She seems to not recognize us anymo

She seems to not recognize us anymore…” When Princess Qian Qian called her a few times, the Smoke Lady who was made up of thick smoke and flame twisted her body and came up to stand in front of Princess Qian Qian as she swirled a pillar of thick smoke. She stared at Princess Qian Qian with her flaming eyes for a while and left as she couldn’t recognize her. She looked like a child who had lost all her memory, and only cared about playing happily all by herself.

“It’s alright as long as she is happy.” Yue Yang smiled. Perhaps this was the best ending for the tavern girl.

If she still retained her previous life’s memory, it would only make her suffer even more.

Without the restriction of the body, wasn’t it better for her to have fun without care or worries? Sometimes it was a form of happiness when one’s couldn’t remember or understand a thing.

Yue Yu nodded her head as she agreed with Yue Yang. She also thought the same.

Yue Bing smiled brightly with her face which was still covered with tear stains. The storm had finally come to an end. She held Yue Yang’s arm, acted in a slightly coquetting manner, “Brother, let’s bring her home even if she is in this form.”

“Let her stay and live her life here. She belongs to this place. It might not be good for her to return to Soaring Dragon Continent.” Yue Yang stroked lightly on Yue Bing’s little head as he rejected her suggestion.

“Wouldn’t she feel lonely if she stays here alone?” Yue Bing asked, as she was reluctant to be part with the lady.

“It doesn’t matter. We will visit her when we are free.” Yue Yang carried Xiao Wen Li with one of his hand as he opened a Teleportation Scroll with his other hand. They were getting ready to leave.

When the Smoke Lady who had only bothered to play happily all by herself saw the figure of Yue Yang carrying Xiao Wen Li, she whirled and stood right in front of Yue Yang as she looked at him without blinking her flaming eyes. Yue Yang waved at her to say goodbye. Suddenly, she approached Yue Yang and gazed into his eyes. She even extended her flaming fingers, as if trying to touch Yue Yang’s eyes.

Princess Qian Qian was startled. Soon, she managed to react. “Yue Yang, she still has some memories. She still remember your eyes.”

Suddenly, the Smoke Lady took back her hands, turn into a thick smoke and flew up to the sky.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เธอดูเหมือนจะไม่รู้จักเราอีกต่อไป..." เมื่อเจ้าหญิง Qian Qian เรียกเธอกี่ครั้ง ผู้หญิงควันที่สร้างขึ้นจากหนาควันและเปลวไฟบิดร่างกายของเธอ และมายืนอยู่หน้าเจ้าหญิง Qian Qian เป็นเธอตแม่เสาควันหนา เธอจ้องที่เจ้าหญิง Qian Qian กับดวงตาของเธอเผาในขณะ และซ้ายดังเธอไม่รู้จักเธอ เธอดูเหมือนเด็กที่สูญเสียหน่วยความจำทั้งหมดของเธอ และดูแลเกี่ยวกับการเล่นอย่างมีความสุขทั้งหมดด้วยตัวเองเท่านั้น"ก็ไม่เป็นไรตราบใดที่เธอมีความสุข" ยางยูยิ้ม ทีนี้เป็นที่ดีสุดสำหรับสาวโรงเตี๊ยมที่สิ้นสุดถ้าเธอยังคงสะสมความจำอดีตชาติของเธอ มันจะเพียงทำให้เธอต้องทนทุกข์ทรมานมากยิ่งขึ้นโดยไม่มีข้อจำกัดของร่างกาย ไม่ได้ดีสำหรับเธอที่จะสนุกโดยไม่ต้องดูแลหรือความกังวล บางครั้งมันเป็นรูปแบบของความสุขเมื่อตัวไม่สามารถจดจำ หรือเข้าใจสิ่งYue Yu เลยต้องหัวของเธอ ตามที่เธอตกลงกับหยางหยู เธอคิดเหมือนกันYue Bing ยิ้มสดใสกับใบหน้าของเธอที่ยังคงถูกปกคลุม ด้วยคราบน้ำตา พายุก็มาถึงจุดสิ้นสุด เธอยกแขนหยูหยาง ดำเนินการในลักษณะ coquetting เล็กน้อย, "พี่ชาย ลองนำบ้านของเธอแม้เธออยู่ในแบบฟอร์มนี้""ปล่อยให้เธอพัก และชีวิตของเธอที่นี่ เธอเป็นสมาชิกของสถานที่แห่งนี้ มันอาจไม่ได้ดีสำหรับเธอที่จะกลับไปทวีปมังกรทะยาน" ยาง Yue stroked เบา ๆ บนหัวเล็ก ๆ ของ Yue Bing เขาปฏิเสธคำแนะนำของเธอ"ไม่เธอรู้สึกโดดเดี่ยวถ้าเธอพักที่นี่คนเดียว" ถาม Yue Bing เพราะอยากจะเป็นส่วนหนึ่งกับผู้หญิง"มันไม่สำคัญ เราจะไปเยี่ยมเธอเมื่อเรามีอิสระ" ยาง Yue ดำเนินเสี่ยวเหวินหลี่กับมืออย่างใดอย่างหนึ่ง ตามที่เขาเปิด Teleportation เลื่อน ด้วยมือของเขา พวกเขาก็เตรียมปล่อยเมื่อผู้หญิงที่สูบบุหรี่ที่มีเพียงใส่ใจในการเล่นอย่างมีความสุขทั้งหมด ด้วยตัวเอง เห็นรูปของแบกเสี่ยวเหวินหลี่หยางหยู เธอ whirled และยืนอยู่หน้าหยางหยูเป็นเธอมองไปที่เขาโดยไม่กะพริบตาเผาของเธอ ยาง Yue โบกที่เธอบอกลา ทันใดนั้น เธอเข้าหาหยางหยู และจ้องเข้าไปในดวงตาของเขา เธอยังขยายนิ้วเธอเผา ถ้าลองแตะตาหยูหยางเจ้าหญิงเคียนเคียนตกใจไป เร็ว ๆ นี้ เธอจัดการเพื่อตอบสนอง "หยางหยู เธอยังคงมีความทรงจำบางอย่าง เธอยังจำสายตาของคุณ"ทันใดนั้น เลดี้ควันกลับเอามือของเธอ กลายเป็นหนาควัน และบินขึ้นท้องฟ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดูเหมือนเธอจะไม่รับรู้เราอีกแล้ว . . . . . . . " เมื่อเจ้าหญิง Qian Qian เรียกเธอหลายครั้ง ควันที่ผู้หญิงที่ถูกสร้างขึ้นจากควันที่หนาทึบและเปลวไฟบิดร่างของเธอ และมายืนอยู่ในด้านหน้าของเจ้าหญิง Qian Qian เธอ swirled กลุ่มควันหนา เธอจ้องเจ้าหญิงเฉียนเฉียนด้วยสายตาที่เธอสักพักแล้วเธอไม่สามารถจำเธอได้ เธอดูเหมือนเด็กที่สูญเสียความทรงจำทั้งหมด และสนใจแต่เล่นอย่างมีความสุขอยู่คนเดียว" ไม่เป็นไรหรอก ตราบใดที่เธอมีความสุข " เยว่หยางยิ้ม บางทีนี่อาจเป็นจุดจบที่ดีที่สุดสำหรับร้านเหล้าสาวถ้าเธอยังคงรักษาความทรงจำชาติก่อน มันมีแต่จะทำให้ลูกเจ็บปวดมากขึ้นโดยไม่มีข้อ จำกัด ของร่างกาย มันไม่ได้ดีสำหรับเธอที่จะสนุกโดยไม่ต้องกังวลใจหรือ ? บางครั้งมันเป็นรูปแบบของความสุขเมื่อคนไม่สามารถจำหรือเข้าใจอะไรเลยยูยูพยักหน้าหัวของเธอขณะที่เธอเห็นด้วยกับเยว่หยาง เธอยังคิดเหมือนเดิมเยว่ปิ่งยิ้มสดใสให้กับใบหน้าที่ยังเต็มไปด้วยคราบน้ำตา พายุจะมาถึงจุดจบ เธอจับมือเยว่หยางแขน ทำ coquetting เล็กน้อยในลักษณะ " พี่ชาย เอาบ้านของเธอถึงแม้ว่าเธอจะอยู่ในรูปแบบนี้" ปล่อยให้เธออยู่และใช้ชีวิตอยู่ที่นี่ เธออยู่ที่นี้ มันอาจจะดีสำหรับเธอที่จะกลับไปทะยานมังกรทวีป " เยว่หยางลูบเบาๆบนหัวเล็กๆของเยว่ปิ่งเขาปฏิเสธข้อเสนอของเธอ" เค้าไม่เหงาถ้าเธอจะอยู่ที่นี่คนเดียวเหรอ ? " เยว่ปิงถามว่าเธอเต็มใจที่จะเป็นส่วนหนึ่งด้วยครับ" มันไม่สำคัญหรอก เราจะไปเยี่ยมเธอตอนที่เราฟรี . " เยว่หยางเหวินหลี่แบกเสี่ยวกับหนึ่งในมือของเขา เขาเปิดการเลื่อนด้วยมืออื่น ๆของเขา พวกเขาได้รับพร้อมที่จะไปเมื่อผู้หญิงมีเพียงควันรบกวนเล่นอย่างมีความสุขคนเดียวได้เห็นรูปของเยว่หยางเหวินหลี่ Whirled แบกเสี่ยว เธอยืนอยู่ตรงหน้าเยว่หยาง เธอมองเขาตาไม่กระพริบ ดวงตาโชนของเธอ เยว่หยางโบกมือให้เธอพูดว่าลาก่อน ทันใดนั้น เธอเข้าหาเยว่หยาง และจ้องมองเข้าไปในดวงตาของเขา เธอยื่นนิ้วเธอเผา ราวกับพยายามจับเยว่หยางตาเจ้าหญิงเฉียนเฉียนทำท่าตกใจ ในไม่ช้า เธอจัดการเพื่อตอบสนอง " เยว่หยาง เธอยังคงมีความทรงจำที่ดี เธอยังจำสายตาของคุณ”จู่ๆ ผู้หญิงที่สูบเอาหลังมือของเธอกลายเป็นควันหนา และบินขึ้นไปบนท้องฟ้า