Clinical trials in cardiac emergenc

Clinical trials in cardiac emergencies
Should we refrain from the routine use of supplemental oxygen in cardiac emergencies, or are the considerations outlined above sufficiently outweighed by an intuitive impetus that supplemental oxygen is beneficial? Clinical trials addressing the question of whether oxygen should be administered during acute myocardial infarction are scarce. In 1976, a double-blind randomized controlled trial was performed in 200 consecutive patients (younger than 65 years old) who were admitted with suspected acute myocardial infarction [26]. Patients with CHF, chronic pulmonary disease, or breathlessness from any cause other than acute myocardial infarction were excluded. Patients were randomly assigned to receive either oxygen or compressed air at a flow rate of 6 L/minute for a total of 24 hours. The mean partial arterial oxygen tension (PaO2) was significantly higher in the group receiving oxygen. In that group, 9 out of 80 (11.3%) patients died as compared with 3 out of 77 (3.9%) in the compressed air group, corresponding with a relative mortality risk of 2.9 (95% confidence interval (CI) 0.8 to10.3, P = 0.08) [26]. A trial similar by design, but open-label, reported that 1 out of 58 (1.7%) patients died in the group treated with oxygen (4 L/minute) versus 0 out of 79 patients in the group receiving ambient air; however, the duration of oxygen exposure is not reported [27]. A recent Cochrane review meta-analyzed available studies on oxygen therapy in patients with acute myocardial infarction. Combining the two aforementioned studies generated a relative risk (RR) of mortality of 3.03 (95% CI 0.93 9.83, P = 0.06) [28].

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การทดลองทางคลินิกในหัวใจฉุกเฉินเราควรละเว้นจากการใช้ออกซิเจนในหัวใจฉุกเฉินประจำ หรือมีการพิจารณาอธิบายไว้ข้างต้นพอ outweighed โดยแรงผลักดันใช้งานง่ายว่า ออกซิเจนจะเป็นประโยชน์ คลินิกแก้ปัญหาคำถามที่ว่าควรจัดการออกซิเจนในกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันเป็นสิ่งที่หายาก ในปี 1976 ทดลองควบคุม randomized คู่คนตาบอดที่ดำเนินการใน 200 ต่อผู้ป่วย (อายุน้อยกว่า 65 ปี) ที่ถูกยอมรับ ด้วยสงสัยเฉียบพลันกล้ามเนื้อหัวใจตายเหตุขาดเลือด [26] มีแยกผู้ป่วย CHF โรคระบบทางเดินหายใจ หรือพ่อจากสาเหตุใด ๆ นอกจากกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน ผู้ป่วยถูกสุ่มกำหนดจะได้รับออกซิเจนหรืออากาศอัดที่อัตราไหล 6 ลิตร/นาทีจำนวน 24 ชั่วโมง ความเครียดหมายถึงออกซิเจนต้วบางส่วน (PaO2) สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในกลุ่มที่ได้รับออกซิเจน ในกลุ่ม 9 จาก 80 (11.3%) ผู้ป่วยเสียชีวิตเมื่อเทียบกับ 3 จาก 77 (3.9%) ในกลุ่มลม ที่สอดคล้องกับความเสี่ยงต่อการตายญาติ 2.9 (ช่วงความเชื่อมั่น 95% (CI) 0.8 to10.3, P = 0.08) [26] การทดลองที่คล้ายกัน โดยการออกแบบ แต่เปิดป้ายชื่อ รายงานที่ 1 จาก 58 (1.7%) ผู้ป่วยที่เสียชีวิตในกลุ่มที่รักษา ด้วยออกซิเจน (4 ลิตร/นาที) เมื่อเทียบกับ 0 79 ของผู้ป่วยในกลุ่มที่รับอากาศแวดล้อม อย่างไรก็ตาม ระยะเวลาของการสัมผัสออกซิเจนไม่รายงาน [27] ขั้นล่าสุดตรวจสอบวิเคราะห์เมตาว่างการศึกษาบำบัดออกซิเจนในผู้ป่วยที่มีภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน รวมการศึกษาดังกล่าวทั้งสองสร้างความเสี่ยงสัมพัทธ์เป็น (RR) ของการตายของ 3.03 (95% CI 0.93 9.83, P = 0.06) [28]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การทดลองทางคลินิกในกรณีฉุกเฉินการเต้นของหัวใจ
เราควรจะละเว้นจากการใช้งานตามปกติของออกซิเจนเสริมในกรณีฉุกเฉินการเต้นของหัวใจหรือมีการพิจารณาในแง่ระบุไว้ข้างต้นอย่างเพียงพอโดยแรงผลักดันที่ใช้งานง่ายที่ออกซิเจนจะเป็นประโยชน์? การทดลองทางคลินิกที่อยู่คำถามที่ว่าออกซิเจนควรจะบริหารในระหว่างกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันจะหายาก ในปี 1976, double-blind trial ควบคุมแบบสุ่มได้รับการดำเนินการใน 200 ผู้ป่วยติดต่อกัน (อายุน้อยกว่า 65 ปี) ที่เข้ารับการรักษาที่มีกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันที่น่าสงสัย [26] ผู้ป่วยที่มี CHF, โรคปอดเรื้อรังหรือหอบจากสาเหตุอื่นใดนอกเหนือจากกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันได้รับการยกเว้น ผู้ป่วยที่ได้รับการสุ่มให้ได้รับออกซิเจนหรืออากาศอัดที่อัตราการไหลของ 6 ลิตร / นาทีรวม 24 ชั่วโมง หลอดเลือดแดงหมายถึงบางส่วนออกซิเจน (PaO2) อย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในกลุ่มที่ได้รับออกซิเจน ในกลุ่มที่ 9 จาก 80 (11.3%) ผู้ป่วยที่เสียชีวิตเมื่อเทียบกับ 3 จาก 77 (3.9%) ในกลุ่มเครื่องอัดอากาศ, ที่สอดคล้องกับความเสี่ยงการเสียชีวิตญาติของ 2.9 (95% ช่วงความเชื่อมั่น (CI) 0.8 to10 3, p = 0.08) [26] การทดลองที่คล้ายกันโดยการออกแบบ แต่ open-label รายงานว่า 1 ใน 58 (1.7%) ผู้ป่วยที่เสียชีวิตในกลุ่มที่รับการรักษาด้วยออกซิเจน (4 ลิตร / นาที) เมื่อเทียบกับ 0 จาก 79 ผู้ป่วยในกลุ่มที่ได้รับอากาศ; แต่ระยะเวลาของการเปิดรับออกซิเจนไม่ได้รายงาน [27] Cochrane ทบทวนที่ผ่านมาวิเคราะห์ meta-การศึกษาที่มีอยู่ในการบำบัดด้วยออกซิเจนในผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน รวมทั้งสองการศึกษาดังกล่าวสร้างความเสี่ยง (RR) ของการตายของ 3.03 (95% CI 0.93 9.83, p = 0.06) [28]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

คลินิกหัวใจฉุกเฉิน

เราควรจะงดการใช้รูทีนออกซิเจนเสริมหัวใจฉุกเฉิน หรือการพิจารณาที่ระบุไว้ข้างต้นเพียงพอ outweighed โดยแรงผลักดันที่ใช้งานง่ายออกซิเจนเป็นประโยชน์ ? การทดลองทางคลินิกกับคำถามว่า ออกซิเจน ควรบริหารจัดการในกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันได้ยาก ในปี 1976เป็นแบบสุ่มทดลองในผู้ป่วยที่ควบคุมได้ 200 ครั้ง ( ที่อายุน้อยกว่า 65 ปี ) ที่เข้ารับการรักษาด้วยสงสัยกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน [ 26 ] ผู้ป่วยที่มีโรคปอดเรื้อรัง , CHF หรือหายใจไม่สะดวกจากสาเหตุอื่นมากกว่า กล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลันได้รับการยกเว้นใด ๆการศึกษาครั้งนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อรับให้ออกซิเจนหรืออากาศอัดที่อัตราการไหล 6 ลิตร / นาที รวมเป็น 24 ชั่วโมง ค่าเฉลี่ยบางส่วนในออกซิเจนแรง ( pao2 ) สูงกว่าในกลุ่มที่ได้รับออกซิเจน ในกลุ่มที่ 9 จาก 80 ( ร้อยละ 11.3 ) ผู้ป่วยเสียชีวิตเมื่อเทียบกับ 3 77 ( 3.9% ) ในการอัดอากาศ กลุ่มที่เสี่ยงตายญาติ 29 ( ช่วงความเชื่อมั่น 95% ( CI ) 0.8 to10.3 , p = 0.08 ) [ 26 ] การทดลองที่คล้ายกัน โดยการออกแบบ แต่เปิดป้าย รายงานว่า 1 ใน 58 ( 1.7% ) ผู้ป่วยตายในกลุ่มที่ได้รับการรักษาด้วยออกซิเจน ( ลิตร / นาที ) เมื่อเทียบกับ 0 จาก 79 ในผู้ป่วยกลุ่มที่ได้รับอากาศ อย่างไรก็ตาม ระยะเวลาของการเปิดรับออกซิเจนไม่ได้รายงาน [ 27 ]ล่าสุด Cochrane ทบทวน Meta วิเคราะห์การศึกษาที่มีอยู่ในการบำบัดด้วยออกซิเจนในผู้ป่วยกล้ามเนื้อหัวใจตายเฉียบพลัน รวมสองดังกล่าวการศึกษาสร้างความเสี่ยงสัมพัทธ์ ( RR ) อัตราการตายของ 3.03 ( 95% CI 0.93 9.99 , p = 0.06 )
[ 28 ]