Newsflash: there is no light at the

Newsflash: there is no light at the end of the tunnel.

Tadashi thinks he should’ve been warned about that, at the very least.

Instead, all there is in here is the dark, too much of the dark, and at his feet, a blazing, whirling inferno. Or maybe he’d just ended up in hell. Seeing as he’d just left the little brother he’d sworn to love and protect to a life where he lost not only his parents, but also his big brother...yup, Tadashi definitely deserves it.

...shit. He’d left Hiro outside, just right beside this blazing mess the building had been reduced to. He didn’t even stay long enough to check if he’d been safely escorted away from the entrance, away from his stupid, stupid self. Crap. What if Hiro had followed him in?

Then again, after he’d grown up and cared about acting cool, Hiro had never really followed him around places anymore. Following around like a lost puppy was Tadashi’s job, now, and now he can’t even do that because by now he’s little more than ashes like the rest of everything anyway –

“Wait a sec, stop there, I think I’m getting something!”

“Yeah, it’s probably another piece of debris – shit, is that a freaking body?”

“It’s unbelievable. Hold on, I think I’m getting a pulse!”

...okay, maybe he’s a little bit more than ashes. It’s a small relief. At the very least, Aunt Cass and Hiro could be sure of the fact that the ashes they’d scatter over the family gravestone would actually be his and not of some dearly departed cardboard box or folding chair.

At the very least, Aunt Cass was still here. After everything Hiro’s got to deal with, Tadashi doesn’t think he’d take too kindly to the idea of fixing up his funeral. Neither does Aunt Cass, as a matter of fact – the Hamada brood is large and stretches far beyond San Fransokyo city lines, but as far as she’s concerned he knows they’re the closest thing she gets to an actual nuclear family – but well, she’s gotten increasingly better at adulting as the years passed. Tadashi thinks his parents would’ve been so proud of her.

Speaking of. Where were his parents, anyway? Weren’t they supposed to be here, chewing his ears out for getting himself burnt to a crisp? Because he’s dead?

“You’re not dead,” a voice says, as if it was behind him, and for a single hopeful second he lets himself believe that it’s a truth someone else told him and not his own mindless wishful thinking. The voice sighs, however. “No, seriously. You’re not dead. Why aren’t you looking at me?”

Because there’s nothing else to be looking at, what with all the black darkness and blazing flame everywhere – oh. Wait. Suddenly he can see his hands again, and they’re not soot-encrusted or crispy golden brown like they ought to be, after that fire – maybe that’s just one of the perks of being a ghost?

Another perk being that, when the medics rushing out a stretcher from the burnt building pass by, they go through Tadashi like he wasn’t even there. It’s actually not a perk, but Tadashi pretends it is anyway. Feeling like your insides were scooped out and turned inside out because a couple of guys decided to go through the side way, yay.

“I’m a ghost.” Tadashi says, deadpan.

“No shit, Sherlock,” the other person says. Tadashi looks beside him and sees a young woman, probably a bit older than he is (was), brown hair, bright eyes, vaguely familiar but definitely nobody he’d seen before. She’s wearing this shiny-ish biker jacket that kind of reminds him of Gogo, but not exactly. “It took you this long to notice?”

“I’m a ghost,” Tadashi says, once more, this time, with feeling. “So I definitely couldn’t be anything else but dead.”

“Nuh-uh. Not on my watch, hun.” The woman says, clicking her tongue in annoyance, whipping out a touchscreen smartphone. It doesn’t look like anything he’d seen before, but it vaguely resembles some Apple-Samsung mashup done right, the kind of thing Hiro might’ve loved if he’d been into flashy phones, all HD graphics and candy apple red backing. “You weren’t even a blip on my radar before you decided, for some reason, that turning yourself into fried human was more fun than, I dunno, breathing. See?”

She thrusts the phone screen into Tadashi’s face, stopping millimeters short from punching him in the face with it, and...well, it’s not an app Tadashi’s remember seeing on anyone else’s phone, ever. It almost looks like some social networking site, what with it having your name/age/location and his SFIT ID picture, but for the fact that there’s a jumble of numbers under it. Some kind of timer?

“See? You’re not supposed to hit your zeroes anywhere near this decade. So believe me when I say you’re not dead. ‘Cuz you’re not supposed to die. Not yet.” The woman says, locking her phone screen with an irritated huff, her hands on her hips. “You dying now would make things go off-schedule. And I hate it when things go off-schedule.”

“Yeah, sorry for that, I guess, but I don’t think there’s anything we can do about it. I’m dead now, okay?” Between leaving Hiro to a cruel brotherless world and leaving everyone else on this lesser plane, Tadashi thinks he’s got better things to be sorry for than this woman and her schedule. Even if listening to her rant about how he’s not supposed to be dead yet awakens some stupid hopeful part of himself.

Before Tadashi could tell said hopeful part of himself to please shut up and come to terms with reality, the woman takes his hand in hers – so ghosts can touch other ghosts without slipping through each other, interesting – and slowly, surprisingly gently, drops something in it. A metal chain and some sort of glass – a pendant, maybe? Why is she giving him jewelry?

“You’re dead now, but you’re really not supposed to be, so here’s what we’re gonna do. I’m giving you forty-nine days. Give me three people crying for you out of love – pure, embarrassing, unsubtle love. Then hey presto, you’ll be alive again, and wouldn’t that be nice and dandy.” Then she gives him a phone, a bit like hers but done up in cyan, with her usual brusqueness. “And here’s how you’re gonna get hold of me. Don’t contact me unless it’s really important – I’ve got tons and tons of work to do, and if you ever mess it up I will bring you back to life just so I can strangle you myself.”

“Um. Thanks.” Tadashi says, curiously looking at the woman in front of him. He wonders what things her ‘work’ entails, exactly. “Thank you, Miss...?”

“Cut it out with the ‘Miss’.” And there goes another point to the idea of this woman actually being Gogo’s long-lost not-Korean-looking twin sister. “You can just call me the Scheduler, that’s my job after all.” The woman says, matter-of-factly, fixing him with an even glare. “Speaking of. It’s time to get you to where you’re supposed to be.”

The Scheduler walks to him, almost toe-to-toe with him, and she has to look up to see his face. Then her hand goes up to touch his forehead, and then –

It’s darkness all over again.

Tadashi doesn’t know how much time had passed, or where the hell this new dark place is, but what he does know is that when he ‘wakes up’ – for lack of a better, more specific term – he wakes up to a flurry of code. Very familiar code.

Code he’s written himself.

Must be Baymax, then.

Wait – Baymax?? Did the Scheduler just seriously put him in Baymax? And if she did, that means that somewhere around here must be...

There. There he is. Still in one of those ratty hoodies he’s always preferred (Tadashi wonders, dimly, if he’s figured out the GPS trackers in them yet), his hair framing his face, which seems to be gaunt and hollowed out with grief. It’s not the look of someone who’s pretty much lost everything, not yet, but it’s pretty close and Tadashi knows that he was the one who put Hiro in that state. It’s all his fault, and he’s sorry, sorry for being hoity-toity selfless for Professor Callaghan’s sake, not even realizing how selfish he had been for not being there when Hiro had needed him the most.

That’s what Tadashi’s supposed to say, but the thing about being in a robot with automatic responses coded into the brain is that he’s not supposed to speak out of turn. Well, maybe he could, eventually – Baymax has a self-teaching AI, of course, and now that Tadashi figures he’s somewhere deep in the midst of his hard drive he wagers he could code a way to let his responses co-mingle with Baymax’s, somehow – but not now, not when Tadashi’s still so busy wrapping his brain around the fact that he is his robot at the moment.

So instead of saying any of those things, Tadashi –no, Baymax – raises his hand in greeting, and says,

“Hello, I am Baymax. Your personal healthcare companion.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Newsflash: มีไม่มีแสงที่ปลายอุโมงค์Tadashi คิดว่า เขาควรได้ถูกเตือนว่า อย่างน้อยแทน ทั้งหมดที่มีอยู่ในที่นี่เป็นมืด มากเกินไปมืด และ ที่ เท้า เห็นได้ชัด whirling นรก หรือบางทีเขามีเพียงสิ้นสุดในนรก เห็นเขามีเหลือเพียงพี่ชายน้อย เขาได้สาบานจะรัก และปกป้องชีวิตที่เขาหายไปไม่เพียงแต่พ่อแม่ของเขา แต่น้องบิ๊ก...ยุบ Tadashi แน่นอนสมควรก็...คนนั้น เขามีซ้ายร้ายนอก เพียงขวาข้างนี้โชนระเบียบอาคารได้ลดลงไป เขาไม่ได้พักนานพอที่จะตรวจสอบถ้าเขามีได้อย่างปลอดภัยคุ้มกันเรือสัญชาติจากทางเข้า จากตัวตนของเขาโง่ โง่ อึ ถ้าร้ายก็ตามในอีก หลังจากที่เขาได้เติบโตขึ้น และห่วงเย็นทำหน้าที่ ร้ายได้เคยตามเขารอบ ๆ สถานอีกต่อไป ต่อรอบเหมือนลูกสุนัขหายมี Tadashi ของงาน ขณะนี้ และตอนนี้ เขายังไม่ เพราะตอน เขาน้อยขี้เถ้าเหมือนกับทุกอย่างหรือ –"รอหยุดวินาที มี ฉันคิดว่า ฉันได้รับบางสิ่งบางอย่าง""ใช่ มันเป็นเศษขี้คงอื่น เป็นที่ตัวซมัน""ก็ไม่น่าเชื่อ เก็บ ฉันคิดว่า ฉันได้รับชีพจร"...เอาล่ะ บางทีเขามีน้อยมากกว่าขี้เถ้า บรรเทาขนาดเล็กได้ ที่ Cass ป้าอย่างน้อยที่สุด และร้ายอาจจะแน่ใจว่า ของจริงที่สุดที่พวกเขาจะกระจายผ่าน gravestone ครอบครัวจริงจะเขา และไม่พรากจากกันมาลองกล่องกระดาษบางหรือเก้าอี้พับอย่างน้อย Cass ป้าได้ยังนี่ หลังจากทุกอย่างร้ายก็จะจัดการกับ Tadashi ไม่คิดว่า เขาจะใช้เวลาเกินไปกรุณาให้ความคิดในการแก้ไขค่าศพของเขา ไม่ไม่ Aunt Cass เป็นแท้ – คอกฮามาดะมีขนาดใหญ่ และเหยียดไกลเกินบรรทัดเมืองซาน Fransokyo แต่เท่าที่เธอเป็นกังวลเขารู้เป็นสิ่งใกล้เคียงที่สุดที่เธอได้รับเป็นจริงนิวเคลียร์ครอบครัว – แต่ดี เธอคืออากาศดีมากที่ adulting เป็นปีผ่านไป Tadashi คิดว่า จะได้รับพ่อภูมิใจมากของเธอการพูดของ ที่มีพ่อแม่ พวกเขาไม่ควรจะเป็นนี่ เคี้ยวหูเขาออกการเองเผาเพื่อเป็นกรอบ เพราะเขาตายแล้ว"คุณไม่ตาย เสียงว่า ประหนึ่งว่ามันหลังเขา และสองมีความหวังเดียวที่เขาช่วยให้ตัวเองเชื่อว่า เป็นความจริงสำหรับ ใครบอกเขาและไม่ดีของเขาเอง mindless wishful คิด เสียง sighs อย่างไรก็ตาม "ไม่มี อย่างจริงจัง คุณจะไม่ตาย ทำไมไม่ได้คุณดูฉัน"เนื่องจากไม่มีอะไรให้ ดูที่ what with ความมืดดำ และโชน flame – ทุกโอ้ รอสักครู่ ทันใดนั้นเขาจะเห็นมือของเขาอีกครั้ง และพวกเขาจะไม่ฟุ้งหุ้มห่อ หรือกรอบสีเหลืองทองเหมือนพวกเขาควรจะเป็น หลังจากที่ไฟ – บางทีที่เป็นเพียงหนึ่งของ perks เป็นผีอีกหนักท้องก็คือ เมื่อหน่วยกู้ชีพรีบออกเป็นเปลหามตึกไหม้ผ่าน พวกเขาผ่าน Tadashi เหมือนเขาไม่มีแม้ เป็นจริงไม่เป็นเงย แต่ Tadashi เสแสร้งว่า เป็นอย่างไรก็ตาม รู้สึกเหมือนคุณ insides scooped ออก และเปิดออกภายในเนื่องจากสองคนที่ตัดสินใจไปผ่านวิธีการด้าน เย่"ฉันเป็นผี" Tadashi กล่าวว่า deadpan"ไม่มีคน เชอร์ล็อก กล่าวว่า คนอื่น Tadashi ดูอยู่ข้างเขา และเห็นหญิงสาวคนหนึ่ง อาจเป็นบิตเก่ามากกว่า (ถูก), สีน้ำตาลผม ตาสว่าง คลับคุ้นเคยแต่แน่นอนไม่มีใครเขาได้เห็นก่อน เธอจะสวมใส่แจ็คเก็ตนี้นักขี่จักรยาน shiny-ish ที่ชนิดของเตือนเขาของ Gogo แต่ไม่ตรง "ขับยาวนี้สังเกตเห็น""ฉันเป็นผี Tadashi กล่าวว่า เมื่อขึ้น นี้เวลา มีความรู้สึก "ดังนั้นฉันแน่นอนไม่ได้อะไรอื่นแต่ตาย""Nuh-บริการ ไม่เกี่ยวกับนาฬิกา ฮุน " หญิงกล่าวว่า คลิลิ้นของเธอในความรำคาญ whipping ออกสมาร์ทโฟนหน้าจอสัมผัส มันไม่เหมือนสิ่งที่เขาได้เห็นก่อน แต่ก็คลับคล้ายกับ mashup แอปเปิ้ลซัมซุงบางทำขวา ชนิดของสิ่งที่อาจได้รักร้ายถ้าเคยลงในโทรศัพท์โอ้ HD กราฟิกและลูกกวาดสีแดงแอปเปิ้ลสำรองทั้งหมด "คุณไม่ได้แม้แต่ blip บนเรดาร์ของฉันก่อนที่คุณตัดสินใจ ดัง ที่ เปลี่ยนตัวเองเป็นมนุษย์ทอดได้สนุกกว่า I dunno หายใจ ดู"เธอ thrusts หน้าจอโทรศัพท์ลงในใบหน้าของ Tadashi หยุดมิลลิเมตรสั้นจากไล่เขาหน้ากับ และ...ดี มันไม่ได้ app ของ Tadashi จำได้เคยเห็นของใครโทรศัพท์ มันเกือบจะดูเหมือนบางสังคมเว็บไซต์เครือข่าย what with จะมีชื่อ/อายุ/สถานของคุณและภาพ SFIT ID ของท่าน แต่ความจริงที่ว่า มี jumble ของหมายเลขภายใต้ บางชนิดจับ"เห็นไหม นอกจากนี้คุณไม่ไม่ควรจะตีเลขศูนย์ทุกใกล้ทศวรรษนี้ ดังนั้น เชื่อฉันเมื่อฉันบอกคุณไม่ตาย ' Cuz ที่คุณไม่ควรจะตาย ยังไม่" หญิงกล่าวว่า ล็อกหน้าจอโทรศัพท์ของเธอกับ huff การระคายเคือง มือของเธอบนสะโพกของเธอ "คุณตายตอนนี้จะทำให้สิ่งที่ไปปิดตาราง และฉันเกลียดมันเมื่อสิ่งปิดตารางเวลา""ใช่ ขอว่า ผมคิดว่า แต่ฉันไม่คิดว่า ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำมัน ฉันตายทันที โอเควัน? " ระหว่างออกร้ายโลก brotherless โหดร้าย และปล่อยให้คนอื่นบนเครื่องบินน้อยกว่านี้ Tadashi คิดว่า เขามีสิ่งที่ดีกว่าจะขอมากกว่านี้และกำหนดเวลาของเธอ แม้ว่าฟัง เธอเช่าเกี่ยวกับว่าเขาไม่ควรจะตายยังปลุกสภาพเครื่องคอมพิวเตอร์บางส่วนมีความหวังโง่ของตัวเองก่อน Tadashi สามารถบอกว่า ส่วนหนึ่งมีความหวังของตัวเองกรุณาหุบ และรอมชอมกับความเป็นจริง ผู้หญิงใช้มือของเขา ในเธอ –เพื่อให้คุณสามารถสัมผัสผีอื่น ๆ โดยไม่ลื่นไถลผ่านกัน น่าสนใจ – และช้า จู่ ๆ เบา ๆ หยดบางสิ่งบางอย่างใน โซ่โลหะและบางเรียงแก้ว – จี้ ที ทำไมเธอให้เขาเครื่องประดับ"คุณตายตอนนี้ แต่คุณกำลังจริง ๆ ไม่ควรจะเป็น ดังนั้นนี่คือสิ่งที่เรากำลังจะทำ ฉันให้สี่สิบเก้าวัน ให้สามคนร้องไห้ให้คุณออกจากความรักความรักบริสุทธิ์ อาย unsubtle แล้วเฮ presto คุณจะมีชีวิตอีกครั้ง และที่จะไม่ดี และแดนดี้ " แล้ว เธอช่วยให้เขาโทรศัพท์ บิตเช่นเธอแต่ทำขึ้นในฟ้า กับ brusqueness ปกติของเธอ "แล้วนี่ว่าคุณจะได้รับถือของฉัน ไม่ติดต่อฉันเว้นแต่ที่สำคัญจริง ๆ คือ– ฉันมีตันและตันของงานที่ทำ และถ้าคุณเคยได้ทำ ร้าย ฉันจะนำคุณกลับไปชีวิตเพียงเพื่อให้ฉันสามารถ strangle คุณเอง""อึม ขอบคุณ" Tadashi กล่าว curiously มองผู้หญิงหน้าเขา เขาประหลาดใจสิ่งใดเธอ 'งาน' มี ว่า "ขอบคุณ นางสาว... ? ""ตัดมันออก ด้วย 'นางสาว'" และมีไปจุดอื่นความคิดของผู้หญิงจริง ของ Gogo หายไปนานไม่เกาหลีดูคู่พี่น้อง "คุณสามารถเพียงโทรหาฉันกำหนดการ ที่เป็นงานของฉันหลังจากทั้งหมด" หญิงกล่าวว่า ธรรมดา ๆ แก้ไขเขากับแสงจ้าว่า "การพูดของ ได้เวลากลับไปที่คุณไม่ควรจะเป็น"กำหนดการการเดินเขา แทบเท้าการเท้า ด้วย เขา และเธอได้ในการค้นหาเมื่อต้องการดูใบหน้าของเขา จาก นั้นมือของเธอไปสัมผัสหน้าผากของเขา และ –เรื่องของความมืดทั้งหมดกว่าอีกTadashi ไม่ทราบว่าเวลาได้ผ่าน หรือที่นรกมืดนี้ใหม่เป็น แต่สิ่งที่เขารู้ว่าเมื่อเขา 'กลับค่า' –ขาดคำดี เฉพาะ – เขากลับขึ้นไปคึกคักของรหัส รหัสคุ้นเคยรหัสที่เขียนเองต้องเป็น Baymax จากนั้นรอ – Baymax ?? ไม่ได้ตัวจัดกำหนดการเพียงอย่างจริงจังทำให้เขาใน Baymax และถ้าเธอไม่ได้ ซึ่งหมายความ ว่า บางสถานที่นี่ต้องเป็น...มีการ มีกำลัง ในบรรดา hoodies ratty ยัง เขาได้เสมอต้อง (Tadashi สิ่งมหัศจรรย์ มี ถ้าเขาไม่คิดว่าติดตามของ GPS ได้ยัง), ผมของเขาเข้ากรอบใบหน้าของเขา ซึ่งน่าจะโหล และอนต์ออก ด้วยความเศร้าโศก มันไม่ใช่ลักษณะของคนที่ได้สวยมากแพ้ทุกอย่าง ไม่ได้ แต่อยู่สวย และ Tadashi รู้ว่า เขาเป็นผู้หนึ่งที่ใส่ร้ายในรัฐนั้น มันเป็นความบกพร่องของเขาทั้งหมด และเขาจะขออภัย ขออภัย สำหรับการ hoity-toity เสียสละสำหรับศาสตราจารย์คัลลาฮานของสาเก แม้ไม่ตระหนักถึงเห็นแก่ตัวว่าเขาได้รับไม่มีร้ายก็ต้องให้เขามากที่สุดที่ของ Tadashi ที่ควรพูด แต่สิ่งที่เกี่ยวกับหุ่นยนต์การมีตอบรับอัตโนมัติที่มีโค้ดเข้าไปในสมอง ว่า เขาไม่ควรพูดไม่เปิด ดี บางทีเขา อาจ ในที่สุด– Baymax ได้ตนเองสอน AI แน่นอน และขณะที่ตัวเลข Tadashi เขาอยู่ที่ใดที่หนึ่งลึกกลางฮาร์ดดิสก์ของเขา เขา wagers เขาได้รหัสเข้าไปให้การตอบสนองของเขาร่วมปะปนกับ Baymax ของ ไม่ เชื่อ แต่อย่าง ใด – ไม่เมื่อ Tadashi ของยังไม่ว่างดังนั้นตัดสมองรอบความจริงที่ว่า เขาเป็นหุ่นยนต์ของเขาในขณะนั้นดังนั้นแทนที่จะพูดถึงสิ่งเหล่านั้น Tadashi – ไม่ Baymax – ยกมือทักทาย และ กล่าวว่า"สวัสดี ฉัน Baymax ของคุณส่วนบุคคลสุขภาพสหาย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Newsflash:. ไม่มีแสงที่ปลายอุโมงค์. Tadashi คิดว่าเขาควรจะได้รับการเตือนเกี่ยวกับที่อย่างน้อยที่สุดแต่ทั้งหมดที่มีอยู่ในที่นี่จะมืดมากเกินไปของความมืดและที่เท้าของเขา , เห็นได้ชัด, นรกปั่นป่วน หรือบางทีเขาต้องการเพียงแค่สิ้นสุดลงในนรก เห็นเป็นเขาจะเหลือแค่น้องชายคนเล็กที่เขาสาบานว่าจะรักและปกป้องที่จะมีชีวิตที่เขาสูญเสียไม่เพียง แต่พ่อแม่ของเขา แต่ยังพี่ใหญ่ของเขา ... yup, Tadashi แน่นอนสมควรได้รับมัน. ... อึ เขาต้องการที่เหลือไฮโรนอกเพียงข้างขวาระเบียบนี้เห็นได้ชัดอาคารที่ได้รับการปรับลดลง เขาไม่ได้อยู่นานพอที่จะตรวจสอบว่าเขาถูกพาได้อย่างปลอดภัยห่างจากประตูทางเข้าห่างจากโง่ของเขาด้วยตัวเองโง่ อึ เกิดอะไรขึ้นถ้า Hiro ได้ตามเขามีอะไรบ้าง? จากนั้นอีกครั้งหลังจากที่เขาเติบโตขึ้นมาและได้รับการดูแลเกี่ยวกับการแสดงเย็นไฮโรไม่เคยจริงๆตามเขาไปรอบ ๆ สถานที่อีกต่อไป ต่อไปนี้ไปรอบ ๆ เหมือนลูกสุนัขที่หายไปเป็นงาน Tadashi ของตอนนี้และตอนนี้เขาไม่ได้ทำอย่างนั้นเพราะตอนนี้เขาน้อยกว่าขี้เถ้าเช่นที่เหลือของทุกอย่างต่อไป - "รอวินาที, หยุดเพียงแค่นั้นฉันคิดว่าฉันได้รับ บางสิ่งบางอย่าง! " "ใช่มันอาจจะเป็นชิ้นส่วนของเศษอื่น - อึเป็นที่ร่างกายซ?" "มันไม่น่าเชื่อ ยึดมั่นในฉันคิดว่าฉันได้รับการเต้นของชีพจร! " ... โอเคบางทีเขานิด ๆ หน่อย ๆ มากกว่าขี้เถ้า มันเป็นความโล่งใจเล็ก ๆ อย่างน้อยที่สุดป้าคาสและไฮโรอาจจะแน่ใจในความจริงที่ว่าขี้เถ้าพวกเขาต้องการกระจายเหนือหลุมศพครอบครัวจริงจะเป็นของเขาและไม่บางกล่องกระดาษแข็งออกอย่างสุดซึ้งหรือเก้าอี้พับ. อย่างน้อยที่สุดป้าคาสคือ ยังอยู่ที่นี่ หลังจากที่ทุกอย่างไฮโรก็มีการจัดการกับ Tadashi ไม่ได้คิดว่าเขาจะใช้เวลามากเกินไปกรุณากับความคิดของการแก้ไขขึ้นมางานศพของเขา ทั้งไม่ป้าคาสเป็นเรื่องของความเป็นจริง - ลูกมะดะมีขนาดใหญ่และทอดยาวไกลเกินซาน Fransokyo สายเมือง แต่เท่าที่เธอเป็นห่วงเขารู้ว่าพวกเขากำลังสิ่งที่ใกล้เธอได้รับเพื่อครอบครัวนิวเคลียร์ที่เกิดขึ้นจริง - แต่ดี เธออากาศมากขึ้นดีกว่าที่ adulting เป็นปีที่ผ่านมา Tadashi คิดว่าพ่อแม่ของเขาจะได้รับความภาคภูมิใจของเธอ. การพูดของ อยู่ที่ไหนพ่อแม่ของเขาหรือไม่? เขาไม่ได้ที่พวกเขาควรจะอยู่ที่นี่เคี้ยวหูของเขาออกมาให้ได้รับตัวเองเผาคมชัด? เพราะเขาเป็นคนตาย? "คุณไม่ตาย" เสียงพูดราวกับว่ามันอยู่ข้างหลังเขาและสำหรับความหวังเดียวที่สองเขาช่วยให้ตัวเองเชื่อว่ามันเป็นความจริงที่คนอื่นบอกเขาและไม่คิดปรารถนาของเขาเองไม่สนใจ ถอนหายใจเสียงอย่างไร "ไม่จริงจัง คุณไม่ได้ตาย ทำไมคุณไม่มองมาที่ฉัน "? เพราะมีอะไรอย่างอื่นที่จะมองไปที่สิ่งที่มีทั้งหมดความมืดดำและเปลวไฟที่ลุกโชติช่วงทุกที่ - โอ้ รอ ทันใดนั้นเขาสามารถมองเห็นมือของเขาอีกครั้งและพวกเขาไม่ได้เขม่าที่หุ้มห่อหรือสีเหลืองทองกรอบเช่นที่พวกเขาควรจะเป็นหลังจากที่ไฟไหม้? - บางทีที่เป็นเพียงหนึ่งใน perks ของการเป็นผีเงยอีกเป็นว่าเมื่อหน่วย วิ่งออกเปลจากอาคารที่ถูกเผาไหม้ผ่านพวกเขาไปผ่าน Tadashi เหมือนเขาก็ไม่ได้มี มันเป็นจริงไม่เงย แต่ Tadashi แกล้งมันเป็นอยู่แล้ว รู้สึกเหมือนอวัยวะภายในของคุณถูกอุ้มออกมาและหันด้านในออกมาเพราะคู่ของพวกตัดสินใจที่จะผ่านไปทางด้านข้าง yay. "ฉันผี." Tadashi พูดหน้าตาเฉย. "ไม่อึ Sherlock" คนอื่น ๆ กล่าวว่า . Tadashi ดูข้างเขาและเห็นหญิงสาวคนหนึ่งอาจจะเป็นบิตเก่ากว่าเขา (ถูก), ผมสีน้ำตาลตาสดใสคุ้นหู แต่แน่นอนไม่มีใครที่เขาเคยเห็นมาก่อน เธอสวมแจ็คเก็ตนักขี่จักรยานนี้เงา-ish ว่าจะทำให้เขานึกถึงอะโกโก้ แต่ไม่ตรง "มันต้องใช้เวลานานนี้คุณจะสังเกตเห็น?" "ผมผี" Tadashi กล่าวอีกครั้งคราวนี้ด้วยความรู้สึก "ดังนั้นผมจึงไม่แน่นอนจะเป็นอะไรอย่างอื่น แต่ตาย." "นูห์-UH ไม่ได้อยู่ในนาฬิกาของฉัน, ฮุน. "หญิงกล่าวว่าคลิกลิ้นของเธอในความรำคาญ, วิปปิ้งมาร์ทโฟนหน้าจอสัมผัสออก มันดูไม่เหมือนอะไรที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน แต่มันคล้ายบางแอปเปิ้ลซัมซุงทำ Mashup ขวาชนิดของสิ่ง Hiro อาจได้รักถ้าเขาต้องการได้รับในโทรศัพท์ฉูดฉาดทั้งหมดกราฟิก HD และแอปเปิ้ลสีแดงขนม การสนับสนุน "คุณไม่ได้แม้กระทั่งสัญลักษณ์บนจอเรดาร์ของฉันก่อนที่คุณจะตัดสินใจด้วยเหตุผลบางอย่างที่เปลี่ยนตัวเองเป็นมนุษย์ทอดเป็นที่สนุกมากขึ้นกว่าผมไม่รู้หายใจ ดู? " เธอยัดหน้าจอโทรศัพท์ไปที่ใบหน้าของ Tadashi หยุดมิลลิเมตรสั้นจากไล่เขาในการเผชิญกับมันและ ... ดีก็ไม่ได้เป็น app ของ Tadashi จำได้ว่าเห็นบนโทรศัพท์คนอื่นเลยทีเดียว มันเกือบจะดูเหมือนว่าบางเว็บไซต์เครือข่ายสังคมสิ่งที่มีมันมีชื่อ / อายุสถานที่ตั้ง / ภาพและ ID ของเขา SFIT แต่สำหรับความจริงที่ว่ามีความสับสนของตัวเลขภายใต้มัน บางชนิดของการจับเวลา? "เห็น? คุณไม่ควรที่จะตี zeroes ของคุณได้ทุกที่ใกล้ทศวรรษนี้ ดังนั้นเชื่อฉันเมื่อฉันบอกคุณไม่ได้ตาย 'เพราะว่าคุณไม่ควรที่จะตาย ยังไม่ได้. "หญิงกล่าวว่า, ล็อคหน้าจอโทรศัพท์ของเธอที่มีอารมณ์โกรธหงุดหงิดมือของเธอบนสะโพกของเธอ "คุณกำลังจะตายตอนนี้จะทำในสิ่งที่ไปปิดตาราง และฉันเกลียดมันเมื่อสิ่งที่ไปปิดตาราง. " "ใช่ขอโทษสำหรับการที่ผมคิดว่า แต่ฉันไม่คิดว่ามีอะไรที่เราสามารถทำได้เกี่ยวกับเรื่องนี้ ฉันตายตอนนี้โอเค? "ระหว่างออกจากไฮโรสู่โลก brotherless โหดร้ายและออกจากคนอื่น ๆ เกี่ยวกับเรื่องนี้เครื่องบินน้อย Tadashi คิดว่าเขามีสิ่งที่ดีกว่าที่จะขอโทษสำหรับกว่าผู้หญิงคนนี้และกำหนดเวลาของเธอ แม้ว่าฟังพูดจาโผงผางของเธอเกี่ยวกับวิธีการที่เขาไม่ควรจะเป็นจะตายยังตื่นขึ้นมาบางส่วนหวังโง่ของตัวเอง. ก่อน Tadashi สามารถบอกได้กล่าวว่าส่วนความหวังของตัวเองที่จะโปรดหุบปากและรอมชอมกับความเป็นจริงผู้หญิงใช้มือของเขาในของเธอ - เพื่อให้สามารถสัมผัสผีผีอื่น ๆ โดยไม่ลื่นไถลผ่านแต่ละอื่น ๆ ที่น่าสนใจ - และช้าน่าแปลกใจที่เบา ๆ ลดลงบางสิ่งบางอย่างในนั้น ห่วงโซ่โลหะและการเรียงลำดับของแก้วบาง - จี้อาจจะ? เธอจะให้เครื่องประดับเขาทำไม? "คุณจะตายในขณะนี้ แต่คุณจริงๆไม่ควรจะเป็นดังนั้นนี่คือสิ่งที่เรากำลังจะทำ ฉันให้คุณสี่สิบเก้าวัน ให้ฉันคนสามคนร้องไห้ให้คุณออกจากความรัก - บริสุทธิ์อายความรัก unsubtle จากนั้นเฮ้ Presto คุณจะมีชีวิตอีกครั้งและจะไม่ว่าจะดีและสำรวย. "จากนั้นเธอก็ทำให้เขาโทรศัพท์, bit เช่นเธอ แต่ทำขึ้นในสีฟ้ากับห้วนปกติของเธอ "และนี่คือวิธีที่คุณจะได้รับถือของฉัน อย่าติดต่อฉันเว้นแต่มันเป็นสิ่งสำคัญจริงๆ - ฉันมีตันและตันของงานที่ต้องทำและถ้าคุณเคยระเบียบขึ้นเราจะนำคุณกลับไปใช้ชีวิตเพียงเพื่อให้ฉันสามารถบีบคอคุณตัวเอง ". "อืม ขอบคุณ. "Tadashi กล่าวว่าอยากรู้อยากเห็นผู้หญิงที่กำลังมองหาที่อยู่ตรงหน้าเขา เขาสงสัยว่าสิ่งที่ 'งาน' ของเธอเหรอว่า "ขอบคุณนางสาว ... ?" "ตัดมันออกมากับ 'นางสาว'." และมีอีกจุดหนึ่งไปกับความคิดของผู้หญิงคนนี้เป็นจริงอะโกโก้ของหายไปนานไม่เกาหลีมองพี่สาวฝาแฝด "คุณก็สามารถโทรหาฉันจัดตารางเวลาที่เป็นงานของผมหลังจากทั้งหมด." หญิงกล่าวว่าเรื่องของความจริงการแก้ไขเขาด้วยแม้แสงจ้า "การพูดของ ถึงเวลาที่จะได้รับคุณไปยังที่ที่คุณควรจะเป็น. " จัดตารางเวลาเดินกับเขาเกือบจรดปลายเท้าจรดเท้ากับเขาและเธอต้องมองขึ้นไปเห็นหน้าเขา จากนั้นมือของเธอขึ้นไปแตะหน้าผากของเขาแล้ว - . มันเป็นความมืดอีกครั้งTadashi ไม่ทราบวิธีการมากเวลาที่ผ่านมาหรือที่นรกนี้ที่มืดใหม่มี แต่สิ่งที่เขาไม่ทราบว่าเป็นที่เมื่อเขา ' ตื่นขึ้นมา '- สำหรับการขาดดีกว่าคำเฉพาะเจาะจงมากขึ้น - เขาตื่นขึ้นมาก็วุ่นวายของรหัส . รหัสคุ้นเคยมากรหัสที่เขาเขียนตัวเอง. ต้อง Baymax แล้ว. รอ - Baymax ?? ไม่จัดตารางเวลาเพียงอย่างจริงจังทำให้เขาอยู่ใน Baymax? และถ้าเธอได้หมายความว่าบางรอบที่นี่จะต้อง ... มี ที่นั่นเขาได้เป็น ยังคงอยู่ในหนึ่งในบรรดา hoodies เต็มไปด้วยหนูเขาต้องการเสมอ (Tadashi มหัศจรรย์, ราง, ถ้าเขาคิดออกติดตาม GPS ในพวกเขายัง) ผมของเขากรอบใบหน้าของเขาซึ่งดูเหมือนว่าจะเป็นผอมแห้งและโหลออกมาด้วยความเศร้าโศก มันไม่ได้เป็นลักษณะของคนที่หายไปสวยมากทุกอย่างยังไม่ได้ แต่ก็สวยใกล้และ Tadashi รู้ว่าเขาเป็นคนหนึ่งที่ใส่ไฮโรในสถานะที่ มันเป็นความผิดของเขาและเขาก็ขอโทษขอโทษสำหรับการเสียสละ hoity-toity เพื่อประโยชน์ศาสตราจารย์แกห์นไม่ได้ตระหนักถึงวิธีการที่เห็นแก่ตัวเขาได้รับไม่ได้อยู่ที่นั่นเมื่อ Hiro ได้ต้องการให้เขามากที่สุด. นั่นคือสิ่งที่ Tadashi ของควรจะพูด แต่ สิ่งที่เกี่ยวกับการอยู่ในหุ่นยนต์กับการตอบสนองอัตโนมัติรหัสเข้าสู่สมองก็คือว่าเขาไม่ควรที่จะพูดออกของเทิร์น ดีอาจจะทำได้ในที่สุด - Baymax มีตนเองการเรียนการสอน AI แน่นอนและตอนนี้ที่ Tadashi ตัวเลขเขาบางลึกในท่ามกลางของฮาร์ดไดรฟ์ของเขาที่เขาเดิมพันที่เขาจะได้รหัสวิธีการที่จะให้การตอบสนองของเขาร่วมปะปนกับ Baymax ของ อย่างใด - แต่ไม่ได้ตอนนี้ไม่ได้เมื่อ Tadashi ยังคงยุ่งห่อสมองของเขารอบความจริงที่ว่าเขาเป็นหุ่นยนต์ของเขาในขณะนี้. ดังนั้นแทนที่จะพูดใด ๆ ของสิ่งเหล่านั้นไม่มี Tadashi, Baymax - ยกมือของเขาในการอวยพรและ กล่าวว่า"Hello, I am Baymax สหายดูแลสุขภาพส่วนบุคคลของคุณ. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่หมอรีบออกเปลจากเผาอาคารผ่านพวกเขาไปผ่าน ทาดาชิ เหมือนกับว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วยซ้ำ ที่จริงมันก็ไม่เงย แต่ทาดาชิแกล้งเลย รู้สึกเหมือนตัวเองถูก scooped ออกและเปิดภายในออก เพราะสองหนุ่มตัดสินใจที่จะไปผ่านทางด้าน เย้

" ฉันเป็นผี " ทาดาชิพูดหน้าตาเฉย

" ไม่ เชอร์ล็อคข่าวด่วน : ไม่มีแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์ .

ทาดาชิ คิดว่าเขาควรได้รับการเตือนว่า อย่างน้อยที่สุด

แต่ทั้งหมดมีในนี้มืดมาก มืด และที่เท้าของเขา โชน การควง Inferno หรือบางทีเขาอาจจะสิ้นสุดในนรกเห็นเขาจะทิ้งน้องชายเขาสาบานว่าจะรักและปกป้องชีวิตที่เขาสูญเสียพ่อแม่ของเขาไม่เพียง แต่ยัง พี่ชาย . . . . . . . อืม ทาดาชิก็สมควรแล้ว

. . . . . . . เวร เขาทิ้งฮิโระข้างนอก อยู่ข้างๆ นี้เห็นได้ชัดพังตึกได้ถูกลดลงไป เขาไม่ได้พักอยู่นานพอที่จะตรวจสอบถ้าเขาได้รับได้อย่างปลอดภัยจะห่างจากทางเข้าห่างจากตัวเขาโง่งี่เง่า อึ ถ้าฮิโระเดินตามเขาเข้าไป

แล้วอีกครั้ง หลังจากที่เขาเติบโตขึ้นและสนใจทำเท่ห์ ฮิโระก็ไม่เคยปฏิบัติตามเขาไปรอบ ๆสถานที่อีกต่อไป ตามรอบเหมือนลูกหมาหลงทางคืองาน ทาดาชิก็ตอนนี้ และตอนนี้เขาก็ทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะตอนนี้เขาน้อยกว่าขี้เถ้าเหมือนคนอื่นทุกอย่างอยู่แล้ว )

" เดี๋ยวก่อน หยุดอยู่ตรงนั้นนะฉันคิดว่าฉันได้รับบางสิ่งบางอย่าง ! "

" ใช่ มันอาจจะเป็นอีกชิ้นของเศษ ( เวร นั่นทำให้ร่างกาย ? "

" มันเหลือเชื่อจริงๆ เดี๋ยวก่อน ฉันคิดว่าฉันกำลังจะเต้น ! "

. . . . . . . โอเค บางทีเขาอาจจะเล็กน้อยกว่าขี้เถ้า โล่งอกเล็กน้อย อย่างน้อยที่สุดป้าแคสกับฮิโระก็แน่ใจว่าขี้เถ้าจะกระจายมากกว่าหลุมฝังศพครอบครัวจริง ๆ จะมี ของเขา และไม่บางมากยกกล่องหรือเก้าอี้

อย่างน้อยๆ ป้าแคสยังอยู่ที่นี่ หลังจากทุกอย่างที่ฮิโระก็ต้องจัดการกับ ทาดาชิ ไม่คิดว่าเขาจะรับได้กับความคิดของการจัดการงานศพของเขา ไม่ป้าแคสเป็นเรื่องของความเป็นจริงและกกฮามาดะมีขนาดใหญ่และทอดยาวไกลเกินเส้นเมืองซาน fransokyo แต่เท่าที่เธอกังวลเขารู้ มันเหมือนเธอได้เป็น–ครอบครัวเดี่ยวจริงแต่เธอได้รับมากขึ้นกว่าที่พิเศษเป็นปีผ่าน ทาดาชิ คิดว่าพ่อแม่คงภูมิใจในตัวเธอจริงๆ

พูดถึง . ที่พ่อแม่ของเขาเลยพวกเขาไม่ควรอยู่ที่นี่ เคี้ยวหูของเขาออกเพื่อรับตัวเองไหม้จนกรอบ ? เพราะเขาตายแล้ว

" เธอยังไม่ตาย " เสียงกล่าวว่า ถ้ามันอยู่ข้างหลังเขา และความหวังเดียวที่สองเขาให้ตัวเองเชื่อว่ามันคือความจริง คนอื่นบอกและไม่คิดปรารถนาของตัวเอง ไม่สนใจ เสียงถอนหายใจ อย่างไรก็ตาม " ไม่ จริงๆนะ คุณยังไม่ตายทำไมคุณมองฉันแบบนี้ "

เพราะไม่มีอะไรจะดูอะไรกับความมืดดำและโชนเปลวทุกที่ –โอ้ เดี๋ยว ทันใดนั้นเขาก็เห็นมือของเขาอีกครั้ง และพวกเขาจะไม่เขม่าแข็งหรือกรอบสีทองสีน้ำตาลเหมือนที่ควรจะเป็น หลังจากนั้นไฟ–บางทีนั่นอาจเป็นเพียงหนึ่งในข้อดีของการเป็นผี

เงยอื่นอยู่นั้นตอนที่หมอรีบออกเปลจากเผาอาคารผ่านพวกเขาไปผ่าน ทาดาชิ เหมือนกับว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นด้วยซ้ำ ที่จริงมันก็ไม่เงย แต่ทาดาชิแกล้งเลย รู้สึกเหมือนตัวเองถูก scooped ออกและเปิดภายในออก เพราะสองหนุ่มตัดสินใจที่จะไปผ่านทางด้าน เย้

" ฉันเป็นผี " ทาดาชิพูดหน้าตาเฉย

" ไม่ เชอร์ล็อค" ดังนั้นฉันจะไม่ได้อะไรแต่ตาย "

" อืม . . ไม่ได้อยู่ในความดูแลของฉัน ฮุน " ผู้หญิงพูดว่าเดาะลิ้นของเธอในความรำคาญ , วิปปิ้งออกจอสัมผัสสมาร์ทโฟน มันดูไม่เหมือนอย่างที่เขาเคยเห็นมาก่อน แต่มันลางๆคล้ายแอปเปิ้ลซัมซุงบางตัวทำสิทธิชนิดของสิ่งฮิโระอาจเคยรัก ถ้าเขาเข้าไป ฉูดฉาด โทรศัพท์ทั้งหมดกราฟิก HD และลูกอมสีแดงแอปเปิ้ลสนับสนุน " นายไม่ได้เป็น blip เรดาร์ของฉันก่อนที่คุณจะตัดสินใจด้วยเหตุผลบางอย่างที่ทำให้ตัวเองเป็นมนุษย์ทอดสนุกกว่า ไม่รู้สิ การหายใจ . เห็นมั้ย ? "

เธอสอดใส่หน้าจอโทรศัพท์ใส่หน้า ทาดาชิก็หยุดมิลลิเมตรสั้นจากต่อยหน้าเขาด้วย และ . . . . . . . อืมไม่ใช่ app ทาดาชิก็จำได้ว่าเคยเห็นใครเลยในโทรศัพท์เลย มันเกือบจะเหมือนบางเว็บไซต์เครือข่ายสังคมกับสิ่งที่มันมี ชื่อ / อายุ / สถานที่และรูปบัตรประชาชน sfit ของคุณ แต่ความจริงที่ว่ามีความสับสนของตัวเลขอยู่ภายใต้ บางประเภทของการจับเวลา

" เห็นไหม ? คุณไม่ควรตีเลขของคุณที่ใดก็ได้ที่อยู่ใกล้ทศวรรษนี้ ดังนั้นเชื่อฉันเมื่อฉันบอกว่าคุณไม่ได้ตายเพราะคุณไม่ควรจะตาย ไม่ . " ผู้หญิงบอกว่า ล็อคหน้าจอโทรศัพท์ของเธอด้วยอารมณ์โกรธฉุนเฉียว มือของเธอบนสะโพกของเธอ " คุณกำลังจะทำให้สิ่งที่ออกจากตาราง และฉันเกลียดมันเมื่อสิ่งไปจากตาราง . "

" เออ ขอโทษนะครับ ผมเดาว่า ผมไม่คิดว่ามีอะไรที่เราสามารถทำได้ ฉันตายตอนนี้ โอเค ?" ระหว่างทิ้งฮิโระกับโลก brotherless โหดร้ายและปล่อยให้ทุกคนบนนี้น้อยกว่าเครื่องบิน ทาดาชิ คิดว่าเขามีสิ่งที่ดีกว่าที่ต้องขอโทษมากกว่าผู้หญิง และตารางงานของเธอ ถ้าฟังที่เธอว่าเขาไม่ควรจะตาย แต่ตื่นขึ้นมาบางส่วนหวังโง่เอง

ก่อนจะบอกว่า ทาดาชิส่วนความหวังของตนเองกรุณาหุบปากและรอมชอมกับความเป็นจริง ผู้หญิงใช้เวลาในมือของเขาช่วยให้ผีสามารถสัมผัสผีอื่นโดยไม่ลื่นไถลผ่านแต่ละอื่น ๆที่น่าสนใจ ) และค่อยๆ จู่ ๆค่อย ๆหยอดบางอย่างในนั้น โซ่โลหะและเศษแก้ว–จี้มั้ง ทำไมเธอถึงให้เขาพลอย

" คุณตายไปแล้ว