Chapter ten The Man On The Moor

Chapter ten

The Man On The Moor


Who was the man I had seen on High Tor? Was it the man Holmes and I had seen in London? But I was sure that the man on High Tor did not have a beard. Sir Henry did not see the man on the Tor and I said nothing to him.
There was nothing we could do for Selden. We went back to the house. What had Selden run away from? What had he seen? What had we heard? Was it the Hound of the Baskervilles? I felt safer in Baskerville Hall than out on the moor at night. Sir Henry felt the same.
In the morning, we sent for the police. They took Selden's body away.
Sir Henry told the Barrymores what had happened. But he did not speak about the strange sounds we had heard. Mrs Barrymore cried and covered her face with a handkerchief. Mr Barrymore said, 'It had to end. Poor Selden could not have lived on the moor in winter. It is far too cold.'
'Please forget what I said last night,' Sir Henry told them. 'I want you to stay at Baskerville Hall.'
'Thank you, sir. We will,' said Barrymore.
I went to my room and wrote a long report to Sherlock Holmes. Then I decided to go for a walk, but I did not want to walk on the moor. I did not like the moor.
Usually, I posted my letters to Holmes in Grimpen Village. But today I decided to walk to Coombe Tracey, the village to the south. It took me an hour to walk there along the road. On the way, I saw Stapleton.
'I heard you caught the escaped murderer,' said Stapleton. 'I will look forward to hearing the story from Sir Henry at dinner tomorrow.'
'Sir Henry is looking forward to dining with you and your sister tomorrow,' I replied.
'And so is my sister,' Stapleton said coldly. 'I look forward to seeing Sir Henry tomorrow at eight o'clock.'
'I will tell him,' I said. 'Good day.'
I walked on to Coombe Tracey and posted my letter. I saw a large house outside the village and asked who lived there.
'That is Mr Frankland's house,' the village shopkeeper told me.
Dr Mortimer had told me about Mr Frankland - and about Mr Frankland's interest in the stars. I decided to visit the gentleman and ask to see his telescope.
Mr Frankland was standing by his garden gate. He was a red-faced, elderly man with white hair.
'Good day,' I said, 'my name is Watson.'
'Dr Watson?' asked Mr Frankland.
'Yes,' I replied.
'I heard that you caught Selden last night on the moor,' said Mr Frankland. 'I nearly caught him myself.'
'How did you do that?' I asked in surprise.
'With my telescope. Come and see.'
Mr Frankland showed me into his house. I was very interested in his telescope. It was very large and powerful.
'I saw a man on the moor a number of times,' said Mr Frankland.
'Why did you not tell the police?' I asked.
'I was not sure that it was the murderer,' he replied. 'I began to think that perhaps there were two men on the moor. But why would anyone want to live out on the moor? There is no food and the weather is cold. Then, yesterday, I saw something.'
'What did you see?' I asked.
'I saw someone taking food out on the moor,' answered Mr Frankland.
'At night?' I asked. I thought of Barrymore and his signal light. Perhaps Mr Frankland had seen Barrymore taking food and clothing out to Selden.
'No,' said Mr Frankland. 'I saw a boy taking food during the day - and letters.'
'Letters?' I asked. 'Are you sure?'
'Very sure,' said Mr Frankland, 'because I know the boy. I asked the postman and learnt that the boy collects letters every day.'
'And where does he take them?' I asked.
'Look through the telescope,' said Mr Frankland. 'Look at that old farmhouse to the right of High Tor. That is High Tor Farm. Someone lives there, but I do not know who. He is a stranger.'
I looked through the telescope at High Tor. On the left of the Tor I saw the roof of Merripit House, where the Stapletons lived. On the right, I saw an old farmhouse. The roof was broken and so was one wall. But I saw smoke coming from the chimney.
'Thank you, Mr Frankland,' I said. 'Whoever lives there is not Selden. Selden is dead.'
I said goodbye to Mr Frankland. Then I decided to walk across the moor and look at old High Tor Farm. It was a mile or two away and I reached it late in the afternoon. The sun was low in the sky and the air was cold.
I walked up to the farmhouse slowly. The door broken and I looked inside. The farmhouse was empty and silent.
Part of the farmhouse was dry, where the roof was not broken. There was a wood fire on the floor and a bed in the corner. A lamp stood on a table with a pile of papers next to it.
I went into the farmhouse carefully. I put my hand into my jacket pocket where I kept my army revolver. I walked slowly to the table and looked at the pile of papers. I saw one of my own letters. Someone had stolen one of my own letters!
Who lived in the farmhouse? Was it the man with the black beard? Was it the man I had seen on the Tor?
I soon found out, as I heard the sound of footsteps outside. I took my revolver out of my pocket and turned towards the door. A tall, thin man stood in the doorway with his back to the setting sun. I could not see his face.
'It is a lovely evening, isn't it Watson?' the man said.
The man was Sherlock Holmes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทที่ 10 คนบนมัวร์ ใครคือคนที่ฉันได้เห็นบนต.สูง เป็นชายโฮลมส์ และฉันได้เห็นในลอนดอน แต่ผมแน่ใจว่า คนในต.สูงไม่มีเคราตัว เซอร์เฮนรี่ไม่ได้เห็นคนบนทอร์ และผมพูดอะไรกับเขา ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำ Selden เราก็กลับไปบ้าน อะไรมี Selden วิ่งหนี เขาได้เห็นอะไร เราได้ยินอะไร มันเป็นหมาผลาญตระกูล ฉันรู้สึกปลอดภัยในฮอลล์ Baskerville กว่าออกในมัวร์ที่ในเวลากลางคืน เซอร์เฮนรี่รู้สึกเหมือนกัน ในตอนเช้า เราส่งสำหรับตำรวจ พวกเขาเอาร่างกายของ Selden เซอร์เฮนรี่บอกแบร์รี่มอร์สที่มีเกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดเกี่ยวกับเราก็ได้ยินเสียงประหลาด Barrymore นางร้อง และครอบคลุมใบหน้าของเธอพร้อมกับผ้าเช็ดหน้า นาย Barrymore กล่าวว่า, ' จะมีการสิ้นสุด Selden ดีอาจไม่ได้อาศัยอยู่มัวร์ในฤดูหนาว หนาวเกินไป ' 'กรุณาลืมโดนคืนสุดท้าย เซอร์เฮนรี่บอกพวกเขา 'ฉันต้องการพักหอ Baskerville ' ' ขอบคุณ ที่รัก เราจะ กล่าวว่า Barrymore ฉันไปที่ห้องของฉัน และเขียนรายงานยาวกับเชอร์ล็อกโฮลมส์ แล้ว ฉันตัดสินใจไปเดินเล่น แต่ฉันไม่ชอบเดินมัวร์ ไม่ได้ไม่ชอบมัวร์ มักจะ ลงจดหมายของฉันกับโฮลมส์ในหมู่บ้าน Grimpen แต่วันนี้ฉันตัดสินใจที่จะเดินไปโรงแรมคูมเบแทรคเซย์ หมู่บ้านทางใต้ มันเอาฉันหนึ่งชั่วโมงในการเดินไปตามถนน ทาง ฉันเห็น Stapleton "ผมได้ยินคุณจับฆาตกรหลบหนี กล่าวว่า Stapleton 'ฉันจะหวังว่าจะได้ยินเรื่องราวจากเซอร์เฮนรี่ที่เย็นพรุ่งนี้' 'รักเฮนรี่จะรอรับประทานอาหารกับคุณและน้องสาวของวันพรุ่งนี้ ผมตอบ 'และดังนั้น เป็นน้องสาวของฉัน Stapleton กล่าวว่า coldly 'ฉันหวังว่าจะเห็นเซอร์เฮนรี่พรุ่งนี้ที่แปดโมง' 'ฉันจะบอกเขา ฉันกล่าว 'วันดี' ฉันเดินไปโรงแรมคูมเบแทรคเซย์ และลงรายการบัญชีจดหมายของฉัน เห็นบ้านหลังใหญ่อยู่นอกหมู่บ้าน และถามที่นั่น "นั่นเป็นบ้านของนาย Frankland เจ้าบ้านที่บอกฉัน มอร์ทามเมอร์อาร์ Dr ได้บอกฉัน เกี่ยวกับนาย Frankland - และนาย Frankland สนใจในดาว ฉันตัดสินใจสุภาพบุรุษเข้าเยี่ยมชม และสอบถามเกี่ยวกับกล้องโทรทรรศน์ของเขา นาย Frankland ยืน โดยประตูสวนของเขา เขาเป็นคนสูงอายุ red-faced กับผมสีขาว ผมพูด 'วันดี 'ชื่อของฉันคือ วัตสัน' 'Dr Watson ' ถามนาย Frankland ตอบ 'ใช่ "ผมได้ยินว่า คุณติด Selden คืนมัวร์ กล่าวว่า นาย Frankland 'ฉันเกือบติดเขาเอง' 'วิธีทำคุณทำอย่างไร' ผมถามในความประหลาดใจ ' ด้วยกล้องโทรทรรศน์ของฉัน มา และมองเห็น ' นาย Frankland พบฉันในบ้านของเขา ผมมีความสนใจในกล้องโทรทรรศน์ของเขา มันมีขนาดใหญ่มาก และมีประสิทธิภาพ 'ผมเห็นคนบนมัวร์จำนวนครั้ง กล่าวว่า นาย Frankland 'ทำไมไม่ได้คุณบอกตำรวจ" ถาม 'ผมไม่แน่ใจว่า เป็นฆาตกร เขาตอบ ' เริ่มคิดว่า อาจจะมีชายสองคนในมัวร์ แต่ทำไมทุกคนจะต้องใช้ชีวิตอยู่มัวร์ออก มีไม่มีอาหาร และอากาศจะเย็น จากนั้น เมื่อวานนี้ ฉันเห็นบางสิ่งบางอย่าง ' 'อะไรดู' ถาม 'ผมเห็นคนทำอาหารออกในมัวร์ ตอบนาย Frankland 'ค่ำคืน' ถาม คิด Barrymore และสัญญาณไฟของเขา บางทีนาย Frankland ได้เห็น Barrymore นำอาหาร และเสื้อผ้าออกไป Selden กล่าวว่า นาย Frankland "ไม่ 'ผมเห็นเด็กผู้ชายทำอาหารระหว่างวัน - และตัวอักษร' 'ตัวอักษร' ถาม 'คุณแน่ใจหรือไม่' นาย Frankland กล่าวว่า 'แหง ๆ ' เพราะฉันรู้ว่าเด็ก ฉันถามบุรุษไปรษณีย์ที่ และเรียนรู้ที่เด็กรวบรวมจดหมายทุกวันนั้น ' "และที่ไม่เขานำพวกเขาหรือไม่" ถาม 'ดูกล้องโทรทรรศน์ กล่าวว่า นาย Frankland "ดูแบบบ้านเก่าที่ต้องการสูงต. ที่ฟาร์มต.สูงได้ คนอยู่ที่นั่น แต่ฉันไม่รู้ที่ เขาเป็นคนแปลกหน้าเป็น ' ผมมองผ่านทางกล้องที่ต.สูง ทางด้านซ้ายของทอร์ผมเห็นหลังคาบ้าน Merripit, Stapletons อาศัยอยู่ที่ ทางขวา ผมเห็นมีแบบบ้านเก่า หลังคาถูกตัดขาด และการหนึ่งผนัง แต่ผมเห็นมาควันจากปล่องไฟ 'ขอบคุณ นาย Frankland ผมพูด "มีชีวิตอยู่ไม่ Selden Selden เสีย ' ผมพูดลากับนาย Frankland จาก นั้นผมตัดสินใจเดินข้ามมัวร์ และดูฟาร์มต.สูงเก่า นี่หรือสองไป และมาถึงในช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์อยู่ต่ำในท้องฟ้า และอากาศเย็น ฉันเดินขึ้นไปคุณภาพช้า ประตูที่เสียและมองภายใน คุณภาพไม่ว่างเปล่า และเงียบ ส่วนหนึ่งของคุณภาพไม่แห้ง หลังคาไม่แตก มีไฟไม้พื้นและเตียงในมุม โคมไฟอยู่บนโต๊ะกับกองกระดาษอยู่ด้านข้าง ฉันเป็นแบบบ้านต่อไปอย่างระมัดระวัง ผมใส่มือเข้าไปในกระเป๋าเสื้อของฉันที่ฉันเก็บของฉัน revolver กองทัพ ฉันเดินอย่างช้า ๆ ไปยังตาราง และมองกองเอกสาร ฉันเห็นตัวฉันเองอย่างใดอย่างหนึ่ง บางคนได้ขโมยหนึ่งจดหมายของฉันเอง ผู้ที่อาศัยอยู่ในคุณภาพ เป็นคนที่ มีเคราสีดำ คือคนที่ฉันได้เห็นบนต. เร็ว ๆ นี้พบ ฉันได้ยินเสียงเท้านอก ผมเอา revolver ของฉันออกจากกระเป๋าของฉัน และหันไปทางประตู สูง บางคนยืนในประตูกับเขาไปยังดวงอาทิตย์ตั้ง ฉันไม่สามารถเห็นหน้าของเขา 'มันจะเย็นดี ไม่ใช่วัตสัน ' กล่าวว่า ชายคนนั้น ผู้ชายเป็นเชอร์ล็อกโฮลมส์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทที่สิบชายบนทุ่งใครคือคนที่ฉันเคยเห็นในTor สูง? มันเป็นคนที่โฮล์มส์และผมได้เห็นในลอนดอน? แต่ผมแน่ใจว่าคนที่อยู่บนที่สูงทอร์ไม่ได้มีเครา เซอร์เฮนรี่ไม่เห็นคนในทอร์และผมก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขา. ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำได้สำหรับเซลเด้นเป็น เราก็กลับไปที่บ้าน สิ่งที่เซลเด้นหนีออกจาก? สิ่งที่เขาได้เห็น? สิ่งที่เราได้ยิน? มันเป็นหมาผลาญตระกูล? ฉันรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นในฮอลล์กว่า Baskerville ออกในทุ่งในเวลากลางคืน เซอร์เฮนรี่รู้สึกเดียวกัน. ในตอนเช้าเราส่งตำรวจ พวกเขาเอาร่างกายเซลเด้นออกไป. เซอร์เฮนรี่บอก Barrymores สิ่งที่เกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดเกี่ยวกับเสียงแปลก ๆ ที่เราเคยได้ยิน แบรี่มอร์นางร้องไห้และปกคลุมใบหน้าของเธอด้วยผ้าเช็ดหน้า นายแบรี่มอร์กล่าวว่า "มันจะต้องจบ แย่เซลเด้นอาจจะไม่ได้อาศัยอยู่ในทุ่งในช่วงฤดูหนาว มันอยู่ไกลเย็นเกินไป. '' โปรดลืมสิ่งที่ผมพูดเมื่อคืน 'เซอร์เฮนรี่บอกพวกเขาว่า 'ฉันต้องการให้คุณอยู่ที่ฮอลล์ Baskerville.' 'ขอบคุณครับ เราจะกล่าวว่าแบรี่มอ. ผมไปที่ห้องของฉันและเขียนรายงานยาวเพื่อ Sherlock Holmes แล้วฉันตัดสินใจที่จะไปเดินเล่น แต่ฉันไม่ต้องการที่จะเดินบนทุ่ง ฉันไม่ชอบทุ่ง. โดยปกติผมโพสต์จดหมายของฉันไปที่โฮล์มส์ใน Grimpen วิลเลจ แต่วันนี้ฉันตัดสินใจที่จะเดินไปยังสวนสาธารณะ Coombe Tracey หมู่บ้านไปทางทิศใต้ ผมใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการเดินไปที่นั่นไปตามถนน เกี่ยวกับวิธีการที่ผมเห็นสเตเปิล. ผมได้ยินมาว่าคุณจับฆาตกรหนีกล่าวว่าสเตเปิล 'ผมจะหวังว่าจะได้ยินเรื่องจากเซอร์เฮนรี่ที่อาหารค่ำในวันพรุ่งนี้.' 'เซอร์เฮนรี่รอคอยที่จะรับประทานอาหารกับคุณในวันพรุ่งนี้และน้องสาวของคุณ' ผมตอบ. 'และเพื่อให้เป็นน้องสาวของฉัน' สเตเปิลกล่าวอย่างเย็นชา "ผมหวังจะได้เห็นเซอร์เฮนรี่วันพรุ่งนี้เวลา 08:00. '' ฉันจะบอกเขาว่า 'ผมบอกว่า 'วันดี. ฉันเดินไป Coombe Tracey และโพสต์จดหมายของฉัน . ผมเห็นบ้านหลังใหญ่ที่อยู่นอกหมู่บ้านและถามว่าใครอาศัยอยู่ที่นั่น 'นั่นคือบ้านของนายแลนด์' เจ้าของร้านหมู่บ้านบอกฉัน. ดร Mortimer ได้บอกฉันเกี่ยวกับนายแลนด์ - เกี่ยวกับความสนใจและนายแลนด์ในดาว ฉันตัดสินใจที่จะเยี่ยมชมสุภาพบุรุษและขอดูกล้องโทรทรรศน์ของเขา. นายแลนด์ยืนอยู่ที่ประตูสวนของเขา เขาเป็นสีแดงเผือดคนสูงอายุที่มีผมสีขาว. 'วันดี' ผมพูดว่า 'ผมชื่อวัตสัน.' 'Dr Watson? ถามนายแลนด์. 'ใช่' ผมตอบ. "ผมได้ยินมาว่าคุณจับเซลเด้นคืนที่ผ่านมาในทุ่ง 'กล่าวว่านายแลนด์ "ผมเกือบจะจับเขาตัวเอง. '' คุณไม่ทำอย่างนั้น? ฉันถามด้วยความประหลาดใจ. 'ด้วยกล้องโทรทรรศน์ของฉัน มาดู. นายแลนด์แสดงให้ฉันเข้าไปในบ้านของเขา ผมมีความสนใจอย่างมากในกล้องโทรทรรศน์ของเขา มันเป็นขนาดใหญ่มากและมีประสิทธิภาพ. "ผมเห็นชายคนหนึ่งในทุ่งจำนวนครั้ง 'กล่าวว่านายแลนด์.' ทำไมคุณไม่บอกตำรวจ? ฉันถาม. 'ผมไม่แน่ใจว่ามันเป็นฆาตกร' เขาตอบ 'ผมเริ่มคิดว่าอาจจะมีอยู่สองคนบนทุ่ง แต่ทำไมทุกคนต้องการจะมีชีวิตอยู่ออกในทุ่ง? ไม่มีอาหารและสภาพอากาศหนาวเย็น จากนั้นเมื่อวานนี้ผมเห็นบางสิ่งบางอย่าง. '' อะไรที่คุณเห็น? ' ฉันถาม. 'ผมเห็นคนที่นำอาหารออกในทุ่ง' ตอบนายแลนด์. 'ในเวลากลางคืน? ฉันถาม. ฉันคิดว่าแบรี่มอร์และแสงสัญญาณ บางทีนายแลนด์ได้เห็นแบรี่มอร์การอาหารและเสื้อผ้าออกไปเซลเด้น. 'ไม่' กล่าวว่านายแลนด์ 'ผมเห็นเด็กการอาหารในระหว่างวันที่ -. และตัวอักษร' 'จดหมาย'? ฉันถาม. 'คุณแน่ใจหรือไม่?' 'แน่ใจมาก' กล่าวว่านายแลนด์ 'เพราะฉันรู้ว่าเด็ก ฉันถามบุรุษไปรษณีย์และเรียนรู้ว่าเด็กเก็บจดหมายทุกวัน. '' ที่เขาและนำพวกเขาไม่? ฉันถาม. 'มองผ่านกล้องโทรทรรศน์' กล่าวว่านายแลนด์ 'ดูที่บ้านไร่เก่าไปทางขวาของสูง Tor นั่นคือสูงทอร์ฟาร์ม คนที่อาศัยอยู่ที่นั่น แต่ผมไม่ทราบว่าใคร เขาเป็นคนแปลกหน้า. ผมมองผ่านกล้องโทรทรรศน์ที่สูง Tor ที่ด้านซ้ายของทอร์ที่ผมเห็นหลังคาของ Merripit บ้านที่อาศัยอยู่ Stapletons ด้านขวาผมเห็นบ้านไร่เก่า หลังคาถูกทำลายและเพื่อเป็นผนังด้านหนึ่ง แต่ผมก็เห็นควันจากปล่องไฟ. 'ขอบคุณนายแลนด์' ฉันกล่าวว่า 'ผู้ใดอาศัยอยู่ที่นั่นไม่ได้เซลเด้น เซลเด้นตาย. 'ฉันบอกลานายแลนด์ แล้วผมก็ตัดสินใจที่จะเดินข้ามทุ่งและมองไปที่เก่าสูงทอร์ฟาร์ม มันเป็นไมล์หรือสองออกไปและฉันถึงมันสายในช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์อยู่ในระดับต่ำในท้องฟ้าและอากาศหนาว. ฉันเดินขึ้นไปยังบ้านช้า ประตูหักและผมมองภายใน บ้านไร่เป็นที่ว่างเปล่าและเงียบ. ส่วนหนึ่งของบ้านไร่แห้งที่หลังคาไม่ขาด มีไฟไม้เป็นบนพื้นและเตียงในมุม โคมไฟยืนอยู่บนตารางที่มีกองเอกสารถัดไปได้. ฉันเดินเข้าไปในบ้านอย่างระมัดระวัง ฉันใส่มือของฉันในกระเป๋าเสื้อของฉันที่ฉันเก็บปืนกองทัพของฉัน ผมเดินช้าไปที่โต๊ะและมองไปที่กองเอกสาร ฉันเห็นหนึ่งของตัวอักษรของตัวเอง ใครบางคนได้ขโมยหนึ่งของตัวอักษรของตัวเอง! ใครอาศัยอยู่ในบ้านได้หรือไม่ มันเป็นคนที่มีเคราสีดำ? มันเป็นคนที่ฉันเคยเห็นในทอร์หรือไม่ฉันเร็ว ๆ นี้พบว่าที่ผมได้ยินเสียงฝีเท้าที่อยู่ด้านนอก ผมเอาปืนของฉันออกมาจากกระเป๋าของฉันและหันไปทางประตู สูงบางคนที่ยืนอยู่ในทางเข้าประตูที่มีเขากลับไปยังดวงอาทิตย์ ผมมองไม่เห็นใบหน้าของเขา. 'มันเป็นช่วงเย็นที่น่ารักไม่ได้วัตสัน? คนที่บอกว่า. ชายคนนั้นเป็น Sherlock Holmes

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทที่สิบ

ผู้ชายในทุ่ง


เป็นคนที่ผมเห็นในระดับสูงต่อ ? เป็นผู้ชาย และฉันได้เห็นในลอนดอน ? แต่ผมมั่นใจว่าผู้ชายใน TOR สูงไม่มีเครา ท่านเฮนรี่ไม่ได้เจอผู้ชายบนเว็บและฉันกล่าวว่าไม่มีอะไรกับเขา
ไม่มีอะไรที่เราจะทำเพื่อที่ตั้ง . เรากลับไปบ้าน สิ่งที่มีที่ตั้งวิ่งหนี ? สิ่งที่เขาเห็น สิ่งที่เราได้ยินมัน Hound จาก Baskervilles ? ผมรู้สึกปลอดภัยในวิลฮอลล์กว่าบนทุ่งโล่งในตอนกลางคืน ท่านเฮนรี่รู้สึกเหมือนกัน .
ในตอนเช้า เราส่งตำรวจ พวกเขาเอาร่างกายที่ตั้งอยู่ห่าง .
ท่านเฮนรี่บอก barrymores เกิดอะไรขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดเรื่องแปลกๆ เสียงที่เราได้ยินมา คุณนาย แบร์รีมอร์ ร้องไห้และครอบคลุมใบหน้าของเธอกับผ้าเช็ดหน้า นาย แบร์รีมอร์ กล่าว' มันก็จบ ที่ตั้งจนไม่สามารถอาศัยอยู่ในทุ่งในฤดูหนาว มันเป็นเย็นไกลเกินไป '
' ช่วยลืมเรื่องที่ฉันพูดเมื่อคืน ' ท่านเฮนรี่บอกพวกเขา . ฉันต้องการเธอให้อยู่ที่ห้องโถงวิล '
' ขอบคุณครับ เราจะ ' แบร์รีมอร์ .
ฉันไปที่ห้องและเขียนรายงานยาว เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ฉันตัดสินใจที่จะไปเดินเล่น แต่ฉันไม่ต้องการที่จะเดินในมัวร์ฉันไม่ชอบมัวร์ .
โดยปกติแล้วผมโพสต์ใน grimpen ตัวอักษร โฮมส์ วิลเลจ แต่ในวันนี้ฉันตัดสินใจที่จะเดินไปคูมบ์ เทรซีย์ หมู่บ้านไปทางทิศใต้ มันใช้เวลาเป็นชั่วโมงเลย เดินอยู่ตามถนน ระหว่างทางผมเห็น Stapleton .
' ผมได้ยินว่าคุณจับหนีฆาตกร ' สเตเปิล ' ฉันจะมองไปข้างหน้าเพื่อที่ได้ยินเรื่องราวจาก เซอร์ เฮนรี มื้อเย็นพรุ่งนี้ '
." ท่านเฮนรี่คือมองไปข้างหน้าเพื่อรับประทานอาหารกับคุณและพี่สาวของคุณพรุ่งนี้ " ผมตอบ
' และเพื่อให้น้องสาวของฉัน ' ' สเตเปิล กล่าวเสียงเย็นชา ฉันหวังจะได้เห็น พรุ่งนี้ท่านเฮนรี่ที่ 8 โมงค่ะ '
' ฉันจะบอกเขาว่า ' ผมพูด ' วันดี '
ฉันเดินบนคูมบ์ Tracey และโพสต์จดหมายของฉัน ผมเห็นบ้านหลังใหญ่นอกหมู่บ้าน และถามคนที่อยู่ที่นั่น
' ที่คุณแลนด์บ้าน' หมู่บ้าน เจ้าของร้านบอก
ดร. มอร์ติเมอร์ บอกฉันเกี่ยวกับคุณ Frankland และเกี่ยวกับคุณ Frankland สนใจดาว ฉันตัดสินใจที่จะเยี่ยมชมสุภาพบุรุษและขอดูกล้องส่องทางไกล .
คุณ Frankland ยืนอยู่ประตูสวนของเขา เขาหน้าแดง คนแก่ผมขาว
' วันดี ' ฉันกล่าวว่า ' ฉันชื่อวัตสัน '
' ดร. วัตสัน ? ถามคุณ Frankland .
' ค่ะ ' ฉันตอบ .
ผมได้ยินว่าคุณจับที่ตั้งเมื่อคืนในทุ่ง ' นายแลนด์” ผมเกือบจะจับเขาเอง '
' เธอทำได้ยังไง ? ฉันถามอย่างประหลาดใจ .
' กับกล้องของฉัน มาดู '
นายแลนด์ให้ฉันเข้าบ้าน ฉันสนใจมากในกล้องโทรทรรศน์ของเขา มันใหญ่มากและมีประสิทธิภาพ .
' ผมเห็นผู้ชายในทุ่งหลายครั้ง ' นาย Frankland .
" ทำไมคุณไม่แจ้งตำรวจ ? ผมถาม .
' ผมไม่แน่ใจว่าเป็นฆาตกร , ' ' เขาตอบ ผมเริ่มที่จะคิดว่าบางทีมีชายสองคนในมัวร์ แต่ทำไมทุกคนต้องการที่จะอยู่ในมัวร์ ไม่มีอาหาร และอากาศหนาว แล้วเมื่อวานนี้ ผมเห็นบางสิ่งบางอย่าง . '
' สิ่งที่คุณเห็น ? ผมถาม .
' ผมเห็นคนถ่ายอาหารบนทุ่งโล่ง ' ตอบคุณ Frankland .
ตอนกลางคืน ? ฉันถาม ฉันคิดว่า Barrymore และสัญญาณแสง บางทีคุณ Frankland เห็นแบร์รีมอร์ถ่ายอาหารและเสื้อผ้าออกไปที่ตั้ง .
' ไม่ ' นายแลนด์” ผมเคยเห็นเด็กเอาอาหารระหว่างวัน - และตัวอักษร ตัวอักษร ' '
' ผมถาม . . . คุณแน่ใจนะ ?
' มั่นใจ ' นายแลนด์ ' เพราะผมรู้ว่าเด็ก ฉันถามบุรุษไปรษณีย์และได้เรียนรู้ว่าเด็กเก็บรวบรวมจดหมายทุกวัน'
' และที่เขาใช้พวกเขา ? ผมถาม .
' มองผ่านกล้องโทรทรรศน์ ' นายแลนด์” ดูที่ฟาร์มเก่าที่ด้านขวาของเว็บสูง ที่ฟาร์มต่อสูง มีคนอาศัยอยู่ที่นั่น แต่ผมไม่รู้ว่าใคร เขาเป็นคนแปลกหน้า . . .
ผมมองผ่านกล้องโทรทรรศน์ที่สูง ท. ด้านซ้ายของเว็บ ผมเห็นหลังคาบ้าน merripit ที่ stapletons อาศัยอยู่ บนขวาผมเห็นเป็นโรงนาเก่า หลังคาเสียจึงเป็น wall แต่ผมเห็นควันออกมาจากปล่องไฟ .
' ขอบคุณคุณแลนด์ ' ' ผมพูด ใครก็ตามที่อาศัยอยู่ไม่มีที่ตั้ง . ที่ตั้ง ตายแล้ว '
ฉันบอกลานายแลนด์ . ฉันตัดสินใจที่จะเดินข้ามทุ่ง และดูที่ฟาร์ม ต. เก่าสูง มันเป็นหนึ่งหรือสองไมล์ห่างฉันไปถึงบ่ายดวงอาทิตย์อยู่ต่ำในท้องฟ้าและอากาศก็หนาว
ฉันเดินไปหาบ้านไร่อย่างช้าๆ ประตูที่เสีย และผมมองเข้าไปข้างใน บ้านไร่ว่างเปล่าและเงียบ .
ส่วนของบ้านไร่ แห้ง ที่หลังคาก็ไม่ขาด มีไม้ไฟบนพื้น และเตียงในมุม โคมไฟยืนบนโต๊ะกับกองกระดาษข้างๆ
ผมเข้าไปบ้านอย่างระมัดระวังฉันวางมือของฉันลงในกระเป๋าเสื้อที่ฉันเก็บปืนที่กองทัพของข้า ฉันเดินช้าๆไปที่โต๊ะและมองกองเอกสาร ฉันได้เห็นหนึ่งในจดหมายของฉันเอง มีคนขโมยหนึ่งของจดหมายของฉันเอง !
ที่อาศัยอยู่ในบ้านไร่ ? เป็นผู้ชายที่มีหนวดดำ เป็นผู้ชายที่ฉันได้เห็นบนเว็บ ?
ผมพบในไม่ช้า ผมได้ยินเสียงฝีเท้าด้านนอกผมเอาปืนออกมาจากกระเป๋า แล้วหันไปทางประตู สูง ผอม ผู้ชายที่ยืนอยู่หน้าประตูกับหลังของเขาให้พระอาทิตย์ ฉันไม่สามารถมองเห็นใบหน้าของเขา .
' มันเป็นเย็นที่น่ารัก ไม่ใช่หรือวัตสัน ? เขากล่าวว่า มนุษย์

Sherlock Holmes