Boundaries define what issues are t

Boundaries define what issues are to be included, excluded or marginalized in analyses
(cognitive limits) and who is to be consulted or involved (social limits) (see MacGillivray,
2007; Midgley, 2008). Decisions on appropriate boundaries involve value judgments
grounded in an activity (Midgley, 2008). Effective boundary setting can reduce complexity
by limiting the range of available possibilities (Seidl, 2007). In this way, encouraging
discussion amongst suitable experts associated with the risk event, can broaden the
general possibilities of the social system, i.e. the number of risk events and their
consequences called secondary complexity; and reduce the number of unavailable
possibilities, i.e. the unknown or what Seidl (2007) calls ‘‘non-knowledge’’. In this way,
complexity theory from a system thinking perspective helps us understand how expert
discussion can increase the range of the known (available possibilities) and reduce the size
of the unknown (unavailable possibilities).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กำหนดขอบเขตของปัญหาที่จะต้องรวม แยก หรือทำในวิเคราะห์(จำกัดการรับรู้) และที่จะได้รับการพิจารณาหรือเกี่ยวข้องกับ (สังคมวงเงิน) (ดู MacGillivray2007 Midgley, 2008) ค่าตัดสินเกี่ยวข้องกับการตัดสินใจในขอบเขตที่เหมาะสมต่อสายดินในกิจกรรม (Midgley, 2008) ตั้งค่าขอบเขตที่มีประสิทธิภาพสามารถลดความซับซ้อนจำกัดช่วงของว่างไป (Seidl, 2007) ด้วยวิธีนี้ ให้กำลังใจสนทนาท่ามกลางผู้เชี่ยวชาญที่เหมาะสมที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ความเสี่ยง สามารถขยายการทั่วไปของระบบสังคม เช่นหมายเลขของเหตุการณ์ความเสี่ยง และการผลกระทบที่เรียกว่าซับซ้อนรอง และลดจำนวนของไม่พร้อมใช้งานไป เช่นไม่รู้จักหรืออะไร Seidl (2007) เรียก ''ไม่รู้ '' ด้วยวิธีนี้ทฤษฎีความซับซ้อนจากมุมมองความคิดเป็นระบบช่วยให้เราเข้าใจวิธีใช้สนทนาสามารถเพิ่มช่วงของรู้จักกัน (มีโอกาส) และขนาดของไม่รู้จัก (ไม่ไป)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กำหนดขอบเขตของสิ่งที่เป็นปัญหาที่จะรวมหรือไม่รวมชายขอบในการวิเคราะห์
(ข้อ จำกัด ทางความคิด) และผู้ที่จะได้รับการพิจารณาหรือมีส่วนเกี่ยวข้อง (ข้อ จำกัด ทางสังคม) (ดู MacGillivray,
2007; Midgley 2008) การตัดสินใจที่เกี่ยวข้องกับขอบเขตที่เหมาะสมตัดสินค่า
เหตุผลในกิจกรรม (Midgley 2008) การตั้งค่าขอบเขตที่มีประสิทธิภาพสามารถลดความซับซ้อน
โดยการ จำกัด ช่วงของความเป็นไปได้ที่มีอยู่ (Seidl 2007) ด้วยวิธีนี้ส่งเสริมให้
การอภิปรายในหมู่ผู้เชี่ยวชาญที่เหมาะสมที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ความเสี่ยงที่สามารถขยาย
ความเป็นไปได้โดยทั่วไปของระบบสังคมคือจำนวนของเหตุการณ์ความเสี่ยงของพวกเขาและ
ผลที่ตามมาเรียกว่าซับซ้อนมัธยมศึกษา และลดจำนวนของงานไม่ได้
เป็นไปได้คือสิ่งที่ไม่รู้จักหรือ Seidl (2007) เรียก '' ที่ไม่ใช่ความรู้ '' ด้วยวิธีนี้
ทฤษฎีความซับซ้อนจากความคิดมุมมองของระบบจะช่วยให้เราเข้าใจวิธีการที่ผู้เชี่ยวชาญ
การอภิปรายสามารถเพิ่มช่วงที่รู้จักกัน (ความเป็นไปได้ที่มีอยู่) และลดขนาด
ของที่ไม่รู้จัก (เป็นไปได้ที่สามารถใช้งานได้)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขอบเขตที่กำหนดสิ่งที่เป็นปัญหาอยู่ ไม่รวมหรือชายขอบในการวิเคราะห์
( จำกัดการคิด ) และผู้ที่จะปรึกษาหรือที่เกี่ยวข้อง ( ข้อจำกัดทางสังคม ) ( ดูเมิ่กกีเลิฟเรย์
มิจลีย์ , 2550 ; 2551 ) ตัดสินใจในขอบเขตที่เหมาะสม เกี่ยวข้องกับการตัดสินคุณค่า
กักบริเวณในกิจกรรม ( มิจลีย์ , 2008 ) การตั้งค่าขอบเขตที่มีประสิทธิภาพสามารถลดความซับซ้อน
โดยการ จำกัด ช่วงของความเป็นไปได้ที่มีอยู่ ( seidl , 2007 ) ในวิธีนี้ ให้กำลังใจ
อภิปรายในหมู่ผู้เชี่ยวชาญที่เหมาะสมที่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์เสี่ยง สามารถขยาย
ความเป็นไปได้ทั่วไปของระบบสังคม เช่น จำนวนของเหตุการณ์ความเสี่ยงและผลกระทบของพวกเขา
เรียกว่าความซับซ้อนรอง และลดจำนวนของความเป็นไปได้ /
)ที่ไม่รู้จักหรืออะไร seidl ( 2007 ) เรียก ' 'non-knowledge ' ' ในวิธีนี้
ความซับซ้อนทฤษฎีจากมุมมองของระบบการคิดจะช่วยให้เราเข้าใจการสนทนาผู้เชี่ยวชาญ
สามารถเพิ่มช่วงของที่รู้จักกัน ( ความเป็นไปได้ที่มีอยู่ ) และลดขนาด
ที่ไม่รู้จัก ( ความเป็นไปได้ไม่มี )