Therapists must recognize their emo

Therapists must recognize their emotional strengths and weaknesses, their needs and resources as well as their abilities and limitations for doing clinical work (see Pope et al., 2006). Another crucial form of education pertains to self-care (Baker, 2003; Barnett, Baker, Elman, & Schoener, 2007; Norcross & Guy, 2007). Properly understood, self-care refers not merely to avoiding impairment and ethical violations, but also to avoiding ethical mediocrity and moving toward excellence.
Yet not all trainees in professional preparation programs have the opportunity to acquire these skills. Too many professionals complete their training without the emotional education and awareness needed to avoid self-deception and to act in the prudent, considered manner that society expects and that represents professional ethical excellence.
A final way in which education can make people vulnerable is when psychologists fail to continue their learning process. New ways of understanding may be neglected, as psychologists continue to rely on what they once learned, even if it’s outdated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นักบำบัดต้องรู้จักจุดแข็งของพวกเขาทางอารมณ์ และจุดอ่อน ความต้องการ และทรัพยากร รวมทั้งความสามารถ และข้อจำกัดสำหรับการทำคลินิกทำงาน (ดูสมเด็จพระสันตะปาปา et al. 2006) รูปแบบสำคัญของการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการดูแลตนเอง (Baker, 2003 ท่อง เบเกอร์ Elman, & Schoener, 2007 เที่ยว & ผู้ชาย 2007) เข้าใจอย่างถูกต้อง ดูแลตนเองหมายถึงไม่เพียง เพื่อหลีกเลี่ยงและการละเมิดจริยธรรม แต่ การหลีกเลี่ยงจริยธรรมความสามัญธรรมดา และย้ายไปสู่ความเป็นเลิศยัง ฝึกไม่ทั้งหมดในโปรแกรมเตรียมอาชีพมีโอกาสที่จะได้รับทักษะเหล่านี้ มากเกินไปผู้เชี่ยวชาญทำการฝึกโดยไม่ต้องการอารมณ์ความรู้และจำเป็น เพื่อหลีกเลี่ยง self-deception และปฏิบัติในลักษณะรอบคอบ พิจารณาสังคมที่คาดหวัง และที่แสดงถึงความเป็นเลิศทางจริยธรรมวิชาชีพวิธีสุดท้ายซึ่งการศึกษาสามารถทำให้คนเสี่ยงคือเมื่อนักจิตวิทยาการดำเนินต่อกระบวนการเรียนรู้ วิธีการใหม่ความเข้าใจอาจจะมีกิจกรรม เป็นนักจิตวิทยาจะพึ่งสิ่งเหล่านั้นเมื่อเรียนรู้ แม้ว่าจะมีการล้าสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นักบำบัดที่ต้องตระหนักถึงจุดแข็งของพวกเขาอารมณ์และจุดอ่อนต้องการของพวกเขาและทรัพยากรเช่นเดียวกับความสามารถของพวกเขาและข้อ จำกัด ในการทำผลงานทางคลินิก (ดูสมเด็จพระสันตะปาปา et al., 2006) อีกหนึ่งรูปแบบที่สำคัญของการศึกษาที่เกี่ยวข้องกับการดูแลตนเอง (เบเกอร์ 2003 บาร์เน็ตต์เบเกอร์เอลแมน & พระราชวังเชิน 2007; นอร์ค & ผู้ชาย, 2007) เข้าใจอย่างถูกต้องในการดูแลตนเองไม่ได้หมายถึงเพียงเพื่อหลีกเลี่ยงการด้อยค่าและจริยธรรมการละเมิด แต่ยังเพื่อหลีกเลี่ยงธรรมดาจริยธรรมและย้ายไปเป็นเลิศ.
ยังไม่ได้รับการฝึกอบรมในหลักสูตรเตรียมมืออาชีพมีโอกาสที่จะได้เรียนรู้ทักษะเหล่านี้ เกินไปผู้เชี่ยวชาญหลายสำเร็จการฝึกอบรมของพวกเขาโดยการศึกษาทางอารมณ์และการรับรู้ที่จำเป็นในการหลีกเลี่ยงการหลอกลวงตัวเองและจะทำหน้าที่ในรอบคอบลักษณะที่พิจารณาแล้วเห็นว่าสังคมคาดหวังและที่แสดงถึงความเป็นเลิศทางด้านจริยธรรมมืออาชีพ.
วิธีสุดท้ายที่ศึกษาสามารถทำให้คนมีความเสี่ยงคือเมื่อนักจิตวิทยา ล้มเหลวในการดำเนินการต่อกระบวนการเรียนรู้ของตนเอง วิธีการใหม่ของความเข้าใจอาจจะถูกทอดทิ้งเป็นนักจิตวิทยายังคงต้องพึ่งพาสิ่งที่พวกเขาเคยได้เรียนรู้ถึงแม้ว่ามันจะเป็นเรื่องล้าสมัย