When I was a child in Thailand. I d

When I was a child in Thailand. I don't write to my sisters, brothers, friends and parents. I just talked to them face to face. After I moved to the city, I called my friends and family on the telephone when I was lonely. Sometimes I'd call just to say, Hi. I miss you. I never wrote letters then in 1987, I moved to Los Angeles to study English. What could I do. I had to start writing. I wrote long letters to my family, but I didn't have time to write such long letters very often also, the mail took a long time. Now I write my family and friends using email. I love it and its fast and much cheaper than a phone call and I can dodo it every day!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อผมเป็นเด็กในประเทศไทย ไม่เขียนให้น้องสาว พี่น้อง เพื่อน และผู้ปกครอง ฉันแค่พูดคุยกับพวกเขาเผชิญหน้า หลังจากผมย้ายเมือง ฉันเรียกเพื่อนและครอบครัวของฉันโทรศัพท์เมื่อผมโดดเดี่ยว บางครั้งฉันจะเรียกจะพูด Hi ฉันคิดถึงเธอ ผมไม่เคยเขียนจดหมายแล้วใน 1987 ฉันย้ายไปลอสแองเจลิสเพื่อเรียนภาษาอังกฤษ ฉันสามารถทำอะไร ผมจะเริ่มเขียน ผมเขียนจดหมายยาวเพื่อครอบครัวของฉัน แต่ไม่มีเวลาเขียนตัวอักษรดังกล่าวยาวมากมักจะยัง จดหมายใช้เวลานาน ตอนนี้ผมเขียนโดยใช้อีเมลของเพื่อนและครอบครัวของ ผมรักมัน และความรวดเร็ว และมากถูกกว่าโทรศัพท์ และฉันสามารถอาร์มันทุกวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อตอนที่ผมยังเป็นเด็กในประเทศไทย ผมไม่ได้เขียนถึงน้องสาวของฉันพี่น้องเพื่อนและพ่อแม่ ผมแค่พูดคุยกับพวกเขาตัวต่อตัว หลังจากที่ผมย้ายไปอยู่ที่เมืองผมเรียกว่าเพื่อนและครอบครัวของฉันในโทรศัพท์เมื่อฉันถูกโดดเดี่ยว บางครั้งฉันต้องการเรียกเพียงแค่จะบอกว่าสวัสดี ฉันคิดถึงคุณ ฉันไม่เคยเขียนจดหมายจากนั้นในปี 1987 ผมย้ายไป Los Angeles เรียนภาษาอังกฤษ สิ่งที่ผมจะทำ ผมจะเริ่มต้นการเขียน ผมเขียนจดหมายยาวให้กับครอบครัวของฉัน แต่ฉันไม่ได้มีเวลาที่จะเขียนตัวอักษรยาวดังกล่าวบ่อยมากนอกจากนี้ยังมีจดหมายต้องใช้เวลานาน ตอนนี้ผมเขียนในครอบครัวและเพื่อนของฉันโดยใช้อีเมล ฉันรักมันและมันได้อย่างรวดเร็วและมากราคาถูกกว่าการโทรและฉันสามารถ dodo มันทุกวัน!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันเป็นเด็กในไทย ผมไม่เขียนถึงพี่สาว พี่ชาย เพื่อน และผู้ปกครอง ฉันเพิ่งคุยกับเขาตัวต่อตัว หลังจากที่ผมย้ายเมือง ฉันเรียกเพื่อนและครอบครัวของฉันในโทรศัพท์เมื่อฉันโดดเดี่ยว บางครั้งก็จะเรียกเพียงว่า สวัสดี ฉันคิดถึงเธอ ผมไม่เคยเขียนจดหมายแล้วในปี 1987 ฉันย้ายไป Los Angeles เพื่อเรียนภาษาอังกฤษ แล้วจะให้ฉันทำยังไง ผมจะเริ่มเขียนฉันเขียนจดหมายยาวกับครอบครัวของฉัน แต่ฉันไม่ได้มีเวลาที่จะเขียนจดหมายยาวขนาดนี้บ่อยมาก ก็ เมล์มาเป็นเวลานาน ตอนนี้ผมเขียนครอบครัวและเพื่อนที่ใช้อีเมล ฉันชอบมันและมันก็รวดเร็วและราคาถูกกว่าโทรศัพท์ผมโดโด้มันทุกวัน !