Pain shot up Gebhardt's leg, and he

Pain shot up Gebhardt's leg, and he bit his lip, not breathing. No, he thought, there can't be anyone here. There is never anyone at this hour. I have checked it many times. But that weight kept pressing into his ankle.
“All right, mister,” said a voice. “Come out of there.”
The wire cutter fell down from his fingers. Hands grabbed at Gebhardt's legs, pulled. In a panic, he kicked himself loose, got up, and run wildly.
A man shouted. Someone blew a whistle. A form jumped from nowhere and knocked him to the ground. Gebhardt drove his fist into a face, twice, pulled away free, ran on. He ran into a wall, turned the wrong way. A flashlight focused on him. He turned back but too late.
“There! Get him!”
Gebhardt drew his revolver. As he ran, he heard them shout as they came closer to him.
There was the noise of rapid gunfire behind him, and something struck him in the back. No, thought Gebhardt, the plan was perfect. There was a sharp pain. He said weakly: “No.” He was dead when the soldiers reached him. He lay with his one arm stretched out in front of him, his wristwatch showing the hour
“Imagine the nerve of the guy!” said a young soldier. “He walked in here as though we didn't even exist. That's a nice watch he has on. But it broke when he fell.”
“It's an hour fast,” said a second soldier. “How did that happen?”
the little jeweler was even more surprised when he read the newspaper report the next day about Gebhardt. “I can't understand it,” he thought. “The man must have been careless. Nothing went wrong on my part. Why, I even set his watch correctly before I gave it back to him.”
He decided to take with him in a small package about fourteen of the bombs. That was about all he could take care of in two hours. He had detailed information on King Charles Square. By midnight all the soldiers and mechanics were gone; at two o’clock a policeman looked in to check up. Gebhardt was very much pleased with himself. Thanks to British’s inefficiency, he would have the place to himself between twelve o’clock and two o’clock.
Thinking of the importance of time suddenly reminded him, and he put a new strap on his watch and then put the watch on his wrist then he sat very still, looking into space, mentally checking every detail of the plan.
Gebhardt smiled. Of course! Outside the jeweler shop he had set his watch back sixty-four minutes for the signal to the jeweler. He smiled again as he now moved the minute hand of his watch exactly sixty-for minutes ahead. Never forgetting these small details made him a good secret agent, and he knew it.
When the time came, Gebhardt moved carefully through the darkness of the blacked-out streets.
In the alley behind King Charles Square he stopped and looked at his watch. Twelve o’clock exactly. Gebhardt smiled. The whole thing was going like clockwork. He waited another ten minutes just to be on the safe side.
Gebhardt climbed a fence, moved carefully along a narrow space between two buildings, and came out in King Charles Square. He stood a moment, counting the black forms of the trucks.
Gebhardt moved over to the nearest truck. He set down his package, took some wire and a wire cutter from a pocket. He slid under the truck and felt along the bottom of the engine. Lying flat on his back, working in the dark, he began to wire the bomb to the exact place he wanted it.
Somebody stepped on his ankle.
Pain shot up Gebhardt’s leg, and he bit his lip, not breathing. No, he thought, there can’t be anyone here. There is never anyone at this hour. I have checked it many times. But that weight kept pressing into his ankle.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ปวดขายิงขึ้น Gebhardt และเขากัดริมฝีปากของเขาไม่หายใจ ไม่มีเขาคิดว่ามีไม่สามารถเป็นคนที่นี่ ไม่เคยมีใครในเวลานี้ ผมได้ตรวจสอบมาหลายครั้ง แต่น้ำหนักที่กดลงไปเก็บไว้ที่ข้อเท้าของเขา.
"ทุกขวานาย" เสียงกล่าวว่า "ออกมาจากที่นั่น."
เครื่องตัดลวดลดลงลดลงจากนิ้วมือของเขา มือจับที่ขาของ Gebhardt ดึง ในความหวาดกลัวเขาเตะตัวเองหลวมลุกขึ้นและเรียกใช้ลำพอง.
คนตะโกน คนที่เป่านกหวีด แบบฟอร์มการกระโดดลงมาจากที่ไหนเลยและเคาะเขาลงไปที่พื้น Gebhardt ขับรถกำปั้นของเขาลงในหน้าสองครั้งดึงออกฟรีวิ่งบน เขาวิ่งเข้าไปในผนังหันทางที่ผิด ไฟฉายมุ่งเน้นไปที่เขา เขาหันกลับมา แต่สายเกินไป.
"มี! รับเขา! "
Gebhardt ดึงปืนของเขา ขณะที่เขาวิ่งเขาได้ยินพวกเขาตะโกนขณะที่พวกเขาเข้ามาใกล้ชิดกับเขา.
มีเสียงปืนอย่างรวดเร็วหลังเขาเป็นและสิ่งที่ทำให้เขาอยู่ด้านหลัง ไม่มีความคิด Gebhardt แผนถูกที่สมบูรณ์แบบ มีอาการปวดที่คมชัดเป็น เขากล่าวอย่างอ่อน "ไม่ใช่" เขาเป็นทหารที่ตายแล้วเมื่อมาถึงเขา เขานอนกับแขนข้างหนึ่งของเขายืดออกในด้านหน้าของเขา, นาฬิกาข้อมือของเขาแสดงให้เห็นถึงชั่วโมง
"ลองนึกภาพเส้นประสาทของคนที่แต่งตัวประหลาด!" ทหารหนุ่มกล่าวว่า "เขาเดินเข้ามาในที่นี่ว่าเราไม่ได้อยู่ นั่นเป็นนาฬิกาที่ดีที่เขามีต่อ แต่มันยากจนเมื่อเขาล้มลง. "
"มันเป็นชั่วโมงได้อย่างรวดเร็ว" ทหารสองกล่าวว่า "วิธีการที่ไม่เกิดขึ้น?"
เพชรพลอยเล็ก ๆ น้อย ๆ ก็ยิ่งแปลกใจมากขึ้นเมื่อเขาอ่านหนังสือพิมพ์รายงานในวันถัดไปเกี่ยวกับ Gebhardt "ผมไม่สามารถเข้าใจมัน" เขาคิดว่า "คนจะต้องได้รับความประมาท ไม่มีอะไรที่ผิดพลาดไปในส่วนของฉัน ทำไมฉันยังตั้งนาฬิกาของเขาอย่างถูกต้องก่อนที่ผมจะให้มันกลับไปที่เขา. "
เขาตัดสินใจที่จะใช้เวลาอยู่กับเขาในแพคเกจเล็ก ๆ เกี่ยวกับสิบสี่ของระเบิด นั่นคือทั้งหมดที่เกี่ยวกับเขาจะดูแลในอีกสองชั่วโมง เขามีรายละเอียดเกี่ยวกับพระมหากษัตริย์ชาร์ลส์สแควร์ ตอนเที่ยงทหารและกลไกทั้งหมดก็หายไป; ที่ 02:00 ตำรวจมองในการตรวจสอบ Gebhardt ยินดีมากกับตัวเอง ขอบคุณที่ขาดประสิทธิภาพของอังกฤษเขาจะมีสถานที่ที่ตัวเอง 00:00-02:00.
คิดความสำคัญของเวลาก็เตือนเขาและเขาก็วางสายใหม่ในนาฬิกาของเขาแล้วใส่นาฬิกาข้อมือของเขา แล้วเขานั่งมากยังคงมองเข้าไปในพื้นที่จิตใจการตรวจสอบรายละเอียดของแผนทุก.
Gebhardt ยิ้ม แน่นอน! นอกร้านเพชรพลอยที่เขาได้ตั้งนาฬิกาของเขากลับมาหกสิบสี่นาทีสัญญาณไปยังเพชรพลอย เขายิ้มอีกครั้งตอนนี้เขาย้ายเข็มนาทีของนาฬิกาของเขาว่าหกสิบนาทีข้างหน้า ไม่เคยลืมรายละเอียดเล็ก ๆ เหล่านี้ทำให้เขากลายเป็นสายลับที่ดีและเขารู้ว่ามัน.
เมื่อเวลามา Gebhardt ย้ายอย่างระมัดระวังผ่านความมืดของถนน blacked ออก.
ในซอยที่อยู่เบื้องหลังกษัตริย์ชาร์ลสแควร์เขาหยุดและมองไปที่นาฬิกาของเขา สิบสองโมงตรง Gebhardt ยิ้ม สิ่งทั้งหมดที่เกิดขึ้นเช่นเครื่องจักร เขารออีกสิบนาทีก็จะเป็นในด้านความปลอดภัย.
Gebhardt ปีนรั้วย้ายอย่างระมัดระวังพร้อมพื้นที่แคบ ๆ ระหว่างสองอาคารและออกมาในกษัตริย์ชาร์ลสแควร์ เขาลุกขึ้นยืนขณะที่นับในรูปแบบสีดำของรถบรรทุก.
Gebhardt ย้ายไปรถที่ใกล้ที่สุด เขาตั้งลงแพคเกจของเขาเอาลวดและเครื่องตัดลวดจากกระเป๋า เขาเลื่อนภายใต้รถบรรทุกและรู้สึกว่าด้านล่างของเครื่องยนต์ นอนราบบนหลังของเขาทำงานในที่มืดเขาเริ่มที่จะสายระเบิดไปยังสถานที่ที่แน่นอนที่เขาอยากให้มัน.
ใครบางคนก้าวขึ้นไปบนข้อเท้าของเขา.
ยิงขึ้นปวดขา Gebhardt และเขากัดริมฝีปากของเขาไม่หายใจ ไม่มีเขาคิดว่ามีไม่สามารถเป็นคนที่นี่ ไม่เคยมีใครในเวลานี้ ผมได้ตรวจสอบมาหลายครั้ง แต่น้ำหนักที่กดลงไปเก็บไว้ที่ข้อเท้าของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความเจ็บปวดที่ถูกยิงขาเก็บฮาร์ต เขากัดริมฝีปาก เขาไม่หายใจ ไม่ เขาคิดว่า มันไม่น่าจะมีใครมาที่นี่ ไม่เคยมีใครในเวลานี้ ผมตรวจดูหลายครั้งแล้ว แต่น้ำหนักก็กดเข้าไปที่ข้อเท้า
" เอาล่ะนะ " กล่าวเสียง " ออกมาเดี๋ยวนี้นะ "
ตัดลวดหล่นลงจากมือ มือคว้าเก็บฮาร์ตที่ขา ดึง ในตื่นตระหนกเขาเตะตัวเองให้ลุกขึ้นและวิ่งอย่างบ้าคลั่ง
ผู้ชายตะโกน บางคนก็ผิวปาก รูปกระโดดจากที่ไหนและเคาะเขาลงกับพื้น เก็บฮาร์ตขับรถหมัดเข้าใบหน้า สองครั้ง ดึงไปฟรี รันบน เขาวิ่งเข้าไปในกำแพง เดินผิดทาง ไฟฉายมุ่งเน้นไปที่เขา เขาจึงหันหลังกลับ แต่สายเกินไป .
" มี จับเขา ! "
เก็บฮาร์ตดึงปืนของเขา ขณะที่เขาวิ่งเขาได้ยินเขาตะโกนขณะที่พวกเขาเข้ามาใกล้เขา
มีเสียงปืนดังอย่างรวดเร็วหลังเขา และอะไรแทงหลัง ไม่คิดเก็บฮาร์ต แผนสุดยอด มีความเจ็บปวดที่คมชัด เขาบอกว่า วีกลี่ : " ไม่ " เขาตายแล้วเมื่อทหารมาถึงเขา เขาวางแขนของเขาเหยียดออกไปข้างหน้าเขา ของเขานาฬิกาข้อมือแสดงชั่วโมง
" จินตนาการหน้าของผู้ชาย" บอกว่า ทหารหนุ่ม " เขาเดินเข้ามา เหมือนเราไม่มีตัวตน ที่เป็นนาฬิกาที่ดีที่เขามีต่อ แต่มันแตกเมื่อเขาล้ม "
" อีกชั่วโมงอย่างรวดเร็ว กล่าวว่า ทหาร 2 " มันเกิดขึ้นได้ยังไง ? "
น้อยเพชรก็ยิ่งประหลาดใจเมื่อเขาอ่านหนังสือพิมพ์รายงานในวันถัดไปเกี่ยวกับเก็บฮาร์ต . " ฉันไม่สามารถเข้าใจมัน " เขาคิด " ผู้ชายต้องประมาทไม่มีอะไรผิดปกติในส่วนของฉัน ทำไมผมตั้งค่านาฬิกาของเขาได้อย่างถูกต้อง ก่อนที่จะคืนให้เขา "
เขาตัดสินใจที่จะใช้เวลากับเขาในแพคเกจขนาดเล็กประมาณสิบสี่ของระเบิด นั่นคือทั้งหมดที่เขาจะดูแลใน 2 ชั่วโมง เขามีข้อมูลเกี่ยวกับกษัตริย์ชาร์ลส์สแควร์ โดยเที่ยงคืนของทหารทั้งหมด และกลศาสตร์หายไป ; นาฬิกาตำรวจสองคนในการตรวจสอบขึ้นเก็บฮาร์ตมากยินดีกับตัวเอง ขอบคุณครูอังกฤษ เขาก็มีสถานที่ที่ตัวเองระหว่างสิบโมง และ บ่ายสอง
คิดถึงความสำคัญของเวลา ก็เตือนเขา แล้วเขาใส่สายใหม่ในสายตาของเขาแล้ว ใส่นาฬิกาที่ข้อมือเขาก็นั่งเฉยๆ มาก มองเข้าไปในพื้นที่ใจตรวจสอบทุกรายละเอียดของ แผน
เก็บฮาร์ตยิ้มแน่นอน ! นอกร้านร้านเขาตั้งระวังหลังให้เขา หกนาทีเพื่อส่งสัญญาณให้เพชร เขายิ้มอีกครั้ง ตอนนี้เขาย้ายเข็มของนาฬิกาว่าหกสิบนาทีข้างหน้า เคยลืมรายละเอียดเล็ก ๆเหล่านี้ ทำให้เขาเป็นสายลับ และเขาก็รู้ว่ามัน .
เมื่อเวลามาเก็บฮาร์ตย้ายอย่างระมัดระวังผ่านความมืดของหมดสติอยู่บนถนน
ในตรอกด้านหลังของกษัตริย์ชาร์ลส์สแควร์เขาหยุดและมองไปที่นาฬิกาของเขา สิบโมงตรง เก็บฮาร์ตยิ้ม เรื่องทั้งหมดก็จะเหมือนนาฬิกา เขารออีกสิบนาที ก็เป็นทางด้านความปลอดภัย .
เก็บฮาร์ตปีนรั้ว ย้ายอย่างระมัดระวังตามพื้นที่แคบระหว่างตึกสองตึก และออกมาในกษัตริย์ชาร์ลส์สแควร์ เขายืนอยู่สักครู่นับรูปแบบสีดำของรถบรรทุก .
เก็บฮาร์ตย้ายไปที่รถบรรทุกที่ใกล้ที่สุด เขาตั้งลงแพคเกจของเขา เอาลวดและเครื่องตัดลวดจากกระเป๋า เขาลื่นใต้รถบรรทุก และรู้สึกตามด้านล่างของเครื่องยนต์ นอนราบบนหลังของเขา ทำงานในที่มืด เขาเริ่มสายระเบิดที่เขาต้องการมัน

ใครเหยียบข้อเท้า ปวดยิงขาเก็บฮาร์ต ,เขากัดริมฝีปาก เขาไม่หายใจ ไม่ เขาคิดว่า มันไม่น่าจะมีใครมาที่นี่ ไม่เคยมีใครในเวลานี้ ผมตรวจดูหลายครั้งแล้ว แต่น้ำหนักก็กดเข้าไปที่ข้อเท้า