If representative roles are structu

If representative roles are structured in part by institutional rules and inducements, they are also structured by the ethical duties of public office. Representatives are elected to do certain jobs, and their jobs come with obligations. The question of representative roles was famously conceived by Burke (1968), who argued that representatives should serve as trustees of the interests of those who elected them—“virtual representatives”—rather than serving as delegates. Representatives should not be bound by the preferences of constituents; they should use their autonomous judgment within the context of deliberative bodies to represent the public interest.
The notion that representatives are trustees is widely understood as a quasiaristocratic understanding of representation:the best judgment of elites replaces the judgment of the people. This understanding of the delegate-trustee distinction crowds all “democratic” meanings of representation into the delegate model. The formulation drains the meaning from “democracy” and tells us nothing about how constituents’ interests are converted into decisions within the context of a representative institution. That is, the concept of delegation provides no explanation of decision making and thus fails to provides an account of democratic rule. Pitkin (1967) offered more nuance when she noted that representatives cannot simply reflect their constituents’ interests—in part because interests are often unformed (thus, it is unclear what should be represented) and in part because their jobs include making collective decisions that accord with democratic institutions. Instead, Pitkin argued, we should understand representatives as having the ethical obligation to be responsive to their constituents’ interests. This formulation had the advantage of covering the complexities of the relationship, although it did not provide much more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าบทบาทพนักงานจัดโครงสร้างในส่วนสถาบันกฎและ inducements พวกเขามีโครงสร้างยัง โดยหน้าที่จริยธรรมของสำนักงานสาธารณะ พนักงานจะเลือกที่จะทำงานบางอย่าง และงานของพวกเขามาพร้อมกับภาระหน้าที่ คำถามของบทบาทพนักงานซึ่งถูกรู้สึก โดยลิตี้เบอร์ก (1968), ที่โต้เถียงว่า พนักงานควรทำหน้าที่เป็นมูลนิธิฯ คอยคนที่เลือกพวกเขา — "เสมือนตัวแทน" — แทนที่จะให้บริการเป็นผู้รับมอบสิทธิ์ ไม่ควรผูกแทน โดยกำหนดลักษณะของ constituents พวกเขาควรใช้คำพิพากษาของเขตปกครองตนเองในบริบทของการอภิปรายร่างถึงประโยชน์สาธารณะ The notion that representatives are trustees is widely understood as a quasiaristocratic understanding of representation:the best judgment of elites replaces the judgment of the people. This understanding of the delegate-trustee distinction crowds all “democratic” meanings of representation into the delegate model. The formulation drains the meaning from “democracy” and tells us nothing about how constituents’ interests are converted into decisions within the context of a representative institution. That is, the concept of delegation provides no explanation of decision making and thus fails to provides an account of democratic rule. Pitkin (1967) offered more nuance when she noted that representatives cannot simply reflect their constituents’ interests—in part because interests are often unformed (thus, it is unclear what should be represented) and in part because their jobs include making collective decisions that accord with democratic institutions. Instead, Pitkin argued, we should understand representatives as having the ethical obligation to be responsive to their constituents’ interests. This formulation had the advantage of covering the complexities of the relationship, although it did not provide much more.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถ้าบทบาทตัวแทนมีโครงสร้างในส่วนของกฎของสถาบันและ inducements พวกเขายังมีโครงสร้างโดยหน้าที่ทางจริยธรรมของสำนักงานสาธารณะ สภาผู้แทนราษฎรมีการเลือกตั้ง ให้ทำงานบางอย่าง และงานของพวกเขามาพร้อมกับหน้าที่ คำถามบทบาทของตัวแทนคือได้รู้สึกโดยเบิร์ก ( 1968 )ที่ถกเถียงกันอยู่ว่าตัวแทนจะเป็นผู้ดูแลทรัพย์สินของผลประโยชน์ของผู้ที่เลือกมัน " เสมือนตัวแทน " แทนที่จะทำหน้าที่เป็นผู้แทน พนักงานไม่ควรผูกพัน โดยลักษณะขององค์ประกอบ พวกเขาควรใช้วิจารณญาณของตนเองในบริบทของหน่วยงานเกี่ยวกับการอภิปรายของประโยชน์สาธารณะ
ความคิดที่ว่า ตัวแทนมูลนิธิเป็นที่เข้าใจกันอย่างแพร่หลาย เช่น ความเข้าใจ quasiaristocratic แทน : การตัดสินใจที่ดีที่สุดของชนชั้นสูงแทนการตัดสินใจของประชาชน นี้ความเข้าใจของตัวแทนบริษัทความแตกต่างฝูงชนทั้งหมด " ประชาธิปไตย " ความหมายของการเป็นผู้แทนรุ่นการระบายความหมายจาก " ประชาธิปไตย " และไม่ได้บอกอะไรเกี่ยวกับวิธีการองค์ประกอบ ' สนใจจะแปลงเป็นการตัดสินใจภายในบริบทของตัวแทนสถาบัน นั่นคือ แนวคิดของคณะ ให้ไม่มี คำอธิบายของการตัดสินใจและดังนั้นจึงไม่สามารถให้บริการเปิดบัญชีของการปกครองแบบประชาธิปไตยพิตคิ้น ( 1967 ) เสนอความแตกต่างมากขึ้นเมื่อเธอกล่าวว่าตัวแทนไม่เพียง แต่สะท้อนให้เห็นถึงองค์ประกอบของความสนใจ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะผลประโยชน์มักจะไม่มีรูปแบบ ( ซึ่งก็เป็นที่ชัดเจนว่าควรจะแสดง ) และส่วนหนึ่งเป็นเพราะงานของพวกเขารวมถึงการตัดสินใจว่าสอดคล้องกับสถาบันประชาธิปไตยร่วมกัน พิตคิ้นเถียงแทนเราควรจะเข้าใจผู้แทนที่มีหน้าที่ทางจริยธรรมที่จะตอบสนองต่อองค์ประกอบ ' ความสนใจของตน สูตรนี้มีข้อดีของการปกปิดความซับซ้อนของความสัมพันธ์ แต่มันไม่ได้ให้มากขึ้น