What kind of exercise should be use

What kind of exercise should be used to treat osteoporosis?
Moderate- to high-intensity weight-bearing aerobic exercise,high-intensity progressive resistance training and high-impact loading (such as jumping) increase BMD (primarily in the spine)by an average of 1% in pre- and postmenopausal women,51,52 whereas exercise such as low-moderate intensity walking alone has inconsistent effects on preservation of bone density.53 By
contast, significant benefits of exercise for the femoral neck are not proven.54 More robust exercise interventions appear to produce greater effects. Inclusion of weight-lifting and balancetraining exercises should provide the widest range of benefits relevant to fracture protection, as well as reducing muscle weakness, falls risk and depression, and increasing muscle mass and mobility. Whether these benefits translate into hip fracture reduction is currently unknown, but it is reasonable to use exercise for risk factor modification pending completion of such studies.

Although there are still many unanswered questions with regard
to the optimal prescription of exercise for bone health, and in
particular its ultimate efficacy for hip fracture prevention, there is
evidence that bone responds positively to novel mechanical forces,
with rapid, short bursts of high intensity loading more effective
than sustained, low intensity loading. For example, jumping is
more stimulating to bone cells than sustained, low impact activity
such as walking.

Exercise is integral to the prevention, treatment, and rehabilitation
strategies necessary for the care of older adults. Exercise should be
prescribed, as is all other medical treatment, with consideration of
its unique risks and benefits, knowledge of appropriate modality
and dose (intensity, frequency, volume), monitoring for drug
interactions, benefits and adverse events, and utilization of the
strongest possible behavioral medicine techniques known to
optimize adoption and adherence. There is no age above which
physical activity ceases to have benefits across a wide range of
diseases and disabilities. Sedentariness is a lethal condition;
physical activity is the antidote, and health care practitioners
should be well-educated leaders and role models in the effort to
enhance functional independence, psychological well-being, and
quality of life through promotion of exercise for the aged, both fit
and frail. Importantly, frailty is not a contraindication to exercise.
It is, by contrast, one of the most important reasons to prescribe it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชนิดของการออกกำลังกายควรใช้เพื่อรักษาโรคกระดูกพรุนหรือไม่ออกกำลังกายแอโรบิกแบกน้ำหนักปานกลางถึงสูงความเข้ม ความเข้มสูงก้าวหน้าฝึก และสะดุดโหลด (เช่นกระโดด) เพิ่ม BMD (ส่วนใหญ่อยู่ในกระดูกสันหลัง) โดยเฉลี่ย 1% ในผู้หญิงก่อน และ postmenopausal, 51, 52 ขณะออกกำลังกายเช่นความเข้มต่ำปานกลางเดินคนเดียวได้ผลอนุรักษ์ของ density.53 ในกระดูกโดยไม่สอดคล้องกันcontast ประโยชน์สำคัญของการออกกำลังกายสำหรับคอ femoral ไม่ proven.54 ออกกำลังกายแข็งแรงขึ้นแทรกแซงจะ มากกว่าผลผลิต รวมออกกำลังกายยกน้ำหนักและ balancetraining ควรให้ช่วงกว้างที่สุดของผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับการป้องกัน ร้าวเป็นน้ำตกลดกล้ามเนื้ออ่อนแอ ความเสี่ยงและภาวะซึมเศร้า และเพิ่มการฟื้นฟูกล้ามเนื้อมวลและการเคลื่อน แปลว่าประโยชน์เหล่านี้เป็นกระดูกสะโพกหักลดเป็นที่รู้จักในขณะนี้ แต่ก็เหมาะสมที่จะใช้ออกกำลังกายปรับเปลี่ยนปัจจัยเสี่ยงระหว่างการพิจารณาความสมบูรณ์ของการศึกษาดังกล่าวแม้ว่าจะยังมีหลายคำถามที่ยังไม่ได้ตอบ ด้วยสัมมาคารวะให้ยาที่เหมาะสมของการออกกำลังกาย เพื่อสุขภาพกระดูก และในเฉพาะของประสิทธิภาพที่ดีที่สุดสำหรับสะโพกร้าวป้องกัน ไม่มีหลักฐานที่ว่า กระดูกตอบสนองบวกกับนวนิยายกองกำลังเครื่องจักรกลกับระเบิดอย่างรวดเร็ว สั้นของความเข้มสูงโหลดมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่ายั่งยืน ต่ำโหลดความเข้ม ตัวอย่าง กระโดดได้เพิ่มเติมกระตุ้นให้เซลล์กระดูกกว่ายั่งยืน ต่ำผลกระทบต่อกิจกรรมsuch as walking. Exercise is integral to the prevention, treatment, and rehabilitationstrategies necessary for the care of older adults. Exercise should beprescribed, as is all other medical treatment, with consideration ofits unique risks and benefits, knowledge of appropriate modalityand dose (intensity, frequency, volume), monitoring for druginteractions, benefits and adverse events, and utilization of thestrongest possible behavioral medicine techniques known tooptimize adoption and adherence. There is no age above whichphysical activity ceases to have benefits across a wide range ofdiseases and disabilities. Sedentariness is a lethal condition;physical activity is the antidote, and health care practitionersshould be well-educated leaders and role models in the effort toenhance functional independence, psychological well-being, andquality of life through promotion of exercise for the aged, both fitand frail. Importantly, frailty is not a contraindication to exercise.It is, by contrast, one of the most important reasons to prescribe it.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชนิดของการออกกำลังกายควรจะใช้ในการรักษาโรคกระดูกพรุน?
ปานกลางกับความเข้มสูงแบกน้ำหนักการออกกำลังกายแอโรบิกความเข้มสูงฝึกอบรมความต้านทานความก้าวหน้าและผลกระทบสูงโหลด (เช่นการกระโดด) เพิ่มความหนาแน่นของกระดูก (ส่วนใหญ่ในกระดูกสันหลัง) โดยเฉลี่ย 1% ในผู้หญิงวัยหมดประจำเดือนก่อนและ, 51,52 ขณะที่ออกกำลังกายเช่นความเข้มต่ำปานกลางเดินคนเดียวมีผลที่ไม่สอดคล้องกันในการเก็บรักษาของกระดูกโดย density.53
contast, ผลประโยชน์ที่สำคัญของการออกกำลังกายสำหรับคอกระดูกต้นขาไม่ได้ proven.54 เพิ่มเติม การแทรกแซงการออกกำลังกายที่มีประสิทธิภาพปรากฏจะเกิดผลมากขึ้น รวมของการยกน้ำหนักและการออกกำลังกาย balancetraining ควรให้ช่วงที่กว้างที่สุดของผลประโยชน์ที่เกี่ยวข้องกับการป้องกันการแตกหักเช่นเดียวกับการลดอาการกล้ามเนื้ออ่อนแรงตกความเสี่ยงและภาวะซึมเศร้าและมวลกล้ามเนื้อเพิ่มขึ้นและการเคลื่อนไหว ไม่ว่าจะเป็นผลประโยชน์เหล่านี้แปลเป็นการลดลงของกระดูกสะโพกหักในขณะนี้ไม่เป็นที่รู้จัก แต่มันก็มีเหตุผลที่จะใช้การออกกำลังกายสำหรับการปรับเปลี่ยนปัจจัยเสี่ยงที่ค้างอยู่เสร็จสิ้นการศึกษาดังกล่าว. แม้ว่าจะยังคงมีหลายคำถามที่ยังไม่เกี่ยวกับการตามใบสั่งแพทย์ที่ดีที่สุดของการออกกำลังกายเพื่อสุขภาพของกระดูกและในโดยเฉพาะอย่างยิ่งการรับรู้ความสามารถของตนที่ดีที่สุดสำหรับการป้องกันภาวะกระดูกสะโพกหักมีหลักฐานที่แสดงว่ากระดูกตอบสนองเชิงบวกต่อกองกำลังทางกลนวนิยายที่มีอย่างรวดเร็วระเบิดสั้นของความเข้มสูงโหลดมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่ยั่งยืนเข้มต่ำโหลด ยกตัวอย่างเช่นการกระโดดคือการกระตุ้นมากขึ้นในเซลล์กระดูกกว่ายั่งยืนกิจกรรมผลกระทบต่ำเช่นการเดิน. การออกกำลังกายเป็นส่วนหนึ่งในการป้องกันการรักษาและการฟื้นฟูสมรรถภาพกลยุทธ์ที่จำเป็นสำหรับการดูแลผู้สูงอายุ การออกกำลังกายควรจะกำหนดเช่นเดียวกับการรักษาทางการแพทย์อื่น ๆ ที่มีการพิจารณาความเสี่ยงที่ไม่ซ้ำกันและผลประโยชน์ความรู้เกี่ยวกับกิริยาที่เหมาะสมและยา(ความเข้มความถี่ปริมาตร) การตรวจสอบยาเสพติดปฏิสัมพันธ์ประโยชน์และเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์และการใช้ประโยชน์จากความแข็งแกร่งเป็นไปได้เทคนิคการแพทย์พฤติกรรมที่รู้จักกันเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพการยอมรับและการยึดมั่น มีอายุไม่ซึ่งเป็นกิจกรรมทางกายสิ้นสุดสภาพการมีประโยชน์ที่หลากหลายของโรคและความพิการ Sedentariness เป็นภาวะร้ายแรง; ออกกำลังกายเป็นยาแก้พิษและผู้ปฏิบัติงานด้านการดูแลสุขภาพที่ควรจะเป็นผู้นำการศึกษาดีและเป็นแบบอย่างในความพยายามที่จะเสริมสร้างความเป็นอิสระของการทำงานทางด้านจิตใจความเป็นอยู่และคุณภาพชีวิตผ่านการส่งเสริมการออกกำลังกายสำหรับผู้สูงอายุ, ทั้งสองพอดีและอ่อนแอ ที่สำคัญความอ่อนแอไม่ได้เป็นข้อห้ามในการออกกำลังกาย. มันเป็นตรงกันข้ามหนึ่งในเหตุผลที่สำคัญที่สุดที่จะกำหนดมัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ออกกำลังกายแบบไหนที่ควรใช้รักษาโรคกระดูกพรุน ?
เพื่อใช้ weight-bearing การออกกำลังกายปานกลาง - สูง ก้าวหน้าฝึกอบรมความต้านทานผลกระทบสูงและโหลด ( เช่นกระโดด ) เพิ่ม BMD ( ส่วนใหญ่อยู่ในกระดูกสันหลัง ) โดยเฉลี่ย 1% ในปีก่อนและหลัง 51 , ผู้หญิง52 ในขณะที่ออกกำลังกายหนักปานกลาง เช่น เดินคนเดียวได้ไม่ต่ำต่อการรักษา density.53 กระดูกโดย
contast ความสำคัญ ประโยชน์ของการออกกำลังกายสำหรับคอ femoral ไม่ proven.54 แข็งแกร่งมากขึ้นการออกกำลังกายสามารถปรากฏผลผลิตมากขึ้น