IntroductionMuch of the growing bod

Introduction
Much of the growing body of research on human resource (HR) functional roles
has treated human resource management (HRM) as synonymous with “the HR
department” (Purcell and Kinnie, 2007), and has focused on its relationship with top
management with the assumption that HR managers’ influence on strategic decision making would improve organisational performance (Bowen and Ostroff, 2004; Nishii
et al., 2008). The role of HR and senior managers in designing and implementing HRM
is well documented in the strategic human resource management (SHRM) literature
(Becker and Huselid, 2006; Bowen and Ostroff, 2004; Macky and Boxall, 2007).
However, in practice, line managers play a significant role in the implementation of HR
practices (Hall and Torrington, 1998; Thornhill and Saunders, 1998; Cunningham and
Hyman, 1999). Recently, HRM literature has given attention to the HR role of line
managers. Nevertheless, there is a dearth of HRM literature on the interaction among
the managers at different levels of the organisational hierarchy and with different
functional roles and how this interaction affects the design and implementation of
HRM in organisations (Stanton et al., 2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำมากของร่างกายเจริญเติบโตของการวิจัยเกี่ยวกับการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ (HR) บทบาทการทำงานที่ได้รับการรักษาการบริหารทรัพยากรบุคคล(HRM) ในขณะที่ความหมายเหมือนกันด้วย "ทรัพยากรบุคคลฝ่าย" (เพอร์เซลล์และ Kinnie 2007) และได้มุ่งเน้นไปที่ความสัมพันธ์ของตนกับด้านบนจัดการกับสมมติฐานที่ว่าอิทธิพลผู้จัดการฝ่ายทรัพยากรบุคคล 'ในการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ที่จะปรับปรุงประสิทธิภาพการทำงานขององค์กร (เวนและ Ostroff 2004; Nishii. et al, 2008) บทบาทของฝ่ายทรัพยากรบุคคลและผู้บริหารระดับสูงในการออกแบบและการดำเนินการบริหารทรัพยากรมนุษย์เป็นเอกสารที่ดีในการจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ (SHRM) วรรณกรรม (เบกเกอร์และ Huselid 2006; เวนและ Ostroff 2004; Macky และ Boxall 2007). แต่ในทางปฏิบัติ ผู้จัดการสายงานที่มีบทบาทสำคัญในการดำเนินงานของฝ่ายทรัพยากรบุคคลการปฏิบัติ(ฮอลล์และทอร์, 1998; Thornhill และแซนเดอ 1998; คันนิงแฮมและHyman, 1999) เมื่อเร็ว ๆ นี้วรรณกรรมการบริหารทรัพยากรมนุษย์ได้ให้ความสนใจไปที่บทบาทของการบริหารทรัพยากรบุคคลของสายผู้จัดการ แต่มีความขาดแคลนของวรรณกรรมในการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในหมู่ปฏิสัมพันธ์ผู้จัดการในระดับที่แตกต่างกันของลำดับชั้นขององค์กรที่แตกต่างกันและมีบทบาทการทำงานและวิธีการทำงานร่วมกันนี้มีผลต่อการออกแบบและการดำเนินงานของการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในองค์กร(สแตนตัน et al., 2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทนำ
มากของร่างกายของการวิจัยทรัพยากรบุคคล ( HR ) ทำหน้าที่บทบาท
ได้รับการจัดการทรัพยากรมนุษย์ ( HRM ) ซึ่งพ้องกับ " HR
แผนก " ( เพอร์เซล และ kinnie , 2007 ) และได้เน้นความสัมพันธ์กับการจัดการด้านบน
กับสมมติฐานที่มีอิทธิพลต่อผู้บริหารในการตัดสินใจเชิงกลยุทธ์ . การจะปรับปรุงประสิทธิภาพองค์กร ( เวน และสถานบำบัด2004 ; nishii
et al . , 2008 ) บทบาทของ HR และผู้จัดการอาวุโสในการออกแบบและการใช้ HRM
เป็นเอกสารที่ดีในการจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์ ( shrm ) วรรณกรรม
( Becker และ huselid , 2006 ; เวน และ ออสทรอฟ , 2004 ; แม็กกี้ และ boxall , 2007 ) .
แต่ในทางปฏิบัติผู้จัดการสายมีบทบาทสำคัญในการชม.
การปฏิบัติ ( Hall และทอร์ , 1998 ;ธอร์นฮิลล์ และ ซอนเดอร์ส , 1998 ; คันนิงแฮมและ
Hyman , 1999 ) เมื่อเร็ว ๆนี้ วรรณกรรม หรือได้รับความสนใจกับ HR บทบาทของผู้จัดการสาย

อย่างไรก็ตามมีความขาดแคลนของทรัพยากรบุคคลในวรรณคดีปฏิสัมพันธ์ระหว่าง
ผู้จัดการในระดับที่แตกต่างกันของลำดับชั้นขององค์กรและบทบาทการทำงานที่แตกต่างกันและวิธีการปฏิสัมพันธ์
นี้มีผลต่อการออกแบบและพัฒนา
การบริหารทรัพยากรมนุษย์ในองค์กร ( สแตนตัน et al . , 2010 )