After that, perhaps afraid of Princess Fii, Count Jalousie never showed his face in the palace again.
A year later he tried to repeat the same thing, but this time it was brought to light, and he finally lost his peerage as a noble. As it turned out, his connection with the Queen was a much smaller deal than he had bragged.
As for the maids that entrapped Lynette, to begin with, they were the useless ones, so they simply ruined themselves and disappeared as well.
But more importantly, what pained Lynette’s heart most was that Fii’s bad impression spread to every corner.
Lynette desperately wanted to defend her, but Fii told her that she didn’t care and stopped her.
Fortunately, perhaps you could say, because Fii had little presence to begin with, the bad rumours quickly ran out of steam and people stopped mentioning them.
On the other hand, it also meant that when the Count’s misdeeds were finally brought to light, Princess Fii’s name was never cleared. This was something that Lynette found unbearable.
As one other consequence of this event, ever since that night, Lynette had a wish.
(I want to serve Fii-sama.)
Soon after the incident, Lynette told this to her mother, but what she received as a furious reply.
“What on earth are you thinking! Who would allow you to serve a princess like that! You’re the hope of our ‘distinguished maid family’. Fiiru-sama is the ultimate master. She will definitely marry in as the Queen of a large nation, and at that time, you can even become her first attendant! We’ve raised you all this time for this one chance! Don’t say stupid things, and protect your current position with your all!”
(Fii-sama doesn’t deserve to be called ‘a princess like that’…)
For the first time, Lynette felt a little defiance towards her mother.
(To begin with, what value is there in a distinguished maid family?)
A ‘distinguished maid family’ wasn’t a ‘distinguished family’.
If they were a real ‘distinguished family’, to begin with there would be no need to become maids. There would be no need to be raised from childhood, spending hours each day doing nothing except learning the etiquette of servants, or repeating the method of brewing tea. There would be no need for antiquated practices such as poison testing.
There would be no need to be threatened by a man like that count… or to follow his irrational orders…
Her ‘distinguished maid family’ was just a Baron’s family. That was the reality.
Simply a low-ranking bunch whose entire family trained in the ways of a servant and was used by royalty and higher nobility.
Still, if it was somebody she could serve with pride, Lynette could still see the value in doing so.
Fiiru-sama was certainly a wonderful personage.
But Lynette was sure that even without herself, Fiiru-sama would still shine just like she did now. No matter what dress she wore, she would look beautiful, and there were plenty of others who would protect her.
And to Lynette, Fii-sama was a no less wonderful personage.
But not a single person around her wanted to support her. Neither the people who did the laundry properly nor the people who managed the clothing properly ever bothered to support her so that she could shine.
Lynette was certain that the skills she had learnt would be of greater use to Fii-sama.
Although Lynette wanted to serve as Fii’s maid, in the end her wish was never granted.
Had the King and Queen finally realised Lynette’s worth? They showed no signs of allowing her to stop serving Fiiru. And each time Lynette asked for permission to do so, her mother would fly into a rage. Lynette couldn’t become strong enough to oppose the mother who had raised her…
Still, Lynette never stopped wishing.
(One day I want to become a maid who can serve Fii-sama.)
It had been her dream since that day, and it was her dream even now.
หลังจากนั้น อาจจะกลัวเจ้าหญิง Fii เกล็ดจำนวนไม่เคยพบหน้าในวังอีกครั้งในปีต่อมาเขาพยายามทำซ้ำเหมือนกัน แต่ครั้งนี้มันมาแสง และเขาก็สูญเสีย peerage ของเขาเป็นขุนนาง มันเปิดออก เชื่อมต่อกับราชินีของเขาเป็นอย่างมากขนาดเล็กกว่าเขามี braggedสำหรับแม่บ้านที่เก็บกักคอร์นิ กับ พวกเขาเป็นคนไร้ประโยชน์ ก็เจ๊งเอง และหายไปเช่นกันแต่ที่สำคัญกว่า สิ่ง pained หัวใจของคอร์นิสุด Fii ที่จับใจแพร่กระจายไปทุกมุมคอร์นิหมดอยากปกป้องเธอ แต่ Fii บอกว่า เธอไม่ได้ดูแล และหยุดเธอโชคดี บางทีคุณอาจจะบอก เพราะ Fii มีปรากฏตัวน้อยจะเริ่มต้นด้วย ข่าวลือไม่ดีวิ่งออกมาจากไอน้ำได้อย่างรวดเร็ว และท่านหยุดกล่าวถึงพวกเขาบนมืออื่น ๆ มันยังหมายถึง ว่า เมื่อบิดาของจำนวนถูกนำแสงสุดท้าย เจ้าหญิง Fii ชื่อถูกไม่เคยล้าง นี่คือสิ่งที่คอร์นิพบเหลือทนเป็นผลอื่น ๆ หนึ่งของเหตุการณ์นี้ นับตั้งแต่คืนนั้น คอร์นิมีความปรารถนา(ฉันต้องการให้บริการจา Fii)หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น คอร์นิบอกนี้ให้แม่ของเธอ แต่สิ่งที่เธอได้รับเป็นการโกรธตอบ“What on earth are you thinking! Who would allow you to serve a princess like that! You’re the hope of our ‘distinguished maid family’. Fiiru-sama is the ultimate master. She will definitely marry in as the Queen of a large nation, and at that time, you can even become her first attendant! We’ve raised you all this time for this one chance! Don’t say stupid things, and protect your current position with your all!”(Fii-sama doesn’t deserve to be called ‘a princess like that’…)For the first time, Lynette felt a little defiance towards her mother.(To begin with, what value is there in a distinguished maid family?)A ‘distinguished maid family’ wasn’t a ‘distinguished family’.If they were a real ‘distinguished family’, to begin with there would be no need to become maids. There would be no need to be raised from childhood, spending hours each day doing nothing except learning the etiquette of servants, or repeating the method of brewing tea. There would be no need for antiquated practices such as poison testing.There would be no need to be threatened by a man like that count… or to follow his irrational orders…Her ‘distinguished maid family’ was just a Baron’s family. That was the reality.Simply a low-ranking bunch whose entire family trained in the ways of a servant and was used by royalty and higher nobility.Still, if it was somebody she could serve with pride, Lynette could still see the value in doing so.Fiiru-sama was certainly a wonderful personage.But Lynette was sure that even without herself, Fiiru-sama would still shine just like she did now. No matter what dress she wore, she would look beautiful, and there were plenty of others who would protect her.And to Lynette, Fii-sama was a no less wonderful personage.But not a single person around her wanted to support her. Neither the people who did the laundry properly nor the people who managed the clothing properly ever bothered to support her so that she could shine.Lynette was certain that the skills she had learnt would be of greater use to Fii-sama.Although Lynette wanted to serve as Fii’s maid, in the end her wish was never granted.Had the King and Queen finally realised Lynette’s worth? They showed no signs of allowing her to stop serving Fiiru. And each time Lynette asked for permission to do so, her mother would fly into a rage. Lynette couldn’t become strong enough to oppose the mother who had raised her…Still, Lynette never stopped wishing.(One day I want to become a maid who can serve Fii-sama.)It had been her dream since that day, and it was her dream even now.
การแปล กรุณารอสักครู่..