There is evidence that muscle dysfu

There is evidence that muscle dysfunction is involved in the pathogenesis of knee OA2, 11). Because the lower limb musculature is the natural brace of the knee joint, important
muscle dysfunction may arise from either quadriceps
weakness or weakness of the hamstrings relative to the
quadriceps, which is usually assessed by the quadriceps:
hamstring (Q:H) ratio2, 12, 13). Thus, evaluation of muscle
dysfunction in relation to the knee joint should examine the
strength of both the quadriceps and hamstring muscles as
well as the balance of muscle strength13).


Because there is no cure for OA, treatments currently
focus on the management of symptoms. Pain relief, improved
joint function and joint stability are the main goals
of therapy. Studies conducted in recent years have provided
data that support the hypothesis that muscle weakness and
muscle atrophy contribute to the disease process14). Thus,
rehabilitation and physiotherapy are often prescribed with
the intention of alleviating pain and increasing mobility.
However, because exercise must be performed on a regular
basis to counteract muscle atrophy, continuous exercise
programs are recommended for individuals with degenerative
joint disease. Therapeutic exercise regimens either focus
on muscle strengthening and stretching exercises, or on
aerobic activities that may be land or water based.


Several muscle groups support the knee. The two main
muscle groups that control knee movement and stability
are the quadriceps and the hamstrings. The quadriceps and
hamstring muscles have the potential to provide dynamic
frontal plane knee stability because of their abduction and/
or adduction moment arms15). Using a neuromuscular biomechanical
model, the quadriceps and hamstring muscles
not only have the potential to support frontal plane moments
but also provide support to abduction-adduction moments16).


In the frontal plane, balanced co-contraction of the
quadriceps and hamstring muscles leads to increased joint
compression, which should assist in knee joint stabilization17).
The diminished co-activation of the quadriceps and
hamstrings in women may contribute to greater knee joint
instability in women than in men.


The strength relationship between the quadriceps femoris
and hamstring muscles has been measured and reported
by various researchers18–21). The isokinetic H:Q ratio for
apparently healthy subjects has been reported to be 1.70:1
and 1.37:1 at 60°/s and 180°/s angular velocities of limb
movement, respectively. The mean isometric Q:H ratio was
found to be 1.43, a value below the ratio reported for young
healthy adults (whose isometric Q:H ratio is 2:1); therefore,
the Q:H ratio is different in OA due to the relatively greater
weakness of the quadriceps femoris muscle19, 22, 23).


The purpose of the present study was to assess the effect
of hamstring and quadriceps strengthening exercises on the
activities of daily living of patients with knee OA.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหลักฐานเกี่ยวข้องกับความผิดปกติที่กล้ามเนื้อเยื่ออ่อนของข้อเข่า OA2, 11) เพราะกล้ามเนื้อแขนขาล่าง รั้งธรรมชาติของข้อเข่า สำคัญความผิดปกติของกล้ามเนื้ออาจเกิดขึ้นจากทั้ง quadricepsจุดอ่อนหรือความอ่อนแอของ hamstrings สัมพันธ์กับการquadriceps ซึ่งมักจะประเมิน โดย quadriceps:เอ็นร้อยหวาย (Q:H) ratio2, 12, 13) ดังนั้น การประเมินผลของกล้ามเนื้อความผิดปกติเกี่ยวกับข้อต่อเข่าควรตรวจสอบการความแข็งแรงของ quadriceps และกล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวายเป็นตลอดจนความสมดุลของกล้ามเนื้อ strength13)เนื่องจากมีการรักษาสำหรับโอ การรักษาในปัจจุบันเน้นการจัดการอาการ บรรเทาอาการปวด ปรับปรุงทำงานร่วมกันและความมั่นคงร่วมเป็นเป้าหมายหลักของการรักษา ได้ให้การศึกษาดำเนินการในปีข้อมูลที่สนับสนุนสมมติฐานการที่กล้ามเนื้ออ่อนแอ และกล้ามเนื้อฝ่อทำให้ process14 โรค) ดังนั้นฟื้นฟูสมรรถภาพและกายภาพบำบัดมักจะกำหนดด้วยความตั้งใจของบรรเทาอาการปวด และเพิ่มความคล่องตัวอย่างไรก็ตาม เนื่องจากต้องดำเนินการบนปกติออกกำลังกายเพื่อรับมือกับการฝ่อของกล้ามเนื้อ ออกกำลังกายอย่างต่อเนื่องโปรแกรมแนะนำสำหรับบุคคลที่มีความเสื่อมโรคร่วม รักษาการออกกำลังกายสูตรโฟกัสทั้งสองเสริมสร้างกล้ามเนื้อและออกกำลังกายยืด หรือบนกิจกรรมแอโรบิกที่อาจเป็นที่ดินหรือน้ำตามกล้ามเนื้อหลายกลุ่มสนับสนุนเข่า หลักสองกลุ่มกล้ามเนื้อที่ควบคุมการเคลื่อนไหวของข้อเข่าและความมั่นคงมี quadriceps และ hamstrings Quadriceps และกล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวายมีศักยภาพที่จะให้แบบไดนามิกระนาบหน้าผากเข่าเสถียรภาพเนื่องจากการลักพาตัว และ /หรือ arms15 ขณะนี้ adduction) ใช้กล้ามเนื้อในทางชีวกลศาสตร์รุ่น quadriceps และกล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวายไม่เพียงแต่ มีศักยภาพในการสนับสนุนเครื่องบินหน้าผากช่วงเวลาแต่ยัง ให้การสนับสนุนแก่ moments16 ลักพาตัว adduction)ในระนาบหน้าผาก สมดุลหดตัวร่วมของการquadriceps และกล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวายไปสู่ร่วมเพิ่มขึ้นบีบอัด ซึ่งจะช่วยในเข่าร่วม stabilization17)การทำงานลดลงร่วมของการ quadriceps และhamstrings ในผู้หญิงอาจทำให้เข่ามากขึ้นขาดเสถียรภาพในผู้หญิงมากกว่าในผู้ชายความสัมพันธ์ความแข็งแรงระหว่างชั้นลึก quadricepsและกล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวายได้รับการวัด และรายงานโดยต่าง ๆ researchers18 – 21) อัตราส่วน H:Q isokinetic สำหรับเห็นได้ชัดว่ามีการรายงานสุขภาพดีจะ 1.70:1และ 1.37:1 ที่ 60 ° /s และ 180 ° /s เชิงมุมความเร็วของแขนขาการเคลื่อนไหว ตามลำดับ อัตราส่วน Q:H หมายถึงมีมิติเท่ากันค่าที่ต่ำกว่าอัตราส่วนพบว่า 1.43 รายงานสำหรับหนุ่มสุขภาพดี (ที่มีอัตราส่วน Q:H มีมิติเท่ากันคือ 2:1); ดังนั้นอัตราส่วน Q:H จะแตกต่างกันในสำนักงานอัตโนมัติเนื่องจากค่อนข้างมากอ่อนแอของ quadriceps ชั้นลึก muscle19, 22, 23)วัตถุประสงค์ของการศึกษาคือการ ประเมินผลเอ็นร้อยหวายและ quadriceps เสริมการออกกำลังกายในการกิจกรรมในชีวิตประจำวันของผู้ป่วยที่มีข้อเข่า OA

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีหลักฐานว่ามีความผิดปกติของกล้ามเนื้อมีส่วนเกี่ยวข้องในการเกิดโรคของ OA2 เข่าคือ 11) เพราะกล้ามเนื้อขาเป็นรั้งตามธรรมชาติของข้อเข่าที่สำคัญ
ความผิดปกติของกล้ามเนื้ออาจเกิดขึ้นจากทั้ง quadriceps
ความอ่อนแอหรือความอ่อนแอของ hamstrings เทียบกับ
quadriceps ซึ่งมักจะมีการประเมินโดย quadriceps นี้:
เอ็นร้อยหวาย (Q: H) ratio2 12 13) ดังนั้นการประเมินผลของกล้ามเนื้อ
หย่อนสมรรถภาพทางในความสัมพันธ์กับข้อเข่าควรตรวจสอบ
ความแข็งแรงของทั้ง quadriceps และกล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวายเป็น
เดียวกับความสมดุลของกล้ามเนื้อ strength13).


เพราะมีการรักษา OA ไม่มีการรักษาในปัจจุบัน
มุ่งเน้นไปที่การจัดการของอาการ บรรเทาอาการปวดปรับปรุง
การทำงานร่วมกันและความมั่นคงร่วมกันเป็นเป้าหมายหลัก
ของการรักษา การศึกษาดำเนินการในปีที่ผ่านมาได้ให้
ข้อมูลที่สนับสนุนสมมติฐานที่ว่ากล้ามเนื้ออ่อนแอและ
กล้ามเนื้อลีบนำไปสู่การเกิดโรค process14) ดังนั้น
การฟื้นฟูและกายภาพบำบัดจะกำหนดมักจะมี
ความตั้งใจในการบรรเทาอาการปวดและเพิ่มความคล่องตัว.
แต่เนื่องจากการออกกำลังกายที่จะต้องดำเนินการเป็นประจำ
พื้นฐานที่จะรับมือกับกล้ามเนื้อลีบการออกกำลังกายอย่างต่อเนื่อง
โปรแกรมจะแนะนำสำหรับบุคคลที่มีความเสื่อม
โรคร่วม ยารักษาโรคด้วยการออกกำลังกายทั้งมุ่งเน้น
ในการเสริมสร้างกล้ามเนื้อและการออกกำลังกายยืดหรือ
กิจกรรมแอโรบิกที่อาจจะพื้นดินหรือน้ำตาม.


กลุ่มกล้ามเนื้อหลายสนับสนุนเข่า ทั้งสองหลัก
กล้ามเนื้อกลุ่มที่ควบคุมการเคลื่อนไหวข้อเข่าและความมั่นคง
เป็น quadriceps hamstrings และ quadriceps และ
กล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวายมีศักยภาพในการให้แบบไดนามิก
เสถียรภาพเข่าเครื่องบินหน้าผากเพราะของการลักพาตัวและ / ของพวกเขา
หรือช่วงเวลา adduction arms15) การใช้ชีวกลศาสตร์ประสาทและกล้ามเนื้อ
แบบจำลอง quadriceps และกล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวาย
ไม่เพียง แต่มีศักยภาพในการรองรับช่วงเวลาที่เครื่องบินหน้าผาก
แต่ยังให้การสนับสนุนการลักพาตัว-adduction moments16).


ในระนาบหน้าผากสมดุลร่วมการหดตัวของ
quadriceps และกล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวายนำไปสู่การเพิ่มขึ้น ร่วม
การบีบอัดซึ่งจะช่วยในการเข่า stabilization17 Joint).
ลดลงร่วมเปิดใช้งานของ quadriceps และ
hamstrings ในผู้หญิงอาจนำไปสู่ข้อเข่าร่วมกันมากขึ้น
ความไม่แน่นอนในผู้หญิงมากกว่าในผู้ชาย.


ความสัมพันธ์ความแข็งแรงระหว่าง femoris quadriceps
และกล้ามเนื้อเอ็นร้อยหวายได้รับการวัด และมีการรายงาน
โดย researchers18-21 ต่างๆ) ความ H isokinetic อัตราส่วน Q สำหรับ
อาสาสมัครที่มีสุขภาพดีเห็นได้ชัดว่าได้รับรายงานว่าจะเป็น 1.70: 1
และ 1.37: 1 ที่ 60 ° / วินาทีและความเร็ว 180 องศา / S เชิงมุมของแขนขา
เคลื่อนไหวตามลำดับ หมายถึงมีมิติเท่ากัน Q: อัตราส่วน H ถูก
พบว่าเป็น 1.43 ค่าด้านล่างอัตราส่วนรายงานสำหรับหนุ่มสาว
ผู้ใหญ่สุขภาพ (ที่มีมิติเท่ากัน Q: H อัตราส่วน 2: 1); จึง
คิวอัตราส่วน H แตกต่างกันในโอเนื่องจากการค่อนข้างมากขึ้น
. ความอ่อนแอของ quadriceps femoris muscle19, 22, 23)


วัตถุประสงค์ของการศึกษาในปัจจุบันคือการประเมินผลกระทบ
ของเอ็นร้อยหวายและ quadriceps การเสริมสร้างการออกกำลังกายใน
กิจกรรมของชีวิตประจำวัน ที่อยู่อาศัยของผู้ป่วยข้อเข่าเสื่อม