breeding seasons, with a mean = 113

breeding seasons, with a mean = 113.2 ± 10.7 days,
which was similar to Rhinoceros and Wreathed Hornbills
(116.1 ± 12.8 and 118.4 ± 12.3 days, respectively).
Breeding success and chick production
Breeding success and chick production are summarized in
Table 4. Overall, average breeding success was 77 % of
chicks fledged from the sealed nests checked. The Great
Hornbill had the highest breeding success (84 %), whereas
Rhinoceros, Wreathed and Helmeted Hornbills had similar
breeding success (72.5, 73.1 and 71.4 %, respectively), and
the Bushy-crested Hornbill had the lowest breeding success
(67.7 %). Of 498 chicks fledged, 236 (47.4 %) were Great
Hornbill chicks and 126 (25.4 %) were Rhinoceros Hornbill
chicks. Considering the first 5 years of the program
(1994–1999), breeding success of 2 years was lower than
60 % (in 1995 and 1999 breeding seasons, Table 4). While
from year 2000 onward, the breeding success was never
below 60 % (Table 4). Unfortunately, there was no study
on hornbills before 1994 therefore comparison of breeding
success of hornbills before and after 1994 is not possible.
However, the increase in number of chicks of one of the
endangered species, the Rhinoceros Hornbill, over the
years (126 chicks, Table 4) showed the success of our
conservation program to certain extent.
Nest adoption program
The number of adopters and number of nests adopted are
summarized in Table 5. During 1998–2009, there were
cumulatively 1,774 nests adopted. Among 1,087 annual
adopters, the majority were Thais (63 %) who adopted 964
nests (54.3 % of the total). Nest adoption may not directly
influence the breeding success, the percentage of breeding
success was only slightly correlated with number of nests
adopted (Spearman Rank Order Correlation:r = 0.564, n =
12, P = 0.051). Funding from nest adoption (1998–2009),
on average, formed 65 % of the annual budget (US$ 31, 000;
exchange rate = 30 Baht/US$) used to run these community-based
conservation and education outreach projects.
Education outreach program
Table 6 shows details of education outreach activities for
schoolchildren, teachers and others. During 2004–2009, there
were 3,920 schoolchildren, teachers and others that learned
about the hornbills of Budo and their habitats, coming from
50 schools around and near Budo. There were 30 especially
talented children who attended intensive training in both arts
and nature guiding, with an emphasis on hornbills and their
habitats. The mobile education unit seemed to be the most
promising means by which a large number could be reached.
In situ education has promoted conservation awareness for
schoolchildren and teachers around Budo, which included
nest watching, food plant identification and planting of nest
and food-tree species within hornbill habitat. School networking
(Table 6), initiated by school teachers at schools
situated next to the Budo Mountain, was also a successful
campaign and murals painted on the walls was the activity
that most successfully attracted other local travelers to learn
about hornbills of Budo

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พันธุ์ซีซั่น กับค่าเฉลี่ย = 113.2 ± 10.7 วันซึ่งเป็นเช่นเดียวกับแรดและ Hornbills กรามช้าง(116.1 ±± 12.8 และ 118.4 12.3 วัน ตามลำดับ)ปรับปรุงพันธุ์ที่ผลิตสำเร็จและเจี๊ยบปรับปรุงพันธุ์ที่ผลิตสำเร็จและเจี๊ยบได้สรุปไว้ในตาราง 4 โดยรวม ค่าเฉลี่ยพันธุ์สำเร็จได้ 77% ของลูกไก่ fledged จากรังปิดผนึกที่ตรวจสอบ มหาราชนกเงือกมีความสำเร็จเพาะพันธุ์สูงสุด (84%), ในขณะที่แรด Wreathed และ Helmeted Hornbills มีคล้ายผสมพันธุ์สำเร็จ (72.5, 73.1 และ 71.4% ตามลำดับ), และนกเงือกใหญ่หงอนเหลือง Bushy ได้ประสบความสำเร็จเพาะพันธุ์ต่ำ(67.7%) ของลูกไก่ 498 fledged, 236 (47.4%) ได้ดีลูกไก่นกเงือกและ 126 (25.4%) มีนกเงือกหัว แรดลูกไก่ พิจารณา 5 ปีแรกของโปรแกรม(1994-1999) การเพาะพันธุ์ประสบความสำเร็จ 2 ปีไม่ต่ำกว่า60% (ใน 1995 และ 1999 พันธุ์ฤดู ตาราง 4) ในขณะที่จากปี 2000 เป็นต้นไป ประสบความสำเร็จเพาะพันธุ์ไม่ได้ต่ำกว่า 60% (ตาราง 4) อับ มีการศึกษาไม่บน hornbills ก่อนปี 1994 ดังนั้นการเปรียบเทียบพันธุ์ความสำเร็จของ hornbills ก่อน และ หลังปี 1994 ไม่ได้อย่างไรก็ตาม การเพิ่มขึ้นของจำนวนลูกไก่หนึ่งตัวใกล้สูญพันธุ์ชนิด นกเงือกหัวแรด กว่าปี (126 ลูกไก่ ตาราง 4) พบว่าความสำเร็จของเราโปรแกรมการอนุรักษ์ในบางกรณีโปรแกรมยอมรับรังจำนวนของผู้รับบุตรบุญธรรมและจำนวนรังที่นำมาใช้สรุปในตาราง 5 ในระหว่างปี 1998 – 2009 มีcumulatively 1,774 รังที่นำมาใช้ ระหว่างปี 1,087ผู้รับบุตรบุญธรรม ส่วนใหญ่มีราคาคนไทย (63%) ผู้นำ 964รัง (54.3% ของยอดรวม) ยอมรับรังอาจไม่ตรงมีอิทธิพลต่อความสำเร็จเพาะพันธุ์ เปอร์เซ็นต์การผสมพันธุ์ความสำเร็จมีเพียงเล็กน้อย correlated มีรังนำ (Spearman อันดับลำดับความสัมพันธ์: r = 0.564, n =12, P = 0.051) ทุนจากรังยอมรับ (1998-2009),โดยเฉลี่ย ก่อตั้ง 65% ของงบประมาณประจำปี (สหรัฐอเมริกา $ 31, 000อัตราแลกเปลี่ยน 30 บาท / เหรียญสหรัฐฯ) ใช้ในการทำงานเหล่านี้ชุมชนอนุรักษ์และศึกษาภาคสนามโครงการศึกษาภาคสนามตาราง 6 แสดงรายละเอียดของกิจกรรมการศึกษาภาคสนามschoolchildren ครู และผู้อื่น ในระหว่างปี 2004-2009 มี3,920 schoolchildren ครู และผู้อื่นที่เรียนเกี่ยวกับ hornbills Budo และอยู่อาศัย มาจากโรงเรียน 50 รอบ และ ใกล้ Budo โดยเฉพาะอย่างยิ่งมี 30เด็กมีความสามารถเข้าร่วมฝึกอบรมแบบเร่งรัดในศิลปะทั้งและธรรมชาติ เน้น hornbills และของพวกเขาอยู่อาศัย หน่วยศึกษาเคลื่อนที่ดูเหมือน จะมากที่สุดหมายความว่าสัญญาซึ่งจำนวนมากสามารถเข้าถึงศึกษาใน situ ได้ส่งเสริมความตระหนักในการอนุรักษ์สำหรับschoolchildren และครูสถาน Budo ซึ่งรวมรัง ดู รหัสโรงงานอาหาร และปลูกรังและพันธุ์ต้นไม้อาหารภายในที่อยู่อาศัยของนกเงือก เครือข่ายโรงเรียน(ตาราง 6), เริ่มต้น โดยครูในโรงเรียนที่โรงเรียนตั้งอยู่ติดกับภูเขา Budo ยังมีที่ประสบความสำเร็จส่งเสริมการขายและภาพจิตรกรรมบนผนังเป็นกิจกรรมส่วนใหญ่ที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวท้องถิ่นอื่น ๆ เพื่อเรียนรู้สำเร็จเกี่ยวกับ hornbills Budo

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฤดูกาลผสมพันธุ์มีค่าเฉลี่ย = 113.2 ± 10.7
วันซึ่งเป็นคล้ายกับแรดและนกเงือกwreathed
(116.1 ± 12.8 และ 118.4 ± 12.3 วันตามลำดับ). พันธุ์ประสบความสำเร็จและเจี๊ยบผลิตประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์และการผลิตเจี๊ยบได้สรุปไว้ในตารางที่4 โดยรวม ประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์โดยเฉลี่ย 77% ของลูกไก่เปี่ยมจากรังปิดผนึกการตรวจสอบ The Great Hornbill มีความสำเร็จในการเพาะพันธุ์มากที่สุด (84%) ในขณะที่แรดwreathed และสวมหมวกนกเงือกมีคล้ายกันประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์(72.5, 73.1 และ 71.4% ตามลำดับ) และนกเงือกพวงสันประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์ที่ต่ำที่สุด(67.7%) . 498 ลูกไก่เปี่ยม 236 (47.4%) เป็นที่ดีลูกไก่นกเงือกและ126 (25.4%) เป็นนกเงือกหัวแรดลูกไก่ เมื่อพิจารณาถึง 5 ปีแรกของโปรแกรม(1994-1999) ประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์ 2 ปีต่ำกว่า60% (ในปี 1995 และ 1999 ฤดูกาลผสมพันธุ์ตารางที่ 4) ขณะที่จากปี 2000 เป็นต้นไปประสบความสำเร็จในการเพาะพันธุ์ก็ไม่เคยต่ำกว่า60% (ตารางที่ 4) แต่น่าเสียดายที่มีไม่มีการศึกษาเกี่ยวกับนกเงือกก่อน 1994 จึงเปรียบเทียบพันธุ์ความสำเร็จของนกเงือกก่อนและหลัง1994 เป็นไปไม่ได้. อย่างไรก็ตามการเพิ่มขึ้นในจำนวนของลูกไก่ของหนึ่งในสัตว์ใกล้สูญพันธุ์ที่นกเงือกหัวแรดกว่าปีที่ผ่านมา(126 ลูกไก่ ตารางที่ 4) พบว่าความสำเร็จของเราโครงการอนุรักษ์ไปในระดับหนึ่ง. การนำโปรแกรม Nest จำนวน adopters และจำนวนรังนำมาใช้เป็นสรุปในตารางที่5 ในช่วง 1998-2009 มีสะสม1,774 รังนำมาใช้ ท่ามกลางประจำปี 1087 adopters ส่วนใหญ่เป็นคนไทย (63%) ซึ่งเป็นลูกบุญธรรม 964 รัง (54.3% ของทั้งหมด) การยอมรับรังอาจไม่ได้โดยตรงมีผลต่อความสำเร็จในการเพาะพันธุ์ร้อยละของการปรับปรุงพันธุ์ประสบความสำเร็จเพียงเล็กน้อยมีความสัมพันธ์กับจำนวนของรังนำมาใช้(Spearman Rank สั่งซื้อความสัมพันธ์: r = 0.564, n = 12, P = 0.051) การระดมทุนจากการยอมรับรัง (1998-2009), โดยเฉลี่ยที่เกิดขึ้น 65% ของงบประมาณประจำปี (US $ 31 000; อัตราแลกเปลี่ยน = 30 บาท / US $) ใช้ในการทำงานเหล่านี้ชุมชนตาม. การอนุรักษ์และการศึกษาโครงการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์การศึกษาโปรแกรมการขยายตารางที่6 แสดงให้เห็นถึงรายละเอียดของการเผยแพร่ประชาสัมพันธ์กิจกรรมการศึกษาสำหรับเด็กนักเรียนครูและผู้อื่น ในช่วง 2004-2009 มีอยู่3,920 เด็กนักเรียนครูและคนอื่น ๆ ที่ได้เรียนรู้เกี่ยวกับนกเงือกแห่งการต่อสู้และที่อยู่อาศัยของพวกเขามาจาก50 โรงเรียนไปรอบ ๆ และใกล้ Budo มี 30 โดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กที่มีความสามารถที่เข้าร่วมการฝึกอบรมอย่างเข้มข้นทั้งในศิลปะและธรรมชาติแนวทางให้ความสำคัญกับนกเงือกของพวกเขาและที่อยู่อาศัย หน่วยการศึกษามือถือดูเหมือนจะเป็นส่วนใหญ่หมายถึงแนวโน้มที่เป็นจำนวนมากอาจจะถึง. ศึกษาแหล่งกำเนิดมีการส่งเสริมการรับรู้การอนุรักษ์สำหรับเด็กนักเรียนและครูทั่ว Budo ซึ่งรวมถึงรังดูบัตรประจำตัวพืชอาหารและการปลูกรังและอาหารต้นไม้สายพันธุ์ที่อยู่ในแหล่งที่อยู่อาศัยนกเงือก เครือข่ายโรงเรียน(ตารางที่ 6) ที่ริเริ่มโดยครูในโรงเรียนที่โรงเรียนตั้งอยู่ติดกับภูเขาBudo ก็ยังประสบความสำเร็จในการรณรงค์และภาพจิตรกรรมฝาผนังภาพวาดบนผนังเป็นกิจกรรมที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดดึงดูดนักท่องเที่ยวในประเทศอื่นๆ ที่จะเรียนรู้เกี่ยวกับนกเงือกแห่งการต่อสู้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฤดูผสมพันธุ์ กับค่าเฉลี่ย = 113.2 ± 10.7 วัน
ซึ่งคล้ายกับแรด และคลุมนกเงือก
( 116.1 ± 12.8 และ 118.4 ± 12.3 วันตามลำดับ )
เพาะพันธุ์สำเร็จและการผลิตพันธุ์ และการผลิตความสำเร็จ
เจี๊ยบเจี๊ยบสรุปใน
โต๊ะ 4 โดยรวม ความสำเร็จของการเลี้ยงเฉลี่ย 77 %
ลูกไก่มากมายจากผนึกรังแล้วครับ มหา
นกเงือกพันธุ์มีความสำเร็จสูงสุด ( ร้อยละ 84 ) ส่วน
แรด และพันธุ์นกเงือกได้สวมหมวกคลุมความสำเร็จที่คล้ายกัน
( ร้อยละ 75.4 , และ 71.4 เปอร์เซ็นต์ ตามลำดับ ) และนกเงือกหงอน
ดกได้สุดพันธุ์ความสำเร็จ
( 67.7 ) ของไอ้ลูกไก่ fledged 236 ( 47.4 % ) ลูกไก่นกเงือกที่ดี
และ 126 ( ร้อยละ 25.4 ) นกเงือกหัวแรด
ลูกไก่พิจารณา 5 ปีแรกของโปรแกรม
( 1994 - 1999 ) พันธุ์ความสำเร็จของ 2 ปี ต่ำกว่า 60 %
( ในปี 1995 และ 1999 ผสมพันธุ์ฤดู ตารางที่ 4 ) ในขณะที่
จากปี 2000 เป็นต้นไป ความสำเร็จไม่เคยผสมพันธุ์
ด้านล่าง 60% ( ตารางที่ 4 ) แต่น่าเสียดายที่ไม่มีเรียน
ในนกเงือกก่อนที่ 1994 ดังนั้นการเปรียบเทียบพันธุ์
ความสำเร็จของนกเงือก ก่อนและหลังปี 1994 เป็นไปไม่ได้
อย่างไรก็ตามการเพิ่มจํานวนของลูกไก่ของ
สัตว์ใกล้สูญพันธุ์ , นกเงือกหัวแรดกว่า
ปี ( 126 ลูกไก่ , ตารางที่ 4 ) พบว่า ความสำเร็จของโครงการอนุรักษ์ของเรา

ที่อยู่ในขอบเขตจำกัด โปรแกรมการยอมรับ
จำนวน adopters และจำนวนรังรับ
สรุปไว้ในตารางที่ 5 ในช่วงปี 1998 - 2009 มี
การสั่งสมความรู้ 1774 รังบุญธรรม ระหว่าง 1087 ประจำปี
adoptersส่วนใหญ่เป็นคนไทย ( 63% ) ที่ใช้ 960
รัง ( ร้อยละ % จากทั้งหมด ) ยอมรับไม่ได้โดยตรงรังอาจมีผลต่อการผสมพันธุ์
ความสำเร็จร้อยละผสมพันธุ์
สำเร็จเพียงเล็กน้อย มีความสัมพันธ์กับจำนวนของรัง
บุญธรรม ( Spearman Rank เพื่อสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์ = 0.564 , N =
12 , p = 0.051 ) การระดมทุนจากรัง ( 1998 – 2009 ) ,
เฉลี่ยขึ้น 65 % ของงบประมาณประจำปี ( US $ 31 , 000 ;
คะแนน = ตรา 30 บาท / US $ ) ใช้ในการเรียกเหล่านี้การอนุรักษ์และการศึกษาโครงการขยายชุมชน
.
โปรแกรมการศึกษาสาธารณสุข
ตารางที่ 6 แสดงรายละเอียดของการศึกษาเผยแพร่กิจกรรม
เด็กนักเรียน ครู และผู้อื่น ระหว่าง 2004 และ 2009 มีจำนวน 0
เด็กนักเรียน ครู และผู้อื่นที่ได้เรียนรู้
เกี่ยวกับนกเงือกและถิ่นอาศัยของบูโด มาจาก
50 โรงเรียน และใกล้บูโด . มี 30 โดยเฉพาะ
เด็กอัจฉริยะที่เข้าร่วมอบรมที่เข้มข้นในศิลปะ
ธรรมชาติและชี้นำโดยเน้นนกเงือกและถิ่นอาศัย

หน่วยเคลื่อนที่การศึกษาดูเหมือนจะมากที่สุด
สัญญาหมายความว่าตัวเลขขนาดใหญ่อาจจะถึง .
ในแหล่งกำเนิดการศึกษามีการส่งเสริมความตระหนักในการอนุรักษ์
เด็กนักเรียนและครู บูโดรอบ ,ซึ่งรวม
รังดู การปลูกพืชอาหารและพืชและอาหารภายในรัง
ถิ่นอาศัยนกเงือก
โรงเรียนเครือข่าย ( ตารางที่ 6 ) ที่ริเริ่มโดยครูในโรงเรียน
ตั้งอยู่ติดกับภูเขาบูโด ก็เป็นแคมเปญประสบความสำเร็จ
และภาพจิตรกรรมฝาผนังทาสีบนผนัง เป็นกิจกรรมที่ดึงดูดนักท่องเที่ยวมากที่สุดเรียบร้อยแล้ว
ท้องถิ่นอื่น ๆเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับนกเงือกบูโด

ของ