AbstractObjectives: (1) To determin

Abstract
Objectives: (1) To determine if there was an association between pressure sore risk assessment, severity of sore and planning of patient care and (2) to identify the methods used to prevent and treat pressure sores.

Design: The study was a two-phase non-experimental design.

Methods: All patients had pressure sore risk assessed on admission and discharge. They were scored according to the Waterlow system or the Stirling Pressure Sore Severity Scale. Nominal data were analysed by χ2 and grouped data by Kruskal–Wallis ANOVAR.

Setting: 500 bedded acute care hospital trust in Scotland.

Sample: 30 Registered Nurses and 327 patient records.

Results: Significant relationships were detected:

1.
Between the Waterlow score and pressure relief (χ2=32.92, df=2, p

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นามธรรม
วัตถุประสงค์: (1) การกำหนดว่าถ้ามีความสัมพันธ์ระหว่างการประเมินความเสี่ยงเจ็บความดัน ความรุนแรงของอาการเจ็บ และวางแผนการดูแลผู้ป่วย และ (2) เพื่อระบุ วิธีที่ใช้ในการป้องกัน และรักษาความกดดันเจ็บ

ออกแบบ: การศึกษาได้ two-phase ไม่ทดลองออกแบบ

วิธีการ: ผู้ป่วยทั้งหมดมีเสี่ยงเจ็บความดันประเมินค่าเข้าชมและจำหน่าย พวกเขามีคะแนนตามระบบ Waterlow สเตอร์ลิงดันเจ็บรุนแรงขนาด ข้อมูลที่ระบุถูก analysed โดย χ2 และจัดกลุ่มข้อมูล โดย Kruskal – วาลลิ ANOVAR.

ตั้ง: 500 (ผู้ใหญ่คน)ความไว้วางใจโรงพยาบาลดูแลเฉียบพลันในสกอตแลนด์

ตัวอย่าง: 30 ลงทะเบียนพยาบาลและ 327 ผู้ป่วยระเบียน

ผล: พบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญ:

1
ระหว่าง Waterlow คะแนน และความดันบรรเทา (χ2 = 32.92, df = 2, p < 0.001) Waterlow คะแนนและการศึกษาผู้ป่วย (χ2 = 6.04, df = 2, p < 0.05)
2
ระหว่างดูแลแผนชนิดและความดันบรรเทา (χ2 = 38.3, df = 2, p < 0.01) เปลี่ยนแปลง (χ2 12.1, df = = 2, p < 0.016) และการศึกษาผู้ป่วย (χ2 40.8, df = = 2, p < 0.01)
Therewas ไม่มีความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญระหว่างคะแนน Waterlow และเปลี่ยนแปลง (χ2 = 3.2, df = 4 p = 0.530) หรือระหว่าง Waterlow คะแนนความรุนแรงของอาการเจ็บ (df = 4, p = 0.7265) .
บทสรุป: คะแนน Waterlow เริ่มไม่คาดการณ์แม้ว่าสเตอร์ลิงดันเจ็บรุนแรงขนาดมีส่อผิวสถานะ การศึกษานี้บ่งชี้ว่า จำนวนของปัญหาที่ต้องได้รับการ ความกังวลโดยเฉพาะคือแม้เมื่อมีระบุปัจจัยเสี่ยงสำหรับผู้ป่วย พวกเขาก็ไม่ค่อยนำมาพิจารณาเมื่อวางแผนการดูแล นอกจากนี้ ตามบัญชีของพยาบาล และผู้ป่วยบันทึกวิเคราะห์ มาตราส่วนการประเมินความเสี่ยง Waterlow ปรากฏมีเสถียรภาพเมื่อใช้ในคลินิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Abstract
Objectives: (1) To determine if there was an association between pressure sore risk assessment, severity of sore and planning of patient care and (2) to identify the methods used to prevent and treat pressure sores.

Design: The study was a two-phase non-experimental design.

Methods: All patients had pressure sore risk assessed on admission and discharge. They were scored according to the Waterlow system or the Stirling Pressure Sore Severity Scale. Nominal data were analysed by χ2 and grouped data by Kruskal–Wallis ANOVAR.

Setting: 500 bedded acute care hospital trust in Scotland.

Sample: 30 Registered Nurses and 327 patient records.

Results: Significant relationships were detected:

1.
Between the Waterlow score and pressure relief (χ2=32.92, df=2, p<0.001) between the Waterlow score and patient education (χ2=6.04, df=2, p<0.05).
2.
Between care plan type and pressure relief (χ2=38.3, df=2, p<0.01) mobilisation (χ2=12.1, df=2, p<0.016) and patient education (χ2=40.8, df=2, p<0.01).
Therewas no significant relationship between Waterlow score and mobilisation (χ2=3.2, df=4, p=0.530) or between Waterlow score and severity of sore (df=4, p=0.7265).
Conclusion: The initial Waterlow score was not predictive although the Stirling Pressure Sore Severity Scale was indicative of skin status. This study indicates that a number of issues need to be addressed. Of particular concern is that even when risk factors were identified for a patient, they were rarely taken into account when planning care. Furthermore, according to nurses’ own accounts and by patient record analysis, the Waterlow Risk Assessment Scale appears to be unreliable when used in clinical practice.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์นามธรรม
: ( 1 ) เพื่อศึกษาว่ามีความสัมพันธ์ระหว่างการเกิดแผลกดทับ การประเมินความเสี่ยง ความรุนแรงของแผลและการวางแผนการดูแลผู้ป่วย และ ( 2 ) เพื่อระบุวิธีการที่ใช้ในการป้องกันและรักษาแผล

ออกแบบ : การศึกษาแบบไม่ทดลอง

วิธีการ : ผู้ป่วยทั้งหมด มี การประเมินความเสี่ยงแผลความดันเข้าและการปล่อยพวกเขามีคะแนนตามระบบวอเตอร์โลว์หรือ Stirling ความดันระดับความรุนแรงที่เจ็บ ข้อมูล วิเคราะห์ข้อมูล โดยระบุχ 2 และจัดกลุ่มข้อมูลโดยใช้ Kruskal – Wallis anovar

ตั้ง 500 เตียงเฉียบพลันโรงพยาบาลดูแลเชื่อใจในสกอตแลนด์

ตัวอย่าง : 30 พยาบาลและ 327 ประวัติคนไข้

ผลตรวจพบความสัมพันธ์อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ :


1ระหว่างวอเตอร์โลว์คะแนนและความดันบรรเทา ( χ 2 = 32.92 , df = 2 , P < 0.001 ) ระหว่างวอเตอร์โลว์คะแนนและการศึกษาผู้ป่วย ( χ 2 = 6.04 , df = 2 , p < 0.05 )
2
ระหว่างแผนการดูแลชนิดและความดันบรรเทา ( χ 2 = 38.3 , df = 2 , ( p < 0.01 ) การχ 2 = 12.1 , df = 2 , p = 0.016 ) และการศึกษาผู้ป่วย ( χ 2 = 40.8 , df = 2 , p < 0.01 ) .
ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างคะแนน และการχวอเตอร์โลว์ ( 2 = 3.2 , df = 4P = 0.530 ) หรือระหว่างวอเตอร์โลว์คะแนนและความรุนแรงของอาการเจ็บ ( df = 4 , p = 0.7265 ) .
สรุปคะแนนวอเตอร์โลว์เริ่มต้นไม่ทำนายถึงแม้ว่าสเตอร์ลิง แผลกดทับ ความรุนแรงขนาดแสดงให้เห็นถึงสภาพผิว การศึกษานี้พบว่า จำนวนของปัญหาที่ต้อง addressed กังวลโดยเฉพาะคือว่า แม้ว่าปัจจัยความเสี่ยงที่ถูกระบุว่าเป็นผู้ป่วยพวกเขาไม่พิจารณาเมื่อมีการวางแผนการดูแล นอกจากนี้ ตามพยาบาลบัญชีเอง และจากการวิเคราะห์ข้อมูลผู้ป่วย , วอเตอร์โลว์การประเมินความเสี่ยงระดับดูเหมือนจะไม่น่าเชื่อถือเมื่อใช้ในทางคลินิก