- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
During all of the next week the Lar
During all of the next week the Larrabees had an early breakfast.
Joe was enthusiastic about some morning-effect sketches he was doing
in Central Park, and Delia packed him off breakfasted, coddled,
praised and kissed at 7 o'clock. Art is an engaging mistress. It
was most times 7 o'clock when he returned in the evening.
At the end of the week Delia, sweetly proud but languid, triumphantly
tossed three five-dollar bills on the 8x10 (inches) centre table of
the 8x10 (feet) flat parlour.
Sometimes," she said, a little wearily, "Clementina tries me. I'm
afraid she doesn't practise enough, and I have to tell her the same
things so often. And then she always dresses entirely in white, and
that does get monotonous. But Gen. Pinkney is the dearest old man!
I wish you could know him, Joe. He comes in sometimes when I am with
Clementina at the piano--he is a widower, you know--and stands there
pulling his white goatee. 'And how are the semiquavers and the
demisemiquavers progressing?' he always asks.
"I wish you could see the wainscoting in that drawing-room, Joe!
And those Astrakhan rug portieres. And Clementina has such a funny
little cough. I hope she is stronger than she looks. Oh, I really
am getting attached to her, she is so gentle and high bred. Gen.
Pinkney's brother was once Minister to Bolivia."
And then Joe, with the air of a Monte Cristo, drew forth a ten, a
five, a two and a one--all legal tender notes--and laid them beside
Delia's earnings.
"Sold that watercolour of the obelisk to a man from Peoria," he
announced overwhelmingly.
"Don't joke with me," said Delia, "not from Peoria!"
"All the way. I wish you could see him, Dele. Fat man with a
woollen muffler and a quill toothpick. He saw the sketch in Tinkle's
window and thought it was a windmill at first, he was game, though,
and bought it anyhow. He ordered another--an oil sketch of the
Lackawanna freight depot--to take back with him. Music lessons! Oh,
I guess Art is still in it."
"I'm so glad you've kept on," said Delia, heartily. "You're bound to
win, dear. Thirty-three dollars! We never had so much to spend
before. We'll have oysters to-night."
"And filet mignon with champignons," said Joe. "Were is the olive
fork?"
On the next Saturday evening Joe reached home first. He spread his
$18 on the parlour table and washed what seemed to be a great deal of
dark paint from his hands.
Half an hour later Delia arrived, her right hand tied up in a
shapeless bundle of wraps and bandages.
"How is this?" asked Joe after the usual greetings. Delia laughed,
but not very joyously.
Clementina," she explained, "insisted upon a Welsh rabbit after her
lesson. She is such a queer girl. Welsh rabbits at 5 in the
afternoon. The General was there. You should have seen him run for
the chafing dish, Joe, just as if there wasn't a servant in the
house. I know Clementina isn't in good health; she is so nervous.
In serving the rabbit she spilled a great lot of it, boiling hot,
over my hand and wrist. It hurt awfully, Joe. And the dear girl was
so sorry! But Gen. Pinkney!--Joe, that old man nearly went
distracted. He rushed downstairs and sent somebody--they said the
furnace man or somebody in the basement--out to a drug store for some
oil and things to bind it up with. It doesn't hurt so much now."
"What's this?" asked Joe, taking the hand tenderly and pulling at
some white strands beneath the bandages.
"It's something soft," said Delia, "that had oil on it. Oh, Joe, did
you sell another sketch?" She had seen the money on the table.
"Did I?" said Joe; "just ask the man from Peoria. He got his depot
to-day, and he isn't sure but he thinks he wants another parkscape
and a view on the Hudson. What time this afternoon did you burn your
hand, Dele?"
"Five o'clock, I think," said Dele, plaintively. "The iron--I mean
the rabbit came off the fire about that time. You ought to have seen
Gen. Pinkney, Joe, when--"
"Sit down here a moment, Dele," said Joe. He drew her to the couch,
sat beside her and put his arm across her shoulders.
"What have you been doing for the last two weeks, Dele?" he asked.
She braved it for a moment or two with an eye full of love and
stubbornness, and murmured a phrase or two vaguely of Gen. Pinkney;
but at length down went her head and out came the truth and tears.
"I couldn't get any pupils," she confessed. "And I couldn't bear to
have you give up your lessons; and I got a place ironing shirts in
that big Twentyfourth street laundry. And I think I did very well to
make up both General Pinkney and Clementina, don't you, Joe? And
when a girl in the laundry set down a hot iron on my hand this
afternoon I was all the way home making up that story about the Welsh
rabbit. You're not angry, are you, Joe? And if I hadn't got the
work you mightn't have sold your sketches to that man from Peoria.
"He wasn't from Peoria," said Joe, slowly.
"Well, it doesn't matter where he was from. How clever you are, Joe
--and--kiss me, Joe--and what made you ever suspect that I wasn't
giving music lessons to Clementina?"
"I didn't," said Joe, "until to-night. And I wouldn't have then,
only I sent up this cotton waste and oil from the engine-room this
afternoon for a girl upstairs who had her hand burned with a
smoothing-iron. I've been firing the engine in that laundry for the
last two weeks."
"And then you didn't--"
"My purchaser from Peoria," said Joe, "and Gen. Pinkney are both
creations of the same art--but you wouldn't call it either painting
or music.
And then they both laughed, and Joe began:
"When one loves one's Art no service seems--"
But Delia stopped him with her hand on his lips. "No," she said--
"just 'When one loves.'
Joe was enthusiastic about some morning-effect sketches he was doing
in Central Park, and Delia packed him off breakfasted, coddled,
praised and kissed at 7 o'clock. Art is an engaging mistress. It
was most times 7 o'clock when he returned in the evening.
At the end of the week Delia, sweetly proud but languid, triumphantly
tossed three five-dollar bills on the 8x10 (inches) centre table of
the 8x10 (feet) flat parlour.
Sometimes," she said, a little wearily, "Clementina tries me. I'm
afraid she doesn't practise enough, and I have to tell her the same
things so often. And then she always dresses entirely in white, and
that does get monotonous. But Gen. Pinkney is the dearest old man!
I wish you could know him, Joe. He comes in sometimes when I am with
Clementina at the piano--he is a widower, you know--and stands there
pulling his white goatee. 'And how are the semiquavers and the
demisemiquavers progressing?' he always asks.
"I wish you could see the wainscoting in that drawing-room, Joe!
And those Astrakhan rug portieres. And Clementina has such a funny
little cough. I hope she is stronger than she looks. Oh, I really
am getting attached to her, she is so gentle and high bred. Gen.
Pinkney's brother was once Minister to Bolivia."
And then Joe, with the air of a Monte Cristo, drew forth a ten, a
five, a two and a one--all legal tender notes--and laid them beside
Delia's earnings.
"Sold that watercolour of the obelisk to a man from Peoria," he
announced overwhelmingly.
"Don't joke with me," said Delia, "not from Peoria!"
"All the way. I wish you could see him, Dele. Fat man with a
woollen muffler and a quill toothpick. He saw the sketch in Tinkle's
window and thought it was a windmill at first, he was game, though,
and bought it anyhow. He ordered another--an oil sketch of the
Lackawanna freight depot--to take back with him. Music lessons! Oh,
I guess Art is still in it."
"I'm so glad you've kept on," said Delia, heartily. "You're bound to
win, dear. Thirty-three dollars! We never had so much to spend
before. We'll have oysters to-night."
"And filet mignon with champignons," said Joe. "Were is the olive
fork?"
On the next Saturday evening Joe reached home first. He spread his
$18 on the parlour table and washed what seemed to be a great deal of
dark paint from his hands.
Half an hour later Delia arrived, her right hand tied up in a
shapeless bundle of wraps and bandages.
"How is this?" asked Joe after the usual greetings. Delia laughed,
but not very joyously.
Clementina," she explained, "insisted upon a Welsh rabbit after her
lesson. She is such a queer girl. Welsh rabbits at 5 in the
afternoon. The General was there. You should have seen him run for
the chafing dish, Joe, just as if there wasn't a servant in the
house. I know Clementina isn't in good health; she is so nervous.
In serving the rabbit she spilled a great lot of it, boiling hot,
over my hand and wrist. It hurt awfully, Joe. And the dear girl was
so sorry! But Gen. Pinkney!--Joe, that old man nearly went
distracted. He rushed downstairs and sent somebody--they said the
furnace man or somebody in the basement--out to a drug store for some
oil and things to bind it up with. It doesn't hurt so much now."
"What's this?" asked Joe, taking the hand tenderly and pulling at
some white strands beneath the bandages.
"It's something soft," said Delia, "that had oil on it. Oh, Joe, did
you sell another sketch?" She had seen the money on the table.
"Did I?" said Joe; "just ask the man from Peoria. He got his depot
to-day, and he isn't sure but he thinks he wants another parkscape
and a view on the Hudson. What time this afternoon did you burn your
hand, Dele?"
"Five o'clock, I think," said Dele, plaintively. "The iron--I mean
the rabbit came off the fire about that time. You ought to have seen
Gen. Pinkney, Joe, when--"
"Sit down here a moment, Dele," said Joe. He drew her to the couch,
sat beside her and put his arm across her shoulders.
"What have you been doing for the last two weeks, Dele?" he asked.
She braved it for a moment or two with an eye full of love and
stubbornness, and murmured a phrase or two vaguely of Gen. Pinkney;
but at length down went her head and out came the truth and tears.
"I couldn't get any pupils," she confessed. "And I couldn't bear to
have you give up your lessons; and I got a place ironing shirts in
that big Twentyfourth street laundry. And I think I did very well to
make up both General Pinkney and Clementina, don't you, Joe? And
when a girl in the laundry set down a hot iron on my hand this
afternoon I was all the way home making up that story about the Welsh
rabbit. You're not angry, are you, Joe? And if I hadn't got the
work you mightn't have sold your sketches to that man from Peoria.
"He wasn't from Peoria," said Joe, slowly.
"Well, it doesn't matter where he was from. How clever you are, Joe
--and--kiss me, Joe--and what made you ever suspect that I wasn't
giving music lessons to Clementina?"
"I didn't," said Joe, "until to-night. And I wouldn't have then,
only I sent up this cotton waste and oil from the engine-room this
afternoon for a girl upstairs who had her hand burned with a
smoothing-iron. I've been firing the engine in that laundry for the
last two weeks."
"And then you didn't--"
"My purchaser from Peoria," said Joe, "and Gen. Pinkney are both
creations of the same art--but you wouldn't call it either painting
or music.
And then they both laughed, and Joe began:
"When one loves one's Art no service seems--"
But Delia stopped him with her hand on his lips. "No," she said--
"just 'When one loves.'
0/5000
ในช่วงของสัปดาห์ถัดไป Larrabees ที่มีอาหารเช้าเป็นต้นโจมีความกระตือรือร้นเกี่ยวกับร่างบางเช้าผลที่เขาทำในเซ็นทรัลปาร์ค และ Delia บรรจุเขาปิด breakfasted, coddledยกย่อง และรั้งที่ 7 โมง ศิลปะเป็นตัวเล็กฉลาด มันมี 7 ส่วนใหญ่เวลาโมงเมื่อเขากลับในตอนเย็นเมื่อสิ้นสุดสัปดาห์ Delia ภูมิใจเพราะแต่อ่อนกำลัง ประสบความสำเร็จเพราะสามห้าดอลลาร์ตั๋ว 8 x 10 (นิ้ว) ของศูนย์8 x 10 (เท้า) แบนร้านเสริมบางครั้ง เธอกล่าวว่า เหมือนงาน "Clementina พยายามฉัน ฉันกลัวเธอไม่ฝึกฝนเพียงพอ และฉันได้บอกเธอเหมือนกันกิจกรรมบ่อย แล้ว เธอเสมอชุดทั้งหมดในสีขาว และที่ได้รับน่าเบื่อ แต่ทั่วไป Pinkney คนรักยิ่งฉันต้องการคุณสามารถรู้เขา โจ เขาเข้ามาในบางครั้งเมื่อฉันด้วยClementina ที่เปียโน - เขาคือ widower คุณรู้ว่า - และหมายถึงมีดึง goatee เขาขาว ' และวิธีการ semiquavers และdemisemiquavers ความก้าวหน้าหรือไม่ ' มักจะถาม"ฉันต้องการคุณสามารถดู wainscoting ในนั้นวาดห้อง โจและที่ Astrakhan พรม portieres และ Clementina มีตลกไอเล็กน้อย ฉันหวังว่า เธอจะแข็งแกร่งกว่าเธอดู โอ้ ฉันจริง ๆเป็นการแนบเธอ เธออยู่สูง bred และอ่อนโยนดังนั้น Genพี่ชายของ Pinkney ได้เมื่อรัฐมนตรีโบลิเวีย"แล้ว โจ กับอากาศ Monte Cristo วาดมาสิบ การห้า สอง หนึ่ง - ทั้งหมดกฎหมายหมายเหตุ - การชำระเงิน และวางไว้ด้านข้างของ Delia กำไร"ขายที่ watercolour เที่ยวกับชายจากพี เขาประกาศ overwhelmingly"ไม่ตลกกับฉัน กล่าวว่า Delia "ไม่ใช่จากพี ""ทั้งหมดไป ต้องคุณอาจเห็นเขา Dele คนที่มีไขมันเป็นwoollen muffler และไม้จิ้มฟันขนนก เขาเห็นร่างในของ Tinkleหน้าต่างและคิดว่า มันเป็นกังหันขึ้นครั้งแรก เขาเกม แม้ว่าและซื้อเลย เขาสั่งอีก - ร่างเป็นน้ำมันของการLackawanna ขนส่งดีโป - จะไปกับเขา บทเรียนเพลง โอ้ผมคิดว่า ศิลปะจะยังคงอยู่ในนั้นด้วย""ฉันดีใจมากที่คุณได้เก็บไว้ใน กล่าวว่า Delia พ่อ "คุณผูกไว้กับชนะ เรียน สามสิบสามดอลลาร์ เราไม่เคยมีมากไปก่อนที่จะ เราจะมีหอยนางรมเพื่อคืน""และผมเธชกับ champignons กล่าวว่า โจ "ก็เป็นมะกอกส้อมหรือไม่"ในตอนเย็นวันเสาร์ต่อไป โจมาถึงบ้านก่อน เขาไปของเขา$18 บนตารางร้านเสริม และล้างสิ่งที่ดูเหมือนจะมากสีเข้มจากมือของเขาครึ่งชั่วโมงถึง Delia หลัง มือขวาของเธอติดในตัวกลุ่ม shapeless ห่อและใช้ผ้าพันแผล"อย่างไร" นี้คือถามโจหลังจากคำทักทายปกติ Delia หัวเราะแต่ไม่มาก joyouslyClementina เธออธิบาย "ยืนยันเมื่อกระต่ายชาวเวลส์หลังจากเธอบทเรียน เธอเป็นสาวแปลก ๆ เวลส์กระต่ายที่ 5 ในการตอนบ่าย ทั่วไปที่มี คุณควรได้เห็นเขาทำจาน chafing โจ เพียงแค่ว่าไม่มีคนรับใช้ในการบ้าน ฉันรู้ว่า Clementina ไม่ได้สุขภาพดี เธอเป็นประสาทดังนั้นในการให้บริการกระต่าย เธอหกดีมาก เดือดร้อนฉันมือและข้อมือ เจ็บชะมัด โจ และหญิงสาวที่รักดังนั้นขออภัย แต่ทั่วไป Pinkney ! -โจ เฒ่าที่เกือบไปฟุ้งซ่าน เขาวิ่งชั้นล่าง และส่งใครสักคน - ว่าเตาคนหรือใครบางคนในห้องใต้ดิน - ออกไปร้านขายยาบางน้ำมันและสิ่งที่ผูกค่ากับ มันไม่เจ็บมากขณะนี้""นี่คืออะไร" ถามโจ ถ่ายมือละม่อม และดึงที่บาง strands ขาวภายใต้การใช้ผ้าพันแผล"มันเป็นสิ่งที่อ่อนนุ่ม กล่าวว่า Delia "ที่มีน้ำมันไว้ โอ้ โจ ไม่ได้คุณขายร่างอีก" เธอได้เห็นเงินในตาราง"เหมือนกันหรือไม่" กล่าวว่า โจ "ถามคนจากพี เขามีของเขาดีโปต่อวัน และเขาไม่แน่ใจ แต่เขาคิดว่า เขาต้องการอีก parkscapeและมุมมองในการฮัดสัน เวลาบ่ายนี้ได้คุณเขียนของคุณมือ Dele ""ห้าโมง คิดว่า กล่าวว่า Dele, plaintively "เหล็ก - ผมหมายถึงออกไฟเกี่ยวกับมาของกระต่าย คุณควรจะได้เห็นPinkney ทั่วไป โจ เมื่อ- ""นั่งลงที่นี่เป็นช่วงเวลา Dele กล่าวว่า โจ เขาดึงเธอไปโซฟานั่งข้างเธอ และทำให้แขนของเขาข้ามไหล่ของเธอ"มีการทำอะไรสำหรับสองสัปดาห์ Dele " เขาถามเธอ braved ครู่หรือสองกับตาเต็มไปด้วยความรัก และstubbornness และ murmured วลีหรือสองคลับของ Pinkney ทั่วไปแต่ยาวลงไปที่ศีรษะของเธอ และออกมาจริงและน้ำตา"ฉันไม่สามารถรับนักเรียนใด ๆ เธอสารภาพว่า "และฉันไม่สามารถแบกไปคุณให้ขึ้นบทเรียนของคุณ และผมรีดเสื้อในซัก Twentyfourth ถนนที่ใหญ่ และฉันคิดว่า ฉันไม่ดีไปสร้างทั่วไปทั้ง Pinkney และ Clementina ไม่ คุณโจ และเมื่อสาวในซักอบรีดตั้งลงเหล็กร้อนในมือนี้ช่วงบ่ายผมวิธีทั้งหมดทำขึ้นเรื่องราวที่เกี่ยวกับชาวเวลส์บ้านกระต่าย คุณไม่โกรธ เป็น คุณโจ และ ถ้าผมไม่ได้มีการงานคุณ mightn't มีขายร่างของผู้ชายคนนั้นจากพี"เขาไม่จากพี กล่าวว่า โจ ช้า"ดี มันไม่ได้เรื่องที่เขาได้จาก วิธีฉลาดคุณมี โจ---คิส โจ - และสิ่งที่ทำให้คุณเคยสงสัยว่า ผมไม่ได้ให้บทเพลง Clementina ""ผมไม่ได้ กล่าวว่า โจ "จนกว่าจะคืน และจะไม่มีแล้วเฉพาะ ฉันส่งค่านี้ฝ้ายเสียและน้ำมันจากห้องเครื่องยนต์นี้ยามบ่ายสำหรับผู้หญิงอยู่ชั้นบนที่มีมือของเธอด้วยการราบเรียบเหล็ก ผมเคยยิงเครื่องยนต์ในการซักรีดสำหรับการเดือน""และจากนั้น คุณไม่ ได้-"โจกล่าวว่า "ฉันซื้อจากพี "และ Pinkney ทั่วไปมีทั้งสร้างสรรค์ศิลปะเดียวกัน — แต่คุณจะไม่เรียกว่าวาดภาพใดหรือเพลงแล้ว ทั้งคู่หัวเราะ และโจเริ่ม:"เมื่อเรารักศิลปะของ ไม่ดูเหมือนว่า —"แต่ Delia หยุดเขา ด้วยมือของเธอบนริมฝีปากของเขา "ไม่ เธอกล่าว-"แค่ 'เมื่อเรารักกัน'
การแปล กรุณารอสักครู่..
During all of the next week the Larrabees had an early breakfast.
Joe was enthusiastic about some morning-effect sketches he was doing
in Central Park, and Delia packed him off breakfasted, coddled,
praised and kissed at 7 o'clock. Art is an engaging mistress. It
was most times 7 o'clock when he returned in the evening.
At the end of the week Delia, sweetly proud but languid, triumphantly
tossed three five-dollar bills on the 8x10 (inches) centre table of
the 8x10 (feet) flat parlour.
Sometimes," she said, a little wearily, "Clementina tries me. I'm
afraid she doesn't practise enough, and I have to tell her the same
things so often. And then she always dresses entirely in white, and
that does get monotonous. But Gen. Pinkney is the dearest old man!
I wish you could know him, Joe. He comes in sometimes when I am with
Clementina at the piano--he is a widower, you know--and stands there
pulling his white goatee. 'And how are the semiquavers and the
demisemiquavers progressing?' he always asks.
"I wish you could see the wainscoting in that drawing-room, Joe!
And those Astrakhan rug portieres. And Clementina has such a funny
little cough. I hope she is stronger than she looks. Oh, I really
am getting attached to her, she is so gentle and high bred. Gen.
Pinkney's brother was once Minister to Bolivia."
And then Joe, with the air of a Monte Cristo, drew forth a ten, a
five, a two and a one--all legal tender notes--and laid them beside
Delia's earnings.
"Sold that watercolour of the obelisk to a man from Peoria," he
announced overwhelmingly.
"Don't joke with me," said Delia, "not from Peoria!"
"All the way. I wish you could see him, Dele. Fat man with a
woollen muffler and a quill toothpick. He saw the sketch in Tinkle's
window and thought it was a windmill at first, he was game, though,
and bought it anyhow. He ordered another--an oil sketch of the
Lackawanna freight depot--to take back with him. Music lessons! Oh,
I guess Art is still in it."
"I'm so glad you've kept on," said Delia, heartily. "You're bound to
win, dear. Thirty-three dollars! We never had so much to spend
before. We'll have oysters to-night."
"And filet mignon with champignons," said Joe. "Were is the olive
fork?"
On the next Saturday evening Joe reached home first. He spread his
$18 on the parlour table and washed what seemed to be a great deal of
dark paint from his hands.
Half an hour later Delia arrived, her right hand tied up in a
shapeless bundle of wraps and bandages.
"How is this?" asked Joe after the usual greetings. Delia laughed,
but not very joyously.
Clementina," she explained, "insisted upon a Welsh rabbit after her
lesson. She is such a queer girl. Welsh rabbits at 5 in the
afternoon. The General was there. You should have seen him run for
the chafing dish, Joe, just as if there wasn't a servant in the
house. I know Clementina isn't in good health; she is so nervous.
In serving the rabbit she spilled a great lot of it, boiling hot,
over my hand and wrist. It hurt awfully, Joe. And the dear girl was
so sorry! But Gen. Pinkney!--Joe, that old man nearly went
distracted. He rushed downstairs and sent somebody--they said the
furnace man or somebody in the basement--out to a drug store for some
oil and things to bind it up with. It doesn't hurt so much now."
"What's this?" asked Joe, taking the hand tenderly and pulling at
some white strands beneath the bandages.
"It's something soft," said Delia, "that had oil on it. Oh, Joe, did
you sell another sketch?" She had seen the money on the table.
"Did I?" said Joe; "just ask the man from Peoria. He got his depot
to-day, and he isn't sure but he thinks he wants another parkscape
and a view on the Hudson. What time this afternoon did you burn your
hand, Dele?"
"Five o'clock, I think," said Dele, plaintively. "The iron--I mean
the rabbit came off the fire about that time. You ought to have seen
Gen. Pinkney, Joe, when--"
"Sit down here a moment, Dele," said Joe. He drew her to the couch,
sat beside her and put his arm across her shoulders.
"What have you been doing for the last two weeks, Dele?" he asked.
She braved it for a moment or two with an eye full of love and
stubbornness, and murmured a phrase or two vaguely of Gen. Pinkney;
but at length down went her head and out came the truth and tears.
"I couldn't get any pupils," she confessed. "And I couldn't bear to
have you give up your lessons; and I got a place ironing shirts in
that big Twentyfourth street laundry. And I think I did very well to
make up both General Pinkney and Clementina, don't you, Joe? And
when a girl in the laundry set down a hot iron on my hand this
afternoon I was all the way home making up that story about the Welsh
rabbit. You're not angry, are you, Joe? And if I hadn't got the
work you mightn't have sold your sketches to that man from Peoria.
"He wasn't from Peoria," said Joe, slowly.
"Well, it doesn't matter where he was from. How clever you are, Joe
--and--kiss me, Joe--and what made you ever suspect that I wasn't
giving music lessons to Clementina?"
"I didn't," said Joe, "until to-night. And I wouldn't have then,
only I sent up this cotton waste and oil from the engine-room this
afternoon for a girl upstairs who had her hand burned with a
smoothing-iron. I've been firing the engine in that laundry for the
last two weeks."
"And then you didn't--"
"My purchaser from Peoria," said Joe, "and Gen. Pinkney are both
creations of the same art--but you wouldn't call it either painting
or music.
And then they both laughed, and Joe began:
"When one loves one's Art no service seems--"
But Delia stopped him with her hand on his lips. "No," she said--
"just 'When one loves.'
Joe was enthusiastic about some morning-effect sketches he was doing
in Central Park, and Delia packed him off breakfasted, coddled,
praised and kissed at 7 o'clock. Art is an engaging mistress. It
was most times 7 o'clock when he returned in the evening.
At the end of the week Delia, sweetly proud but languid, triumphantly
tossed three five-dollar bills on the 8x10 (inches) centre table of
the 8x10 (feet) flat parlour.
Sometimes," she said, a little wearily, "Clementina tries me. I'm
afraid she doesn't practise enough, and I have to tell her the same
things so often. And then she always dresses entirely in white, and
that does get monotonous. But Gen. Pinkney is the dearest old man!
I wish you could know him, Joe. He comes in sometimes when I am with
Clementina at the piano--he is a widower, you know--and stands there
pulling his white goatee. 'And how are the semiquavers and the
demisemiquavers progressing?' he always asks.
"I wish you could see the wainscoting in that drawing-room, Joe!
And those Astrakhan rug portieres. And Clementina has such a funny
little cough. I hope she is stronger than she looks. Oh, I really
am getting attached to her, she is so gentle and high bred. Gen.
Pinkney's brother was once Minister to Bolivia."
And then Joe, with the air of a Monte Cristo, drew forth a ten, a
five, a two and a one--all legal tender notes--and laid them beside
Delia's earnings.
"Sold that watercolour of the obelisk to a man from Peoria," he
announced overwhelmingly.
"Don't joke with me," said Delia, "not from Peoria!"
"All the way. I wish you could see him, Dele. Fat man with a
woollen muffler and a quill toothpick. He saw the sketch in Tinkle's
window and thought it was a windmill at first, he was game, though,
and bought it anyhow. He ordered another--an oil sketch of the
Lackawanna freight depot--to take back with him. Music lessons! Oh,
I guess Art is still in it."
"I'm so glad you've kept on," said Delia, heartily. "You're bound to
win, dear. Thirty-three dollars! We never had so much to spend
before. We'll have oysters to-night."
"And filet mignon with champignons," said Joe. "Were is the olive
fork?"
On the next Saturday evening Joe reached home first. He spread his
$18 on the parlour table and washed what seemed to be a great deal of
dark paint from his hands.
Half an hour later Delia arrived, her right hand tied up in a
shapeless bundle of wraps and bandages.
"How is this?" asked Joe after the usual greetings. Delia laughed,
but not very joyously.
Clementina," she explained, "insisted upon a Welsh rabbit after her
lesson. She is such a queer girl. Welsh rabbits at 5 in the
afternoon. The General was there. You should have seen him run for
the chafing dish, Joe, just as if there wasn't a servant in the
house. I know Clementina isn't in good health; she is so nervous.
In serving the rabbit she spilled a great lot of it, boiling hot,
over my hand and wrist. It hurt awfully, Joe. And the dear girl was
so sorry! But Gen. Pinkney!--Joe, that old man nearly went
distracted. He rushed downstairs and sent somebody--they said the
furnace man or somebody in the basement--out to a drug store for some
oil and things to bind it up with. It doesn't hurt so much now."
"What's this?" asked Joe, taking the hand tenderly and pulling at
some white strands beneath the bandages.
"It's something soft," said Delia, "that had oil on it. Oh, Joe, did
you sell another sketch?" She had seen the money on the table.
"Did I?" said Joe; "just ask the man from Peoria. He got his depot
to-day, and he isn't sure but he thinks he wants another parkscape
and a view on the Hudson. What time this afternoon did you burn your
hand, Dele?"
"Five o'clock, I think," said Dele, plaintively. "The iron--I mean
the rabbit came off the fire about that time. You ought to have seen
Gen. Pinkney, Joe, when--"
"Sit down here a moment, Dele," said Joe. He drew her to the couch,
sat beside her and put his arm across her shoulders.
"What have you been doing for the last two weeks, Dele?" he asked.
She braved it for a moment or two with an eye full of love and
stubbornness, and murmured a phrase or two vaguely of Gen. Pinkney;
but at length down went her head and out came the truth and tears.
"I couldn't get any pupils," she confessed. "And I couldn't bear to
have you give up your lessons; and I got a place ironing shirts in
that big Twentyfourth street laundry. And I think I did very well to
make up both General Pinkney and Clementina, don't you, Joe? And
when a girl in the laundry set down a hot iron on my hand this
afternoon I was all the way home making up that story about the Welsh
rabbit. You're not angry, are you, Joe? And if I hadn't got the
work you mightn't have sold your sketches to that man from Peoria.
"He wasn't from Peoria," said Joe, slowly.
"Well, it doesn't matter where he was from. How clever you are, Joe
--and--kiss me, Joe--and what made you ever suspect that I wasn't
giving music lessons to Clementina?"
"I didn't," said Joe, "until to-night. And I wouldn't have then,
only I sent up this cotton waste and oil from the engine-room this
afternoon for a girl upstairs who had her hand burned with a
smoothing-iron. I've been firing the engine in that laundry for the
last two weeks."
"And then you didn't--"
"My purchaser from Peoria," said Joe, "and Gen. Pinkney are both
creations of the same art--but you wouldn't call it either painting
or music.
And then they both laughed, and Joe began:
"When one loves one's Art no service seems--"
But Delia stopped him with her hand on his lips. "No," she said--
"just 'When one loves.'
การแปล กรุณารอสักครู่..
ในช่วงของสัปดาห์ถัดไป larrabees มีอาหารเช้าตรู่ .
โจกระตือรือร้นเกี่ยวกับตอนเช้าบางผลร่างเขาทำอะไร
ใน Central Park และ Delia บรรจุเขาปิด breakfasted coddled
, , ยกย่องและจูบตอน 7 โมง ศิลปะคือเป็นเมียน้อย มันคือส่วนใหญ่เวลา 7 โมง
เมื่อเขากลับมาในตอนเย็น
ที่ส่วนท้ายของสัปดาห์ดีเลีย ภูมิใจ แต่ดูหวานอย่างลิงโลด
,โยนสามห้าค่าเงินดอลลาร์ใน 8x10 ( นิ้ว ) โต๊ะกลางของ
8x10 ( เท้า ) ห้องนั่งเล่นแบน
บางครั้ง " เธอกล่าวอย่างเหนื่อยล้าเล็กน้อย " เคลเมนตีนา พยายามหน่อย ผมกลัวเธอไม่ฝึก
พอ และผมจะบอกเธอเหมือนกัน
บ่อยๆ แล้วเธอชอบชุดทั้งหมดในสีขาวและ
ที่ได้รับน่าเบื่อ แต่พล พิงก์นี่มีคนแก่สุดที่รัก !
ฉันหวังว่าเธอจะรู้จักเขา โจเขามาถึงในบางครั้งเมื่อฉันอยู่กับ
เคลเมนตีนาที่เปียโน . . . เขาเป็นพ่อหม้าย , คุณรู้ . . . และยืนอยู่ตรงนั้น
ดึงเคราแพะสีขาวของเขา . และวิธีการที่เป็น semiquavers และ
demisemiquavers ก้าวหน้า ? เขามักจะถาม
" ฉันหวังว่านายจะได้เห็น การปูไม้ในที่ห้องรับแขก โจ !
และพรม portieres Astrakhan . และ เคลเมนตีนาได้เช่นตลก
น้อยไอฉันหวังว่าเธอจะแข็งแกร่งกว่าที่เห็น โอ้ , ฉันจริงๆ
กำลังจะแนบมากับเธอ เธออ่อนโยนและสูงพันธุ์ . พี่พล
พิงก์นี่เคยเป็นรัฐมนตรีโบลิเวีย "
แล้วโจ กับอากาศของ Monte Cristo , ดึงออกมาเป็นสิบ ,
5 , 2 และ 1 -- ทั้งหมดตามกฎหมายหมายเหตุ -- และเก็บไว้ข้าง
ดีเลีย /
" ขายสีน้ำของเสาหินที่ ผู้ชายจากพีโอเรีย " เขา
ประกาศขาดลอย
" อย่ามาเล่นตลกกับผม , " กล่าวว่าเดเลีย " ไม่ใช่จากพีโอเรีย ! "
" ทั้งหมด ฉันหวังว่าคุณจะเจอเขา dele . ชายอ้วนกับ
ท่อไอเสียขนสัตว์และขนนก ไม้จิ้มฟัน เขาเห็นร่างในหน้าต่างของกุ๊กกิ๊ก
และคิดว่ามันเป็นกังหันลมในตอนแรกเขามีเกม แม้ว่า
และซื้อมันอยู่ดี เขาสั่งอีก น้ํามันร่างของคลังสินค้า -- รับ
Lackawanna กลับไปกับเขาบทเรียนเพลง โอ้ ,
ฉันว่าศิลปะอยู่ในมัน . "
" ผมดีใจที่คุณได้เก็บไว้ใน " บอกว่า ดีเลีย อย่างเต็มที่ " คุณต้อง
ชนะ ที่รัก สามสิบสามเหรียญ เราไม่ต้องใช้จ่ายมาก
มาก่อน เราก็จะได้ตัว เพื่อคืน "
" และ ฟิเลย์มิยองกับแชมปิโย๊งน์ส " โจ " ถูกเป็นส้อมมะกอก
" ?
ในวันเสาร์ตอนเย็น โจ ถึงบ้านก่อน เขากระจายของเขา
$ 18 บนโต๊ะนั่งเล่นและล้างสิ่งที่ดูเหมือนจะมาก
สีมืดจากมือของเขา . . . . . .
ครึ่งชั่วโมงต่อมาดีเลียมาถึง มือขวาของเธอถูกมัดเป็นมัดของ
ไม่มีรูปร่างห่อและผ้าพันแผล
" นี่คืออะไร ? " ขอให้โจหลังจากทักทายตามปกติ เดเลียหัวเราะ
แต่ไม่ค่อยเพลิน
เคลเมนตีนา " เธออธิบาย " ยืนยันเมื่อชาวเวลส์กระต่ายหลังจากเรียนกับเธอ
เธอเป็นผู้หญิงที่แปลกกระต่ายตัวที่ 5 ในเวลส์
ตอนบ่าย โดยทั่วไปมี คุณน่าจะได้เห็นเขาวิ่ง
chafing จาน โจ อย่างที่ถ้าไม่มีคนรับใช้ในบ้าน
. ผมรู้ว่าเคลเมนตีนาไม่ได้ในสุขภาพที่ดี เธอประหม่า
ในการให้กระต่ายเธอหกที่ยอดเยี่ยมมาก มันเดือดร้อน
มากกว่ามือและข้อมือ เจ็บชะมัด โจ และผู้หญิงที่รักคือ
ขอโทษ ! แต่พล พิงก์นี่ ! -- โจตาแก่นั่นเกือบได้ไป
ฟุ้งซ่าน เขาวิ่งข้างล่าง ได้ส่งใครบางคน . . . พวกเขากล่าวว่าคนหรือใครบางคน
เตาในชั้นใต้ดิน -- หาร้านขายยาบาง
เรื่องน้ำมันและผูกมันขึ้นมาด้วย มันไม่ได้เจ็บมากแล้ว "
" นี่คืออะไร ? " ถามโจ ถ่ายมือนุ่มนวลและดึงที่
สีขาวบางเส้นใต้ผ้าพันแผล
" มันนุ่ม , " กล่าวว่าเดเลีย " ที่มีน้ำมันอยู่ โอ้โจ ทำ
เธอขายร่างอีก ? " เธอได้เห็นเงินบนโต๊ะ
" ฉัน ? " กล่าวว่าโจ ; " ลองถามเพื่อนจากพีโอเรีย . เค้าคลัง
ในวันนี้ และเขาก็ไม่มั่นใจ แต่เขาคิดว่าเขาต้องการอีก parkscape
และมุมมองในฮัดสัน อะไรเวลาในบ่ายวันนี้คุณเผาผลาญของคุณ
มือ dele ? "
" ห้าโมงฉันคิดว่า , " กล่าวว่า dele plaintively , ” เหล็ก . . . . ผมหมายถึง
กระต่ายมาปิดไฟ เกี่ยวกับเวลาที่ คุณควรจะได้เห็น
พล พิงก์นี่ โจ เมื่อไหร่ . . . "
" มานั่งนี่ก่อน dele กล่าวว่า " โจ เขาดึงเธอที่นอน
นั่งข้างๆเธอและใส่แขนข้ามไหล่ของเธอ
" คุณทำอะไรในช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา dele ? " เขาถาม
เธอ braved มันสักครู่หรือสองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและ
ความดื้อรั้นแล้วก็บ่น วลีหรือสองรางของพล พิงก์นี่ ;
แต่ยาวลงไปหัวของเธอและออกมาจริงและน้ำตา
" ฉันจะไม่ได้รับใด ๆ " นักเรียน " เธอสารภาพ และข้าไม่อาจทน
เธอให้บทเรียนของคุณ และผมมีเสื้อด
ที่ใหญ่ twentyfourth ถนนซักรีด และฉันคิดว่าฉันได้เป็นอย่างดี
แต่งหน้าทั้งทั่วไปและพิงก์นี่เคลเมนตีนา , ใช่ไหม , โจ และ
เมื่อหญิงสาวในเสื้อผ้าชุดเหล็กร้อนลงบนมือของผมนี้
ตอนบ่ายผมกลับบ้านที่ทำเรื่องเกี่ยวกับชาวเวลส์
กระต่าย เธอไม่ได้โกรธคุณ โจ และถ้าฉันไม่ได้
งานคุณไม่มีขาย ภาพวาดของคุณกับผู้ชายคนนั้นจากพีโอเรีย
" เขาไม่ได้จากพีโอเรีย กล่าวว่า โจ ช้า . . .
" มันไม่สำคัญ มาจากไหน วิธีการที่ชาญฉลาดคุณ โจ
. . และ . . . จูบฉันโจ . . . . และอะไรที่ทำให้คุณเคยสงสัยว่าผมไม่ได้
ให้บทเรียนเพลงเคลเมนตีนา " ?
" ผมไม่ได้กล่าวว่า " โจ " จนกว่าจะคืน และฉันก็ไม่มีแล้ว แต่ผมส่งนี้
ฝ้ายเสีย และน้ำมันจากห้องเครื่อง ตอนบ่าย
ผู้หญิงข้างบนที่มีมือของเธอถูกเผาด้วย
เหล็กเรียบ . ผมเคยยิงเครื่องยนต์ที่ซักผ้า
สองสัปดาห์ที่ผ่านมา . "
" แล้ว นายไม่ . . . "
" ผู้ซื้อของฉันจากพีโอเรียกล่าวว่า " โจ " และ พล.อ. พิงก์นี่มีทั้ง
สร้างสรรค์ของศิลปะเหมือนกัน . . . แต่คงไม่เรียกมันให้วาดรูป
เพลง
แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะ และ โจเริ่ม :
" เมื่อรักหนึ่งของศิลปะ บริการ ไม่เหมือน . . . "
แต่ ดีเลียหยุดเขาด้วย มือเธอบนริมฝีปากของเขา ไม่ , " เธอกล่าวว่า --
" เมื่อรัก .
โจกระตือรือร้นเกี่ยวกับตอนเช้าบางผลร่างเขาทำอะไร
ใน Central Park และ Delia บรรจุเขาปิด breakfasted coddled
, , ยกย่องและจูบตอน 7 โมง ศิลปะคือเป็นเมียน้อย มันคือส่วนใหญ่เวลา 7 โมง
เมื่อเขากลับมาในตอนเย็น
ที่ส่วนท้ายของสัปดาห์ดีเลีย ภูมิใจ แต่ดูหวานอย่างลิงโลด
,โยนสามห้าค่าเงินดอลลาร์ใน 8x10 ( นิ้ว ) โต๊ะกลางของ
8x10 ( เท้า ) ห้องนั่งเล่นแบน
บางครั้ง " เธอกล่าวอย่างเหนื่อยล้าเล็กน้อย " เคลเมนตีนา พยายามหน่อย ผมกลัวเธอไม่ฝึก
พอ และผมจะบอกเธอเหมือนกัน
บ่อยๆ แล้วเธอชอบชุดทั้งหมดในสีขาวและ
ที่ได้รับน่าเบื่อ แต่พล พิงก์นี่มีคนแก่สุดที่รัก !
ฉันหวังว่าเธอจะรู้จักเขา โจเขามาถึงในบางครั้งเมื่อฉันอยู่กับ
เคลเมนตีนาที่เปียโน . . . เขาเป็นพ่อหม้าย , คุณรู้ . . . และยืนอยู่ตรงนั้น
ดึงเคราแพะสีขาวของเขา . และวิธีการที่เป็น semiquavers และ
demisemiquavers ก้าวหน้า ? เขามักจะถาม
" ฉันหวังว่านายจะได้เห็น การปูไม้ในที่ห้องรับแขก โจ !
และพรม portieres Astrakhan . และ เคลเมนตีนาได้เช่นตลก
น้อยไอฉันหวังว่าเธอจะแข็งแกร่งกว่าที่เห็น โอ้ , ฉันจริงๆ
กำลังจะแนบมากับเธอ เธออ่อนโยนและสูงพันธุ์ . พี่พล
พิงก์นี่เคยเป็นรัฐมนตรีโบลิเวีย "
แล้วโจ กับอากาศของ Monte Cristo , ดึงออกมาเป็นสิบ ,
5 , 2 และ 1 -- ทั้งหมดตามกฎหมายหมายเหตุ -- และเก็บไว้ข้าง
ดีเลีย /
" ขายสีน้ำของเสาหินที่ ผู้ชายจากพีโอเรีย " เขา
ประกาศขาดลอย
" อย่ามาเล่นตลกกับผม , " กล่าวว่าเดเลีย " ไม่ใช่จากพีโอเรีย ! "
" ทั้งหมด ฉันหวังว่าคุณจะเจอเขา dele . ชายอ้วนกับ
ท่อไอเสียขนสัตว์และขนนก ไม้จิ้มฟัน เขาเห็นร่างในหน้าต่างของกุ๊กกิ๊ก
และคิดว่ามันเป็นกังหันลมในตอนแรกเขามีเกม แม้ว่า
และซื้อมันอยู่ดี เขาสั่งอีก น้ํามันร่างของคลังสินค้า -- รับ
Lackawanna กลับไปกับเขาบทเรียนเพลง โอ้ ,
ฉันว่าศิลปะอยู่ในมัน . "
" ผมดีใจที่คุณได้เก็บไว้ใน " บอกว่า ดีเลีย อย่างเต็มที่ " คุณต้อง
ชนะ ที่รัก สามสิบสามเหรียญ เราไม่ต้องใช้จ่ายมาก
มาก่อน เราก็จะได้ตัว เพื่อคืน "
" และ ฟิเลย์มิยองกับแชมปิโย๊งน์ส " โจ " ถูกเป็นส้อมมะกอก
" ?
ในวันเสาร์ตอนเย็น โจ ถึงบ้านก่อน เขากระจายของเขา
$ 18 บนโต๊ะนั่งเล่นและล้างสิ่งที่ดูเหมือนจะมาก
สีมืดจากมือของเขา . . . . . .
ครึ่งชั่วโมงต่อมาดีเลียมาถึง มือขวาของเธอถูกมัดเป็นมัดของ
ไม่มีรูปร่างห่อและผ้าพันแผล
" นี่คืออะไร ? " ขอให้โจหลังจากทักทายตามปกติ เดเลียหัวเราะ
แต่ไม่ค่อยเพลิน
เคลเมนตีนา " เธออธิบาย " ยืนยันเมื่อชาวเวลส์กระต่ายหลังจากเรียนกับเธอ
เธอเป็นผู้หญิงที่แปลกกระต่ายตัวที่ 5 ในเวลส์
ตอนบ่าย โดยทั่วไปมี คุณน่าจะได้เห็นเขาวิ่ง
chafing จาน โจ อย่างที่ถ้าไม่มีคนรับใช้ในบ้าน
. ผมรู้ว่าเคลเมนตีนาไม่ได้ในสุขภาพที่ดี เธอประหม่า
ในการให้กระต่ายเธอหกที่ยอดเยี่ยมมาก มันเดือดร้อน
มากกว่ามือและข้อมือ เจ็บชะมัด โจ และผู้หญิงที่รักคือ
ขอโทษ ! แต่พล พิงก์นี่ ! -- โจตาแก่นั่นเกือบได้ไป
ฟุ้งซ่าน เขาวิ่งข้างล่าง ได้ส่งใครบางคน . . . พวกเขากล่าวว่าคนหรือใครบางคน
เตาในชั้นใต้ดิน -- หาร้านขายยาบาง
เรื่องน้ำมันและผูกมันขึ้นมาด้วย มันไม่ได้เจ็บมากแล้ว "
" นี่คืออะไร ? " ถามโจ ถ่ายมือนุ่มนวลและดึงที่
สีขาวบางเส้นใต้ผ้าพันแผล
" มันนุ่ม , " กล่าวว่าเดเลีย " ที่มีน้ำมันอยู่ โอ้โจ ทำ
เธอขายร่างอีก ? " เธอได้เห็นเงินบนโต๊ะ
" ฉัน ? " กล่าวว่าโจ ; " ลองถามเพื่อนจากพีโอเรีย . เค้าคลัง
ในวันนี้ และเขาก็ไม่มั่นใจ แต่เขาคิดว่าเขาต้องการอีก parkscape
และมุมมองในฮัดสัน อะไรเวลาในบ่ายวันนี้คุณเผาผลาญของคุณ
มือ dele ? "
" ห้าโมงฉันคิดว่า , " กล่าวว่า dele plaintively , ” เหล็ก . . . . ผมหมายถึง
กระต่ายมาปิดไฟ เกี่ยวกับเวลาที่ คุณควรจะได้เห็น
พล พิงก์นี่ โจ เมื่อไหร่ . . . "
" มานั่งนี่ก่อน dele กล่าวว่า " โจ เขาดึงเธอที่นอน
นั่งข้างๆเธอและใส่แขนข้ามไหล่ของเธอ
" คุณทำอะไรในช่วงสองสัปดาห์ที่ผ่านมา dele ? " เขาถาม
เธอ braved มันสักครู่หรือสองด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักและ
ความดื้อรั้นแล้วก็บ่น วลีหรือสองรางของพล พิงก์นี่ ;
แต่ยาวลงไปหัวของเธอและออกมาจริงและน้ำตา
" ฉันจะไม่ได้รับใด ๆ " นักเรียน " เธอสารภาพ และข้าไม่อาจทน
เธอให้บทเรียนของคุณ และผมมีเสื้อด
ที่ใหญ่ twentyfourth ถนนซักรีด และฉันคิดว่าฉันได้เป็นอย่างดี
แต่งหน้าทั้งทั่วไปและพิงก์นี่เคลเมนตีนา , ใช่ไหม , โจ และ
เมื่อหญิงสาวในเสื้อผ้าชุดเหล็กร้อนลงบนมือของผมนี้
ตอนบ่ายผมกลับบ้านที่ทำเรื่องเกี่ยวกับชาวเวลส์
กระต่าย เธอไม่ได้โกรธคุณ โจ และถ้าฉันไม่ได้
งานคุณไม่มีขาย ภาพวาดของคุณกับผู้ชายคนนั้นจากพีโอเรีย
" เขาไม่ได้จากพีโอเรีย กล่าวว่า โจ ช้า . . .
" มันไม่สำคัญ มาจากไหน วิธีการที่ชาญฉลาดคุณ โจ
. . และ . . . จูบฉันโจ . . . . และอะไรที่ทำให้คุณเคยสงสัยว่าผมไม่ได้
ให้บทเรียนเพลงเคลเมนตีนา " ?
" ผมไม่ได้กล่าวว่า " โจ " จนกว่าจะคืน และฉันก็ไม่มีแล้ว แต่ผมส่งนี้
ฝ้ายเสีย และน้ำมันจากห้องเครื่อง ตอนบ่าย
ผู้หญิงข้างบนที่มีมือของเธอถูกเผาด้วย
เหล็กเรียบ . ผมเคยยิงเครื่องยนต์ที่ซักผ้า
สองสัปดาห์ที่ผ่านมา . "
" แล้ว นายไม่ . . . "
" ผู้ซื้อของฉันจากพีโอเรียกล่าวว่า " โจ " และ พล.อ. พิงก์นี่มีทั้ง
สร้างสรรค์ของศิลปะเหมือนกัน . . . แต่คงไม่เรียกมันให้วาดรูป
เพลง
แล้วทั้งคู่ก็หัวเราะ และ โจเริ่ม :
" เมื่อรักหนึ่งของศิลปะ บริการ ไม่เหมือน . . . "
แต่ ดีเลียหยุดเขาด้วย มือเธอบนริมฝีปากของเขา ไม่ , " เธอกล่าวว่า --
" เมื่อรัก .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- the young man whose job was to take on s
- การฝั่งเข็มในปุจจุบันก็เป็นอีกวิธีที่ได้
- Rei spoke out against discrimination and
- and let me live with you and eat from of
- Brands were not restricted to low-qualit
- do u have another facebook?
- Dry matter production was higher in the
- 違和感
- Thats why I dont have a boyfriend :D :D
- เธอใช้บัตรเครดิตในการโอนเงิน
- การแยกไคโตโอลิโกแซคคาไรด์จากสารละลายไคโต
- ยากให้มองทุกอย่างที่เกิดขึ้นคือการเรียนร
- ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่ใช้ตัดสินใจเดิน
- i should you
- เราทำกิจกรรมด้วยกันเสมอ
- streaming
- u look fat but cute so i love
- Outgoing personality with good interpers
- ส่งผลและไม่ส่งผล
- love4 school
- ผลการวิจัยพบว่า ปัจจัยที่ใช้ตัดสินใจเดิน
- คิดถึงเพื่อนทั้งหมด
- Park Déco – "Assembled Topology" 2011 Ju
- qualifications
