจริญเติบโต และพัฒนาของปลาช่อนทะเลอ่อน แม้ว่า metabolically เฉื่อย taurine เล่นหลายบทบาทในการเลี้ยงลูกด้วยนม รวมถึงสร้างเกลือน้ำดี osmoregulation เสถียรภาพของเยื่อหุ้มเซลล์ และ antioxidation (Bouckenooghe et al. 2006 และ Huxtable, 1992) หลายการศึกษาปลาได้กำหนดอาหารที่ taurine มีผลในเชิงบวกปลาเจริญเติบโตและการพัฒนา (Brotons มาร์ติเน et al. 2004, Kim et al. 2005, Li et al. 2009, Matsunari et al. 2005 และสแมน 2001) อย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่จำกัดจะพร้อมใช้งานบนบทบาททางโภชนาการ ถ้ามี taurine ที่เล่นในระหว่างการพัฒนาปลาอ่อนดังนั้น วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้เป็นการ ตรวจสอบผลของการเสริม taurine ทำกิจกรรมเอนไซม์สี่: amylase เอนไซม์ไลเปส ทริปซิน และน้ำย่อย กิจกรรมของเอนไซม์ย่อยอาหารเพิ่มขึ้นจะเปิดใช้งานความพร้อมสารอาหารที่ดี จึง อธิบายบางส่วนเจริญเติบโตดีขึ้นและอยู่รอดพบก่อนหน้านี้กับการเสริม taurine Ontogeny ของเอนไซม์เหล่านี้ได้รับการอธิบายภายใต้สภาวะควบคุม ร่มที่ใช้โพรโทคอเลี้ยงมาตรฐาน (เช่นการใช้โรติเฟอร์อุดมและ Artemia): Faulk et al. (2007b) และ Salze et al. (2012) สำหรับเอนไซม์ในกระเพาะอาหาร และตับ ตามลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1. บทนำ
ในฐานะที่เป็นสายพันธุ์สำหรับการเพาะเลี้ยงเป็นปลาช่อนทะเล (Rachycentron canadum, L. 1766) ได้รวบรวมความสนใจเนื่องจากส่วนใหญ่จะเจริญเติบโตของผลการดำเนินงานที่น่าประทับใจที่เพิ่มขึ้น (แมคลีน et al., 2009) ความต้านทานโรคและความกล้าหาญ (แมคลีน et al., 2008 ) เช่นเดียวกับความสามารถในการใช้ประโยชน์จากโปรตีนทางเลือก (Salze et al., 2010) ขณะที่การผลิตปลาช่อนทะเลได้เพิ่มขึ้น 15 เท่าตั้งแต่ปี 2000 ทั่วโลก (FAO, 2012), การผลิตของหนุ่มสาวที่หย่านมจะถูก จำกัด อย่างรุนแรงจากอัตราการตายสูง (ประมาณ 90%) ในระหว่างการพัฒนาของตัวอ่อน เหตุการณ์การตายที่เห็นได้ชัดเจนโดยเฉพาะในช่วงการเปลี่ยนผ่านทางโภชนาการเช่นการให้อาหารจากภายนอกเป็นครั้งแรกและหย่านมจากสดให้อาหารสูตร (Benetti et al., 2008 และโฮลท์ et al., 2007). จำนวนคำอธิบายที่ได้รับการส่งต่อไปในความพยายามที่จะให้อย่างน้อย เหตุผลบางส่วนเพื่อความอยู่รอดของตัวอ่อนที่ไม่ดีรวมถึงผู้ที่ใช้บัญชีของปัญหาคุณภาพน้ำเสียหายทางกายภาพกับตัวอ่อนกินกันปัจจัยทางพันธุกรรมต่างๆและคุณภาพไข่เริ่มต้นที่ไม่ดี (โฮลท์ et al., 2007 Salze et al., 2008) เห็นได้ชัดว่าสารอาหารที่มีบทบาทสำคัญในการปฏิบัติที่เพาะเลี้ยงสัตว์น้ำที่ประสบความสำเร็จโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงอนุบาลปลาวัยอ่อนและถึงแม้ว่าการพัฒนาทางสัณฐานวิทยาส่วนใหญ่จะกำหนดทางพันธุกรรมการควบคุมกระบวนการทางสรีรวิทยาที่สำคัญสามารถรับอิทธิพลอย่างมากจากการรับประทานอาหาร (Cahu และ Zambonino Infante 2001 และเปเรส et al., 1998) . ยกตัวอย่างเช่นโภชนาการที่ไม่เหมาะสมอาจล่าช้าและประนีประนอมลำดับพัฒนาการของตัวอ่อนที่มีผลในการเจริญเติบโตบกพร่องผิดปกติที่อาจเกิดขึ้นและในที่สุดความตาย (Yufera และ Darias 2007) ตรงกันข้ามอย่างถูกต้องส่งอาหารพรีเมี่ยมที่มีความสมดุลของสารอาหารที่เหมาะสมและการใช้พลังงานให้บริการเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโตการพัฒนาและการอยู่รอด. เมื่อเร็ว ๆ นี้ Salze et al, (2011) รายงานผลประโยชน์ที่ทำเครื่องหมายของการเสริมทอรีนในการอยู่รอดการเจริญเติบโตและการพัฒนาของตัวอ่อนปลาช่อนทะเล แม้ว่าการพิจารณาเฉื่อยเมตาบอลิ, ทอรีนมีบทบาทมากมายในการเลี้ยงลูกด้วยนมรวมทั้งการพัฒนาเกลือน้ำดี Osmoregulation เสถียรภาพของเยื่อหุ้มเซลล์และ antioxidation (Bouckenooghe, et al., 2006 และ Huxtable, 1992) งานวิจัยหลายชิ้นที่มีปลาได้พิจารณาแล้วว่าทอรีนในอาหารมีผลในเชิงบวกต่อการเจริญเติบโตของปลาและการพัฒนา (Brotons ร์ติเนซ, et al., 2004 คิม et al., 2005 Li et al., 2009 Matsunari et al., ปี 2005 และ Takeuchi 2001 ) . แต่ข้อมูลที่ จำกัด ที่มีอยู่ในบทบาททางโภชนาการถ้ามีทอรีนที่เล่นในระหว่างการพัฒนาของปลาตัวอ่อนดังนั้นวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการเสริมทอรีนกับกิจกรรมในสี่ของเอนไซม์ย่อยอาหารที่: อะไมเลส, เอนไซม์ไลเปส , trypsin และน้ำย่อย ปรับปรุงการทำงานของเอนไซม์ย่อยอาหารจะช่วยให้สารอาหารที่ดีกว่าด้วยเหตุนี้บางส่วนอธิบายการเจริญเติบโตที่ดีขึ้นและความอยู่รอดสังเกตก่อนหน้านี้มีการเสริมทอรีน พัฒนาการของเอนไซม์เหล่านี้ได้รับการอธิบายภายใต้การควบคุมสภาพน้ำในร่มใช้โปรโตคอลมาตรฐานเลี้ยง (เช่นใช้โรติเฟอร์อุดมและอาร์ทีเมีย): Faulk et al, (2007B) และ Salze et al, (2012) สำหรับตับอ่อนและเอนไซม์ในกระเพาะอาหารตามลำดับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

1 . แนะนำเป็นพันธุ์เพื่อการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ หมากเตะรีเทิร์นส ( rachycentron canadum L . ซีล ) ได้รับความสนใจมากขึ้นเนื่องจากส่วนใหญ่เพื่อการเจริญเติบโตของมันที่น่าประทับใจ ( McLean et al . , 2009 ) , ความต้านทานและความทนทานโรค ( McLean et al . , 2008 ) ตลอดจนความสามารถในการใช้ประโยชน์จากโปรตีนทางเลือก ( salze et al . , 2010 ) ในขณะที่การผลิตส่วนเกินเพิ่มขึ้น 15 เท่า ทั่วโลกตั้งแต่ปี 2000 ( FAO , 2012 ) , การผลิตหย่านมเยาวชนอย่างรุนแรง จำกัด โดยอัตราการตายสูง ( ประมาณ 90% ) ในระหว่างการพัฒนาตัวอ่อน . เหตุการณ์การตายโดยเฉพาะอย่างยิ่งเห็นได้ชัดในระหว่างการเปลี่ยนทางโภชนาการ เช่น ก่อนให้อาหารและหย่านมจากภายนอกอยู่ที่สูตรอาหาร ( benetti et al . , 2008   และโฮล et al . , 2007 )จำนวนของคำอธิบายที่ได้รับการส่งต่อในความพยายามที่จะให้อย่างน้อยบางส่วนของเหตุผลสำหรับการอยู่รอดของตัวอ่อนไม่ดี รวมถึงผู้ที่ใช้บัญชีผู้ใช้ของปัญหาคุณภาพน้ำ ความเสียหายทางกายภาพกับตัวอ่อน มนุษย์กินคน พันธุกรรม และปัจจัยคุณภาพไข่เริ่มต้นไม่ดีต่างๆ ( Holt et al . , 2007   และ salze et al . , 2008 ) ชัดเจน , โภชนาการบทบาทเป็นศูนย์กลางในการปฏิบัติทางการเพาะเลี้ยงสัตว์น้ำ ประสบความสำเร็จ โดยเฉพาะใน larviculture และถึงแม้ว่าการพัฒนาทางสัณฐานวิทยาเป็นหลักพันธุกรรมกำหนด , ควบคุมกระบวนการทางสรีรวิทยาที่สำคัญสามารถมีอิทธิพลอย่างมากจากอาหาร ( cahu และ zambonino Infante , 2001 และ P éอะไรไหม res et al . , 1998 ) ตัวอย่างเช่น โภชนาการที่ไม่เหมาะสมอาจล่าช้าและการประนีประนอมและพัฒนาการลำดับ ส่งผลให้พิการผิดรูปศักยภาพการเจริญเติบโตและตายในที่สุด ( Y úเฟ และ ดาเรียส , 2007 ) ในทางกลับกัน ถูกต้องส่งพรีเมี่ยม อาหารที่มีความสมดุลธาตุอาหารและพลังงานให้เหมาะสมเพื่อเพิ่มการเจริญเติบโตการพัฒนาและการอยู่รอดเมื่อเร็วๆ นี้ salze et al . ( 2011 ) รายงานประโยชน์ของการทำเครื่องหมายไม่รอด การเจริญเติบโตและพัฒนาการของตัวอ่อนส่วนเกิน . ถึงแม้ว่าการพิจารณา metabolically เฉื่อย ไม่เล่นหลายบทบาทในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ได้แก่ เกลือน้ำดีสะสมต่างๆ เสถียรภาพของเยื่อหุ้มเซลล์ และสารต้านออกซิเดชัน ( bouckenooghe et al . , 2006   และฮักส์เทเบิล , 1992 ) หลายการศึกษากับปลาบอกว่าอาหารไม่ได้ผลในเชิงบวกต่อการเจริญเติบโตของปลา และการพัฒนา ( brotons มาร์ติเนซ et al . , 2004 , Kim et al . , 2005 , Li et al . , 2009 , matsunari et al . , 2005 และอะไรรึเปล่า ทาเคอุจิ , 2001 ) อย่างไรก็ตาม ข้อมูลที่ จำกัด ที่มีอยู่ในบทบาททางโภชนาการถ้าใด ๆที่ไม่เล่น ในระหว่างการพัฒนาของตัวอ่อนปลาดังนั้น การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของการเสริม taurine ในกิจกรรมของเอนไซม์ย่อยสี่ : เลสเอนไซม์ ไลเปส และเอนไซม์เปปซิน เพิ่มกิจกรรมของเอนไซม์จะช่วยให้สารอาหารที่ดีไปใช้ ดังนั้นบางส่วนอธิบายการปรับปรุงการเจริญเติบโตและอัตรารอดสังเกตก่อนหน้านี้ด้วย taurine ผลิตภัณฑ์เสริมอาหาร ontogeny ของเอนไซม์เหล่านี้ได้ถูกอธิบายไว้ภายใต้เงื่อนไขมาตรฐานการเลี้ยงในร่มควบคุมโดยใช้โปรโตคอล ( เช่นใช้โรติเฟอร์ อาร์ทีเมียและอุดม ) : โฟล์ค et al . ( 2007b ) และ salze et al . ( 2012 ) ในตับอ่อนและกระเพาะอาหาร เอนไซม์ ตามลำดับ