The Rattanakosin Kingdom (Thai: อาณ

The Rattanakosin Kingdom (Thai: อาณาจักรรัตนโกสินทร์, IPA: [āːnāːt͡ɕàk ráttanákōːsǐn]) is the fourth traditional centre of power in the History of Thailand (or Siam). It was founded in 1782 with the establishment of Bangkok as the capital city.

The maximum territorial extent of Rattanakosin Kingdom included vassal states of Cambodia, Laos, and some Malay kingdoms. The kingdom was founded by King Buddha Yodfa Chulaloke of the Chakri Dynasty. The first half of this period was a time of consolidation of the kingdom's power, and was punctuated by periodic conflicts with Burma, Vietnam and Laos. The later period was one of engagement with colonial powers of Britain and France, in which Siam managed to be the only southeast Asian nation to remain independent of European colonialism.

Internally the kingdom developed into a modern centralised nation state with borders defined by its interaction with the Western powers. Significant economic and social progress was made, with an increase in foreign trade, the abolition of slavery and the expansion of education to the emerging middle class. However, there was no substantial political reform until the absolute monarchy was replaced in a revolution in 1932 by the constitutional monarchy.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัตนโกสินทร์ (ไทย: อาณาจักรรัตนโกสินทร์, IPA: [āːnāːt͡ɕàkráttanákōːsǐn]) เป็นหนึ่งในสี่ศูนย์แบบดั้งเดิมของอำนาจในประวัติศาสตร์ของประเทศไทย (หรือสยาม) ได้ก่อตั้งขึ้นในปี 1782 ด้วยการจัดตั้งกรุงเทพฯเป็นเมืองหลวง. ขอบเขตดินแดนสูงสุดรัตนโกสินทร์รวมรัฐข้าราชบริพารของกัมพูชาลาวและบางราชอาณาจักรมลายู ราชอาณาจักรก่อตั้งโดยกษัตริย์พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราชแห่งราชวงศ์จักรี ครึ่งแรกของช่วงเวลานี้เป็นช่วงเวลาของการรวมอำนาจของอาณาจักรและถูกคั่นด้วยความขัดแย้งระยะกับพม่าเวียดนามและลาว ในช่วงเวลาต่อมาเป็นหนึ่งในการสู้รบกับอำนาจอาณานิคมของอังกฤษและฝรั่งเศสซึ่งในสยามจัดการเพื่อเป็นเพียงทางตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศในภูมิภาคเอเชียยังคงเป็นอิสระจากลัทธิล่าอาณานิคมของยุโรป. ภายในราชอาณาจักรพัฒนาเป็นรัฐชาติส่วนกลางที่ทันสมัยที่มีเส้นขอบที่กำหนดโดยปฏิสัมพันธ์กับ มหาอำนาจตะวันตก ความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างมีนัยสำคัญที่ถูกสร้างขึ้นด้วยการเพิ่มขึ้นของการค้าต่างประเทศ, การเลิกทาสและการขยายตัวของการศึกษาเพื่อคนชั้นกลางที่เกิดขึ้นใหม่ แต่ไม่พบว่ามีการปฏิรูปการเมืองอย่างมีนัยสำคัญจนกว่าระบอบสมบูรณาญาสิทธิราชย์ถูกแทนที่ในการปฏิวัติในปี 1932 โดยระบอบรัฐธรรมนูญ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาณาจักรรัตนโกสินทร์ ( ไทย : อาณาจักรรัตนโกสินทร์ IPA : [ N ,  āːāː T ͡ɕà K R . kgm ttan . kgm ōː S K ǐ n ] ) เป็นสี่แบบดั้งเดิมศูนย์อำนาจในประวัติศาสตร์ของประเทศไทย ( หรือสยาม ) ก่อตั้งขึ้นในปี 1782 พร้อมกับการสถาปนากรุงเทพมหานครเป็นเมืองหลวง

สูงสุดดินแดนอาณาเขตของอาณาจักรรัตนโกสินทร์รวมขุนนางรัฐของกัมพูชา ลาว และอาณาจักรของชาวมาเลย์อาณาจักรก่อตั้งขึ้นโดยกษัตริย์พระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช แห่งราชวงศ์จักรี ครึ่งแรกของช่วงเวลานี้คือเวลาของการรวมของราชอาณาจักร อำนาจ และถูก punctuated โดยความขัดแย้งเป็นระยะกับพม่า เวียดนามและลาว ช่วงต่อมาเป็นหมั้นกับอาณานิคมพลังของอังกฤษ และฝรั่งเศสที่สยาม จะเป็นประเทศเดียวในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ยังคงเป็นอิสระของการล่าอาณานิคมของยุโรป

ภายในอาณาจักรพัฒนาเป็นรัฐประชาชาติสมัยใหม่ที่มีขอบเขตที่กำหนดโดยส่วนกลาง หรือปฏิสัมพันธ์กับมหาอำนาจตะวันตก ความก้าวหน้าทางเศรษฐกิจและสังคมที่สำคัญ คือ ทำ กับการเพิ่มขึ้นของการค้าต่างประเทศการเลิกทาสและการขยายตัวของการศึกษาการเกิดชนชั้นกลาง อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีรูปธรรมในการปฏิรูปการเมือง จนกระทั่งสมบูรณาญาสิทธิราชย์ถูกแทนที่ในการปฏิวัติ 2475 จากระบอบรัฐธรรมนูญ