In France medieval cuisine, banquet

In France medieval cuisine, banquets were common among the aristocracy. Multiple courses would be prepared, but served in a style called service en confusion, or all at once. Food was generally eaten by hand, meats being sliced off in large pieces held between the thumb and two fingers. The sauces were highly seasoned and thick, and heavily flavored mustards were used. Pies were a common banquet item, with the crust serving primarily as a container, rather than as food itself, and it was not until the very end of the Late Middle Ages that the shortcrust pie was developed. Meals often ended with an issue de table, which later changed into the modern dessert, and typically consisted of dragées (in the Middle Ages, meaning spiced lumps of hardened sugar or honey), aged cheese and spiced wine, such as hypocras.[3]:1–7

The ingredients of the time varied greatly according to the seasons and the church calendar, and many items were preserved with salt, spices, honey, and other preservatives. Late spring, summer, and autumn afforded abundance, while winter meals were more sparse. Livestock were slaughtered at the beginning of winter. Beef was often salted, while pork was salted and smoked. Bacon and sausages would be smoked in the chimney, while the tongue and hams were brined and dried. Cucumbers were brined as well, while greens would be packed in jars with salt. Fruits, nuts and root vegetables would be boiled in honey for preservation. Whale, dolphin and porpoise were considered fish, so during Lent, the salted meats of these sea mammals were eaten.[3]:9–12

Artificial freshwater ponds (often called stews) held carp, pike, tench, bream, eel, and other fish. Poultry was kept in special yards, with pigeon and squab being reserved for the elite. Game was highly prized, but very rare, and included venison, wild boar, hare, rabbit, and birds. Kitchen gardens provided herbs, including some, such as tansy, rue, pennyroyal, and hyssop, which are rarely used today. Spices were treasured and very expensive at that time – they included pepper, cinnamon, cloves, nutmeg, and mace. Some spices used then, but no longer today in French cuisine are cubebs, long pepper (both from vines similar to black pepper), grains of paradise, and galengale. Sweet-sour flavors were commonly added to dishes with vinegars and verjus combined with sugar (for the affluent) or honey. A common form of food preparation was to finely cook, pound and strain mixtures into fine pastes and mushes, something believed to be beneficial to make use of nutrients.[3]:13–15

Visual display was prized. Brilliant colors were obtained by the addition of, for example, juices from spinach and the green part of leeks. Yellow came from saffron or egg yolk, while red came from sunflower, and purple came from Crozophora tinctoria or Heliotropium europaeum. Gold and silver leaf were placed on food surfaces and brushed with egg whites. Elaborate and showy dishes were the result, such as tourte parmerienne which was a pastry dish made to look like a castle with chicken-drumstick turrets coated with gold leaf. One of the grandest showpieces of the time was roast swan or peacock sewn back into its skin with feathers intact, the feet and beak being gilded. Since both birds are stringy, and taste unpleasant, the skin and feathers could be kept and filled with the cooked, minced and seasoned flesh of tastier birds, like goose or chicken.[3]:15–16

The most well known French chef of the Middle Ages was Guillaume Tirel, also known as Taillevent. Taillevent worked in numerous royal kitchens during the 14th century. His first position was as a kitchen boy in 1326. He was chef to Philip VI, then the Dauphin who was son of John II. The Dauphin became King Charles V of France in 1364, with Taillevent as his chief cook. His career spanned sixty-six years, and upon his death he was buried in grand style between his two wives. His tombstone represents him in armor, holding a shield with three cooking pots, marmites, on it.[3]:18–21

Ancien régime[edit]
Under the ancien régime, Paris was the central hub of culture and economic activity, and as such, the most highly skilled culinary craftsmen were to be found there. Markets in Paris such as Les Halles, la Mégisserie, those found along Rue Mouffetard, and similar smaller versions in other cities were very important to the distribution of food. Those that gave French produce its characteristic identity were regulated by the guild system, which developed in the Middle Ages. In Paris, the guilds were regulated by city government as well as by the French crown. A guild restricted those in a given branch of the culinary industry to operate only within that field.[3]:71–72

There were two basic groups of guilds – first, those that supplied the raw materials; butchers, fishmongers, grain merchants, and gardeners. The second group were those that supplied prepared foods; bakers, pastry cooks, saucemakers, poulterers, and caterers. There were also guilds that offered both raw materials and prepared food, such as the charcutiers and rôtisseurs (purveyors of roasted meat dishes). They would supply cooked meat pies and dishes as well as raw meat and poultry. This caused issues with butchers and poulterers, who sold the same raw materials.[3]:72–73 The guilds served as a training ground for those within the industry. The degrees of assistant-cook, full-fledged cook and master chef were conferred. Those who reached the level of master chef were of considerable rank in their individual industry, and enjoyed a high level of income as well as economic and job security. At times, those in the royal kitchens did fall under the guild hierarchy, but it was necessary to find them a parallel appointment based on their skills after leaving the service of the royal kitchens. This was not uncommon as the Paris cooks' guild regulations allowed for this movement.[3]:73

During the 18th and 19th centuries, French cuisine assimilated many new food items from the New World. Although they were slow to be adopted, records of banquets show Catherine de' Medici (1519–1589?) serving sixty-six turkeys at one dinner.[3]:81 The dish called cassoulet has its roots in the New World discovery of haricot beans, which are central to the dish's creation, but had not existed outside of the New World until its exploration by Christopher Columbus.[3]:85

Haute cuisine (pronounced: [ot kɥizin], "high cuisine") has foundations during the 17th century with a chef named La Varenne. As author of works such as Le Cuisinier françois, he is credited with publishing the first true French cookbook. His book includes the earliest known reference to roux using pork fat. The book contained two sections, one for meat days, and one for fasting. His recipes marked a change from the style of cookery known in the Middle Ages, to new techniques aimed at creating somewhat lighter dishes, and more modest presentations of pies as individual pastries and turnovers. La Varenne also published a book on pastry in 1667 entitled Le Parfait confitvrier (republished as Le Confiturier françois) which similarly updated and codified the emerging haute cuisine standards for desserts and pastries.[3]:114–120

Chef François Massialot wrote Le Cuisinier roïal et bourgeois in 1691, during the reign of Louis XIV. The book contains menus served to the royal courts in 1690. Massialot worked mostly as a freelance cook, and was not employed by any particular household. Massialot and many other royal cooks received special privileges by association with the French royalty. They were not subject to the regulation of the guilds; therefore, they could cater weddings and banquets without restriction. His book is the first to list recipes alphabetically, perhaps a forerunner of the first culinary dictionary. It is in this book that a marinade is first seen in print, with one type for poultry and feathered game, while a second is for fish and shellfish. No quantities are listed in the recipes, which suggests that Massialot was writing for trained cooks.[3]:149–154

The successive updates of Le Cuisinier roïal et bourgeois include important refinements such as adding a glass of wine to fish stock. Definitions were also added to the 1703 edition. The 1712 edition, retitled Le Nouveau cuisinier royal et bourgeois, was increased to two volumes, and was written in a more elaborate style with extensive explanations of technique. Additional smaller preparations are included in this edition as well, leading to lighter preparations, and adding a third course to the meal. Ragout, a stew still central to French cookery, makes its first appearance as a single dish in this edition as well; prior to that, it was listed as a garnish.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในฝรั่งเศสยุคกลางอาหาร ห้องจัดเลี้ยงได้ทั่วไปในหมู่ชนชั้นสูง หลายหลักสูตรจะสามารถเตรียม ได้ ในแบบที่เรียกว่าบริการน้ำสับสน หรือทั้งหมด ในครั้งเดียว อาหารถูกโดยทั่วไปรับประทานด้วยมือ เนื้อสัตว์ที่ถูกหั่นออกจากชิ้นใหญ่ที่จัดขึ้นระหว่างนิ้วหัวแม่มือและนิ้วมือสอง ซอสถูกปรุงรสสูง และหนา และ mustards flavored หนักใช้ พายมีสินค้าห้องจัดเลี้ยงทั่วไป มีเปลือกให้บริการหลัก เป็นคอนเทนเนอร์ ไม่ ใช่ เป็นอาหารเอง และไม่จนของปลายยุคกลางที่วงกลม shortcrust ได้รับการพัฒนา อาหารที่มักจะจบลง ด้วยการออกเดตาราง ซึ่งภายหลังเปลี่ยนเป็นขนมทันสมัย และโดยทั่วไปประกอบด้วย dragées (ในยุคกลาง ความหมาย น่าสะเต๊ะชุบแข็งน้ำตาลหรือน้ำผึ้ง), อายุชี และผัดเผ็ดไวน์ เช่น hypocras [3]: 1-7ส่วนผสมที่แตกต่างกันมากตามฤดูการและปฏิทินคริสตจักร และรายการหลายรายการถูกเก็บรักษาไว้ กับเกลือ เครื่องเทศ น้ำผึ้ง สารกันบูดอื่น ๆ ปลายฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน และฤดูใบไม้ร่วงที่นี่อุดมสมบูรณ์ ในขณะที่ฤดูหนาว อาหารได้ห่างมากขึ้น ปศุสัตว์ถูกฆ่าในช่วงต้นของฤดูหนาว เนื้อมักจะเค็ม ขณะหมูเค็ม และรมควัน เบคอนและไส้กรอกจะเป็นรมควันในปล่องไฟ ในขณะที่ลิ้นและ hams brined และแห้ง แตงกวามี brined เช่น ในขณะที่สนามที่จะบรรจุในขวดที่มีเกลือ จะต้มรากผัก และถั่ว ผลไม้ในน้ำผึ้งเก็บรักษา ปลาโลมา ปลาวาฬ และโลมาได้ถือปลา ดังนั้นในช่วงเข้าพรรษา ได้กินเนื้อสัตว์เค็มของเห็นทะเล [3]: 9-12บ่อปลาเทียม (มักเรียกว่าสตูว์ซึ่งช่วยคลาย) จัดปลาคาร์ฟ จน tench ทรายแดง ปลาไหล และปลาอื่น ๆ สัตว์ปีกถูกเก็บไว้เป็นพิเศษหลา นกพิราบและ squab ถูกสงวนไว้สำหรับชนชั้นสูง เกมสูง prized หายากมาก และรวมเนื้อกวาง หมูป่า ฮา กระต่าย และนก สวนครัวให้สมุนไพร รวมถึงบางอย่าง เช่น tansy, rue, pennyroyal, hyssop ซึ่งไม่ค่อยใช้วันนี้ เครื่องเทศถูกตบ และมีราคาแพงมากในขณะนั้นจะรวมพริกไทย อบเชย กลีบ จันทน์เทศ และเมซ เครื่องเทศบางอย่างใช้แล้ว แต่ไม่วันนี้อาหารมี cubebs ดีปลี (ทั้งจากนำคล้ายกับพริกไทยดำ), พาราไดซ์ของธัญพืช และ galengale โดยทั่วไปมีเพิ่มรสชาติเปรี้ยวหวานให้อาหาร vinegars และ verjus ผสมกับน้ำผึ้งหรือน้ำตาลทราย (สำหรับมั่งมี) แบบทั่วไปของการเตรียมอาหารได้ประณีตคุก ปอนด์ และต้องใช้น้ำยาผสมวางดีและ mushes สิ่งที่เชื่อว่าจะเป็นประโยชน์ให้ใช้สารอาหาร [3]: 13 – 15แสดงผลภาพได้ prized สีสดใสได้รับด้านนอก เช่น น้ำผลไม้จากผักโขมและส่วนสีเขียวของ leeks สีเหลืองมาจากหญ้าฝรั่นหรือไข่แดง ในขณะที่สีแดงมาจากดอกทานตะวัน และสีม่วงมาจาก Crozophora tinctoria หรือ Heliotropium europaeum ใบทอง และเงินวางอยู่บนพื้นผิวของอาหาร และทาสี ด้วยไข่ขาว อาหารอย่างประณีต และฉูดฉาดมีผล เช่น tourte parmerienne ที่จานขนมทำให้ดูเหมือนปราสาทกับป้อม drumstick ไก่เคลือบ ด้วยทองคำเปลว Showpieces บรรยากาศครั้งหนึ่งถูกย่างหงส์หรือนกยูงเย็บกลับเข้าไปในผิวของขนนกเหมือนเดิม เท้าและจะงอยปากเป็น gilded เนื่องจากนกทั้งสองมี stringy และรสชาติไม่พึงประสงค์ ผิวหนังและขนอาจจะเก็บไว้ และเต็มไป ด้วยเนื้อปรุงสุก สับ และปรุงรสของนกที่ไหน เช่นห่านหรือไก่ [3]: 15-16พ่อครัวฝรั่งเศสรู้จักมากที่สุดของยุคกลางถูกยุกกีโยม Tirel, Taillevent หรือที่เรียกว่า Taillevent ทำงานในครัวหลวงมากมายในช่วงศตวรรษ 14 ตำแหน่งแรกของเขาที่เป็นผู้ชายครัวใน 1326 เขาได้ไปฟิลิป VI แล้วของปลาโลมาซึ่งเป็นบุตรของจอห์น II ของปลาโลมากลายเป็น กษัตริย์ชาร์ลส์ V ฝรั่งเศสใน 8 เมษายนพ.ศ. 1907 กับ Taillevent เป็นคุกหัวหน้าของเขา อาชีพของเขามาหกหกปี และเมื่อเขาตาย ที่เขาถูกฝังแบบแกรนด์ระหว่างภรรยาสอง แกรนิตของเขาแทนเขาในเกราะ ถือโล่ ด้วยสามอาหารเช่นหม้อ marmites การ [3]: 18-21อัลเบียน régime [แก้ไข]ภายใต้ régime อัลเบียน ปารีสกลางของวัฒนธรรมและกิจกรรมทางเศรษฐกิจ และดัง หลังอาหารมีทักษะสูงส่วนใหญ่ได้ถูกพบ ตลาดในปารีสเช่น Les Halles ลา Mégisserie ที่พบในเมืองอื่น ๆ Rue Mouffetard และรุ่นเล็กคล้ายมีความสำคัญต่อการกระจายของอาหาร ผู้ที่ผลิตฝรั่งเศสเอกลักษณ์ลักษณะถูกควบคุม โดยระบบกิลด์ ซึ่งพัฒนาขึ้นในยุคกลาง ในปารีส กิลถูกควบคุม โดยรัฐบาล เป็นมงกุฎแห่งฝรั่งเศส กิลด์ที่จำกัดในสาขาของอุตสาหกรรมอาหารเพื่อใช้งานเฉพาะภายในเขตที่กำหนด [3]: 71-72มี 2 กลุ่มพื้นฐานของสมาคมครั้งแรก ผู้ที่ดิบ สเต็ก fishmongers ร้านค้าข้าว และคน กลุ่มที่สองมีผู้ที่เตรียมอาหาร bakers พ่อครัวขนม saucemakers, poulterers ก caterers นอกจากนี้ยังมีสมาคมที่เสนอทั้งวัตถุดิบ และเตรียมอาหาร charcutiers และ rôtisseurs (ผู้สนับสนุนอาหารเนื้อย่างจิฮัด) พวกเขาจะจัดหาพายเนื้อสัตว์ปรุงสุก และอาหารเป็นเนื้อดิบ และสัตว์ปีก นี้เกิดปัญหากับโรงฆ่าและ poulterers ผู้ขายวัตถุดิบวัสดุเดียวกัน [3]: 72-73 กิลเสิร์ฟดินฝึกอบรมสำหรับผู้ที่อยู่ภายในอุตสาหกรรม องศาของคุก คุกผู้ช่วย เต็มเปี่ยมและพ่อครัวหลักถูกรางวัล ผู้ที่เข้าถึงระดับของพ่อคได้อันดับจำนวนมากในอุตสาหกรรมของพวกเขาแต่ละ และระดับสูงเช่นเป็นเศรษฐกิจรายได้และความเพลิดเพลิน ครั้ง ในครัวหลวงไม่ได้ตกอยู่ภายใต้สมาคมลำดับชั้น แต่ก็จำเป็นต้องค้นหาการนัดหมายพร้อมกันตามทักษะของพวกเขาหลังจากออกจากบริการของครัวหลวง นี้ไม่ใช่เป็นข้อบังคับสมาคมของพ่อครัวปารีสได้เคลื่อนไหวนี้ [3]: 73During the 18th and 19th centuries, French cuisine assimilated many new food items from the New World. Although they were slow to be adopted, records of banquets show Catherine de' Medici (1519–1589?) serving sixty-six turkeys at one dinner.[3]:81 The dish called cassoulet has its roots in the New World discovery of haricot beans, which are central to the dish's creation, but had not existed outside of the New World until its exploration by Christopher Columbus.[3]:85Haute cuisine (pronounced: [ot kɥizin], "high cuisine") has foundations during the 17th century with a chef named La Varenne. As author of works such as Le Cuisinier françois, he is credited with publishing the first true French cookbook. His book includes the earliest known reference to roux using pork fat. The book contained two sections, one for meat days, and one for fasting. His recipes marked a change from the style of cookery known in the Middle Ages, to new techniques aimed at creating somewhat lighter dishes, and more modest presentations of pies as individual pastries and turnovers. La Varenne also published a book on pastry in 1667 entitled Le Parfait confitvrier (republished as Le Confiturier françois) which similarly updated and codified the emerging haute cuisine standards for desserts and pastries.[3]:114–120Chef François Massialot wrote Le Cuisinier roïal et bourgeois in 1691, during the reign of Louis XIV. The book contains menus served to the royal courts in 1690. Massialot worked mostly as a freelance cook, and was not employed by any particular household. Massialot and many other royal cooks received special privileges by association with the French royalty. They were not subject to the regulation of the guilds; therefore, they could cater weddings and banquets without restriction. His book is the first to list recipes alphabetically, perhaps a forerunner of the first culinary dictionary. It is in this book that a marinade is first seen in print, with one type for poultry and feathered game, while a second is for fish and shellfish. No quantities are listed in the recipes, which suggests that Massialot was writing for trained cooks.[3]:149–154The successive updates of Le Cuisinier roïal et bourgeois include important refinements such as adding a glass of wine to fish stock. Definitions were also added to the 1703 edition. The 1712 edition, retitled Le Nouveau cuisinier royal et bourgeois, was increased to two volumes, and was written in a more elaborate style with extensive explanations of technique. Additional smaller preparations are included in this edition as well, leading to lighter preparations, and adding a third course to the meal. Ragout, a stew still central to French cookery, makes its first appearance as a single dish in this edition as well; prior to that, it was listed as a garnish.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในประเทศฝรั่งเศสในยุคกลางอาหารเลี้ยงเป็นเรื่องธรรมดาในหมู่ชนชั้นสูง หลายหลักสูตรจะได้รับการจัดทำขึ้น แต่ทำหน้าที่ในรูปแบบที่เรียกว่าบริการ en สับสนหรือทั้งหมดในครั้งเดียว อาหารถูกกินโดยทั่วไปด้วยมือ, เนื้อถูกหั่นออกเป็นชิ้นขนาดใหญ่ที่จัดขึ้นระหว่างนิ้วหัวแม่มือและนิ้วสองนิ้ว ซอสปรุงรสเป็นอย่างสูงและหนาและ Mustards รสหนักถูกนำมาใช้ พายเป็นรายการที่จัดเลี้ยงร่วมกันกับแป้งที่ให้บริการส่วนใหญ่เป็นภาชนะมากกว่าที่จะเป็นอาหารที่ตัวเองและมันไม่ได้จนกว่าปลายสุดของปลายยุคกลางที่พาย shortcrust ได้รับการพัฒนา อาหารมักจะจบลงด้วยตารางประเด็นซึ่งต่อมาเปลี่ยนเป็นขนมที่ทันสมัยและมักจะประกอบด้วยdragées (ในยุคกลางที่มีความหมายก้อน spiced น้ำตาลแข็งหรือน้ำผึ้ง) ชีสสูงอายุและไวน์ spiced เช่น hypocras. [3 ]: 1-7 ส่วนผสมของเวลาที่แตกต่างกันอย่างมากตามฤดูกาลและปฏิทินของคริสตจักรและอีกหลายรายการที่ถูกเก็บรักษาด้วยเกลือ, เครื่องเทศ, น้ำผึ้ง, และสารกันบูดอื่น ๆ ปลายฤดูใบไม้ผลิฤดูร้อนและฤดูใบไม้ร่วงอึดความอุดมสมบูรณ์ในขณะที่การรับประทานอาหารในช่วงฤดูหนาวก็เบาบางมากขึ้น ปศุสัตว์ถูกฆ่าที่จุดเริ่มต้นของฤดูหนาว เนื้อเค็มมักจะได้รับในขณะที่เนื้อหมูถูกเค็มและรมควัน เบคอนและไส้กรอกรมควันจะได้รับในปล่องไฟในขณะที่ลิ้นและถูกแฮมเค็มและแห้ง แตงกวาถูกเค็มเช่นกันในขณะที่สีเขียวจะได้รับการบรรจุในขวดที่มีเกลือ ผลไม้ถั่วและผักรากจะถูกต้มในน้ำผึ้งสำหรับการเก็บรักษา ปลาโลมาปลาวาฬและปลาโลมาปลาได้รับการพิจารณาดังนั้นในช่วงเข้าพรรษาที่เค็มเนื้อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเลเหล่านี้ถูกกิน [3]:. 9-12 บ่อน้ำจืดประดิษฐ์ (ต้มมักจะเรียกว่า) เมื่อปลาคาร์พหอกเทนช์, ทรายแดงปลาไหลและ ปลาอื่น ๆ สัตว์ปีกที่ถูกเก็บไว้ในหลาพิเศษกับนกพิราบและหญิงสาวถูกสงวนไว้สำหรับชนชั้นสูง เกมเป็นผลตอบแทนสูง แต่หายากมากและรวมถึงกวางหมูป่ากระต่าย, กระต่ายและนก สวนครัวสมุนไพรให้รวมถึงบางอย่างเช่นแทนซี, รู, pennyroyal และต้นหุสบซึ่งไม่ค่อยจะมีใช้ในวันนี้ เครื่องเทศถูกรักและมีราคาแพงมากในเวลานั้น - พวกเขารวมพริกไทยอบเชยกานพลู, ลูกจันทน์เทศและกระบอง เครื่องเทศบางอย่างที่ใช้แล้ว แต่อีกไม่นานในวันนี้ในด้านอาหารฝรั่งเศสเป็น cubebs พริกไทยยาว (ทั้งจากองุ่นคล้ายกับพริกไทยดำ), ธัญพืชของสวรรค์และ galengale รสชาติหวานอมเปรี้ยวที่ถูกเพิ่มเข้าปกติจะมีอาหารและ vinegars verjus รวมกับน้ำตาล (สำหรับร่ำรวย) หรือน้ำผึ้ง รูปแบบที่พบบ่อยของการเตรียมอาหารที่จะปรุงอาหารอย่างประณีต, ปอนด์และสารผสมสายพันธุ์ลงในน้ำพริกดีและ mushes สิ่งที่เชื่อว่าจะเป็นประโยชน์ต่อการใช้ประโยชน์ของสารอาหาร [3]:. 13-15 การแสดงผลภาพได้รับผลตอบแทน สีสดใสที่ได้รับจากการเพิ่มขึ้นของตัวอย่างเช่นน้ำผลไม้จากผักโขมและส่วนสีเขียวของกระเทียม สีเหลืองมาจากสีเหลืองหรือไข่แดงในขณะที่สีแดงมาจากดอกทานตะวันสีม่วงมาจาก Crozophora tinctoria หรือ Heliotropium europaeum ใบทองและเงินถูกวางไว้บนพื้นผิวอาหารและแปรงด้วยไข่ขาว อาหารซับซ้อนและฉูดฉาดเป็นผลเช่น parmerienne Tourte ซึ่งเป็นจานขนมที่ทำให้มีลักษณะเหมือนปราสาทที่มีป้อมไก่ไม้ตีกลองเคลือบด้วยทอง หนึ่งในร่ำรวยที่ยิ่งใหญ่ของเวลาที่ถูกย่างหงส์หรือนกยูงเย็บกลับเข้ามาในผิวมีขนเหมือนเดิมเท้าและปากถูกปิดทอง ตั้งแต่นกทั้งสองมีความเหนียวและรสชาติที่ไม่พึงประสงค์ผิวหนังและขนจะถูกเก็บไว้และเต็มไปด้วยสุกสับและเนื้อเก๋าของนกรสชาติเหมือนห่านหรือไก่ [3]:. 15-16 ที่เป็นที่รู้จักกันดีที่สุดของเชฟฝรั่งเศส ยุคกลางเป็นกีโยม Tirel ยังเป็นที่รู้จัก Taillevent Taillevent ทำงานอยู่ในห้องครัวจำนวนมากในช่วงพระราชศตวรรษที่ 14 ตำแหน่งแรกของเขาคือเป็นเด็กห้องครัวใน 1326. เขาเป็นเชฟฟิลิปที่หกแล้วฟินผู้เป็นบุตรชายของจอห์นครั้งที่สอง ฟินกลายเป็นกษัตริย์ชาร์ลส์ของฝรั่งเศสในปี 1364 มี Taillevent เป็นหัวหน้าพ่อครัวของเขา อาชีพของเขาทอดหกสิบหกปีและการตายของเขาถูกฝังอยู่ในสไตล์แกรนด์ระหว่างภรรยาทั้งสองของ หลุมศพของเขาแสดงให้เห็นถึงเขาในชุดเกราะถือโล่สามหม้อปรุงอาหาร marmites บนมัน [3]:. 18-21 ระบอบrégime [แก้ไข] ภายใต้ระบอบrégimeปารีสเป็นศูนย์กลางของวัฒนธรรมและกิจกรรมทางเศรษฐกิจและเป็น เช่นช่างฝีมือการทำอาหารส่วนใหญ่มีทักษะสูงจะถูกพบว่ามี ตลาดในกรุงปารีสเช่น Les Halles ลาMégisserieผู้ที่พบตาม Rue Mouffetard และรุ่นเล็กที่คล้ายกันในเมืองอื่น ๆ ที่มีความสำคัญมากในการกระจายของอาหาร ผู้ที่ให้การผลิตของฝรั่งเศสลักษณะตัวตนที่ถูกควบคุมโดยระบบกิลด์ซึ่งการพัฒนาในยุคกลาง ในปารีส, กิลด์ที่ถูกควบคุมโดยรัฐบาลเมืองเช่นเดียวกับพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศส กิลด์ จำกัด ผู้ที่อยู่ในสาขาที่กำหนดของอุตสาหกรรมการทำอาหารในการดำเนินงานเฉพาะภายในเขตข้อมูลที่ [3]:. 71-72 มีสองกลุ่มพื้นฐานของสมคม - ครั้งแรกที่จัดมาให้วัตถุดิบ เนื้อ fishmongers พ่อค้าข้าวและชาวสวน กลุ่มที่สองเป็นผู้ที่จัดจำหน่ายอาหารที่เตรียม; ขนมปังพ่อครัวขนม saucemakers, poulterers และจัดเลี้ยง มีกิลด์ยังนำเสนอว่าทั้งวัตถุดิบและอาหารที่เตรียมไว้เช่น charcutiers และRôtisseurs (การจัดหาจานเนื้อย่าง) พวกเขาจะจัดหาปรุงพายเนื้อและอาหารเช่นเดียวกับเนื้อดิบและสัตว์ปีก ปัญหาที่เกิดกับเนื้อและ poulterers ผู้ขายวัตถุดิบเดียวกัน [3]:. 72-73 กิลทำหน้าที่เป็นพื้นฐานสำหรับผู้ที่อยู่ในอุตสาหกรรม องศาของผู้ช่วยปรุงปรุงอาหารที่เต็มเปี่ยมและพ่อครัวต้นแบบได้รับพระราชทาน บรรดาผู้ที่มาถึงระดับของพ่อครัวหลักของการจัดอันดับเป็นอย่างมากในอุตสาหกรรมของตนและมีความสุขในระดับสูงของรายได้เช่นเดียวกับการรักษาความปลอดภัยทางเศรษฐกิจและการงาน ในบางครั้งผู้ที่อยู่ในห้องครัวพระราชไม่ตกอยู่ภายใต้การลำดับชั้นของสมาคม แต่มันก็เป็นสิ่งจำเป็นที่จะพบพวกเขาเกี่ยวกับการแต่งตั้งขนานตามทักษะของพวกเขาหลังจากที่ออกจากการให้บริการของห้องครัวที่พระราช นี่ไม่ใช่เรื่องผิดปกติเป็นพ่อครัวปารีสกฎระเบียบที่สมาคมได้รับอนุญาตสำหรับการเคลื่อนไหวนี้ [3]:. 73 ในช่วงศตวรรษที่ 18 และ 19, อาหารฝรั่งเศสหลอมรวมหลายรายการอาหารใหม่จากโลกใหม่ แม้ว่าพวกเขาจะช้าที่จะนำบันทึกของงานเลี้ยงแสดงแคเธอรีนเดอเมดิไก่งวงที่ให้บริการหกสิบหกอาหารค่ำที่หนึ่ง [3] (1519-1589):. 81 จานที่เรียกว่า Cassoulet มีรากในการค้นพบโลกใหม่ของถั่ว ถั่วซึ่งเป็นศูนย์กลางในการสร้างของจาน แต่ไม่ได้อยู่นอกโลกใหม่จนการสำรวจโดยคริสโคลัมบัส [3]:. 85 โออาหาร (ออกเสียง: [OT kɥizin] "อาหารสูง") มีรากฐานในช่วง ศตวรรษที่ 17 กับเชฟชื่อ La Varenne ในฐานะที่เป็นผู้เขียนของงานดังกล่าวเลอ Cuisinier françoisเขาจะให้เครดิตกับการเผยแพร่ตำราอาหารฝรั่งเศสจริงเป็นครั้งแรก หนังสือของเขารวมถึงการอ้างอิงที่เก่าแก่ที่สุดที่รู้จักกัน Roux ใช้หมูอ้วน หนังสือเล่มนี้มีสองส่วนหนึ่งสำหรับวันเนื้อสัตว์และหนึ่งสำหรับการอดอาหาร สูตรของเขาทำเครื่องหมายการเปลี่ยนแปลงจากรูปแบบของการปรุงอาหารที่รู้จักกันในยุคกลางเพื่อเทคนิคใหม่ที่มุ่งสร้างอาหารค่อนข้างเบาและงานนำเสนอเจียมเนื้อเจียมตัวมากขึ้นของพายเป็นขนมอบของแต่ละบุคคลและหลากสี La Varenne การตีพิมพ์หนังสือเกี่ยวกับขนมใน 1667 สิทธิเลอ Parfait confitvrier (ตีพิมพ์ซ้ำเลอ Confiturier françois) ซึ่งมีการปรับปรุงในทำนองเดียวกันและปรับปรุงมาตรฐานอาหารโอเกิดขึ้นใหม่สำหรับขนมหวานและขนมอบ [3]:. 114-120 เชฟFrançois Massialot เขียนเลอ Cuisinier roïal และชนชั้นกลางใน 1691 ในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าหลุยส์ที่สิบสี่ หนังสือเล่มนี้มีเมนูเสิร์ฟให้กับราชสำนักใน 1690 Massialot ทำงานส่วนใหญ่เป็นพ่อครัวอิสระและไม่ได้รับการว่าจ้างจากครัวเรือนใดโดยเฉพาะ Massialot และอีกหลายพระราชพ่อครัวและแม่ครัวอื่น ๆ ที่ได้รับสิทธิพิเศษโดยร่วมกับพระบรมวงศานุวงศ์ฝรั่งเศส พวกเขาไม่ได้อยู่ภายใต้กฎระเบียบของกิลด์นั้น ดังนั้นพวกเขาสามารถตอบสนองงานแต่งงานและงานเลี้ยงโดยไม่มีข้อ จำกัด หนังสือของเขาเป็นครั้งแรกในรายการสูตรตามลำดับตัวอักษรอาจจะเป็นบรรพบุรุษของพจนานุกรมการทำอาหารครั้งแรก มันมีอยู่ในหนังสือที่ดองเป็นครั้งแรกในการพิมพ์นี้ด้วยประเภทหนึ่งสำหรับสัตว์ปีกและขนนกเกมในขณะที่สองคือการหาปลาและหอย ไม่มีปริมาณที่มีการระบุไว้ในสูตรซึ่งแสดงให้เห็นว่า Massialot เขียนสำหรับการฝึกอบรมพ่อครัวและแม่ครัว [3]:. 149-154 การปรับปรุงต่อเนื่องของเลอ Cuisinier roïalและชนชั้นกลางรวมถึงการปรับแต่งที่สำคัญเช่นการเพิ่มแก้วไวน์สต็อกปลา ความหมายนอกจากนี้ยังมีการเพิ่มรุ่น 1703 ฉบับที่ 1712, retitled เลอนูโว Cuisinier พระราชชนชั้นกลางและได้รับการเพิ่มขึ้นถึงสองเล่มและได้รับการเขียนในลักษณะที่ซับซ้อนมากขึ้นกับคำอธิบายที่กว้างขวางของเทคนิค การเตรียมการที่มีขนาดเล็กเพิ่มเติมจะรวมอยู่ในรุ่นนี้เป็นอย่างดีที่นำไปสู่การเตรียมการที่มีน้ำหนักเบาและการเพิ่มหลักสูตรที่สามในการรับประทานอาหาร ragout, สตูว์ยังคงเป็นศูนย์กลางในการปรุงอาหารฝรั่งเศสทำให้ปรากฏตัวครั้งแรกในฐานะที่เป็นอาหารจานเดียวในรุ่นนี้เช่นกัน ก่อนหน้านั้นก็ถูกระบุว่าเป็นเครื่องปรุง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อาหารในฝรั่งเศสยุคกลาง งานเลี้ยงถูกพบโดยทั่วไปในหมู่ขุนนาง หลายหลักสูตรจะเตรียม แต่เสิร์ฟในสไตล์ที่เรียกว่าบริการและความสับสน , หรือทั้งหมดในครั้งเดียว อาหารโดยทั่วไปกินด้วยมือ เนื้อ ถูกหั่นไปชิ้นใหญ่ที่จัดขึ้นระหว่างนิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ . ซอสมีเก๋าและหนา และ หนัก รสมัสตาร์ดมาใช้พายมีรายการจัดเลี้ยงทั่วไป กับเปลือกใช้เป็นหลักเป็นคอนเทนเนอร์ แทนที่จะเป็นอาหารนั่นเอง และมันไม่ได้จนกว่าปลายมากของปลายยุคกลางที่ shortcrust พายได้รับการพัฒนา อาหารที่มักจะจบลงด้วยปัญหา เดอ ตาราง ซึ่งต่อมาเปลี่ยนเป็นขนมสมัยใหม่และมักจะประกอบด้วยลากé es ( ในยุคกลางความหมาย spiced ก้อนแข็งน้ำตาลหรือน้ำผึ้ง ) อายุชีสและไวน์ spiced เช่น hypocras [ 3 ] : 1 – 7

ส่วนผสมของเวลาที่แตกต่างกันอย่างมากตามฤดูกาลและปฏิทินคริสตจักร และหลายรายการ ถูกเก็บรักษาไว้กับเกลือ , เครื่องเทศ , น้ำผึ้ง , และวัตถุอื่น ๆ ฤดูใบไม้ผลิ ฤดูร้อน ฤดูใบไม้ร่วงที่ล่าช้า และให้ความอุดมสมบูรณ์ ในขณะที่อาหารฤดูหนาวได้เบาบางมากปศุสัตว์ถูกฆ่าที่จุดเริ่มต้นของฤดูหนาว เนื้อมักจะเค็ม , หมูเค็มในขณะที่และรมควัน เบคอนและไส้กรอกจะรมควันในปล่องไฟ ในขณะที่ลิ้นและแฮม brined ) และแห้ง แตงกวาเป็น brined เช่นกัน ส่วนผักจะบรรจุในขวด กับเกลือ ผลไม้ , ถั่วและผักราก จะต้มในน้ำผึ้งเพื่อการถนอมอาหาร ปลาวาฬโลมาและปลาโลมา ถือว่าเป็นปลา ดังนั้นในช่วงเข้าพรรษา และเค็ม เนื้อของสัตว์ทะเลเหล่านี้ถูก [ 3 ] : 9 – 12

เทียมน้ำจืดบ่อ ( มักจะเรียกว่า stews ) จัดขึ้น ปลาคาร์พ ไพค์ เทนช์ปลาตะเพียน , ปลาไหล และปลาอื่น ๆ สัตว์ปีกที่ถูกเก็บไว้ในหลาพิเศษกับนกพิราบและลูกนกที่ถูกสงวนไว้สำหรับชนชั้นสูง เกมเป็น prized สูง แต่หายากมาก และรวมถึง กวาง หมูป่า กระต่าย กระต่ายและนก สวนในครัวให้สมุนไพร รวมทั้งบาง เช่น tansy รู พืชจำพวกมิ้นท์ และต้นหุสบ ซึ่งไม่ค่อยได้ใช้ วันนี้ เครื่องเทศที่เน้นราคาแพงมากในตอนนั้น และพวกเขารวมพริกไทย , อบเชย , กานพลู , ลูกจันทน์เทศ , เครื่องเทศ บางชนิดใช้แล้ว แต่ไม่วันนี้ในอาหารฝรั่งเศสเป็น cubebs พริกไทยยาว ( ทั้งจากเถาคล้ายพริกไทยดำ ) , ธัญพืช พาราไดซ์และ galengale . รส เปรี้ยว หวาน ถูกเพิ่มโดยทั่วไปและอาหารกับน้ำส้มสายชู verjus รวมกับน้ำตาล ( สำหรับผู้ที่ร่ำรวย ) หรือน้ำผึ้ง รูปแบบทั่วไปของการเตรียมอาหารเพื่อนำมาทำอาหาร ปอนด์และสายพันธุ์ผสมลงในเครื่องแกง และปรับ mushes บางอย่างที่เชื่อว่าจะเป็นประโยชน์ที่จะใช้ประโยชน์ของสารอาหาร [ 3 ] : 13 – 15

ภาพที่แสดงเป็น prized . สีสดใสได้ โดยการเพิ่มของตัวอย่างเช่น ผลไม้จากผักโขม และส่วนสีเขียวของต้นกระเทียม สีเหลืองมาจากหญ้าฝรั่น หรือไข่แดง ขณะที่สีแดงมาจากดอกทานตะวัน สีม่วงมาจาก crozophora โครงการหรือ heliotropium europaeum . ทองและเงินใบถูกวางไว้บนพื้นผิวที่ทาสี ด้วยอาหาร และไข่ขาว อาหารที่ประณีตและหรูหรา เป็น ผลเช่น tourte parmerienne ซึ่งเป็นขนมกับข้าวลักษณะเหมือนปราสาทกับไก่ไม้ตีกลองป้อมที่เคลือบด้วยทอง หนึ่งในที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเวลา showpieces ย่างหงส์หรือนกยูงเย็บกลับเข้าไปในผิวหนังกับขนเหมือนเดิม , เท้าและปาก การปิดทอง เพราะทั้งนกจะเหนียว และรสชาติที่ไม่พึงประสงค์ , ผิวหนังและขนได้ และ เต็ม ไป ด้วย ต้มสับปรุงรส รสชาติและเนื้อของนก เช่น ห่าน ไก่ หรือ [ 3 ] : 15 – 16

ส่วนใหญ่รู้จักกันดีเชฟฝรั่งเศสในยุคกลางมีกีโยม tirel ที่เรียกว่า Taillevent . ทำงานในครัวหลวง Taillevent จํานวนมากในระหว่างศตวรรษที่ 14 ตำแหน่งแรกของเขาคือเป็นลูกมือใน 1326 . เขาเป็นเชฟที่พระเจ้าฟิลิปที่ 6 แล้วฟินที่เป็นลูกชายของจอห์น 2ส่วนฟินกลายเป็นกษัตริย์ชาร์ลที่ 5 ของฝรั่งเศสใน 1 , Taillevent เป็นคุกหัวหน้าของเขา อาชีพของเขาทอดวัย 66 ปี และเมื่อเขาเสียชีวิตเขาถูกฝังอยู่ในสไตล์แกรนด์ ระหว่างภรรยาทั้งสองของเขา หลุมฝังศพของเขาแทนเขาในเกราะ ถือโล่สามทำอาหารหม้อ marmites บนมัน . [ 3 ] : 18 – 21

การปกครองระบบโบราณ [ แก้ไข ]
ภายใต้การปกครองระบบโบราณ ,ปารีส คือ ศูนย์กลางของกิจกรรมทางวัฒนธรรมและเศรษฐกิจ เช่น อาหารส่วนใหญ่ที่มีทักษะสูงหลังถูกพบที่นั่น ตลาดปารีสเช่น Les Halles , la M é gisserie ที่พบตามถนน Mouffetard และคล้ายรุ่นที่เล็กกว่าในเมืองอื่น ๆที่สำคัญการกระจายอาหารผู้ที่ให้ฝรั่งเศสผลิต เอกลักษณ์ ลักษณะของมันถูกควบคุมโดยระบบกิลด์ ซึ่งพัฒนาขึ้นในยุคกลาง ในปารีส กิลด์ที่ถูกควบคุมโดยรัฐบาลเมืองเช่นเดียวกับพระมหากษัตริย์ฝรั่งเศส สมาคมจำกัดผู้ที่ระบุในสาขาของอุตสาหกรรมอาหารเพื่อใช้งานเฉพาะภายในเขตข้อมูลที่ [ 3 ] : 71 - 72

กลุ่มพื้นฐานของสมาคมฯ ก่อน