- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
I was a city girl, born in Burbank
I was a city girl, born in Burbank California to a pair of ambitious parents who moved the family every few years as my father sought greater responsibilities in the then-bourgeoning aviation industry.
We finally settled in New York City long enough for me to attend high school. I was shy, too tall too soon, and only excelled at school when I finally set my sights on Stanford University and squeaked in on so-so grades.
I married immediately after college, and went to work as a programmer until the birth of my sons Lukas and Joshua Casey, who are now well into their adulthoods. While they grew I worked at a motley assortment of jobs including Welcome Wagon lady, treasurer to a small corporation, reporter, freelance writer and swim instructor. When more serious money was required, I put my head down, gritted my teeth and wrote marketing copy for insurance companies in which the objective was to make readers see their diminishing health and retirement benefits as a welcome change. For this I apologize. As an antidote, I wrote fiction furiously every morning, more as pleasure and therapy than with an eye to publication, which, at that point in my life, seemed unlikely. On the cusp of my 59th year, however, Speak Softly, She Can Hear was taken by Simon and Schuster, then Perfect Family and now, with the publication of A Young Wife, a third.
A Young Wife is something of a departure from my earlier books. It’s a more sweeping story, told on a grander scale than the others. It also has some of its roots in family history.
During our many moves, my California grandmother’s rare visits were highlights. She told me stories of a disaster at sea, a burning ship, circling sharks and a husband’s heroism. She spoke of her life as a very young bride in a place called Comodoro Rivadavia, Argentina. She recalled handsome gauchos who rode into town on fabulous horses decked in turquoise and silver, and of their thunderous races down the dusty main street.
I had many questions. Why had she and her husband gone there? Who was this husband? Why did my mother refuse to speak of him, not even to give me his name?
Much later in my life, I learned that at age fifteen my grandmother was hired to tend a dying relative in the home of my then thirty-five-year old grandfather, that he took her to South America to start a store there, and that he ultimately abandoned her in New York City with four young daughters and few skills. Most astonishingly, that she continued to love him until she died.
This scant but rich information was a rare gift for a fiction writer. The exotic settings, the passion, and his devastating betrayal became the bones on which to build a story. I was glad not to know everything—virtually nothing of my grandfather—so that my imagination was free to make up the rest.
I’ve been luckier in love than my grandmother. I live in eastern Connecticut with my husband, Rob Funk. When I met him he was leading hikes and trekking groups all over the world. I joined him on these and then became one of his co-leaders, taking groups as far away as Bhutan and as near as the California desert. To him I owe the constancy of my life as well as my appreciation and knowledge of the outdoors.
I married immediately after college, and went to work as a programmer until the birth of my sons Lukas and Joshua Casey, who are now well into their adulthoods. While they grew I worked at a motley assortment of jobs including Welcome Wagon lady, treasurer to a small corporation, reporter, freelance writer and swim instructor. When more serious money was required, I put my head down, gritted my teeth and wrote marketing copy for insurance companies in which the objective was to make readers see their diminishing health and retirement benefits as a welcome change. For this I apologize. As an antidote, I wrote fiction furiously every morning, more as pleasure and therapy than with an eye to publication, which, at that point in my life, seemed unlikely. On the cusp of my 59th year, however, Speak Softly, She Can Hear was taken by Simon and Schuster, then Perfect Family and now, with the publication of A Young Wife, a third.
A Young Wife is something of a departure from my earlier books. It’s a more sweeping story, told on a grander scale than the others. It also has some of its roots in family history.
During our many moves, my California grandmother’s rare visits were highlights. She told me stories of a disaster at sea, a burning ship, circling sharks and a husband’s heroism. She spoke of her life as a very young bride in a place called Comodoro Rivadavia, Argentina. She recalled handsome gauchos who rode into town on fabulous horses decked in turquoise and silver, and of their thunderous races down the dusty main street.
I had many questions. Why had she and her husband gone there? Who was this husband? Why did my mother refuse to speak of him, not even to give me his name?
Much later in my life, I learned that at age fifteen my grandmother was hired to tend a dying relative in the home of my then thirty-five-year old grandfather, that he took her to South America to start a store there, and that he ultimately abandoned her in New York City with four young daughters and few skills. Most astonishingly, that she continued to love him until she died.
This scant but rich information was a rare gift for a fiction writer. The exotic settings, the passion, and his devastating betrayal became the bones on which to build a story. I was glad not to know everything—virtually nothing of my grandfather—so that my imagination was free to make up the rest.
I’ve been luckier in love than my grandmother. I live in eastern Connecticut with my husband, Rob Funk. When I met him he was leading hikes and trekking groups all over the world. I joined him on these and then became one of his co-leaders, taking groups as far away as Bhutan and as near as the California desert. To him I owe the constancy of my life as well as my appreciation and knowledge of the outdoors.
0/5000
I was a city girl, born in Burbank California to a pair of ambitious parents who moved the family every few years as my father sought greater responsibilities in the then-bourgeoning aviation industry. We finally settled in New York City long enough for me to attend high school. I was shy, too tall too soon, and only excelled at school when I finally set my sights on Stanford University and squeaked in on so-so grades.I married immediately after college, and went to work as a programmer until the birth of my sons Lukas and Joshua Casey, who are now well into their adulthoods. While they grew I worked at a motley assortment of jobs including Welcome Wagon lady, treasurer to a small corporation, reporter, freelance writer and swim instructor. When more serious money was required, I put my head down, gritted my teeth and wrote marketing copy for insurance companies in which the objective was to make readers see their diminishing health and retirement benefits as a welcome change. For this I apologize. As an antidote, I wrote fiction furiously every morning, more as pleasure and therapy than with an eye to publication, which, at that point in my life, seemed unlikely. On the cusp of my 59th year, however, Speak Softly, She Can Hear was taken by Simon and Schuster, then Perfect Family and now, with the publication of A Young Wife, a third.A Young Wife is something of a departure from my earlier books. It’s a more sweeping story, told on a grander scale than the others. It also has some of its roots in family history.During our many moves, my California grandmother’s rare visits were highlights. She told me stories of a disaster at sea, a burning ship, circling sharks and a husband’s heroism. She spoke of her life as a very young bride in a place called Comodoro Rivadavia, Argentina. She recalled handsome gauchos who rode into town on fabulous horses decked in turquoise and silver, and of their thunderous races down the dusty main street.I had many questions. Why had she and her husband gone there? Who was this husband? Why did my mother refuse to speak of him, not even to give me his name?Much later in my life, I learned that at age fifteen my grandmother was hired to tend a dying relative in the home of my then thirty-five-year old grandfather, that he took her to South America to start a store there, and that he ultimately abandoned her in New York City with four young daughters and few skills. Most astonishingly, that she continued to love him until she died.This scant but rich information was a rare gift for a fiction writer. The exotic settings, the passion, and his devastating betrayal became the bones on which to build a story. I was glad not to know everything—virtually nothing of my grandfather—so that my imagination was free to make up the rest.ผมเคย luckier รักกว่ายายของฉัน ฉันอยู่ในคอนเนตทิคัตตะวันออกกับสามี ยอด Rob เมื่อฉันได้พบเขา เขาถูกนำเดินป่า และขี่กลุ่มทั่วโลก ฉันเข้าร่วมเขาเหล่าแล้ว ก็กลายเป็นหนึ่งในผู้นำของเขาร่วม การกลุ่มไกลถึงภูฏาน และเป็นใกล้เป็นทะเลทรายแคลิฟอร์เนีย เขา ฉันมีภาระชำระทางของชีวิตของฉัน เป็นของฉันชื่นชมและความรู้ของกลางแจ้ง
การแปล กรุณารอสักครู่..
I was a city girl, born in Burbank California to a pair of ambitious parents who moved the family every few years as my father sought greater responsibilities in the then-bourgeoning aviation industry.
We finally settled in New York City long enough for me to attend high school. I was shy, too tall too soon, and only excelled at school when I finally set my sights on Stanford University and squeaked in on so-so grades.
I married immediately after college, and went to work as a programmer until the birth of my sons Lukas and Joshua Casey, who are now well into their adulthoods. While they grew I worked at a motley assortment of jobs including Welcome Wagon lady, treasurer to a small corporation, reporter, freelance writer and swim instructor. When more serious money was required, I put my head down, gritted my teeth and wrote marketing copy for insurance companies in which the objective was to make readers see their diminishing health and retirement benefits as a welcome change. For this I apologize. As an antidote, I wrote fiction furiously every morning, more as pleasure and therapy than with an eye to publication, which, at that point in my life, seemed unlikely. On the cusp of my 59th year, however, Speak Softly, She Can Hear was taken by Simon and Schuster, then Perfect Family and now, with the publication of A Young Wife, a third.
A Young Wife is something of a departure from my earlier books. It’s a more sweeping story, told on a grander scale than the others. It also has some of its roots in family history.
During our many moves, my California grandmother’s rare visits were highlights. She told me stories of a disaster at sea, a burning ship, circling sharks and a husband’s heroism. She spoke of her life as a very young bride in a place called Comodoro Rivadavia, Argentina. She recalled handsome gauchos who rode into town on fabulous horses decked in turquoise and silver, and of their thunderous races down the dusty main street.
I had many questions. Why had she and her husband gone there? Who was this husband? Why did my mother refuse to speak of him, not even to give me his name?
Much later in my life, I learned that at age fifteen my grandmother was hired to tend a dying relative in the home of my then thirty-five-year old grandfather, that he took her to South America to start a store there, and that he ultimately abandoned her in New York City with four young daughters and few skills. Most astonishingly, that she continued to love him until she died.
This scant but rich information was a rare gift for a fiction writer. The exotic settings, the passion, and his devastating betrayal became the bones on which to build a story. I was glad not to know everything—virtually nothing of my grandfather—so that my imagination was free to make up the rest.
I’ve been luckier in love than my grandmother. I live in eastern Connecticut with my husband, Rob Funk. When I met him he was leading hikes and trekking groups all over the world. I joined him on these and then became one of his co-leaders, taking groups as far away as Bhutan and as near as the California desert. To him I owe the constancy of my life as well as my appreciation and knowledge of the outdoors.
I married immediately after college, and went to work as a programmer until the birth of my sons Lukas and Joshua Casey, who are now well into their adulthoods. While they grew I worked at a motley assortment of jobs including Welcome Wagon lady, treasurer to a small corporation, reporter, freelance writer and swim instructor. When more serious money was required, I put my head down, gritted my teeth and wrote marketing copy for insurance companies in which the objective was to make readers see their diminishing health and retirement benefits as a welcome change. For this I apologize. As an antidote, I wrote fiction furiously every morning, more as pleasure and therapy than with an eye to publication, which, at that point in my life, seemed unlikely. On the cusp of my 59th year, however, Speak Softly, She Can Hear was taken by Simon and Schuster, then Perfect Family and now, with the publication of A Young Wife, a third.
A Young Wife is something of a departure from my earlier books. It’s a more sweeping story, told on a grander scale than the others. It also has some of its roots in family history.
During our many moves, my California grandmother’s rare visits were highlights. She told me stories of a disaster at sea, a burning ship, circling sharks and a husband’s heroism. She spoke of her life as a very young bride in a place called Comodoro Rivadavia, Argentina. She recalled handsome gauchos who rode into town on fabulous horses decked in turquoise and silver, and of their thunderous races down the dusty main street.
I had many questions. Why had she and her husband gone there? Who was this husband? Why did my mother refuse to speak of him, not even to give me his name?
Much later in my life, I learned that at age fifteen my grandmother was hired to tend a dying relative in the home of my then thirty-five-year old grandfather, that he took her to South America to start a store there, and that he ultimately abandoned her in New York City with four young daughters and few skills. Most astonishingly, that she continued to love him until she died.
This scant but rich information was a rare gift for a fiction writer. The exotic settings, the passion, and his devastating betrayal became the bones on which to build a story. I was glad not to know everything—virtually nothing of my grandfather—so that my imagination was free to make up the rest.
I’ve been luckier in love than my grandmother. I live in eastern Connecticut with my husband, Rob Funk. When I met him he was leading hikes and trekking groups all over the world. I joined him on these and then became one of his co-leaders, taking groups as far away as Bhutan and as near as the California desert. To him I owe the constancy of my life as well as my appreciation and knowledge of the outdoors.
การแปล กรุณารอสักครู่..
ฉันเป็นสาวเมือง เกิดในเบอร์แบงค์แคลิฟอร์เนียให้คู่ของทะเยอทะยานผู้ปกครองที่ย้ายครอบครัวทุกไม่กี่ปีเป็นพ่อขอความรับผิดชอบมากขึ้นในแล้ว bourgeoning อุตสาหกรรมการบิน
ในที่สุดเราก็ตัดสินในนครนิวยอร์กนานพอ ที่จะเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยม ฉันอายเกินไปสูงเร็วเกินไปและ excelled ที่โรงเรียนเมื่อในที่สุดผมก็ตั้งสถานที่ของฉันในมหาวิทยาลัยสแตนฟอร์ด และแหลมในดังนั้นเกรด
ผมแต่งงานทันทีหลังจากเรียนจบ และไปทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์ จนวันเกิดของลูกชาย ลูคัสและโยชูวา เคซี่ ที่ตอนนี้กำลังเข้าสู่ adulthoods ของพวกเขา ในขณะที่พวกเขาเริ่มทำงานในการแบ่งประเภทของงานรวมทั้งต้อนรับเกวียนผสมผเสเลดี้ เหรัญญิก เพื่อบริษัทขนาดเล็กนักข่าว นักเขียนฟรีแลนซ์ และว่ายน้ำผู้สอน เมื่อเงินที่ร้ายแรงมากคือต้องใส่หัวของฉันลง gritted ฟันของฉันและเขียนคัดลอกการตลาดสำหรับ บริษัท ประกันภัยซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้อ่านเห็นประโยชน์สุขภาพและการเกษียณอายุของพวกเขาลดลงเป็นเปลี่ยนต้อนรับ สำหรับเรื่องนี้ผมต้องขอโทษด้วยครับ เป็นยา ฉันเขียนนิยายคึกทุกเช้าเพิ่มเติมความสุขและการรักษากว่าด้วยตาเพื่อตีพิมพ์ ซึ่งที่จุดในชีวิตของฉันที่ดูเหมือนไม่น่าเป็นไปได้ เมื่อ cusp ของปี 59 ของฉันแต่พูดเบาๆ เธอได้ยินถูกถ่ายโดย Simon and Schuster แล้วครอบครัวที่สมบูรณ์และตอนนี้กับการประกาศของภรรยาสาว , สาม .
ภรรยาสาวเป็นสิ่งที่ของการออกเดินทางจากของฉันก่อนหน้านี้หนังสือ เรื่องมันกวาดอีกบอกในระดับ grander กว่าคนอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีบางส่วนของรากของประวัติครอบครัว
ระหว่างการเคลื่อนไหวของเรา หลายคนของฉันแคลิฟอร์เนียยายหายากเข้าชมเป็นไฮไลท์ เธอบอกฉันเรื่องของภัยพิบัติในทะเล เรือการเผาไหม้แล้วปลาฉลามและวีรกรรมของสามี เธอพูดเกี่ยวกับชีวิตของเธอเป็นเจ้าสาวยังเด็กมากในสถานที่ที่เรียกว่า Comodoro rivadavia , อาร์เจนตินาเค้าเรียกหล่อ gauchos ที่ขี่เข้าเมืองอสูรม้าประดับในสีฟ้าเงิน และของพวกเขาดังสนั่น แข่งลงถนนฝุ่น
ฉันมีคำถามมากมาย ทำไม เธอและสามีของเธอไปที่นั่น ? ใครคือสามี ? ทำไมแม่ไม่ยอมพูดเขาไม่ได้บอกชื่อของเขา
มากในภายหลังในชีวิตฉันได้เรียนรู้ว่า ในวัยเพียงสิบห้าปี คุณย่าของฉันถูกจ้างงานมีแนวโน้มตายญาติในบ้านละสามสิบห้าปีเก่าปู่ ที่เขาพาเธอไปอเมริกาใต้เริ่มเก็บที่นั่น และเขาก็ทิ้งเธอในนิวยอร์กกับสี่หนุ่มสาวและทักษะน้อย มากที่สุดอย่างน่าประหลาด เธอยังคงรักเขา จนกระทั่งเธอตาย
นี้ขาดแคลนแต่รวยข้อมูลเป็นของหายากสำหรับนักเขียนนิยาย . แปลกใหม่ การตั้งค่า ความรัก และการทรยศที่แรงของเขากลายเป็นกระดูกที่สร้างขึ้น ผมดีใจที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรจริงของปู่ของฉันเพื่อให้จินตนาการเป็นฟรีเพื่อให้ส่วนที่เหลือ
ผมเคยโชคดีในความรักมากกว่ายายของฉัน ฉันอาศัยอยู่ในตะวันออกคอนเนตทิคัตกับสามีของฉันร็อบ ฟังก์ เมื่อฉันพบเขาเขาเป็นผู้นำการเดินป่าและกลุ่มป่าทั่วโลก ฉันเข้าร่วมกับเขาเหล่านี้ และกลายเป็นหนึ่งในผู้นำบริษัทของเขา ทำให้กลุ่มที่เป็นห่างเป็นภูฏานและใกล้เป็นทะเลทรายแคลิฟอร์เนีย เขาติดหนี้ความมั่นคงในชีวิต ตลอดจนความชื่นชมของฉันและความรู้ของธรรมชาติ
ผมแต่งงานทันทีหลังจากเรียนจบ และไปทำงานเป็นโปรแกรมเมอร์ จนวันเกิดของลูกชาย ลูคัสและโยชูวา เคซี่ ที่ตอนนี้กำลังเข้าสู่ adulthoods ของพวกเขา ในขณะที่พวกเขาเริ่มทำงานในการแบ่งประเภทของงานรวมทั้งต้อนรับเกวียนผสมผเสเลดี้ เหรัญญิก เพื่อบริษัทขนาดเล็กนักข่าว นักเขียนฟรีแลนซ์ และว่ายน้ำผู้สอน เมื่อเงินที่ร้ายแรงมากคือต้องใส่หัวของฉันลง gritted ฟันของฉันและเขียนคัดลอกการตลาดสำหรับ บริษัท ประกันภัยซึ่งมีวัตถุประสงค์เพื่อให้ผู้อ่านเห็นประโยชน์สุขภาพและการเกษียณอายุของพวกเขาลดลงเป็นเปลี่ยนต้อนรับ สำหรับเรื่องนี้ผมต้องขอโทษด้วยครับ เป็นยา ฉันเขียนนิยายคึกทุกเช้าเพิ่มเติมความสุขและการรักษากว่าด้วยตาเพื่อตีพิมพ์ ซึ่งที่จุดในชีวิตของฉันที่ดูเหมือนไม่น่าเป็นไปได้ เมื่อ cusp ของปี 59 ของฉันแต่พูดเบาๆ เธอได้ยินถูกถ่ายโดย Simon and Schuster แล้วครอบครัวที่สมบูรณ์และตอนนี้กับการประกาศของภรรยาสาว , สาม .
ภรรยาสาวเป็นสิ่งที่ของการออกเดินทางจากของฉันก่อนหน้านี้หนังสือ เรื่องมันกวาดอีกบอกในระดับ grander กว่าคนอื่น ๆ นอกจากนี้ยังมีบางส่วนของรากของประวัติครอบครัว
ระหว่างการเคลื่อนไหวของเรา หลายคนของฉันแคลิฟอร์เนียยายหายากเข้าชมเป็นไฮไลท์ เธอบอกฉันเรื่องของภัยพิบัติในทะเล เรือการเผาไหม้แล้วปลาฉลามและวีรกรรมของสามี เธอพูดเกี่ยวกับชีวิตของเธอเป็นเจ้าสาวยังเด็กมากในสถานที่ที่เรียกว่า Comodoro rivadavia , อาร์เจนตินาเค้าเรียกหล่อ gauchos ที่ขี่เข้าเมืองอสูรม้าประดับในสีฟ้าเงิน และของพวกเขาดังสนั่น แข่งลงถนนฝุ่น
ฉันมีคำถามมากมาย ทำไม เธอและสามีของเธอไปที่นั่น ? ใครคือสามี ? ทำไมแม่ไม่ยอมพูดเขาไม่ได้บอกชื่อของเขา
มากในภายหลังในชีวิตฉันได้เรียนรู้ว่า ในวัยเพียงสิบห้าปี คุณย่าของฉันถูกจ้างงานมีแนวโน้มตายญาติในบ้านละสามสิบห้าปีเก่าปู่ ที่เขาพาเธอไปอเมริกาใต้เริ่มเก็บที่นั่น และเขาก็ทิ้งเธอในนิวยอร์กกับสี่หนุ่มสาวและทักษะน้อย มากที่สุดอย่างน่าประหลาด เธอยังคงรักเขา จนกระทั่งเธอตาย
นี้ขาดแคลนแต่รวยข้อมูลเป็นของหายากสำหรับนักเขียนนิยาย . แปลกใหม่ การตั้งค่า ความรัก และการทรยศที่แรงของเขากลายเป็นกระดูกที่สร้างขึ้น ผมดีใจที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรจริงของปู่ของฉันเพื่อให้จินตนาการเป็นฟรีเพื่อให้ส่วนที่เหลือ
ผมเคยโชคดีในความรักมากกว่ายายของฉัน ฉันอาศัยอยู่ในตะวันออกคอนเนตทิคัตกับสามีของฉันร็อบ ฟังก์ เมื่อฉันพบเขาเขาเป็นผู้นำการเดินป่าและกลุ่มป่าทั่วโลก ฉันเข้าร่วมกับเขาเหล่านี้ และกลายเป็นหนึ่งในผู้นำบริษัทของเขา ทำให้กลุ่มที่เป็นห่างเป็นภูฏานและใกล้เป็นทะเลทรายแคลิฟอร์เนีย เขาติดหนี้ความมั่นคงในชีวิต ตลอดจนความชื่นชมของฉันและความรู้ของธรรมชาติ
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Tornatene a casa
- บางคน(ชาวอาหรับ) ส่งต่อมาจากเพื่อนคนไทย
- Ở đâu
- ใส่สเตอร์ตัวใหม่ ใช้กับโซ่
- First Folio
- ฉันต้องการรัฐประหาร
- เพื่อให้เราใช้ประโยชน์จากมันได้คุ้มค่าที
- built
- การสรรหาเราจะทำการคัดเลือกพนักงาน โดยพิจ
- The tropical nudibranch Phestillu siboga
- でも、将来、妹としてではなく、恋人として好きになるかもしれません。
- ถุงยาง
- contacted in order to feel close
- Refer to chart color is correct of SE-81
- แต่ ที่คุณ ไม่ทัก ไม่ตอบ ฉันก็พอที่จะเข้
- The fluid motion is obtained by solving
- A Young WifeWhen fifteen-year-old Minke
- The parameter ranged between 7 and 13.1
- Genetic variation occurs
- เฟสบุ๊คช่วยประกาศตามหาของที่หายได้
- Increase efficiency tack care of Spotted
- I alway eat it
- ฉันถามเฉยๆ
- ประเทศ
