It is eleven o’clock at night as a

It is eleven o’clock at night as a large woman carrying a large purse slung over her shoulder walks down a deserted city street. Suddenly a boy dashes behind her and with one tug jerks the purse from her. Its weight throws him off balance and he falls, legs flying up. The woman calmly kicks him.

Pulling the boy up by his shirt and shaking him, the large woman demands that he return her pocketbook. When she asks if he is ashamed, the boy finally speaks. He answers yes and also denies that he meant to snatch the purse. Not deceived, the woman tells him that he lies, discovers that he has no one at home, and drags him off. Frightened, the boy begs to be released, but the woman simply announces her name: Mrs. Luella Bates Washington Jones. The now sweating boy struggles desperately but finds the woman’s half nelson difficult to resist.

As they enter her furnished room, Mrs. Luella Bates Washington Jones leaves the door open. She asks the boy’s name; he replies that it is Roger. Calling him by name, she tells him to wash his face, then turns him loose—at last. Roger looks at the open door and looks at the large woman; he chooses to wash.

When the woman asks if he took her money because of hunger, the boy replies that he wanted blue suede shoes. The woman only says that she has done things that she would tell no one. Then, leaving him alone by her purse and the open door, she steps behind a screen to warm lima beans and ham on her gas plate. The boy does not run; he does not want to be mistrusted.

While they eat, the woman asks no questions but talks of her work on the late shift at a hotel beauty shop. After they share her small cake, she gives the boy ten dollars for some blue suede shoes and asks him to leave because she needs her rest.

Mrs. Luella Bates Washington Jones leads Roger to the barren stoop and says that she hopes he behaves himself. He barely manages to say thank you before the large woman shuts the door. He never sees her again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นสิบเอ็ดโมงเวลากลางคืนเป็นผู้หญิงขนาดใหญ่พกพาขนาดใหญ่กระเป๋าสะพายบนไหล่ของเธอเดินลงถนนในเมืองร้าง จู่ ๆ เด็กพุ่ง หลังเธอ และลากจูงหนึ่งกระตุกกระเป๋าใบนั้นจากเธอ น้ำหนักของเขาพ่นยอด และ ตกเขา ขาบินขึ้น ผู้หญิงใจเย็นเตะเขาดึงเด็กขึ้น โดยเสื้อของเขา และเขาสั่น หญิงใหญ่ต้องว่า เขากลับพกของเธอ เมื่อเธอถามเขาว่าละอายใจ เด็กชายก็พูด เขาตอบใช่ และยัง ปฏิเสธว่า เขาหมายถึง ฉวยกระเป๋าใบนั้น ไม่หลอก ผู้หญิงบอกเขาว่า เขาอยู่ พบว่า เขาไม่มีใครที่บ้าน และลากเขาออก ตกใจ เด็ก begs ที่จะออก แต่ผู้หญิงเพียงแค่ประกาศชื่อเธอ: นาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์ เด็กเหงื่อออกขณะต่อสู้หมด แต่พบเนลสันครึ่งของผู้หญิงยากที่จะต้านทานเป็นห้องของเธอต้อง นาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์ออกประตูเปิด เธอถามชื่อของเด็กผู้ชาย เขาตอบว่า มันเป็นโรเจอร์ เรียกเขา ด้วยชื่อ เธอบอกเขาล้างใบหน้าของเขา แล้วเปิดเขาหลวม — ในที่สุด โรเจอร์เปิดประตู และมองไปที่ผู้หญิงขนาดใหญ่ เขาเลือกที่จะล้างเมื่อผู้หญิงถามถ้า เขาเอาเงินของเธอเนื่องจากความหิว เด็กตอบว่า เขาต้องการรองเท้าหนังนิ่มสีน้ำเงิน ผู้หญิงเท่านั้นกล่าวว่า เธอได้ทำสิ่งที่เธอจะบอกใคร แล้ว เธอจึงออกจากเขาคนเดียว โดยเอากระเป๋าและเปิดประตู ขั้นตอนหลังจอเพื่ออบอุ่นถั่วลิมาและแฮมบนแผ่นแก๊สของเธอ เด็กไม่ทำงาน เขาไม่ได้ต้องการจะ mistrustedในขณะที่พวกเขากิน ผู้หญิงถามคำถามไม่มีแต่พูดถึงผลงานของเธอในกะสายที่ร้านเสริมสวยโรงแรม หลังจากที่พวกเขาแบ่งปันเค้กเล็ก ๆ ของเธอ เธอให้เด็กสิบดอลลาร์สำหรับรองเท้าหนังนิ่มสีฟ้า และถามว่า เขาทิ้งเนื่องจากเธอต้องการเธอเหลือนาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์โรเจอร์สู่เชียงคานแห้งแล้ง และกล่าวว่า เธอหวังเขาทำงานของตัวเอง เขาแทบไม่จัดการกล่าวคำขอบคุณก่อนที่หญิงใหญ่ปิดประตู เขาไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็น 11:00 ในเวลากลางคืนเป็นผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่แบกกระเป๋าขนาดใหญ่พาดไหล่ของเธอเดินไปตามถนนในเมืองร้าง ทันใดนั้นเด็กผู้ชายคนหนึ่งพุ่งด้านหลังของเธอและกับคนลากจูงกระตุกกระเป๋าจากเธอ น้ำหนักของเขาโยนออกจากยอดเงินและเขาตกหลุมขาขึ้นบิน ผู้หญิงใจเย็นเตะเขา.

ดึงเด็กขึ้นมาจากเสื้อของเขาและสั่นเขาเป็นผู้หญิงที่มีขนาดใหญ่เรียกร้องให้เขากลับสมุดพกของเธอ เมื่อเธอถามว่าเขาเป็นละอายใจเด็กในที่สุดก็พูด เขาตอบใช่และยังปฏิเสธว่าเขาหมายถึงฉกกระเป๋าเงิน ไม่หลอกผู้หญิงคนนั้นบอกเขาว่าเขาโกหกพบว่าเขาไม่เคยมีใครคนหนึ่งที่บ้านและลากเขาออก กลัวเด็กไม่มีความประสงค์ที่จะได้รับการปล่อยตัว แต่ผู้หญิงก็ประกาศชื่อของเธอนาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์ เด็กตอนนี้เหงื่อออกต่อสู้หมด แต่พบว่าครึ่งหนึ่งของผู้หญิงเนลสันเรื่องยากที่จะต้านทาน.

ขณะที่พวกเขาเข้ามาในห้องได้รับการตกแต่งนาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์ใบประตูเปิด เธอถามชื่อของเด็ก; เขาตอบว่ามันเป็นโรเจอร์ เรียกเขาด้วยชื่อเธอบอกให้เขาล้างหน้าของเขาแล้วหันหลังให้เขาหลวมที่สุดท้าย โรเจอร์มีลักษณะที่เปิดประตูและมีลักษณะที่ผู้หญิงขนาดใหญ่ เขาเลือกที่จะล้าง.

เมื่อผู้หญิงคนนั้นถามว่าเขาเอาเงินของเธอเพราะความหิวเด็กตอบว่าเขาต้องการรองเท้าหนังกลับสีฟ้า ผู้หญิงคนเดียวที่บอกว่าเธอได้ทำสิ่งที่เธอจะบอกใคร จากนั้นก็ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวโดยกระเป๋าและเปิดประตูเธอเธอทำตามขั้นตอนด้านหลังหน้าจอเพื่อให้ความอบอุ่นถั่วลิมาและแฮมบนจานก๊าซของเธอ เด็กไม่ทำงาน; เขาไม่ต้องการที่จะได้รับการไว้วางใจ.

ในขณะที่พวกเขากินผู้หญิงถามคำถามที่ไม่พูดถึง แต่การทำงานของเธอในช่วงปลายกะที่ร้าน Beauty Hotel หลังจากที่พวกเขาแบ่งปันเค้กเล็ก ๆ ของเธอเธอจะช่วยให้เด็กสิบเหรียญสำหรับรองเท้าหนังกลับสีน้ำเงินและถามว่าเขาจะออกเพราะเธอต้องการส่วนที่เหลือของเธอ.

นาง Luella เบตส์วอชิงตันโจนส์โรเจอร์นำไปก้มหมันและบอกว่าเธอหวังว่าเขาจะทำงานของตัวเอง เขาแทบจะไม่พอที่จะบอกว่าขอบคุณก่อนที่ผู้หญิงคนหนึ่งที่มีขนาดใหญ่ปิดประตู เขาไม่เคยเห็นเธออีกครั้ง