As he passed over twenty-two years

As he passed over twenty-two years of age, his contact with women was solely with his little sister.

The life that had come in contact with women only in the faint age when he’d carried her around on his back when she was a baby, changed her diapers, and given her baths!

“Shall we play human whack-a-mole?”
“I don’t want to…”

“It’s 2000 won (~$2).”
“…”

Two crumpled sheets of bills emerged from Lee Hyun’s pocket.

‘So a date with a woman costs money after all.’

For him to use 2,000 won, it seemed like this would be a day he wouldn’t be able to forget for the rest of his life.

It might even be something that could resurface in his moments of death in old age.

Jung Hyo Rin raised the plastic mallet without releasing his arm.

“Ya! ya!”

Lee Hyun tried to stand by and watch, but as he kept seeing her plastic mallet only missing, he couldn’t help himself from focusing on it.

“A little more to the left.”
“Alright.”

“Now they’re about to come from the right!”
“I saw!”

“The second from the left! It’s not going in right now. Catch it quickly!”
“I said I’m going to do it on my own!”

The competitive spirit of the two was raging up.

“Dang, I missed 12 of them.”
“You should have moved quicker.”

“I’m saying it was like that cause you kept making me talk on the side. If you just hadn’t made me talk, I wouldn’t have missed.”

“Try it again.”
“I’m really going to catch them all.”

Even though Jung Hyo Rin was swinging the plastic mallet even more fiercely than before, she didn’t release his arm.

As he was trying to remove his arm because he thought it might be uncomfortable, Lee Hyun’s hand grazed her hand slightly. Then, Jung Hyo Rin grabbed Lee Hyun’s hand tightly.

It was something that happened so naturally and intimately.

“Che! I missed three of them.”
“You did well though.”
“What do you want to play next?”

The couple that had grown friendly while catching moles!

Perhaps because Lee Hyun also felt comfortable, he suggested, “Wanna get some plushies by shooting BB-pistols?”

“Sounds good.”

300 won (~30 cents) per shot!
Lee Hyun checked the prices and chose the cheapest game.

“Mister, please load ten bullets for each of us.”

This time, Jung Hyo Rin took out her own wallet and paid. It was an action that struck Lee Hyun deeply.

‘So she’s a nice girl…’

Jung Hyo Rin raised her pistol with one hand.

“I will shoot first.”
“Okay.”

The bullets Jung Hyo Rin shot missed the plushies exquisitely. Even when they hit a plushie by some chance, it didn’t fall over.

This game was originally like this.

It was a war between the owner and the customers who were recklessly coveting the plushies!

After Jung Hyo Rin’s failure, Lee Hyun didn’t aim for the big plushies.

‘A medium-sized plushie was roughly 780 grams (~1.72 lbs). It’s a weight I’ve felt countless times whenever I sewed eyes onto plushies. It won’t be easy to take it down precisely with a BB-pellet.’

Even if it hit the center of the plushie, the force was not enough.

It was only possible by shooting a barrage.

Since he was throwing away 300 won per shot, Lee Hyun aimed carefully at a small sparrow plushie and knocked it down.

‘Success.’

Lee Hyun planned to give the sparrow plushie to his little sister.

‘Looks like I can brush off this year’s birthday present with this.’

But Jung Hyo Rin snatched the plushie.

“Are you giving this to me?”
“…”

He couldn’t bear to refuse the sparkling eyes and beautiful expression that was asking him to give it to her.

“Y-you can have it.”
“Thank you.”

Jung Hyo Rin embraced the plushie preciously.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นอายุมากกว่ายี่สิบสองปีผ่านเขา ของเขาติดต่อกับผู้หญิงได้เท่ากับน้องน้อยชีวิตที่มากับผู้หญิงในยุคหน้ามืดตามัวเมื่อเขาได้ทำเธอรอบบนเขากลับเมื่อเธอถูกเด็กทารก เปลี่ยนผ้าอ้อมของเธอ และให้เธออาบน้ำเท่านั้น"จะเราเล่นมนุษย์ตี-a-ตุ่น" "ฉันไม่ต้องการ...""ก็ 2000 วอน (~ $2) " “…”สูตรสองแผ่นยับเกิดจากกระเป๋า Lee Hyun'ดังนั้นวันผู้หญิงมีการต้นทุนเงินจาก' เขาใช้ 2000 วอน ประจักษ์เช่นนี้จะเป็นวันที่เขาไม่สามารถลืมสำหรับส่วนเหลือของชีวิตของเขามันอาจจะเป็นสิ่งที่อาจ resurface ในช่วงเวลาที่เขาตายในสมัยโบราณJung Hyo ริ้นขึ้นบอลลูนพลาสติกโดยไม่ปล่อยแขนของเขา"ยา ยา"Lee Hyun พยายามยืนอยู่ และดู แต่เป็นที่เขายังคงเห็นบอลลูนพลาสติกของเธอหายไปเท่านั้น เขาไม่สามารถช่วยตัวเองจากเน้นมัน"A น้อยทางซ้าย" "ครับ""ตอนนี้พวกเขากำลังจะมาจากด้านขวา" "ผมเห็น""ที่สองจากซ้าย ไม่มันในขณะนี้ จับมันได้อย่างรวดเร็ว" "ฉันกล่าวว่า ฉันจะทำมันด้วยตัวเอง" จิตวิญญาณการแข่งขันสองโกรธขึ้นได้"แดง ฉันพลาด 12 ของพวกเขา" "คุณควรจะเคลื่อนไปเร็ว""ผมว่า มันเป็นเช่นนั้นสาเหตุที่คุณเก็บไว้ทำให้ฉันพูดคุยด้านการ ถ้าคุณเพียงแค่ไม่ได้ทำให้ฉันพูด ฉันจะไม่มีพลาด""ลองอีกครับ" "ฉันจริง ๆ จะจับพวกเขาทั้งหมด" แม้ว่า Jung Hyo ริ้นโล้บอลลูนพลาสติกแม้จะมากถึงพริกถึงขิงกว่าก่อน เธอไม่ปล่อยแขนของเขาขณะที่เขาพยายามเอาแขนของเขา เพราะเขาคิดว่า มันอาจจะอึดอัด Lee Hyun มือ grazed มือเธอเล็กน้อย แล้ว ริ้น Hyo Jung คว้ามือ Lee Hyun แน่นมันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นดังนั้นธรรมชาติ และจึง"Che ฉันพลาดสามของพวกเขา" "คุณไม่ดีแต่" "อะไรคุณต้องเล่นต่อไปหรือไม่" คู่ที่มีปลูกมิตรขณะจับไฝอาจเนื่องจาก Lee Hyun ยังรู้สึกมั่นใจ แนะนำ เขา "ต้องการรับ plushies บาง โดยการยิง BB-สินค้าที่ต้อง""เสียงดี"300 วอน (~ 30 เซนต์) ต่อยิง Lee Hyun ตรวจสอบราคา และเลือกเกมที่ถูกที่สุด"มิสเตอร์ กรุณาโหลดสัญลักษณ์สิบสำหรับเราแต่ละคน"เวลานี้ Jung Hyo ริ้นเอาออกกระเป๋าของตนเอง และชำระเงิน การดำเนินการที่ Lee Hyun ลึกได้'ดังนั้นเธอเป็นสาวสวย...' ริ้น Hyo จุงยกปืนของเธอ ด้วยมือหนึ่ง "ฉันจะยิงก่อน" "ดี" กระสุนจุง Hyo รินยิงพลาด plushies ประณีต แม้จะตีเป็น plushie โดยบางโอกาส มันไม่ล้มเกมนี้เดิมอยู่เช่นนี้มันเป็นสงครามระหว่างเจ้าของและลูกค้าที่ recklessly ถูกโลภ plushiesหลังจากความล้มเหลวของ Jung Hyo ริ้น Lee Hyun ไม่จุดมุ่งหมายสำหรับ plushies ใหญ่ ' Plushie ที่ขนาดกลางมีประมาณ 780 กรัม (~1.72 ปอนด์) น้ำหนักผมเคยรู้สึกครั้งนับไม่ถ้วนเมื่อฉัน sewed ตาลง plushies ได้ มันจะไม่ง่ายที่จะนำลงตรงกับ BB-เม็ด 'ถ้ามันตีของ plushie แรงไม่เพียงพอได้เฉพาะได้ โดยการยิงเขื่อนกั้นน้ำเนื่องจากเขาถูกทิ้ง 300 วอน ต่อยิง Lee Hyun รอบคอบมุ่ง plushie สแปร์โรว์เล็ก และโบว์ลิ่งลง"ความสำเร็จ"Lee Hyun แผนให้ plushie สแปร์โรว์เพื่อน้องน้อย'ดูเหมือนฉันสามารถแปรงออกวันเกิดปีนี้ปัจจุบันนี้' แต่ริน Hyo Jung กระชาก plushie"คุณให้นี้ให้ฉัน" “…”เขาไม่รับจะปฏิเสธดวงตาเป็นประกายและนิพจน์ที่ถูกถามเขาเพื่อให้เธอสวยงาม" Y-คุณไม่ได้" "ขอบใจ" ริ้น Hyo Jung กอด plushie preciously

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่เขาผ่านไปยี่สิบสองปีติดต่อของเขากับผู้หญิงเป็น แต่เพียงผู้เดียวกับน้องสาวคนเล็กของเขา. ชีวิตที่ได้มาติดต่อกับผู้หญิงเท่านั้นในยุคลมเมื่อเขาต้องการดำเนินการของเธอไปรอบ ๆ บนหลังของเขาเมื่อเธอเป็น ทารกเปลี่ยนผ้าอ้อมเด็กของเธอและได้รับการอาบน้ำของเธอ! "เราจะเล่นมนุษย์ตีตุ่น?" "ผมไม่ต้องการที่จะ ... " "มันเป็น 2,000 ₩ (~ $ 2)." "... " สองแผ่นยู่ยี่ของตั๋วเงิน โผล่ออกมาจากกระเป๋าของลีฮยอน. 'ดังนั้นวันที่มีผู้หญิงคนหนึ่งค่าใช้จ่ายเงินหลังจากทั้งหมด.' สำหรับเขาที่จะใช้ 2,000 ₩ก็ลำบากเช่นนี้จะเป็นวันที่เขาจะไม่สามารถที่จะลืมสำหรับส่วนที่เหลือของชีวิตของเขา. มัน แม้อาจจะมีบางสิ่งบางอย่างที่อาจคุณธรรมในช่วงเวลาของเขาเสียชีวิตในวัยชรา. จุงฮโยรินยกค้อนพลาสติกโดยไม่ปล่อยแขนของเขา. "Ya! ยา! " ลีฮยอนพยายามที่จะยืนด้วยและดู แต่ในขณะที่เขาเก็บไว้เห็นค้อนพลาสติกเธอเท่านั้นที่หายไปเขาไม่สามารถช่วยตัวเองจากการมุ่งเน้นไปที่มัน. "เล็ก ๆ น้อย ๆ ไปทางซ้าย." "ดี." "ตอนนี้พวกเขา กำลังจะมาจากด้านขวา! " "ผมเห็น!" "ที่สองจากซ้าย! มันไม่ได้เป็นไปในตอนนี้ จับมันได้อย่างรวดเร็ว! " "ผมพูดว่าผมจะทำมันด้วยตัวเอง!" จิตวิญญาณในการแข่งขันของทั้งสองได้รับการโหมกระหน่ำขึ้น. "แดงฉันพลาด 12 ของพวกเขา." "คุณควรจะได้ย้ายได้เร็วขึ้น." "ฉัน 'm บอกว่ามันเป็นเช่นสาเหตุที่คุณเก็บไว้ทำให้ฉันพูดคุยในด้าน หากคุณเพียงแค่ไม่ได้ทำให้ฉันพูดฉันจะไม่ได้พลาด. " "ลองอีกครั้ง". "ฉันจริงจะจับพวกเขาทั้งหมด." แม้ว่า Jung Hyo Rin แกว่งค้อนพลาสติกอย่างรุนแรงยิ่งกว่า ก่อนที่เธอไม่ปล่อยแขนของเขา. ขณะที่เขากำลังพยายามที่จะเอาแขนของเขาเพราะเขาคิดว่ามันอาจจะอึดอัดมือลีฮยอนหญ้ามือของเธอเล็กน้อย จากนั้น Jung Hyo Rin คว้ามือลีฮยอนแน่น. มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติและอย่างใกล้ชิด. "เจ๊! ฉันพลาดสามของพวกเขา. " "คุณได้เป็นอย่างดีแม้ว่า." "คุณต้องการที่จะเล่นอะไรต่อไปหรือไม่" ที่สองที่มีการเติบโตที่เป็นมิตรในขณะที่จับตุ่น! บางทีอาจเป็นเพราะลีฮยอนยังรู้สึกสบายเขาบอก, "อยากได้รับ Plushies บาง โดยการยิงปืน BB-? " "เสียงดี". ₩ 300 (~ 30 เซนต์) ต่อยิง! ลีฮยอนตรวจสอบราคาและเลือกเกมที่ถูกที่สุด. "นายสิบกรุณาโหลดกระสุนสำหรับเราแต่ละคน." ครั้งนี้ Jung ฮโยรินหยิบเอากระเป๋าสตางค์ของเธอเองและเรียกชำระแล้ว มันเป็นการกระทำที่หลงลีฮยอนลึก. 'ดังนั้นเธอเป็นสาวดี ... ' Jung Hyo Rin ยกปืนของเธอด้วยมือข้างหนึ่ง. "ผมจะยิงครั้งแรก." "โอเค." กระสุนจุงฮโยรินยิงพลาด Plushies อย่างประณีต แม้ในขณะที่พวกเขาตี plushie โดยบังเอิญบางอย่างมันไม่ได้ตกไป. เกมนี้ แต่เดิมเช่นนี้. มันเป็นสงครามระหว่างเจ้าของและลูกค้าที่ได้รับการประมาทโลภ Plushies! หลังจากความล้มเหลว Jung Hyo Rin ของลีฮยอน didn 'ทีมีจุดมุ่งหมายเพื่อ Plushies ใหญ่. 'plushie ขนาดกลางได้ประมาณ 780 กรัม (~ £ 1.72) มันมีน้ำหนักฉันรู้สึกนับครั้งไม่ถ้วนเมื่อใดก็ตามที่ฉันเย็บลงบนดวงตา Plushies มันจะไม่ง่ายที่จะเอามันลงได้อย่างแม่นยำด้วย BB-เม็ด. ' ถึงแม้ว่าจะตีศูนย์กลางของ plushie แรงไม่พอ. มันเป็นเพียงที่เป็นไปได้โดยการยิงเขื่อน. ตั้งแต่เขาถูกทิ้ง₩ 300 ต่อยิงลีฮยอนมีวัตถุประสงค์อย่างที่ plushie กระจอกขนาดเล็กและเคาะมันลง. 'ที่ประสบความสำเร็จ.' ลีฮยอนวางแผนที่จะให้ plushie กระจอกกับน้องสาวคนเล็กของเขา. 'ดูเหมือนว่าฉันสามารถแปรงออกวันเกิดปีนี้ปัจจุบันกับเรื่องนี้.' แต่ Jung Hyo Rin คว้า plushie. "คุณให้นี้กับผมหรือเปล่า" "... " เขาทนไม่ได้ที่จะปฏิเสธตาเป็นประกายและการแสดงออกที่สวยงามที่ได้รับการขอให้เขาให้กับเธอ. "Y-คุณสามารถมีได้ " "ขอบคุณ." จุงฮโยรินกอด plushie preciously

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขณะที่เขาผ่านไป 22 ปี ติดต่อของเขากับผู้หญิงอยู่ แต่เพียงผู้เดียวกับน้องสาว

ชีวิตที่ได้สัมผัสกับผู้หญิงในวัยอ่อนเมื่อเขาอุ้มเธออยู่ด้านหลังของเขา เมื่อเธอยังเด็ก เปลี่ยนผ้าอ้อมให้เธอ และให้อาบน้ำของเธอ

" เราเล่นตุ่นมนุษย์ ? "
" ฉันไม่อยาก . . . . . . . "

" มัน 2000 วอน ( ~ $ 2 ) "
"

" . . . . . . .สองแผ่นยู่ยี่ของตั๋วที่โผล่ออกมาจากกระเป๋าของลีฮยอน

'so วันที่ผู้หญิงต้นทุนเงิน "

เขาใช้ 2000 วอน ดูเหมือนจะเป็นวันที่เขาจะไม่มีวันลืมไปตลอดชีวิต

แม้มันอาจจะอะไร ที่สามารถทำงานในช่วงเวลาที่เขาเสียชีวิตในวัยชรา

จอง ฮโย รินยกค้อนพลาสติกโดยไม่ต้องปล่อยแขนของเขา . . . . . .

" เฮ้ย ! นี่ ! ! ! "

ลี ฮยอน พยายามที่จะยืนดูเฉยๆ แต่เขาก็เห็นค้อนพลาสติกของเธอเท่านั้นที่ขาดหายไป เขาไม่สามารถช่วยให้ตัวเองจากการเน้นมัน

" ไปทางซ้ายหน่อย "
" ค่ะ "

" ตอนนี้พวกเขากำลังจะมาจากด้านขวา "
" ฉันเห็น ! "

" ที่สองจากซ้าย มันไม่ได้ในตอนนี้ จับมันเร็ว ! "
" ฉันบอกว่า ฉันจะทำมันเอง "

จิตวิญญาณของการแข่งขันของทั้งสอง มันโกรธขึ้น

" ดัง ฉันพลาด 12 ของพวกเขา . "
" คุณควรย้ายได้อย่างรวดเร็ว . "

" ฉันพูดมันเป็นแบบนั้นเพราะคุณให้ฉันพูดอยู่ข้าง ๆ ถ้าเธอไม่ทำให้ฉันพูด ฉันคงไม่พลาด . . . "

" ลองอีกครั้ง "
" จริงๆผมจะจับพวกเขาทั้งหมด . "

ถึงแม้ว่าจอง ฮโย รินเหวี่ยงค้อนพลาสติกมากขึ้นอย่างรุนแรงกว่าเดิม เธอไม่ปล่อยแขนของเขา . . . . . .

เป็นเขาพยายามที่จะเอาแขนของเขา เพราะเขาคิดว่ามันอาจจะอึดอัด มือของ ลี ฮุน ถากมือของเธอเล็กน้อย งั้นจอง ฮโย รินคว้ามือของลีฮยอนแน่น

มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติและกันเอง

" เจ๊ ! ฉันพลาด "
3 คน" เธอทำได้ดีนะ "
" สิ่งที่คุณต้องการที่จะเล่นต่อไป "

คู่ที่เติบโตเป็นมิตรในขณะที่จับไฝ !

บางทีลีฮยอนก็รู้สึกสบาย เขาแนะนำว่า " อยากเอาพลัชชี่ โดยยิงบีบี ปืน ? "

" เสียงดี "

300 วอน ( ~ 30 เซนต์ ) ต่อยิง !
ลี ฮยุน ตรวจสอบราคาและเลือกเกมที่ถูกที่สุด

" กรุณาโหลด 10 นัดสำหรับเราแต่ละคน

"คราวนี้ จอง ฮโย รินเอากระเป๋าสตางค์ของเธอเอง และจ่าย มันคือการกระทำที่หลงลีฮยอนมาก

'so เธอเป็นสาวสวย . . . . . . . '

จอง ฮโย ริน เธอยกปืนด้วยมือข้างหนึ่ง

" ผมจะยิงก่อน "
" โอเค "

จอง ฮโย ริน กระสุนที่ยิงพลาดพลัชชี่สวยงาม แม้เมื่อพวกเขาตี plushie โดยโอกาส มันไม่ได้ล้ม

เกมนี้ก็เป็นคนแบบนี้แหละ .

มันเป็นสงครามระหว่างเจ้าของร้านกับลูกค้าที่อยากได้อย่างพวกพลัชชี่ !

หลังจากความล้มเหลวของจองฮโย ริน อี ฮยอนไม่ได้มุ่งหวังพลัชชี่ขนาดใหญ่

' ขนาดกลาง plushie คือประมาณ 780 กรัม ( ~ 1.72 ปอนด์ ) มันหนัก ผมรู้สึกนับครั้งไม่ถ้วนเมื่อฉันเย็บตาลงพลัชชี่ . มันไม่ง่ายที่จะจัดการมันได้อย่างแม่นยำด้วย

' บีบี เม็ดแม้ว่าจะกดปุ่มกลางของ plushie แรงไม่เพียงพอ

มันเป็นเพียงที่เป็นไปได้โดยการยิงเขื่อน

ตั้งแต่เขาอายุปาไป 300 วอนต่อยิงลีฮยุนเล็งอย่างระมัดระวัง plushie นกกระจอกเล็ก และล้มลง 'success

'

ลีฮุนวางแผน ให้นกกระจอก plushie กับน้องสาว

'looks เหมือนผมจะแปรงออกวันเกิดปีนี้ของขวัญนี้ '

แต่จอง ฮโย รินคว้า plushie

" คุณจะให้ผมเหรอ ? "
" . . . . . . . "

เขาไม่กล้าที่จะปฏิเสธ นัยน์ตาเป็นประกายสวยด้วยที่ถามเค้าให้มันกับเธอ

" คุณทำได้ "
" ขอบคุณ "

จอง ฮโย รินกอด plushie
อย่างดี