he growth of the art market during

he growth of the art market during the last hundred years is unprecedented in the history of art. Nevertheless, this increase is not a general trend. How can a recession affect art prices? Does a crash in the stock market influence auctions, galleries and art fairs? This article reflects on the relationship between art and the economy.

If early twentieth century artists barely survived with the support of collectors and patrons, a century later the art market is taking place on an international level with a turnover in 2008 of 928.0 million euros at auctions (source: Artprice). Growth, however, has not been linear; it has been affected by disruptions in the economy and various factors, such as, financial, legal, fiscal, cultural and social.

The twentieth century is littered with economic milestones that marked the evolution of the art market. For example, the Great Depression of 1929 affected sales and prices of works of art; a decrease is reflected in auction house records. The total number of lots sold declined and Sotheby’s, which had been selling an average of 100-150 lots before the crisis, was now auctioning off 10 to 25 lots.

The fifties were characterized by market growth. These were years of euphoria and sales of large private collections at auctions and galleries; some works, such as the  Girardin collection in 1953 or the Thomson collection in 1957, achieved maximum prices. Between the years 1966-1973 the market expanded again. Surrealist artists like Max Ernst, Joan Miro, and expressionists, such as Munch, increased the price of their works; however, the oil crisis of 1973 also had an effect on the art market. In 1974 Art Basel, the world’s first contemporary art fair which was created in 1969, recorded its first ever decline in the number of visitors and sales volume.

The years ranging from the late nineteen eighties to the nineties represented the great art boom. A favorable macroeconomic scenario encouraged new collectors to buy works of art. This generated increased demand and the prices of works by Impressionist artists reached figures hitherto unthinkable. For example, the Portrait of Doctor Gachet by Vincent Van Gogh was bought at auction for $82.5 million in 1990 ($135.0 million adjusted to 2009’s inflation), while when the artist was alive, he only sold one painting (Red Vineyard). During the period 1982-1990, Artprice indicators recorded 600% increases in the prices of art works.

During the First Gulf War, the lack of liquidity of major financial markets combined with the bankruptcy of financial institutions and the economic climate of recession affected the art market and its prices shrank by 55% between 1990-1993 (source: Artprice).

A recovery of the art market could not be envisioned until the late nineteen nineties. During this period, Pablo Picasso was the star with paintings like Le rêve, whose owners, the Ganzes, paid the sum of $7,000 for it in 1941 and then sold it in 1997 at Christie’s auction house for $49.0 million. Not only did auction figures increase, but the opening of new galleries reflected the growth of interest in contemporary art, although the total amount sold was never published. Parallel to an increase in the number of galleries, new art fairs started to gain prominent status at the beginning of the twenty-first century; Art Basel Miami Beach and Frieze Art Fair are the most notable examples.

According to Artprice, prices in the United States between 2005-2008 grew by 67% and the Mei Moses Art Index reports that the annual average return was around 10% in these years. The piece by Gustav Klimt Adele Bloch, for example, was privately sold for $135.0 million in 2006. Interest in contemporary art is led by the advent of new art fairs around the world, such as, CIRCA Puerto Rico, Art Dubai, Art Shanghai. Collectors embark upon an annual pilgrimage, visiting one art fair after another.

Despite the upward trend in recent years, since 2008 the market has been characterized by a deep recession resulting from the international financial crisis. The overall Artprice price index has shown a severe correction in prices of -30%. One of the main indicators of market trend, Artprice’s AMCI (art market confidence index), also reflected the lowest level, a -26.6% decrease. Likewise, the total value of sales at art auction amounted to $8.3 billion, one billion less than the previous year’s result. In the primary market, galleries and art fairs recorded a decline in the number of visitors and sales volume.

The year 2009 continued the previous year’s trend with the Artprice index showing a contraction of 10% and prices in the international art market shrinking to 2005 levels. The recovery in art prices has been accelerating in 2010 with the record-breaking sales of Giacometti’s L’homme qui marche for $103.78 million at Sotheby’s, and Picasso’s Nude, Green Leaves and Bust, for $106.4 million at Christie’s. Collectors’ confidence in the market’s recovery reflects a degree of optimism; we shall see in the upcoming months.

Elisa Hernando is an economist and art historian. She has worked at Citibank, The Bank of New York, Galería Elba Benítez and Galería Fernando Pradilla. She is founder and director of Arte Global, a cultural management and art consulting company. Hernando currently teaches at the Universidad Antonio Nebrija, Instituto de Empresa, and Universidad Autónoma de Madrid.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาเจริญเติบโตของตลาดศิลปะในช่วงร้อยปีเป็นประวัติการณ์ในประวัติศาสตร์ของศิลปะ อย่างไรก็ตามการเพิ่มขึ้นนี้ไม่ได้เป็นแนวโน้มทั่วไป วิธีภาวะเศรษฐกิจถดถอยส่งผลกระทบต่อราคาสามารถศิลปะ? ไม่ผิดพลาดในการลงทุนในตลาดหุ้นที่มีอิทธิพลต่อการประมูล, แกลเลอรี่และงานแสดงศิลปะ? บทความนี้สะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างศิลปะและเศรษฐกิจ. ถ้าศิลปินในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบแทบไม่รอดด้วยการสนับสนุนของนักสะสมและผู้อุปถัมภ์, ศตวรรษต่อมาตลาดศิลปะที่เกิดขึ้นในระดับระหว่างประเทศที่มีผลประกอบการในปี 2008 ของ 928.0 ล้านยูโรที่ การประมูล (ที่มา: Artprice) การเจริญเติบโต แต่ไม่ได้รับการเชิงเส้น จะได้รับผลกระทบจากการหยุดชะงักในทางเศรษฐกิจและปัจจัยต่างๆเช่นการเงินกฎหมายการคลังวัฒนธรรมและสังคม. ศตวรรษที่ยี่สิบที่ทิ้งกระจุยกระจายกับเหตุการณ์สำคัญทางเศรษฐกิจที่มีการทำเครื่องหมายวิวัฒนาการของตลาดศิลปะ ยกตัวอย่างเช่นการตกต่ำของ 1929 ได้รับผลกระทบยอดขายและราคาของงานศิลปะ ลดลงสะท้อนให้เห็นในบันทึกบ้านประมูล จำนวนรวมของจำนวนมากขายลดลงและโซเธอบี้ซึ่งได้รับการขายเฉลี่ย 100-150 จำนวนมากก่อนที่วิกฤตตอนนี้ประมูล 10-25 จำนวนมาก. ยุคโดดเด่นด้วยการเติบโตของตลาด เหล่านี้เป็นปีของความรู้สึกสบายและการขายของคอลเลกชันส่วนตัวขนาดใหญ่ที่ประมูลและแกลเลอรี่; งานบางอย่างเช่นคอลเลกชัน Girardin ในปี 1953 หรือคอลเลกชันทอมสันในปี 1957 ประสบความสำเร็จราคาสูงสุด ระหว่างปี 1966-1973 ตลาดขยายตัวอีกครั้ง ศิลปิน Surrealist เช่นแม็กซ์เอิร์นส์, โจแอนนา Miro และ Expressionists เช่นเคี้ยวเพิ่มขึ้นราคาของผลงานของพวกเขา; แต่วิกฤตน้ำมันปี 1973 นอกจากนี้ยังมีผลต่อตลาดศิลปะ ในปี 1974 ศิลปะบาเซิลเป็นธรรมศิลปะร่วมสมัยแห่งแรกของโลกที่ถูกสร้างขึ้นในปี 1969 บันทึกแรกที่เคยลดลงในจำนวนของผู้เข้าชมและยอดขาย. ปีที่ผ่านมาตั้งแต่แปดสิบเก้าปลายยุคบูมเป็นตัวแทนของศิลปะที่ยิ่งใหญ่ สถานการณ์ทางเศรษฐกิจมหภาคที่ดีได้รับการส่งเสริมการสะสมใหม่ที่จะซื้อผลงานศิลปะ ต้องการที่เพิ่มขึ้นนี้สร้างขึ้นและราคาของผลงานของศิลปินอิมเพรสชั่บัดนี้ถึงตัวเลขที่คิดไม่ถึง ยกตัวอย่างเช่นภาพของหมอ Gachet โดยวินเซนต์แวนโก๊ะถูกซื้อในการประมูลสำหรับ $ 82,500,000 ในปี 1990 ($ 135.0 ล้านปรับอัตราเงินเฟ้อ 2009) ในขณะที่เมื่อศิลปินยังมีชีวิตอยู่เขาขายภาพวาดหนึ่ง (สีแดง Vineyard) ในช่วงเวลา 1982-1990, หุ้น Artprice บันทึกเพิ่มขึ้น 600% ในราคาของงานศิลปะ. ในช่วงสงครามอ่าวครั้งแรกที่การขาดสภาพคล่องของตลาดการเงินที่สำคัญรวมกับการล้มละลายของสถาบันการเงินและภาวะเศรษฐกิจของภาวะเศรษฐกิจถดถอยส่งผลกระทบต่องานศิลปะ การตลาดและราคาที่ลดลง 55% ระหว่าง 1990-1993 (ที่มา: Artprice). การฟื้นตัวของตลาดศิลปะอาจไม่สามารถจินตนาการจนเก้าสิบเก้าปลาย ในช่วงเวลานี้ Pablo Picasso เป็นดาวที่มีภาพวาดเช่น Le rêveซึ่งเจ้าของที่ Ganzes จ่ายผลรวมของ $ 7,000 สำหรับมันในปี 1941 และจากนั้นขายในปี 1997 ที่บ้านประมูลคริสตี้สำหรับ $ 49.0 ล้าน ไม่เพียง แต่การเพิ่มขึ้นของตัวเลขการประมูล แต่เปิดแกลเลอรี่ใหม่สะท้อนให้เห็นถึงการเจริญเติบโตที่น่าสนใจในงานศิลปะร่วมสมัยแม้ว่าจำนวนที่ขายถูกไม่เคยตีพิมพ์ ขนานไปกับการเพิ่มจำนวนของแกลเลอรี่งานแสดงศิลปะใหม่เริ่มที่จะได้รับสถานะที่โดดเด่นในช่วงต้นศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดแรก; ศิลปะบาเซิลไมอามี่บีชและชายคาอาร์ตแฟร์เป็นตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุด. ตาม Artprice ราคาในประเทศสหรัฐอเมริการะหว่าง 2005-2008 เพิ่มขึ้น 67% และเหม่ยโมเสสศิลปะรายงานว่าดัชนีผลตอบแทนเฉลี่ยต่อปีอยู่ที่ประมาณ 10% ในปีนี้ . ชิ้นโดยกุสตาฟคลิมท์ Adele Bloch เช่นถูกขายเอกชนสำหรับ $ 135.0 ล้านบาทในปี 2006 ที่น่าสนใจในงานศิลปะร่วมสมัยที่นำโดยกำเนิดของงานแสดงศิลปะใหม่ ๆ ทั่วโลกเช่นประมาณเปอร์โตริโกศิลปะดูไบศิลปะเซี่ยงไฮ้ นักสะสมเริ่มดำเนินการเมื่อแสวงบุญประจำปีเข้าชมงานศิลปะหนึ่งหลังจากที่อื่น. แม้จะมีแนวโน้มสูงขึ้นในปีที่ผ่านมาตั้งแต่ปี 2008 ตลาดได้รับการที่โดดเด่นด้วยภาวะเศรษฐกิจถดถอยลึกที่เกิดจากวิกฤตการเงินระหว่างประเทศ โดยรวมดัชนีราคา Artprice ได้แสดงให้เห็นการแก้ไขอย่างรุนแรงของราคา -30% หนึ่งในตัวชี้วัดหลักของแนวโน้มตลาด Artprice ของ AMCI (ศิลปะดัชนีความเชื่อมั่นของตลาด) ยังสะท้อนให้เห็นถึงระดับต่ำสุดลดลง -26.6% ในทำนองเดียวกันมูลค่ารวมของยอดขายในการประมูลงานศิลปะจำนวนเงิน $ 8300000000, หนึ่งพันล้านน้อยกว่าผลของปีก่อนหน้า ในตลาดหลัก, แกลเลอรี่และงานแสดงศิลปะบันทึกการลดลงของจำนวนผู้เข้าชมและยอดขาย. ในปี 2009 ยังคงแนวโน้มของปีก่อนหน้าที่มีดัชนี Artprice แสดงการหดตัวของ 10% และราคาในตลาดต่างประเทศศิลปะการหดตัวถึง 2005 ระดับ . การฟื้นตัวของราคาในงานศิลปะได้รับการเร่งในปี 2010 ที่มียอดขายทำลายสถิติของ Giacometti ของ L'homme ใครมาร์เช่สำหรับ $ 103,780,000 ที่ Sotheby และปิกัสโซเปลือย, ใบสีเขียวและหน้าอกสำหรับ $ 106,400,000 ที่คริสตี้ ความเชื่อมั่นของนักสะสมในการฟื้นตัวของตลาดที่สะท้อนให้เห็นถึงระดับของการมองในแง่ดี; เราจะได้เห็นในช่วงหลายเดือนที่จะเกิดขึ้น. เอลิซาเฮอร์นันเป็นนักเศรษฐศาสตร์ประวัติศาสตร์และศิลปะ เธอได้ทำงานที่ธนาคารซิตี้แบงก์, ธนาคารแห่งนิวยอร์กGaleríaเอลบาเบนิเตซและเฟอร์นันโดGalería Pradilla เธอเป็นผู้ก่อตั้งและผู้อำนวยการศิลปะทั่วโลก, การจัดการทางวัฒนธรรมและ บริษัท ที่ปรึกษาด้านศิลปะ เฮอร์นันปัจจุบันสอนอยู่ที่มหาวิทยาลัยแอนโตนิโอ Nebrija, Instituto de Empresa และมหาวิทยาลัยAutónomaมาดริด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาเติบโตของตลาดศิลปะในช่วงร้อยปี เป็นประวัติการณ์ในประวัติศาสตร์ศิลปะ แต่เพิ่มไม่ได้เป็นแนวโน้มทั่วไป วิธีสามารถถดถอยส่งผลกระทบต่อราคา ศิลปะ ไม่พลาดในตลาดหุ้นอิทธิพลการประมูล , แกลเลอรี่และงานแสดงศิลปะ บทความนี้สะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างศิลปะและเศรษฐกิจ .

ถ้าต้นศตวรรษที่ยี่สิบศิลปินรอดด้วยการสนับสนุนของนักสะสมและผู้อุปถัมภ์ศตวรรษต่อมาตลาดศิลปะที่เกิดขึ้นในระดับนานาชาติกับผลประกอบการในปี 2551 ของ 928.0 ล้านยูโรในการประมูล ( ที่มา : artprice ) การเจริญเติบโต , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้เป็นเชิงเส้น ; มันได้รับผลกระทบจากการหยุดชะงักในเศรษฐกิจ และปัจจัยต่างๆ เช่น ด้านการเงิน ด้านกฎหมายการคลังวัฒนธรรมและสังคม

ศตวรรษที่เป็นที่ทิ้งกระจุยกระจายกับเหตุการณ์เศรษฐกิจที่เครื่องหมายวิวัฒนาการของตลาดศิลปะ ตัวอย่างเช่น อาการซึมเศร้า 1929 ส่งผลกระทบต่อยอดขาย และราคาของงานศิลปะ ; ลดลง สะท้อนให้เห็นถึงประวัติบ้านประมูล จํานวนมาก และขายลดลงบีส์ ซึ่งมีการขายเฉลี่ย 100-150 มากมายก่อนการเกิดวิกฤตเศรษฐกิจตอนนี้กำลังประมูลปิด 10 25 มากมาย

50 มีลักษณะการเติบโตของตลาด เหล่านี้เป็นปีของ euphoria และขายคอลเลกชันส่วนตัวขนาดใหญ่ที่ประมูล และ แกลลอรี่ บางงาน เช่น ไหม girardin คอลเลกชันใน 1953 หรือคอลเลกชันทอมสันในปี 1957 ได้ราคาสูงสุด ระหว่างปี 1966-1973 ตลาดขยายตัวอีกครั้ง ศิลปินชอบ Max Ernst , Joan Miro ,และ expressionists เช่น เคี้ยว เพิ่มขึ้นราคาของงานของพวกเขา อย่างไรก็ตาม วิกฤตการณ์น้ำมัน 1973 ยังมีผลกระทบต่อตลาดศิลปะ ใน 2517 ศิลปะบาเซิล , แรกของโลกร่วมสมัยศิลปะยุติธรรมซึ่งถูกสร้างขึ้นในปี 1969 , บันทึกเป็นครั้งแรกที่เคยลงในหมายเลขของผู้เข้าชมและยอดขาย

ปี ตั้งแต่ปลาย eighties nineties สิบเก้าไปแทนบูมศิลปะที่ดี สถานการณ์เศรษฐกิจมหภาคที่ดีให้นักสะสมใหม่ที่จะซื้องานศิลปะ นี้สร้างขึ้น ความต้องการที่เพิ่มขึ้น และราคาของงานศิลปะโดยศิลปิน impressionist ถึงตัวเลขนี้ไม่ออก ตัวอย่างเช่น ภาพของหมอกาเชทท์โดย Vincent van Gogh ถูกซื้อในการประมูลสำหรับ $ 825 ล้านในปี 1990 ( $ 135.0 ล้านบาทปรับเป็น 2009 อัตราเงินเฟ้อ ) ในขณะที่เมื่อศิลปินที่ยังมีชีวิตอยู่ เขาขายเฉพาะหนึ่งภาพวาด ( องุ่นแดง ) ในช่วงระยะเวลา 1982-1990 ตัว artprice บันทึก 600 % เพิ่มขึ้นในราคาของผลงานศิลปะ

ช่วงสงครามอ่าวครั้งแรกการขาดสภาพคล่องของตลาดการเงินหลักรวมกับการล้มละลายของสถาบันการเงิน และภาวะเศรษฐกิจของยุโรป กระทบตลาดศิลปะและราคาของมันลดลงจากร้อยละ 55 ระหว่าง 1990-1993 ( ที่มา : artprice ) .

การฟื้นตัวของตลาดศิลปะไม่สามารถมองเห็นภาพจนดึก สิบเก้า เก้าสิบ ในช่วงเวลานี้ , ปาโบล ปีกัสโซเป็นดาราด้วยภาพวาด เช่น Le R êและ ,ที่มีเจ้าของแล้ว ganzes จ่ายผลรวมของ $ 7 , 000 สำหรับมันใน 1941 และจากนั้นขายมันในปี 1997 ที่คริสตี้บ้านประมูลสำหรับ $ 49.0 ล้านบาท ไม่ใช่แค่ประมูลตัวเลขเพิ่มขึ้น แต่การเปิดของแกลลอรี่ใหม่สะท้อนให้เห็นถึงการเจริญเติบโตของความสนใจในศิลปะร่วมสมัย แม้ว่ายอดขายยังไม่เคยตีพิมพ์ ขนานกับการเพิ่มจำนวนของแกลเลอรี่งานแสดงศิลปะใหม่ที่เริ่มได้รับสถานะที่โดดเด่นในช่วงต้นของศตวรรษที่ 21 ; ศิลปะบาเซิลไมอามี่บีชและผ้าสักหลาด Art Fair เป็นตัวอย่างที่โดดเด่นที่สุด

ตาม artprice ราคาในสหรัฐอเมริการะหว่างปี พ.ศ. 2548 เพิ่มขึ้น 67% และดัชนีศิลปะเมเสสรายงานว่า ผลตอบแทนเฉลี่ยอยู่ที่ประมาณ 10% ใน ปีเหล่านี้ ชิ้นโดย กุสตาฟ คลิมต์ อเดล บล๊อค ตัวอย่างเช่นคือเอกชนที่ขายสำหรับ $ 135.0 ล้านบาทในปี 2549 ความสนใจในศิลปะร่วมสมัยนำโดยการมาถึงของงานแสดงศิลปะใหม่ทั่วโลก เช่น ราวเปอร์โตริโกศิลปะ , ดูไบ , ศิลปะเซี่ยงไฮ้ เริ่มดำเนินการเมื่อมีนักแสวงบุญประจำปี เยี่ยมชมหนึ่งในงานศิลปะอีก

แม้จะมีแนวโน้มสูงขึ้นในปีล่าสุดตั้งแต่ปี 2008 ตลาดถูก characterized โดยภาวะถดถอยลึกที่เกิดจากวิกฤตการณ์ทางการเงินระหว่างประเทศ รวม artprice ราคาดัชนีได้แสดงให้เห็นการแก้ไขความรุนแรงในราคา 30 บาท หนึ่งในตัวชี้วัดหลักของแนวโน้มตลาด artprice เป็น amci ( ดัชนีความเชื่อมั่นตลาดศิลปะ ) , ยังสะท้อนให้เห็นถึงระดับต่ำสุด , - 26.6 % ลด อนึ่งมูลค่ารวมของการขายในการประมูลงานศิลปะจำนวน $ 8.3 พันล้าน หนึ่งพันล้านน้อยกว่าผลของปีก่อนหน้า . ในตลาดหลัก , แกลเลอรี่และงานแสดงศิลปะบันทึกลงในหมายเลขของผู้เข้าชมและยอดขาย

ปี 2552 ที่ผ่านมา แนวโน้มที่มี artprice ดัชนีแสดงการหดตัวของราคา 10% และในศิลปะนานาชาติตลาดหดตัว 2005 ระดับ การกู้คืนในราคาศิลปะได้รับการเร่งใน 2010 ด้วยการทำลายสถิติการขายจากอเมตตีก็ l'homme qui มาช 103.78 ล้านเหรียญที่ Sotheby และ Picasso เปลือย , ผักใบเขียวและหน้าอก สำหรับ $ 106 .4 ล้านบาทที่คริสตี้ . นักสะสม ' ความมั่นใจในการฟื้นตัวของตลาดสะท้อนถึงระดับของการมองโลกในแง่ดี เราก็จะพบว่าในเดือนต่อไป

) hernando เป็นนักเศรษฐศาสตร์และนักประวัติศาสตร์ศิลปะ . เธอได้ทำงานที่ซิตี้แบงก์ , ธนาคารของนิวยอร์ก เกเลอร์ มาร์ตินเป็นบา เบนีเตซเกเลอร์และเมืองเป็น เฟอร์นานโด pradilla . เขาเป็นผู้ก่อตั้งและผู้อำนวยการของศิลปะสากล บริษัท ที่ปรึกษาการจัดการทางวัฒนธรรมและศิลปะhernando ปัจจุบันสอนที่ nebrija Instituto de Empresa Universidad อันโตนิโอ , และ Universidad Aut óโนมา เดอ มาดริด