In its most basic form,public space

In its most basic form,
public space is a type of public good, first defined by Samuelson
(1954) as a resource that individuals cannot be prevented from
consuming (i.e. non-excludable) and for which one individual’s
consumption does not diminish its potential consumption by
others (i.e. non-rivalrous). However, more recently, Webster
(2007) argued that public spaces often follow a trajectory from a
pure public good to a pure private good

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในรูปแบบพื้นฐานแบบดี ก่อน กำหนด โดย Samuelson เป็นพื้นที่สาธารณะ(1954) เป็นทรัพยากรที่ไม่สามารถป้องกันบุคคลจากบริโภค (กล่าวคือไม่ใช่-excludable) และ สำหรับบุคคลที่หนึ่งปริมาณการใช้ลดปริมาณการใช้ที่อาจเกิดขึ้นโดยอื่น ๆ (เช่นไม่ใช่แข่งขันค่อนข้าง) อย่างไรก็ตาม นี้ เว็บสเตอร์(2007) โต้เถียงสาธารณะตามวิถีจากมักจะมีการเป็นส่วนตัวดีบริสุทธิ์บริสุทธิ์ดี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในรูปแบบพื้นฐานที่สุดของ
พื้นที่สาธารณะเป็นประเภทของประชาชนที่ดีที่กำหนดไว้เป็นครั้งแรกโดยซามูเอล
(1954) เป็นทรัพยากรบุคคลที่ไม่สามารถป้องกันได้จาก
การบริโภค (คือไม่ใช่ excludable) และการที่คนใดคนหนึ่งของ
การบริโภคไม่ได้ลดการบริโภคที่อาจเกิดขึ้น โดย
ที่คนอื่น ๆ (เช่นไม่ใช่ของคู่แข่ง) อย่างไรก็ตามเมื่อเร็ว ๆ นี้เว็บสเตอร์
(2007) แย้งว่าพื้นที่สาธารณะมักจะทำตามวิถีจากที่
ดีของประชาชนบริสุทธิ์ที่ดีส่วนตัวบริสุทธิ์