DiscussionWe located no randomised

Discussion
We located no randomised controlled trials (RCTs) that examined the effects of antenatal breast examination.
There is potential for both harm and benefit from antenatal breast examinations. While antenatal breast examination may be used as an opportunity to discuss the importance of breastfeeding, many women may find a clinical breast exam during pregnancy intrusive. Although it is recommended as routine clinical practice in some countries (NCI 2004; SOGC 2002), we found no studies to demonstrate that it is effective in promoting breastfeeding.
An RCT that compared mothers who received a 30-minute counselling session on breastfeeding technique with mothers who did not receive any counselling found no difference in the frequency of exclusive breastfeeding during the first 30 days after birth (de Oliveira 2006), suggesting that it is unlikely that discussion during a single antenatal breast examination would effect initiation of breastfeeding. Even if discussion raised during an antenatal breast examination were effective in initiating breastfeeding, there is no conceivable reason that the same discussion could not be raised without having to perform a breast examination. Indeed, it has been shown that postnatal interventions involving support by maternity ward staff and clinicians can increase the number of women who are exclusively breastfeeding at four weeks after birth (Labarere 2005). Another study on the use of breast shells and Hoffman's exercises reported that 13% of women who were intending to breastfeed decided not to after being told they had a potential problem (Alexander 1992) indicating that antenatal breast exam could, in fact, deter women from initiating breastfeeding.
The argument that breast cancer in pregnancy will become an increasing concern as more women, in developed countries in particular, postpone childbirth until later in life (Woo 2003) is another potential justification for routine antenatal breast examination. During pregnancy, however, the breasts often become tender and swollen (Kitzinger 2003), which can make the examination uncomfortable for the mother and diagnosis difficult for the clinician (Moore 2000). Rather than routine breast examination, it may be enough to encourage women to report any changes that they notice in their breasts to their GP or carer. But no evidence has been found to support breast examination by a doctor, nurse or the women themselves as a primary screening technique for breast cancer (SIGN 2005).
Ideally, policies that govern the care of pregnant women should be evidence based. There is no doubt that breastfeeding is beneficial for both mother and infant. However, there is no evidence to support the notion that antenatal breast examinations are effective in promoting breastfeeding, nor any evidence on other potential effects of antenatal breast examination, such as the detection of breast anomalies or satisfaction with care.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อภิปรายเราอยู่ไม่มีสุ่มทดลองควบคุม (Rct) ที่ตรวจสอบผลกระทบของการตรวจครรภ์อาจจะอันตรายและได้รับประโยชน์จากการตรวจครรภ์เต้านม ในขณะตรวจครรภ์อาจใช้เป็นโอกาสเพื่อหารือเกี่ยวกับความสำคัญของการเลี้ยงลูกด้วยนม ผู้หญิงหลายคนอาจพบว่าการทดสอบทางคลินิกเต้านมในระหว่างตั้งครรภ์ล่วงล้ำ ถึงแม้ว่ามันจะแนะนำเป็นประจำคลินิกในบางประเทศ (2004 ได้เริ่มต้น SOGC 2002) เราพบไม่มีการศึกษาแสดงให้เห็นถึงว่า มันมีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการเลี้ยงลูกด้วยนมRCT ที่มารดาที่ได้รับ 30 นาทีให้คำปรึกษาเทคนิคการให้นมบุตรกับมารดาที่ไม่ได้รับการ เปรียบเทียบ พบไม่แตกต่างกันในความถี่ของการให้นมลูกพิเศษในระหว่าง 30 วันแรกหลังคลอด (de Oliveira 2006) การให้คำปรึกษา แนะนำว่า ไม่น่าว่า อภิปรายในระหว่างการตรวจเต้านมครรภ์เดี่ยวจะมีผลเริ่มต้นของการเลี้ยงลูกด้วยนม แม้สนทนาเพิ่มขึ้นในระหว่างการตรวจครรภ์เต้านมมีประสิทธิภาพในการให้นมบุตร ไม่มีเหตุผลเป็นไปได้ว่า การสนทนาเดียวกันไม่สามารถยกได้ โดยไม่ต้องทำการตรวจเต้านม จริง มันแสดงว่า แทรกแซงหลังคลอดที่เกี่ยวข้องกับการสนับสนุน โดยวอร์ดคลอดบุตรพนักงานและแพทย์สามารถเพิ่มจำนวนของผู้หญิงที่กำลังให้นมบุตรโดยเฉพาะใน 4 สัปดาห์หลังคลอด (Labarere 2005) ศึกษาอื่นบนเต้านมและออกกำลังกายของฮอฟแมนรายงานว่า 13% ของผู้หญิงที่ถูกตั้งใจให้นมลูกตัดสินใจไม่ได้หลังจากการบอกว่า พวกเขามีปัญหาอาจเกิดขึ้น (อเล็กซานเดอร์ 1992) ระบุว่า ครรภ์ทรมานสามารถ ในความเป็นจริง ขัดขวางไม่ให้ผู้หญิงเริ่มต้นเลี้ยงลูกด้วยนมอาร์กิวเมนต์ว่า มะเร็งเต้านมในหญิงตั้งครรภ์จะ มีความกังวลเพิ่มขึ้นเป็นผู้หญิง ในประเทศที่พัฒนาแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่ง เลื่อนคลอดจนในชีวิต (วู 2003) เป็นอีกเหตุผลที่มีศักยภาพสำหรับประจำครรภ์ตรวจ ในระหว่างตั้งครรภ์ อย่างไรก็ตาม หน้าอกมักจะอ่อนโยน และบวม (Kitzinger 2003), ซึ่งสามารถทำให้สอบไม่สบายแม่และวินิจฉัยยากสำหรับแพทย์ (มัวร์ 2000) แทนที่จะตรวจเต้านมเป็นประจำ มันอาจจะเพียงพอที่จะสนับสนุนให้ผู้หญิงต้องการรายงานการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่พวกเขาสังเกตเห็นในหน้าอกของ GP หรือคุมออกซิเจน แต่ไม่มีหลักฐานพบการตรวจเต้านม โดยแพทย์ พยาบาล หรือผู้หญิงตัวเองเป็นเทคนิคหลักการตรวจมะเร็งเต้านม (ลง 2005)นโยบายที่ควบคุมการดูแลหญิงตั้งครรภ์ควรเป็นหลักฐาน มีข้อสงสัยเลี้ยงลูกด้วยนมที่มีประโยชน์สำหรับแม่และทารก อย่างไรก็ตาม มีไม่มีหลักฐานสนับสนุนความคิดที่ว่า การตรวจครรภ์เต้านมมีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการเลี้ยงลูกด้วยนม หรือหลักฐานใด ๆ ในผลที่อาจเกิดขึ้นอื่น ๆ ตรวจครรภ์เต้านม เช่นการตรวจพบความผิดปกติของเต้านมหรือความพึงพอใจกับการดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย
เราอยู่ไม่มีการทดลองควบคุมแบบสุ่ม (RCTs) ที่ตรวจสอบผลของการตรวจเต้านมฝากครรภ์ได้.
มีศักยภาพสำหรับทั้งอันตรายและได้รับประโยชน์จากการตรวจเต้านมฝากครรภ์ ในขณะที่การตรวจเต้านมฝากครรภ์อาจจะถูกใช้เป็นโอกาสในการหารือเกี่ยวกับความสำคัญของการเลี้ยงลูกด้วยนมที่ผู้หญิงหลายคนอาจพบว่าการสอบทางคลินิกเต้านมในระหว่างตั้งครรภ์ล่วงล้ำ แม้ว่ามันจะเป็นแนะนำเป็นเวชปฏิบัติในบางประเทศ (NCI 2004; SOGC 2002) เราพบว่าไม่มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่ามันมีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการเลี้ยงลูกด้วยนม.
RCT ว่าเมื่อเทียบมารดาที่ได้รับการให้คำปรึกษา 30 นาทีกับเทคนิคการเลี้ยงลูกด้วยนมที่มี มารดาที่ไม่ได้รับการให้คำปรึกษาใด ๆ ที่พบความแตกต่างในความถี่ของการเลี้ยงลูกด้วยนมพิเศษในช่วง 30 วันแรกหลังคลอด (de Oliveira 2006) ชี้ให้เห็นว่ามันไม่น่าที่การอภิปรายในระหว่างการตรวจเต้านมฝากครรภ์เดียวจะมีผลต่อการเริ่มต้นของการเลี้ยงลูกด้วยนม แม้ว่าการอภิปรายเกิดขึ้นระหว่างการตรวจเต้านมฝากครรภ์มีประสิทธิภาพในการเริ่มต้นการเลี้ยงลูกด้วยนมไม่มีเหตุผลที่เป็นไปได้ว่าการอภิปรายเดียวกันไม่สามารถยกขึ้นได้โดยไม่ต้องดำเนินการตรวจสอบเต้านม อันที่จริงจะได้รับการแสดงให้เห็นว่าการแทรกแซงหลังคลอดที่เกี่ยวข้องกับการสนับสนุนโดยเจ้าหน้าที่แผนกสูติและแพทย์สามารถเพิ่มจำนวนของผู้หญิงที่กำลังเลี้ยงลูกด้วยนมที่เฉพาะสี่สัปดาห์หลังคลอด (Labarere 2005) การศึกษาเกี่ยวกับการใช้เปลือกหอยเต้านมและการออกกำลังกายฮอฟแมนก็มีรายงานว่า 13% ของผู้หญิงที่กำลังตั้งใจที่จะให้นมลูกตัดสินใจที่จะไม่หลังจากที่ถูกบอกว่าพวกเขามีปัญหาที่อาจเกิดขึ้น (อเล็กซานเด 1992) แสดงให้เห็นว่าการสอบเต้านมฝากครรภ์สามารถในความเป็นจริงยับยั้งผู้หญิงจาก การเริ่มต้นการเลี้ยงลูกด้วยนม.
อาร์กิวเมนต์ที่เป็นมะเร็งเต้านมในหญิงตั้งครรภ์จะกลายเป็นความกังวลที่เพิ่มขึ้นเป็นผู้หญิงมากขึ้นในประเทศที่พัฒนาแล้วโดยเฉพาะอย่างยิ่งเลื่อนการคลอดบุตรจนกระทั่งต่อมาในชีวิต (Woo 2003) เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่มีศักยภาพสำหรับการตรวจเต้านมประจำฝากครรภ์ ในระหว่างตั้งครรภ์ แต่หน้าอกมักจะกลายเป็นนุ่มและบวม (Kitzinger 2003) ซึ่งสามารถทำให้การตรวจสอบอึดอัดสำหรับแม่และวินิจฉัยยากสำหรับแพทย์ (มัวร์ 2000) มากกว่าการตรวจเต้านมเป็นประจำก็อาจจะเพียงพอที่จะส่งเสริมให้ผู้หญิงรายงานการเปลี่ยนแปลงใด ๆ ที่พวกเขาสังเกตเห็นในทรวงอกของพวกเขาเพื่อ GP หรือผู้ดูแลของพวกเขา แต่ไม่มีหลักฐานที่ได้รับการพบเพื่อสนับสนุนการตรวจเต้านมโดยแพทย์พยาบาลหรือผู้หญิงที่ตัวเองเป็นเทคนิคการตรวจคัดกรองเบื้องต้นในการเป็นมะเร็งเต้านม (เครื่องหมาย 2005).
จะเป็นการดีที่นโยบายที่ควบคุมดูแลหญิงตั้งครรภ์ควรได้รับตามหลักฐาน มีข้อสงสัยว่าเลี้ยงลูกด้วยนมจะเป็นประโยชน์สำหรับทั้งแม่และทารกไม่เป็น อย่างไรก็ตามยังไม่มีหลักฐานที่จะสนับสนุนความคิดที่ว่าการตรวจเต้านมฝากครรภ์ที่มีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการเลี้ยงลูกด้วยนมหรือหลักฐานใด ๆ เกี่ยวกับผลกระทบที่อาจเกิดขึ้นอื่น ๆ ของการตรวจเต้านมฝากครรภ์เช่นการตรวจสอบความผิดปกติของเต้านมหรือความพึงพอใจกับการดูแล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปรายที่เราอยู่ไม่มีการทดลองควบคุม Randomised ( RCTs ) ที่ศึกษาผลของการตรวจเต้านมตนเอง .มีศักยภาพทั้งอันตรายและได้รับประโยชน์จากการตรวจเต้านมตนเอง . ในขณะที่การตรวจเต้านมตนเอง อาจใช้เป็นโอกาสที่จะหารือเกี่ยวกับความสำคัญของการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ ผู้หญิงหลายคนอาจพบการสอบเต้านมทางคลินิกระหว่างการตั้งครรภ์ล่วงล้ำ แม้ว่ามันควรเป็นเวชปฏิบัติในบางประเทศ ( NCI 2004 ; sogc 2002 ) เราพบว่าไม่มีการศึกษาแสดงให้เห็นว่ามันมีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่การสุ่มและมีกลุ่มที่เปรียบเทียบมารดาที่ได้รับ 30 นาทีเซสชั่นการให้คำปรึกษาด้วยเทคนิคกับมารดาที่ไม่ได้รับการให้คำปรึกษา พบว่าไม่มีความแตกต่างในความถี่ของการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ในช่วง 30 วันแรกหลังคลอด ( de Oliveira 2006 ) แนะนำว่า มันไม่น่าที่การอภิปรายในระหว่างการตรวจเต้านมตนเอง เดียวจะมีผลต่อการเริ่มต้นของการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ แม้ว่าการสนทนาขึ้นมา ในระหว่างการตรวจเต้านมตนเองมีประสิทธิภาพในการเริ่มต้นการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ไม่มีเป็นไปได้เหตุผลที่การสนทนาเดียวกันไม่สามารถเลี้ยงได้โดยไม่ต้องทำการตรวจเต้านม . แน่นอน มันได้ถูกแสดงที่เกี่ยวข้องกับการสนับสนุนกลุ่ม interventions โดยเจ้าหน้าที่หอผู้ป่วยคลอดบุตรและแพทย์สามารถเพิ่มจำนวนของผู้หญิงที่ได้รับการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ใน 4 สัปดาห์หลังคลอด ( labarere 2005 ) การศึกษาอื่นที่ใช้เปลือกหอยเต้านมและฮอฟแมนเป็นแบบฝึกหัด รายงานว่า ร้อยละ 13 ของผู้หญิงที่เคยตั้งใจจะให้นมลูกได้ตัดสินใจที่จะไม่หลังจากถูกบอกว่าพวกเขามีปัญหาที่อาจเกิดขึ้น ( Alexander 1992 ) ระบุว่า การสอบเต้านมตนเอง อาจ ในความเป็นจริง ห้ามปรามผู้หญิงจากการเริ่มต้นการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่อาร์กิวเมนต์ที่มะเร็งเต้านมในหญิงตั้งครรภ์จะกลายเป็นความกังวลที่เพิ่มขึ้นเป็นผู้หญิงมากขึ้นในประเทศที่พัฒนาแล้วโดยเฉพาะเลื่อนคลอดจนกระทั่งในชีวิต ( วู 2003 ) เป็นอีกเหตุผลที่มีศักยภาพสำหรับรูทีนบริการ การตรวจเต้านมเบื้องต้น . ในระหว่างการตั้งครรภ์ แต่หน้าอกมักจะกลายเป็นนุ่มและบวม ( kitzinger 2003 ) ซึ่งสามารถทำให้การตรวจสอบไม่สะดวกสำหรับแม่และวินิจฉัยยากสำหรับแพทย์ ( มัวร์ 2000 ) มากกว่าการตรวจเต้านมเป็นประจำก็อาจจะเพียงพอที่จะกระตุ้นให้ผู้หญิงที่จะรายงานการเปลี่ยนแปลงใด ๆที่พวกเขาสังเกตเห็นในหน้าอกของพวกเขา GP หรือผู้ดูแลของพวกเขา แต่ไม่มีหลักฐานที่ได้รับการพบเพื่อสนับสนุนการตรวจเต้านมโดยแพทย์ พยาบาล หรือ ผู้หญิงเอง เป็นเทคนิคหลักสำหรับการคัดกรองมะเร็งเต้านม ( ป้าย 2005 )นึกคิด , นโยบายการดูแลหญิงตั้งครรภ์ควรมีหลักฐานตาม ไม่ต้องสงสัยว่า การเลี้ยงลูกด้วยนมแม่มีประโยชน์ต่อทั้งมารดาและทารก อย่างไรก็ตาม มีหลักฐานสนับสนุนความคิดว่า การตรวจเต้านมตนเองมีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ หรือหลักฐานใด ๆที่มีศักยภาพอื่น ๆผลการตรวจเต้านมตนเอง เช่น การตรวจหาความผิดปกติของเต้านมหรือความพึงพอใจกับการดูแล