The Knowledge Management Strategy,

The Knowledge Management Strategy, a term which was first used by Dr. Karl Wiig in the management
literature in 1986, is a conscious practice aimed at transforming the knowledge into action to enhance the
organizational performance (Ozgener, 2004, p.3). The knowledge management approach as a developing initiative
system, helps the management to be influential emphasizing strategic planning, decision making, recycling,
utilizing, and problem solving (Kuswara, 2001, p.1). It is pointed out that it is compulsory to take into account the
extent of the covert and overt knowledge of the organization while determining the strategies to be followed. Overt
knowledge consists of the things that can be mentioned and be encoded and put into words as language (Barker,
2001, p. 201). Covert or tacit knowledge is personal knowledge that a person acquire it during the organizational
experiences under certain circumstances (Kuhlen, 2003, p. 9). Nonaka and Takeuchi consider organizational
knowledge production as a mutual interaction between the covert and overt knowledge (Allee, 1997, p. 46).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กลยุทธ์การบริหารความรู้ คำที่ถูกใช้ครั้งแรก โดยดร.คาร์ล Wiig จัดการ
1986 วรรณกรรมคือ ฝึกสติที่มุ่งเปลี่ยนความรู้การดำเนินการเพื่อเพิ่มการ
ประสิทธิภาพองค์กร (Ozgener, 2004, p.3) วิธีการจัดการความรู้เป็นความคิดริเริ่มพัฒนา
ระบบ ช่วยจัดการให้ ทรงอิทธิพลเน้นการวางแผนเชิงกลยุทธ์ ตัดสิน รีไซเคิล,
ใช้ และการแก้ปัญหา (Kuswara, 2001, p.1) มันจะชี้ให้เห็นว่า เป็นภาคบังคับถึง
ขอบเขตของความรู้แอบแฝง และแจ่มแจ้งขององค์กรในขณะที่การกำหนดกลยุทธ์จะต้องปฏิบัติตาม แจ่มแจ้ง
ความรู้ประกอบด้วยสิ่งที่จะกล่าวถึง และสามารถเข้ารหัส และใส่ลงในคำที่เป็นภาษา (บาร์คเกอร์,
2001, p. 201) แอบแฝง หรือ tacit knowledge เป็นความรู้ส่วนบุคคลที่บุคคลได้รับมันในระหว่างหน่วยงาน
ประสบการณ์ภายใต้บางสถานการณ์ (Kuhlen, 2003, p. 9) โนนากะและสแมนพิจารณาองค์กร
ผลิตความรู้เป็นการโต้ตอบซึ่งกันและกันระหว่างรู้แอบแฝง และแจ่มแจ้ง (ห้อง 1997, p. 46)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กลยุทธ์การจัดการความรู้คำที่ถูกใช้ครั้งแรกโดยดรคาร์ล Wiig ในการบริหารงาน
วรรณกรรมในปี 1986 คือการปฏิบัติที่มีสติมีวัตถุประสงค์เพื่อเปลี่ยนความรู้ไปสู่การปฏิบัติเพื่อเพิ่ม
ประสิทธิภาพการทำงานขององค์กร (Ozgener 2004, p.3) แนวทางการจัดการความรู้เป็นความคิดริเริ่มการพัฒนา
ระบบจะช่วยให้การบริหารจัดการที่จะเป็นผู้มีอิทธิพลที่เน้นการวางแผนกลยุทธ์การตัดสินใจรีไซเคิล
ใช้ประโยชน์และการแก้ปัญหา (Kuswara 2001, p.1) มันเป็นเรื่องที่ชี้ให้เห็นว่ามันเป็นภาคบังคับที่จะคำนึงถึง
ขอบเขตของความรู้ที่เป็นความลับและเปิดเผยขององค์กรในขณะที่การกำหนดกลยุทธ์ที่จะปฏิบัติตาม เปิดเผย
ความรู้ที่ประกอบด้วยสิ่งที่สามารถกล่าวถึงและได้รับการเข้ารหัสและใส่ลงไปในคำพูดเป็นภาษา (บาร์คเกอร์
2001 พี. 201) ความรู้ที่เป็นความลับหรือโดยปริยายเป็นความรู้ส่วนบุคคลที่บุคคลที่ได้รับมันในระหว่างองค์กร
ประสบการณ์ในบางกรณี (ใน Kuhlen 2003 พี. 9) Nonaka และ Takeuchi พิจารณาขององค์กร
การผลิตความรู้เป็นปฏิสัมพันธ์ร่วมกันระหว่างความรู้ที่เป็นความลับและเปิดเผย (Allee 1997 พี. 46)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความรู้การจัดการกลยุทธ์ คำที่ถูกใช้ครั้งแรกโดย ดร. คาร์ล วีอิกในการจัดการ
วรรณกรรมในปี 1986 เป็นสติปฏิบัติมุ่งเปลี่ยนความรู้ไปสู่การปฏิบัติเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพขององค์กร (
ozgener , 2004 , p.3 ) แนวทางการพัฒนาการจัดการความรู้เป็นความคิดริเริ่ม
ระบบ ช่วยให้การบริหารจัดการเป็นผู้มีอิทธิพลที่เน้นการวางแผนเชิงกลยุทธ์การตัดสินใจ , รีไซเคิล ,
ใช้และการแก้ปัญหา ( kuswara 2544 ป. ) มันชี้ให้เห็นว่ามันเป็นภาคบังคับที่จะเข้าบัญชี
ขอบเขตของความรู้แอบแฝงและชัดเจนขององค์กรในขณะที่การกำหนดกลยุทธ์ที่จะปฏิบัติตาม ความรู้แจ่มแจ้ง
ประกอบด้วยสิ่งที่สามารถจะกล่าวถึงและถูกเข้ารหัสและใส่ลงในคำที่เป็นภาษา ( Barker
2001 , หน้า 201 )ความรู้แอบแฝงหรือเป็นนัยเป็นส่วนบุคคลความรู้ที่บุคคลได้รับมันในองค์การ
ประสบการณ์ภายใต้สถานการณ์บางอย่าง ( kuhlen , 2546 , หน้า 9 ) และพิจารณา การผลิตความรู้ ทาเคอุจิ โนนากะ องค์การ
เป็นปฏิสัมพันธ์ซึ่งกันและกันระหว่างความรู้แอบแฝงและชัดเจน ( เอิลลี่ , 2540 , หน้า 46 )