Microbiological food safety differs

Microbiological food safety differs fundamentally from chemical
food safety, yet the risk assessment framework for microorganisms
and chemicals is the same (Ashbolt, 2004). Unlike chemical
contaminants, microbes can enter food at any point of the food
chain or during processing, while chemical residues and additives
typically enter the food chain at more or less predictable points.
Also, microbes are capable of multiplying and interacting with
the food during storage and as conditions change (Havelaar et al.,
2009). Furthermore, dose responses to foodborne pathogens are
highly variable, depending on various factors e.g. the virulence
characteristics of different pathogens or strains, number of ingested
cells, the general susceptibility of individual consumers as
well as the attributes of the food matrix. These interactions all
influence the dose–response relations (Buchanan et al., 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความปลอดภัยของอาหารทางจุลชีววิทยาพื้นฐานแตกต่างจากสารเคมี
ความปลอดภัยของอาหาร แต่กรอบการประเมินความเสี่ยงสำหรับเชื้อจุลินทรีย์
และสารเคมีที่เป็นเหมือนกัน (Ashbolt, 2004) ซึ่งแตกต่างจากสารเคมี
ปนเปื้อนจุลินทรีย์สามารถป้อนอาหารที่จุดของอาหารใด ๆ
ห่วงโซ่หรือในระหว่างการประมวลผลในขณะที่สารเคมีตกค้างและสารเติมแต่ง
มักจะเข้าสู่ห่วงโซ่อาหารที่จุดที่คาดการณ์มากขึ้นหรือน้อย.
นอกจากนี้จุลินทรีย์ที่มีความสามารถในการขยายตัวและการมีปฏิสัมพันธ์กับ
อาหารระหว่างการเก็บรักษา และเป็นเงื่อนไขการเปลี่ยนแปลง (Havelaar et al.,
2009) นอกจากนี้การตอบสนองของยาที่จะก่อโรคที่เกิดจากอาหารเป็น
ตัวแปรขึ้นอยู่กับปัจจัยต่างๆเช่นความรุนแรง
ลักษณะของเชื้อโรคสายพันธุ์ที่แตกต่างกันหรือจำนวนของกิน
เซลล์อ่อนแอทั่วไปของผู้บริโภคแต่ละรายเช่น
เดียวกับคุณลักษณะของเมทริกซ์อาหาร ปฏิสัมพันธ์เหล่านี้ทั้งหมด
มีผลต่อความสัมพันธ์ระหว่างปริมาณการตอบสนอง (บูคานัน et al., 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความปลอดภัยของอาหารจากจุลินทรีย์จะกลายเป็นความปลอดภัยด้านอาหารเคมี
ยังกรอบการประเมินความเสี่ยงจุลินทรีย์
และสารเคมีเป็นเหมือนกัน ( ashbolt , 2004 ) ซึ่งแตกต่างจากสารเคมีปนเปื้อนจุลินทรีย์สามารถป้อน
, อาหารที่จุดใด ๆของอาหาร
โซ่หรือในระหว่างการประมวลผล ในขณะที่สารเคมีตกค้างและสาร
มักจะเข้าสู่ห่วงโซ่อาหารที่คะแนนมากกว่าหรือน้อยกว่าคาดการณ์ไว้
นอกจากนี้จุลินทรีย์มีความสามารถในการคูณ และโต้ตอบกับ
อาหารระหว่างการเก็บรักษาและเป็นเงื่อนไขการเปลี่ยนแปลง ( havelaar et al . ,
2009 ) นอกจากนี้ การมีปริมาณถึงเชื้อโรคอาหารเป็นพิษ
ตัวแปรสูง ขึ้นอยู่กับปัจจัยต่าง ๆ เช่น ลักษณะของเชื้อโรคต่างๆ หรือความรุนแรง

คือสายพันธุ์ จำนวนเซลล์มากกว่าทั่วไปของผู้บริโภคแต่ละบุคคลเช่น
รวมทั้งคุณลักษณะของเมทริกซ์อาหาร การโต้ตอบเหล่านี้ทั้งหมดได้รับการตอบสนองความสัมพันธ์และอิทธิพล
( Buchanan et al . , 2000 )