Park and others (2004) reported tha

Park and others (2004) reported that chlorine is very toxic to
bothL. monocytogenesandE. coliO157:H7; thus, the failure to inactivate pathogenic bacteria by EO water and aqueous NaOCl in
the current study to a greater degree may suggest that the target
bacteria were not directly exposed to the disinfectants. Seo and
Frank (1999) suggested that the effectiveness of disinfectants depends on the accessibility between the active sanitizing agent and
the target microorganisms. Therefore, microorganisms that may be
embedded in cracks, crevices, and stomata or penetrate into interior structures can be protected from the action of disinfectants.
The hydrophobicity of microbial cells may aid in their protection
against penetration of disinfectants and may also facilitate the attachment to epidermal layer of plant tissue

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สวนและอื่น ๆ (2004) รายงานว่า คลอรีนพิษมากไปbothL monocytogenesandE coliO157:H7 ดังนั้น ไม่สามารถยก pathogenic แบคทีเรียน้ำอีโอและ NaOCl อควีในการศึกษาปัจจุบันระดับมากอาจแนะนำที่เป้าหมายโดยตรงไม่มีสัมผัสเชื้อแบคทีเรียกับ disinfectants Seo และแฟรงค์ (1999) แนะนำว่า ประสิทธิภาพของ disinfectants ขึ้นอยู่กับการเข้าถึงระหว่างตัวแทน sanitizing ใช้งาน และจุลินทรีย์เป้าหมาย ดังนั้น จุลินทรีย์ที่อาจฝังตัวอยู่ ในรอยแตก crevices, stomata หรือเจาะเข้าไปในภายในโครงสร้างที่สามารถป้องกันจากการกระทำของ disinfectantsHydrophobicity ของเซลล์จุลินทรีย์อาจช่วยในการป้องกันทนต่อการรุกของ disinfectants และยังอาจช่วยแนบ epidermal ชั้นของเนื้อเยื่อพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สวนและอื่น ๆ (2004) รายงานว่าคลอรีนเป็นพิษอย่างมากต่อ
bothL monocytogenesandE coliO157: H7; ดังนั้นความล้มเหลวในการยับยั้งเชื้อแบคทีเรียที่ทำให้เกิดโรคด้วยน้ำ EO และน้ำ NaOCl
ในการศึกษาในปัจจุบันในระดับที่มากขึ้นอาจจะชี้ให้เห็นว่าเป้าหมายแบคทีเรียที่ไม่ได้สัมผัสโดยตรงกับสารฆ่าเชื้อ
Seo
และแฟรงก์(1999)
ชี้ให้เห็นว่าประสิทธิภาพของสารฆ่าเชื้อขึ้นอยู่กับการเข้าถึงระหว่างตัวแทนฆ่าเชื้อที่ใช้งานอยู่และจุลินทรีย์เป้าหมาย ดังนั้นจุลินทรีย์ที่อาจจะฝังอยู่ในรอยแตกรอยแยกและปากใบหรือเจาะเข้าไปในโครงสร้างภายในได้รับความคุ้มครองจากการกระทำของสารฆ่าเชื้อได้. hydrophobicity ของเซลล์จุลินทรีย์อาจช่วยในการป้องกันของพวกเขากับการรุกของสารฆ่าเชื้อและอาจจะอำนวยความสะดวกในสิ่งที่แนบไปผิวหนังชั้นของเนื้อเยื่อพืช

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สวนสาธารณะและผู้อื่น ( 2004 ) รายงานว่า คลอรีนเป็นพิษมาก

bothl . monocytogenesande . colio157 ) ; ดังนั้น , ความล้มเหลวเพื่อยับยั้งแบคทีเรียก่อโรคจากน้ำและไม่ระบุ
EO โดยในการศึกษาปัจจุบันให้มากขึ้น อาจจะแนะนำให้เป้าหมาย
แบคทีเรียไม่ตรงสัมผัสกับน้ำยาฆ่าเชื้อ SEO และ
แฟรงค์ ( 1999 ) พบว่าประสิทธิภาพของน้ำยาฆ่าเชื้อขึ้นอยู่กับการเข้าถึงระหว่างตัวแทนที่ใช้งานและ
เป้าหมายฆ่าเชื้อจุลินทรีย์ ดังนั้น จุลินทรีย์ที่อาจ
ฝังตัวอยู่ในรอยแตก รอยแยก และใบหรือเจาะเข้าไปในโครงสร้างภายในสามารถป้องกันจากการกระทําของน้ำยาฆ่าเชื้อ จุลินทรีย์ไม่ชอบ

อาจช่วยในการป้องกันเซลล์กับการเจาะของน้ำยาฆ่าเชื้อและอาจให้แนบกับชั้น epidermal ของเนื้อเยื่อพืช