Employment is an ultimate goal of p

Employment is an ultimate goal of people and even more of individuals living in rural agricultural areas where employment opportunities are less. So being involved as agro-industry employee in this context is worthwile for a rural household. The satisfaction of their own needs and the family help are most of the reasons given by households’ members in our sample concerning their participation as agro industry employee. Most of them have stated they were never involved in any previous employment activities.
A lack of evidence regarding the income effect on happiness is another observation noted in our results. Although positive, there is no significant income impact. This result goes against some studies in the SWB literature even if they nevertheless recognize the weak impact of income. The aspiration (Easterlin, 2001) and social comparison (Diener and al., 1993) arguments advance that there is only a weak link between income and happiness if income increases along with desires or the reference group’s income. While the ―desires‖ argument is plausible in our case, the reference group’s income argument does not hold, since neither absolute income nor relative income seems to be relevant for rural households in our sample.
Income gained by rural households might be viewed as not so substantial in this area as their needs increase. Contrary to a permanent salary, rural households’ income might be volatile so that they live from day to day. Even if income is consistent, it might be that community relationships (solidarity) are important between households and that the income gained is shared through this channel. In addition we find that stable goods such as asset variables and access to utilities play a more important role in the determination of happiness than income.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จ้างงานเป็นเป้าหมายสูงสุดของประชาชนและยิ่งบุคคลที่อาศัยอยู่ในชนบทพื้นที่เกษตรที่มีโอกาสการจ้างงานน้อยลงได้ เพื่อมีส่วนร่วมเป็นพนักงานเกษตรอุตสาหกรรมในบริบทนี้ คือ worthwile สำหรับในครัวเรือนชนบท ต้องการความพึงพอใจของตนเอง และช่วยเหลือครอบครัวเป็นส่วนใหญ่เหตุผลที่กำหนด โดยสมาชิกของครัวเรือนในตัวอย่างของเราเกี่ยวกับการเข้าร่วมเป็นพนักงานของอุตสาหกรรมเกษตร ส่วนใหญ่จะมีระบุไว้พวกไม่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมการจ้างงานก่อนหน้านี้ไม่มีหลักฐานเกี่ยวกับผลกำไรความสุขสังเกตอื่นที่ระบุไว้ในผลของเราได้ แม้ว่าบวก มีผลกระทบต่อรายได้ที่สำคัญไม่ ผลลัพธ์นี้ไปเทียบกับบางการศึกษาวรรณคดี SWB แม้ว่าพวกเขายังคงรู้จักผลอ่อนของรายได้ ความใฝ่ฝัน (Easterlin, 2001) และเปรียบเทียบทางสังคม (Diener และ al., 1993) อาร์กิวเมนต์ล่วงหน้าว่ามีเฉพาะการเชื่อมโยงอ่อนระหว่างรายได้และความสุขถ้ารายได้เพิ่มขึ้นพร้อมกับความปรารถนาหรือรายได้ของกลุ่มอ้างอิง ขณะอาร์กิวเมนต์ ―desires‖ รับมือในกรณี ไม่ถือ อาร์กิวเมนต์รายได้ของกลุ่มอ้างอิงเนื่องจากไม่มีรายได้สัมบูรณ์หรือสัมพัทธ์รายได้น่าจะเกี่ยวข้องกับครัวเรือนชนบทในตัวอย่างของเราอาจดูเป็นไม่พบดังนั้นรายได้ที่รับจากครัวเรือนชนบทในพื้นที่นี้เป็นเพิ่มความ ขัดต่อเดือนถาวร รายได้ของครัวเรือนชนบทอาจระเหยเพื่อให้พวกเขาถ่ายทอดสดวันต่อวัน แม้ว่ารายได้จะสอดคล้องกัน อาจเป็นที่ความสัมพันธ์ชุมชน (เอกภาพ) มีความสำคัญระหว่างครัวเรือน และรายได้รับถูกใช้ร่วมกันผ่านช่องทางนี้ นอกจากนี้ เราพบว่า สินค้ามีเสถียรภาพเช่นตัวแปรสินทรัพย์และการเข้าถึงสาธารณูปโภคมีบทบาทสำคัญในการกำหนดความสุขที่มากกว่ารายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การจ้างงานเป็นเป้าหมายสูงสุดของผู้คนและมากยิ่งขึ้นของบุคคลที่อาศัยอยู่ในพื้นที่การเกษตรในชนบทที่โอกาสการจ้างงานน้อย ดังนั้นการมีส่วนร่วมเป็นพนักงานอุตสาหกรรมเกษตรในบริบทนี้คือ worthwile ต่อครัวเรือนในชนบท ความพึงพอใจของความต้องการของตัวเองและครอบครัวความช่วยเหลือมากที่สุดในเหตุผลที่ได้รับจากสมาชิกผู้ประกอบการในตัวอย่างของเราเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของพวกเขาเป็นพนักงานในอุตสาหกรรมเกษตร ส่วนใหญ่ของพวกเขาได้ระบุว่าพวกเขาไม่เคยมีส่วนร่วมในกิจกรรมการจ้างงานก่อน ๆ .
ขาดหลักฐานเกี่ยวกับผลกำไรขาดทุนในความสุขคือการสังเกตอื่นที่ระบุไว้ในผลของเรา แม้ว่าในเชิงบวกที่มีผลกระทบต่อรายได้ไม่มีนัยสำคัญ ผลที่ได้นี้ไปกับการศึกษาบางส่วนในวรรณคดี SWB แม้ว่าพวกเขาจะยังคงตระหนักถึงผลกระทบที่อ่อนแอของรายได้ ทะเยอทะยาน (Easterlin, 2001) และการเปรียบเทียบทางสังคม (Diener และ al., 1993) ข้อโต้แย้งล่วงหน้าว่ามีเพียงการเชื่อมโยงที่อ่อนแอระหว่างรายได้และมีความสุขเพิ่มขึ้นของรายได้ถ้าพร้อมกับความต้องการหรือรายกลุ่มอ้างอิงของ ในขณะที่การโต้แย้ง-desires‖เป็นไปได้ในกรณีของเราอาร์กิวเมนต์รายได้กลุ่มอ้างอิงที่ไม่ได้ถือเนื่องจากไม่มีรายได้ที่แน่นอนหรือญาติรายได้น่าจะเป็นที่เกี่ยวข้องกับผู้ประกอบการในชนบทในตัวอย่างของเรา.
รายได้รับจากครัวเรือนในชนบทอาจจะถูกมองว่าเป็นไม่ได้ ที่สำคัญในบริเวณนี้เป็นความต้องการที่เพิ่มขึ้นของพวกเขา ขัดกับเงินเดือนถาวรรายได้ครัวเรือนในชนบท 'อาจจะมีความผันผวนเพื่อให้พวกเขามีชีวิตอยู่ไปวัน ๆ แม้ว่ารายได้ที่สอดคล้องกันก็อาจจะมีความสัมพันธ์กับชุมชนที่ (ความเป็นปึกแผ่น) ที่มีความสำคัญระหว่างผู้ประกอบการและรายได้ที่ได้รับร่วมกันผ่านช่องทางนี้ นอกจากนี้เราพบว่าสินค้ามีเสถียรภาพเช่นตัวแปรสินทรัพย์และการเข้าถึงสาธารณูปโภคมีบทบาทสำคัญมากขึ้นในการกำหนดความสุขกว่ารายได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การจ้างงานเป็นเป้าหมายสูงสุดของคนและมากขึ้นของบุคคลที่อาศัยอยู่ในพื้นที่เกษตรกรรมในชนบทที่โอกาสการจ้างงานจะน้อยลง ดังนั้นการมีส่วนร่วม เช่น อุตสาหกรรมเกษตร ลูกจ้าง ในบริบทนี้คือที่มีคุณค่าพอสำหรับใช้ในครัวเรือนชนบทความพึงพอใจของความต้องการของตนเองและช่วยให้ครอบครัวมีมากที่สุดของโดยให้เหตุผลของครัวเรือนสมาชิกตัวอย่างของเราเกี่ยวกับการมีส่วนร่วมของพวกเขาเป็นลูกจ้างคณะอุตสาหกรรมเกษตร . ที่สุดของพวกเขาได้กล่าวว่าพวกเขาไม่เคยมีส่วนร่วมในกิจกรรมการจ้างงานก่อนหน้านี้ .
ขาดหลักฐานเกี่ยวกับรายได้มีผลต่อความสุขแบบอื่นที่ระบุไว้ในผลของเรา แม้ว่าจะเป็นบวกไม่พบรายได้ผลกระทบ ผลที่ได้นี้ไปเทียบกับการศึกษาใน SWB วรรณกรรมแม้ว่าพวกเขาแต่รับรู้ผลกระทบที่อ่อนแอของรายได้ ความทะเยอทะยาน ( กับ , 2001 ) และการเปรียบเทียบทางสังคม ( ไดเนอร์ และคณะ , 2536 ) อาร์กิวเมนต์ล่วงหน้าว่ามีการเชื่อมโยงอ่อนแอระหว่างรายได้และความสุข ถ้ารายได้เพิ่มขึ้นตามความต้องการหรือรายได้ของกลุ่มอ้างอิงของในขณะที่ผมอยากปรารถนา‖อาร์กิวเมนต์เป็นเป็นไปได้ในกรณีของเรา , อาร์กิวเมนต์รายได้กลุ่มอ้างอิงก็ไม่ถือ เนื่องจากไม่มีรายได้ หรือรายได้สัมบูรณ์ญาติที่ดูเหมือนว่าจะเกี่ยวข้องกับครัวเรือนชนบทในตัวอย่างของเรา .
รายได้ที่ได้รับ โดยครัวเรือนในชนบทอาจจะมองว่าไม่ดังนั้นอย่างมากในพื้นที่นี้ ขณะที่ความต้องการเพิ่มขึ้น ต่อเดือนแบบถาวรรายได้ของครัวเรือนในชนบทอาจจะเปลี่ยนแปลงได้เพื่อให้พวกเขามีชีวิตอยู่วันต่อวัน แม้ว่ารายได้สม่ำเสมอ อาจเป็นเพราะชุมชนสัมพันธ์ ( ยาย ) ที่สำคัญระหว่างครัวเรือน และรายได้ที่ได้รับร่วมกัน ผ่านช่องทางนี้นอกจากนี้เราพบว่าสินค้ามีเสถียรภาพเช่นตัวแปรสินทรัพย์และการเข้าถึงสาธารณูปโภคต่างๆ มีบทบาทสำคัญในการกำหนดความสุขมากกว่ารายได้