In classical electromagnetism, magn

In classical electromagnetism, magnetization (magnetisation in British English) or magnetic polarization is the vector field that expresses the density of permanent or induced magnetic dipole moments in a magnetic material. The origin of the magnetic moments responsible for magnetization can be either microscopic electric currents resulting from the motion of electrons in atoms, or the spin of the electrons or the nuclei

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในแรงแม่เหล็กไฟฟ้าคลาสสิก magnetization (magnetisation ในภาษาอังกฤษแบบอังกฤษ) หรือแม่เหล็กโพลาไรซ์เป็นฟิลด์เวกเตอร์ที่แสดงความหนาแน่นของถาวร หรือเหนี่ยวนำให้เหล็ก dipole ช่วงเวลาในวัสดุแม่เหล็ก จุดเริ่มต้นของช่วงเวลาแม่เหล็กชอบ magnetization ได้ทั้งกระแสไฟฟ้ากล้องจุลทรรศน์ที่เกิดจากการเคลื่อนไหวของอิเล็กตรอนในอะตอม หรือการหมุนของอิเล็กตรอนหรือแอลฟา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทฤษฎีแม่เหล็กไฟฟ้า, การสะกดจิต (magnetisation ในอังกฤษ) หรือโพลาไรซ์แม่เหล็กเป็นสนามเวกเตอร์ที่แสดงออกถึงความหนาแน่นในช่วงเวลาที่ขั้วแม่เหล็กถาวรหรือเกิดในวัสดุแม่เหล็ก ที่มาของช่วงเวลาที่แม่เหล็กที่รับผิดชอบในการสะกดจิตสามารถเป็นได้ทั้งกระแสไฟฟ้าด้วยกล้องจุลทรรศน์ที่เกิดจากการเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนอะตอมหรือสปินของอิเล็กตรอนหรือนิวเคลียส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในคลาสสิก แม่เหล็กไฟฟ้า แม่เหล็ก ( magnetisation ในอังกฤษ ) หรือเกิดสนามแม่เหล็กเป็นสนามเวกเตอร์ที่แสดงความหนาแน่นของแม่เหล็กถาวรหรือทำให้มีช่วงเวลาในวัสดุแม่เหล็ก ที่มาของพลังแม่เหล็กจะมีช่วงเวลาที่รับผิดชอบได้ด้วยกระแสไฟฟ้าที่เกิดจากการเคลื่อนที่ของอิเล็กตรอนในอะตอมหรือสปินของอิเล็กตรอนหรือนิวเคลียส