The emission of radiation by unstab

The emission of radiation by unstable atomic nuclei undergoing radioactive decay.
A Closer Look In the nuclei of stable atoms, such as those of lead, the force binding the protons and neutrons to each other individually is great enough to hold together each nucleus as a whole. In other atoms, especially heavy ones such as those of uranium, this energy is insufficient, and the nuclei are unstable. An unstable nucleus spontaneously emits particles and energy in a process known as radioactive decay. The term radioactivity refers to the particles emitted. When enough particles and energy have been emitted to create a new, stable nucleus (often the nucleus of an entirely different element), radioactivity ceases. Uranium 238, a very unstable element, goes through 18 stages of decay before becoming a stable isotope of lead, lead 206. Some of the intermediate stages include the heavier elements thorium, radium, radon, and polonium. All known elements with atomic numbers greater than 83 (bismuth) are radioactive, and many isotopes of elements with lower atomic numbers are also radioactive. When the nuclei of isotopes that are not naturally radioactive are bombarded with high-energy particles, the result is artificial radioisotopes that decay in the same manner as natural isotopes. Each element remains radioactive for a characteristic length of time, ranging from mere microseconds to billions of years. An element's rate of decay is called its half-life. This refers to the average length of time it takes for half of its nuclei to decay.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การปล่อยรังสีโดยนิวเคลียสของอะตอมที่ไม่เสถียรระหว่างการสลายกัมมันตรังสี.
มองใกล้ในนิวเคลียสของอะตอมที่มีความเสถียรเช่นที่นำไปสู่​​แรงผูกพันโปรตอนและนิวตรอนกันเป็นรายบุคคลที่ดีมากพอที่จะถือด้วยกันแต่ละนิวเคลียสเป็น ทั้งหมด ในอะตอมอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนที่หนักเช่นยูเรเนียมพลังงานนี้จะไม่เพียงพอและนิวเคลียสจะไม่แน่นอนนิวเคลียสที่ไม่เสถียรตามธรรมชาติปล่อยอนุภาคและพลังงานในกระบวนการที่เรียกว่าการสลายกัมมันตรังสี กัมมันตภาพรังสีหมายถึงอนุภาคที่ปล่อยออกมา เมื่ออนุภาคและพลังงานมากพอที่ได้รับการปล่อยออกมาเพื่อสร้างใหม่นิวเคลียสที่มีเสถียรภาพ (มักนิวเคลียสของธาตุที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง) กัมมันตภาพรังสีสิ้นสุด ยูเรเนียม 238, องค์ประกอบที่ไม่มั่นคงมากผ่านไป 18 ขั้นตอนของการสลายตัวก่อนที่จะกลายเป็นไอโซโทปของตะกั่วนำ 206 บางส่วนของขั้นตอนกลางรวมถึงธาตุที่หนักกว่าทอเรียม, เรเดียม, เรดอนและพอโลเนียม องค์ประกอบที่รู้จักกันทั้งหมดที่มีเลขอะตอมมากกว่า 83 (บิสมัท) มีกัมมันตภาพรังสีและไอโซโทปหลายองค์ประกอบที่มีหมายเลขอะตอมต่ำก​​ว่านี้ยังมีกัมมันตรังสีเมื่อนิวเคลียสของไอโซโทปที่ไม่กัมมันตรังสีตามธรรมชาติจะถูกถล่มด้วยอนุภาคพลังงานสูงผลที่ได้คือไอโซโทปรังสีเทียมที่สลายตัวในลักษณะเดียวกับไอโซโทปธรรมชาติ แต่ละองค์ประกอบกัมมันตรังสียังคงอยู่สำหรับความยาวลักษณะของเวลาตั้งแต่ microseconds เพียงเพื่อหลายพันล้านปี อัตราการองค์ประกอบของการสลายตัวที่เรียกว่าครึ่งชีวิตของมันนี้หมายถึงความยาวเฉลี่ยของเวลาที่ใช้สำหรับครึ่งหนึ่งของนิวเคลียสที่จะสลายตัว

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มลพิษของรังสีโดยแอลฟาอะตอมเสถียรระหว่างการสลายตัวของสารกัมมันตรังสีให้อนุภาค
ใกล้ดูในแอลฟาของอะตอมที่มีเสถียรภาพ เช่นผู้นำ แรงผูกโปรตอน และ neutrons กันละมีดีพอที่ถือแต่ละนิวเคลียสทั้งหมด ในอะตอมอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งคนหนักเช่นยูเรเนียม พลังงานนี้ไม่เพียงพอ และแอลฟาไม่เสถียร นิวเคลียสไม่เสถียรทหลาย emits อนุภาคและพลังงานในกระบวนการเรียกว่าการสลายตัวของสารกัมมันตรังสีให้อนุภาค Radioactivity ระยะหมายถึงอนุภาคที่ปล่อยออก เมื่ออนุภาคและพลังงานเพียงพอมีการออกมาเพื่อสร้างนิวเคลียสมีเสถียรภาพ ใหม่ (มักนิวเคลียสขององค์ประกอบที่แตกต่าง), radioactivity ยุติ ยูเรเนียม 238 องค์ประกอบเสถียรมาก ไปผ่านขั้นตอนที่ 18 ของผุก่อนที่จะกลายเป็น ไอโซโทปของเป้าหมาย นำ 206 บางระยะกลางรวมหนักองค์ประกอบทอเรียม เรเดียม เรดอน และพอโลเนียม องค์ประกอบที่รู้จักทั้งหมด มีหมายเลขอะตอมมากกว่า 83 (บิสมัท) กัมมันตรังสี และหลายไอโซโทปขององค์ประกอบที่มีหมายเลขอะตอมต่ำกว่ายังกัมมันตรังสี เมื่อแอลฟาของไอโซโทปที่มีกัมมันตรังสีตามธรรมชาติมีการระดมยิง ด้วยอนุภาค high-energy ผลคือ ประดิษฐ์ radioisotopes ที่เสื่อมสลายในลักษณะเดียวกันเป็นไอโซโทปธรรมชาติ แต่ละองค์ประกอบยังคงกัมมันตรังสีสำหรับความยาวลักษณะของเวลา ตั้งแต่ microseconds เพียงพันล้านปี องค์ประกอบของอัตราการผุคือ half-life ของ นี้หมายถึงระยะเวลาเฉลี่ยของเวลาครึ่งหนึ่งของแอลฟาของการเสื่อมสลาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การปล่อยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าของรังสีโดยจุดศูนย์กลางปรมาณูไม่มั่นคงอยู่ระหว่างฟันผุวัตถุกัมมันตรังสี.
มาดูในจุดศูนย์กลางของอะตอมที่มี เสถียรภาพ เช่นนำไปสู่ผู้ที่มีผลใช้บังคับที่มีผลผูกพันทางโปรตอนที่และ neutrons กันแบบเป็นที่ดีเยี่ยมไม่เพียงพอที่จะค้างไว้ด้วยกันส่วนสำคัญแต่ละครั้งเป็นทั้งหมดที่ ในระดับอะตอมอื่นๆโดยเฉพาะหนักเช่นยูเรเนียมผู้ที่ใช้พลังงานแห่งนี้มีไม่เพียงพอและเป็นแกนกลางที่จะไม่มั่นคงส่วนสำคัญที่ไม่มั่นคงโดยตนเองจะปล่อยพลังงานและ อนุภาค ขนาดเล็กในกระบวนการที่เรียกว่าฟันผุรับกัมมันตรังสีหรือไม่ คำว่ากัมมันต ภาพ รังสีหมายถึง อนุภาค ที่ปล่อยออกมา เมื่อ อนุภาค ขนาดเล็กไม่เพียงพอและประหยัดพลังงานได้รับการปล่อยออกมาเพื่อสร้างจุดศูนย์กลางที่มี เสถียรภาพ และใหม่(มักจุดศูนย์กลางของส่วนประกอบที่แตกต่างโดยสิ้นเชิง)กัมมันต ภาพ รังสีจะหายไปเมื่อผ่านไปครู่หนึ่ง ยูเรเนียม 238 ส่วนที่ไม่มั่นคงเป็นอย่างมากผ่านทาง 18 ขั้นตอนของฟันผุก่อนที่จะกลายเป็นไอโซโทปที่มี เสถียรภาพ และนำไปสู่การนำไปสู่ 206 ระยะกลางที่บางส่วนรวมถึงส่วนประกอบหนักที่ทอฟฟี่ทอเรียมพรายน้ำเรดอนและพอโลเนียม ส่วนประกอบที่มีชื่อเสียงทั้งหมดพร้อมด้วยหมายเลขปรมาณูมากกว่า 83 ( Bismuth )และมีวัตถุกัมมันตรังสีไอโซโทปจำนวนมากขององค์ประกอบพร้อมด้วยหมายเลขปรมาณูต่ำมีวัตถุกัมมันตรังสีด้วยเมื่อเป็นแกนกลางของไอโซโทปที่ไม่ได้รับกัมมันตรังสีหรือไม่เป็นธรรมชาติมีระเบิดพร้อมด้วย อนุภาค ขนาดเล็กที่ใช้พลังงานสูงผลที่ได้คือเทียมเรดิโอไอโวโทปที่ปรักหักพังในลักษณะเดียวกับที่เป็นไอโซโทปจากธรรมชาติ แต่ละองค์ประกอบจะยังคงรับกัมมันตรังสีหรือไม่สำหรับความยาวลักษณะเฉพาะตัวของช่วงเวลาตั้งแต่ไมโครวินาทีแค่พันล้านของปี อัตราของชิ้นส่วนที่ของฟันผุมีชื่อว่าครึ่งชีวิตของตนโรงแรมแห่งนี้คือความยาวเฉลี่ยที่ใช้สำหรับในช่วงครึ่งปีของเป็นแกนกลางของฟันผุ