[Important Side Note: If you have e

[Important Side Note: If you have enjoyed reading about my Peace Corps life through this blog, please let me know.  Feel free to send an email, post a comment or whatnot.  I would like to know who all has been following me on this adventure.  Here's to beginning a new chapter!]

The 26 months of Peace Corps service is coming to an end.  I am about to leave what I have grown to love during the past two years.  Bittersweet doesn’t even begin to cover it.  There are many things I am going to miss…and then there are things that I am not.  For instance, waiting 3  1/2 hours for the tessaban cheer practice to start when I could have been more productive packing! Back to the good things.  Here are some of the people who have made this experience, for which I am eternally thankful. 

The New Neighbors

In the beginning of January, a young, new couple moved into the house next to mine.  These people are the neighbors I have always wanted.  They are some of the cutest people in Thailand, eager to learn and so welcoming.   Since January I have vacationed, watched movies at their house, and gone over and out for dinner with them.  The conversation is about any and everything, from ice skating, to presidents on dollar bills, to religion, to baby names.  Talking with them just brings a smile to my face.  Oh, and did I mention they let me use their high speed internet for free?!

Wanida, P’Prem, and Power Star

Power Star is the name my Thai Youth Theater club gave themselves….an awesome name in my opinion.  We did so much together in just three months and the memories will a last a lifetime.  It is one of the experiences I feel beyond blessed to have been a part of.  Talking with anyone from this group brightens my whole day.  (Also, I have had numerous goodbye parties with these people.  Why stop an amazing thing early?  Let’s stretch it out as long as possible; let the good times roll.) 

Fern

I met Fern randomly in October  during Thailand’s Vegetarian Festival.   There was a food tent a short bike ride away with free, delicious vegetarian (“jeh”) food.  I decided to check it out.  One thing led to another, I ended up giving Fern  my phone number (something I don’t usually do with Thais I have just met) so she could call me to go biking together.  Since then, we have become best bike buddies.  She cracks me up.  The other day she asked me if vampires were real.  It is never too late to make a friend. 

A handful of the people at the tessaban

I know I will always have someone to eat lunch with here.  They are always willing to help and let me feel a part of group. 

My host family

If I am feeling down, here is one place I will always feel welcomed.  I don’t need to try to be anyone around them.  I can just be myself.  In a country full of greng jai and fake smiles, knowing you can be yourself is such a relief.   I feel like one of the family. 

Suwana

Suwana has been there since the very beginning.  She is my counterpart, my host sister, and one of my best friends here.  I owe her everything.  To put it simply, I love and am going to miss her. 

These are the people I want to be with  during my last days.  They make me feel loved, and they are going to be the people I miss most. 

…Oh! And I forgot, anyone who said hi or waved at me.–aka pretty much the whole town.  Fern calls me a superstar when we go biking because it seems like everyone knows me.  

[Note: Here are their pictures.  They follow the same order as I have listed them on this blog.]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[ด้านหมายเหตุ: ถ้าคุณได้เพลิดเพลินกับการอ่านหนังสือเกี่ยวกับชีวิตหน่วยสันติภาพผ่านทางบล็อกนี้ โปรดแจ้งให้เราทราบ  รู้สึกฟรีเพื่อส่งอีเมล์ การลงรายการบัญชีข้อคิดเห็นหรือมัน  อยากจะรู้ว่าคนมีการต่อผมในการผจญภัยนี้  นี่คือการเริ่มต้นบทใหม่]

มา 26 เดือนบริการหน่วยสันติภาพยุติ  ฉันจะปล่อยให้ผมได้ปลูกรักในช่วงสองปีที่ผ่านมา  Bittersweet แม้ไม่เริ่มครอบคลุม  มีหลายสิ่งที่ฉันจะนางสาว... และสิ่งที่ฉันไม่  เช่น รอ 3 1/2 ชั่วโมงสำหรับการฝึกเชียร์ tessaban เริ่มเมื่อฉันจะได้รับผลดียิ่งบันทึก กลับไปยังสิ่งดี  นี่คือบางส่วนของผู้ที่ได้ประสบการณ์นี้ ซึ่งฉันขอบคุณ eternally 

บ้านใหม่

ในต้นเดือนมกราคม คู่หนุ่มสาว ใหม่ย้ายเข้าบ้านอยู่ติดกับเหมือง  คนเหล่านี้บ้านผมมีอยาก  พวกเขาเป็นของคนน่ารักในประเทศไทย อยากเรียนรู้ และเพื่อต้อนรับ   ตั้งแต่เดือนมกราคมฉันได้ vacationed ดูภาพยนตร์ที่บ้านของพวกเขา และหายไปเหนือ และออกเย็นกับพวกเขา  การสนทนาใด ๆ และทุกอย่าง จากการเล่น การประธานาธิบดีในดอลลาร์ตั๋ว ศาสนา ชื่อเด็กอยู่  พูดคุยกับพวกเขาเพียงแค่มายิ้มให้ใบหน้าของฉัน  โอ้ และไม่ได้ฉันพูดถึงเขาให้ฉันใช้ความสูงความเร็วอินเทอร์เน็ตฟรี

วนิดา P'Prem และพลังงานดาว

พลังดาวเป็นชื่อโรงละครเยาวชนไทยคลับของฉันให้กับตัวเอง...เป็นชื่อที่น่ากลัวในความคิดของฉัน  เราได้มากในเวลาเพียงสามเดือน และความทรงจำจะสุดท้าย มีอายุการใช้งาน  เป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่รู้สึกเกินความสุขที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการ  พูดคุยกับคนกลุ่มนี้ brightens ของฉันทั้งวัน  (ยัง ฉันมีมากมายลาปาร์ตี้กับคนเหล่านี้  ทำไมหยุดสิ่งตื่นตาตื่นใจก่อน  ลองยืดมันออกได้นานที่สุด ให้เวลาดีม้วน) 

เฟิร์น

ผมเจอเฟิร์นสุ่มในเดือนตุลาคมในระหว่างเทศกาลกินเจในประเทศไทย   มีเต็นท์อาหารขี่จักรยานสั้นไปกับอาหารเจฟรี อร่อย ("เจะห์")  ฉันตัดสินใจออกไป  สิ่งหนึ่งที่นำไปสู่อีก ฉันสิ้นสุดขึ้นให้เฟิร์นหมายเลขโทรศัพท์ของฉัน (สิ่งที่ฉันมักจะไม่ทำกับฉันได้พบคนไทย) เพื่อให้เธอสามารถเรียกผมไปปั่นจักรยานด้วยกัน  ตั้งแต่นั้น เราได้กลายเป็นเพื่อนจักรยานที่ดีที่สุด  เธอรอยแตกฉันค่า  วันเธอถามผมถ้า แวมไพร์มีจริง  มันจะไม่สายเกินไปจะทำให้เพื่อน 

กำมือของคนที่ tessaban

ฉันรู้ว่า ฉันจะมีคนไปกินอาหารกลางวันกับที่นี่  พวกเขามักยินดีช่วย และผมรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม 

ครอบครัวโฮสต์

ถ้าฉันรู้สึกลง นี่คือจะเสมอรู้สึกยินดี  ฉันไม่ต้องการให้คนทั่วไป  ผมเพิ่งได้ตัวเอง  ในประเทศทั้งหมดของ greng ใจและยิ้มปลอม รู้คุณสามารถด้วยตนเองเป็นการปลดการ   ฉันรู้สึกอยากหนึ่งของครอบครัว 

Suwana

Suwana เคยมีตั้งแต่เริ่มต้น  เธอเป็นของฉันกัน น้องโฮสต์ และหนึ่งในเพื่อนของฉันดีที่สุดที่นี่  ผมเป็นหนี้ทุกอย่างของเธอ  ใส่เพียง ฉันรัก และจะคิดถึงเธอ 

มีคนอยากให้มีในระหว่างวันของฉัน  พวกเขาทำให้ฉันรู้สึกรัก และพวกเขาจะเป็นคนที่คิดถึงที่สุด 

…โอ้ และฉัน ลืม ทุกคนที่กล่าวสวัสดี หรือ waved ที่ me. –aka สวยมากทั้งเมือง  เฟิร์นเรียกฉันเป็นดาราเมื่อเราไปปั่นจักรยานเนื่องจากมันดูเหมือนว่าทุกคนรู้ว่าฉัน  

[หมายเหตุ: นี่เป็นรูปภาพ  พวกเขาตามลำดับเดียวฉันมีอยู่ในบล็อกนี้]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ สำคัญด้านหมายเหตุ : ถ้าคุณสนุกกับการอ่านเกี่ยวกับชีวิตของฉันสันติภาพผ่านบล็อกนี้ โปรดแจ้งให้เราทราบ ทำไมรู้สึกฟรีเพื่อส่งอีเมล์ , แสดงความคิดเห็น หรืออะไรก็ตาม รึเปล่า อยากทราบว่าใครได้ติดตามผมในการผจญภัยนี้ ทำไมที่นี่เพื่อเริ่มต้นบทใหม่ ! ]

26 เดือนแห่งสันติภาพให้บริการจะมาสิ้นสุดทำไมผมต้องทิ้งสิ่งที่ผมมีโตรักในช่วงที่ผ่านมาสองปี ทำไมไม้เลื้อยไม่ได้เริ่มต้นที่จะปิดมัน ทำไมมีหลายอย่างที่ฉันต้องคิดถึง . . . และก็มีหลายอย่างที่ผมไม่มี อะไร เช่น รอ 3 ครั้งที่ 1 / 2 ชั่วโมง สำหรับเทศบาล เชียร์ การปฏิบัติที่จะเริ่มต้นเมื่อฉันอาจจะได้รับการบรรจุมากขึ้น ! กลับสู่สิ่งที่ดีทำไมที่นี่มีบางส่วนของผู้ที่ได้สัมผัสนี้ที่ผมตลอดมา ขอบคุณจริงๆ รึเปล่า



บ้านใหม่ในช่วงต้นเดือนมกราคม หนุ่ม คู่ใหม่ ย้ายมาอยู่บ้านติดกันเลยนะ ทำไมคนพวกนี้เพื่อนบ้านฉันได้เสมอต้องการ อะไรที่พวกเขาจะบางส่วนของ คนที่น่ารักที่สุดในไทย มีความกระตือรือร้นที่จะเรียนรู้และพร้อมรับดังนั้น อะไรไหม ตั้งแต่เดือนมกราคม ผมชอบไปเที่ยว ,ดูหนังที่บ้านของพวกเขา และหายไป และไปทานอาหารกับพวกเขา ทำไมการสนทนาใด ๆเกี่ยวกับ ทุกอย่างจาก ไอซ์สเก็ต ที่ประธานในค่าเงินดอลลาร์ , ศาสนา ชื่อลูก ทำไมพูดกับพวกเขาเพียงแค่นำรอยยิ้มให้กับใบหน้าของผม ทำไมเหรอ แล้วฉันพูดถึงพวกเขาให้ฉัน การใช้อินเทอร์เน็ตความเร็วสูงฟรี !

วนิดา p'prem , และพลังดารา

พลังดารา คือชื่อของฉัน เยาวชนไทย ชมรมละครให้ตัวเอง . . . . . . . ชื่อที่น่ากลัวในความคิดของฉัน อะไรที่เราทำกันมากเลย แค่สามเดือนและความทรงจำที่จะสุดท้ายตลอดชีวิต ทำไมมันเป็นหนึ่งในประสบการณ์ที่ผมรู้สึกเกินพรได้รับส่วนหนึ่งของ ทำไมพูดกับใครจากกลุ่มนี้ สดใสตลอดทั้งวันของฉัน รึเปล่า ( ยัง ฉันมีปาร์ตี้อำลามากมายกับคนเหล่านี้หยุดทำไมเหรอสุดยอดเลยเร็ว อะไรมายืดมันออกไปให้นานที่สุด ให้ม้วนเวลาดี ) ไหม

เฟิร์น

เจอเฟิร์นสุ่มในเดือนตุลาคม ในช่วงเทศกาลกินเจของไทย อะไรไหม มี อาหาร เต็นท์ สั้น ๆ ขี่จักรยานไปกับฟรีมังสวิรัติอร่อย ( " เจ " ) อาหาร อะไรที่ฉันตัดสินใจ ตรวจสอบ อะไรนำมาซึ่งอีกสิ่งหนึ่งฉันสิ้นสุดขึ้นให้เฟิร์นรึเปล่า หมายเลขโทรศัพท์ของฉัน ( สิ่งที่ฉันมักจะไม่ทำกับคนไทยที่ผมเพิ่งเจอ ) แล้วเธอจะเรียกฉันไปขี่จักรยานด้วยกัน ทำไมตั้งแต่นั้นเราได้กลายเป็นเพื่อนจักรยานที่ดีที่สุด ไหมเธอ นั่นสินะ ทำไมวันนั้นเธอถามฉันว่า แวมไพร์มีจริง ทำไมมัน ไม่เคยสายเกินไปที่จะทำให้เพื่อน รึเปล่า

กำมือของประชาชนในเทศบาล

ฉันรู้ ฉันมักจะมีคนกินอาหารกลางวันที่นี่ ทำไมพวกเขามักจะยินดีที่จะช่วยให้ผมรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของกลุ่ม รึเปล่า

ฉันครอบครัว

ถ้าฉันรู้สึกแย่ นี่คือหนึ่งในสถานที่ที่ผมจะรู้สึกยินดี รึเปล่า ผมไม่ได้ต้องการจะให้ใครต่อใคร พวกเขา ทำไมฉันได้เป็นตัวของตัวเอง อะไรในประเทศเต็มเกรงใจและรอยยิ้มปลอม คุณรู้ได้ด้วยตัวคุณเองเป็นเช่นบรรเทา  ฉันรู้สึกเหมือนเป็นหนึ่งในครอบครัว รึเปล่า

suwana

suwana ได้รับมีตั้งแต่เริ่มต้น รึเปล่าเธอคู่กับฉัน พี่เจ้าบ้าน และเป็นหนึ่งในเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันที่นี่ ทำไมฉันติดหนี้บุญคุณเธอ อะไรทำให้มันง่ายๆ ฉันรัก และฉันจะคิดถึงเธอ ทำไม

มีคนที่ฉันต้องการจะอยู่ด้วยไหม ในวันสุดท้ายของฉัน อะไรมันทำให้ผมรู้สึกรัก และพวกเขาจะเป็นคนที่ผมคิดถึงมากที่สุด รึเปล่า

. . . . . . . โอ้ ! ฉันลืมไปใครทักหรือโบกมือให้ฉัน – aka สวยมากทั้งเมือง ทำไมเฟิร์นเรียกฉันเป็นซุปเปอร์สตาร์ตอนที่เราจะไปขี่จักรยาน เพราะเหมือนทุกคนรู้จักฉัน   

[ หมายเหตุ : นี่เป็นรูปของพวกเขา ทำไมพวกเขาปฏิบัติตามคำสั่งเดียวกันตามที่ได้จดทะเบียนไว้ในบล็อกนี้ . ]