FOR the most wild, yet most homely

FOR the most wild, yet most homely narrative which I am about to pen, I neither expect nor solicit belief. Mad indeed would I be to expect it, in a case where my very senses reject their own evidence. Yet, mad am I not -- and very surely do I not dream. But to-morrow I die, and to-day I would unburthen my soul. My immediate purpose is to place before the world, plainly, succinctly, and without comment, a series of mere household events. In their consequences, these events have terrified -- have tortured -- have destroyed me. Yet I will not attempt to expound them. To me, they have presented little but Horror -- to many they will seem less terrible than barroques. Hereafter, perhaps, some intellect may be found which will reduce my phantasm to the common-place -- some intellect more calm, more logical, and far less excitable than my own, which will perceive, in the circumstances I detail with awe, nothing more than an ordinary succession of very natural causes and effects.

    From my infancy I was noted for the docility and humanity of my disposition. My tenderness of heart was even so conspicuous as to make me the jest of my companions. I was especially fond of animals, and was indulged by my parents with a great variety of pets. With these I spent most of my time, and never was so happy as when feeding and caressing them. This peculiarity of character grew with my growth, and, in my manhood, I derived from it one of my principal sources of pleasure. To those who have cherished an affection for a faithful and sagacious dog, I need hardly be at the trouble of explaining the nature or the intensity of the gratification thus derivable. There is something in the unselfish and self-sacrificing love of a brute, which goes directly to the heart of him who has had frequent occasion to test the paltry friendship and gossamer fidelity of mere Man.

    I married early, and was happy to find in my wife a disposition not uncongenial with my own. Observing my partiality for domestic pets, she lost no opportunity of procuring those of the most agreeable kind. We had birds, gold-fish, a fine dog, rabbits, a small monkey, and a cat.

    This latter was a remarkably large and beautiful animal, entirely black, and sagacious to an astonishing degree. In speaking of his intelligence, my wife, who at heart was not a little tinctured with superstition, made frequent allusion to the ancient popular notion, which regarded all black cats as witches in disguise. Not that she was ever serious upon this point -- and I mention the matter at all for no better reason than that it happens, just now, to be remembered.

    Pluto -- this was the cat's name -- was my favorite pet and playmate. I alone fed him, and he attended me wherever I went about the house. It was even with difficulty that I could prevent him from following me through the streets.

    Our friendship lasted, in this manner, for several years, during which my general temperament and character -- through the instrumentality of the Fiend Intemperance -- had (I blush to confess it) experienced a radical alteration for the worse. I grew, day by day, more moody, more irritable, more regardless of the feelings of others. I suffered myself to use intemperate language to my wife. At length, I even offered her personal violence. My pets, of course, were made to feel the change in my disposition. I not only neglected, but ill-used them. For Pluto, however, I still retained sufficient regard to restrain me from maltreating him, as I made no scruple of maltreating the rabbits, the monkey, or even the dog, when by accident, or through affection, they came in my way. But my disease grew upon me -- for what disease is like Alcohol ! -- and at length even Pluto, who was now becoming old, and consequently somewhat peevish -- even Pluto began to experience the effects of my ill temper.

    One night, returning home, much intoxicated, from one of my haunts about town, I fancied that the cat avoided my presence. I seized him; when, in his fright at my violence, he inflicted a slight wound upon my hand with his teeth. The fury of a demon instantly possessed me. I knew myself no longer. My original soul seemed, at once, to take its flight from my body; and a more than fiendish malevolence, gin-nurtured, thrilled every fibre of my frame. I took from my waistcoat-pocket a pen-knife, opened it, grasped the poor beast by the throat, and deliberately cut one of its eyes from the socket ! I blush, I burn, I shudder, while I pen the damnable atrocity.

    When reason returned with the morning -- when I had slept off the fumes of the night's debauch -- I experienced a sentiment half of horror, half of remorse, for the crime of which I had been guilty; but it was, at best, a feeble and equivocal feeling, and the soul remained untouched. I again plunged into excess, and soon drowned in wine all memory of the deed.

    In the meantime the cat slowly recovered. The socket of the lost eye presented, it is true, a frightful appearance, but he no longer appeared to suffer any pain. He went about the house as usual, but, as might be expected, fled in extreme terror at my approach. I had so much of my old heart left, as to be at first grieved by this evident dislike on the part of a creature which had once so loved me. But this feeling soon gave place to irritation. And then came, as if to my final and irrevocable overthrow, the spirit of PERVERSENESS. Of this spirit philosophy takes no account. Yet I am not more sure that my soul lives, than I am that perverseness is one of the primitive impulses of the human heart -- one of the indivisible primary faculties, or sentiments, which give direction to the character of Man. Who has not, a hundred times, found himself committing a vile or a silly action, for no other reason than because he knows he should not? Have we not a perpetual inclination, in the teeth of our best judgment, to violate that which is Law, merely because we understand it to be such? This spirit of perverseness, I say, came to my final overthrow. It was this unfathomable longing of the soul to vex itself -- to offer violence to its own nature -- to do wrong for the wrong's sake only -- that urged me to continue and finally to consummate the injury I had inflicted upon the unoffending brute. One morning, in cool blood, I slipped a noose about its neck and hung it to the limb of a tree; -- hung it with the tears streaming from my eyes, and with the bitterest remorse at my heart; -- hung it because I knew that it had loved me, and because I felt it had given me no reason of offence; -- hung it because I knew that in so doing I was committing a sin -- a deadly sin that would so jeopardize my immortal soul as to place it -- if such a thing were possible -- even beyond the reach of the infinite mercy of the Most Merciful and Most Terrible God.

    On the night of the day on which this cruel deed was done, I was aroused from sleep by the cry of fire. The curtains of my bed were in flames. The whole house was blazing. It was with great difficulty that my wife, a servant, and myself, made our escape from the conflagration. The destruction was complete. My entire worldly wealth was swallowed up, and I resigned myself thenceforward to despair.

    I am above the weakness of seeking to establish a sequence of cause and effect, between the disaster and the atrocity. But I am detailing a chain of facts -- and wish not to leave even a possible link imperfect. On the day succeeding the fire, I visited the ruins. The walls, with one exception, had fallen in. This exception was found in a compartment wall, not very thick, which stood about the middle of the house, and against which had rested the head of my bed. The plastering had here, in great measure, resisted the action of the fire -- a fact which I attributed to its having been recently spread. About this wall a dense crowd were collected, and many persons seemed to be examining a particular portion of it with very minute and eager attention. The words "strange!" "singular!" and other similar expressions, excited my curiosity. I approached and saw, as if graven in bas relief upon the white surface, the figure of a gigantic cat. The impression was given with an accuracy truly marvellous. There was a rope about the animal's neck.

    When I first beheld this apparition -- for I could scarcely regard it as less -- my wonder and my terror were extreme. But at length reflection came to my aid. The cat, I remembered, had been hung in a garden adjacent to the house. Upon the alarm of fire, this garden had been immediately filled by the crowd -- by some one of whom the animal must have been cut from the tree and thrown, through an open window, into my chamber. This had probably been done with the view of arousing me from sleep. The falling of other walls had compressed the victim of my cruelty into the substance of the freshly-spread plaster; the lime of which, with the flames, and the ammonia from the carcass, had then accomplished the portraiture as I saw it.

    Although I thus readily accounted to my reason, if not altogether to my conscience, for the startling fact just detailed, it did not the less fail to make a deep impression upon my fancy. For months I could not rid myself of the phantasm of the cat; and, during this period, there came back into my spirit a half-sentiment that seemed, but was not, remorse. I went so far as to regret the loss of the animal, and to look about me, among the vile haunts which I now habitually frequented, for another pet of the same species, and of somewhat similar appearance, with which to supply its place.

    One night as I sat, half stupified, in a den of more than infamy, my attention was suddenly drawn to some black object, reposing upon the head of one of the immense hogsheads of Gin, or of Rum, which constituted the chief furniture of the apartment. I had been looking steadily at the top of this hogshead for

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สำหรับเล่าเรื่องป่ามากที่สุด แต่ส่วนใหญ่บ้านที่ฉันเกี่ยวกับปากกา ฉันไม่คาดหวัง หรือชวนเชื่อ บ้าจริง ๆ ฉันจะคาดหวังได้ ในกรณีที่ความรู้สึกของฉันมากปฏิเสธหลักฐานของตนเอง ยัง บ้าฉันไม่ - กมากย่อม ทำผมไม่ฝัน แต่กับเหล่าฉันตาย และวันนี้ฉันจะ unburthen วิญญาณของฉัน วัตถุประสงค์ของฉันทันทีจะทำก่อนโลก อุปมา succinctly และไม่ มีข้อคิด เห็น ชุดของใช้ในครัวเรือนเพียง ในผลของพวกเขา เหตุการณ์เหล่านี้ได้หมด - มีทรมาน - ได้ทำลายฉัน แต่ ฉันจะไม่พยายามสำแดงให้ ฉัน พวกเขาได้แสดงเพียงเล็กน้อย แต่สยองขวัญ - ไปมากก็จะดูน่ากลัวน้อยกว่า barroques โดย บางที อาจพบสติปัญญาบางอย่างที่จะลด phantasm ของฉันไปยังทั่วไปสถานที่สติปัญญาบางสงบมาก เหมาะสม และตื่นเต้นมากน้อยกว่าของตัวเอง ซึ่งจะสังเกต ในสถานการณ์ ผมรายละเอียด มีความกลัว ไม่มีอะไรมากกว่าการสืบทอดธรรมดาของธรรมชาติมากสาเหตุและผล จากวัยเด็กของฉัน ฉันมีไว้สำหรับเหล่ามนุษย์ของฉันครอบครอง ฉันเจ็บใจมากเป้าเป็น jest ของสหายของฉันทำให้ฉันได้ ผมชอบโดยเฉพาะอย่างยิ่งสัตว์ และถูก indulged โดยพ่อแม่ของฉันมีสัตว์เลี้ยงที่หลากหลาย เหล่านี้ฉันใช้เวลาส่วนใหญ่ของเวลาของฉัน และไม่มีความสุขมากเป็นอาหาร และ caressing พวกเขา นี้หลุดของอักขระที่เพิ่มขึ้นกับการเจริญเติบโตของฉัน และ ในกล้าหาญของฉัน ฉันมาจากหนึ่งในแหล่งข้อมูลหลักของฉันของความสุข ผู้ที่ได้จากการเป็นโรคในสุนัขที่ซื่อสัตย์ และ sagacious ฉันต้องแทบไม่ได้ที่จะแก้ไขปัญหาอธิบายธรรมชาติหรือความรุนแรงของการพึงพอใจจึง derivable มีบางสิ่งบางอย่างในใจคอโหด ซึ่งไปตรงหัวใจของเขาที่ได้มีโอกาสเป็นการทดสอบมิตรภาพเล็ก ๆ น้อยๆ และความจงรักภักดีใยเพียงคน รัก unselfish และพร้อมเสียสละตนเอง ฉันแต่งงานเช้า และมีความสุขในการค้นหาในภรรยาครอบครองที่ไม่ uncongenial กับตัวเอง สังเกตทรงสำหรับสัตว์เลี้ยงภายในประเทศของฉัน เธอหายไม่โอกาสของ procuring ของชนิดสอดคล้องมากที่สุด เรามีนก ปลาทอง หมาดี กระต่าย ลิงเล็ก และแมว หลังนี้ถูกเป็นอย่างยิ่งใหญ่ และสัตว์ สีดำทั้งหมด และ sagacious ยังมีอันตระการตา ในการพูดของเขาปัญญา ภรรยาของฉัน คนที่หัวใจไม่น้อย tinctured กับความเชื่อโชคลาง ได้พูดบ่อย ๆ ถึงโบราณนิยมความ ซึ่งถือว่าแมวสีดำทั้งหมดเป็นทวิทช์สในปลอม เธอนั้นไม่เคยรุนแรงตามจุด - และฉันพูดเรื่องที่ไม่มีเหตุผลดีกว่าเกิดขึ้น เมื่อกี้นี้ จะถูกจดจำ -คือชื่อของแมว - ดาวพลูโตถูก playmate และสัตว์เลี้ยงที่ชื่นชอบของฉัน ข้าเลี้ยงเขา และเขาร่วมฉันทุกที่ฉันไปเกี่ยวกับบ้าน ได้ ด้วยความยากลำบากแม้ว่า ฉันสามารถป้องกันไม่ให้เขาตามเราผ่านถนน มิตรภาพของเรากินเวลา ในลักษณะนี้ หลายปี ซึ่งฉัน temperament ทั่วไปและอักขระ - ผ่าน instrumentality ของ Intemperance มาร - มี (ฉันหน้าแดงให้รับสารภาพมัน) มีประสบการณ์แก้ไขรุนแรงสำหรับแย่ลง ฉันเติบโตมา แต่ละวัน อารมณ์มาก แปรปรวนมากขึ้น มากขึ้นว่าความรู้สึกของผู้อื่น ผมประสบเองใช้ภาษา intemperate กับภรรยา ยาว ฉันจะนำเสนอความรุนแรงส่วนตัวของเธอ สัตว์เลี้ยงของฉัน แน่นอน ทำใจการเปลี่ยนแปลงของฉันครอบครอง ฉันไม่เพียงแต่ที่ไม่มีกิจกรรม แต่ ill-used พวกเขา สำหรับดาวพลูโต อย่างไรก็ตาม ฉันยังคงรักษาสัมมาคารวะพอตัดผมจาก maltreating เขาทำไม่ scruple ของ maltreating กระต่าย ลิง หรือแม้แต่ สุนัข โดยบังเอิญ หรือ โดยเสน่หา พวกเขามาในแบบของฉันไว้ แต่โรคของฉันเติบโตตามผมสำหรับโรคใดอยู่เช่นแอลกอฮอล์ -ยาว แม้แต่ดาวพลูโต ที่ตอนนี้กลายเป็นเก่า และดังนั้นค่อนข้าง peevish - ดาวพลูโตได้เริ่มผลของอารมณ์ของฉันป่วย คืนที่หนึ่ง กลับบ้าน มาก intoxicated จากฟ้าของฉันเกี่ยวกับเมือง ฉัน fancied ว่า แมวหลีกเลี่ยงสถานะของฉัน ผมยึดเขา เมื่อ ในเขาตกใจที่ความรุนแรงของฉัน เขาเกิดแผลตามมือเขาฟันเล็กน้อย ความโกรธของนั้นทันทีต้องฉัน ผมรู้ว่าตัวเองไม่ จิตเดิมของฉันดูเหมือน ครั้ง ใช้ของเที่ยวบินจากร่างกายของฉัน และ malevolence โหดเหี้ยมกว่า กินหล่อเลี้ยง ตื่นตาตื่นใจทุกเส้นใยของเฟรมของฉัน ผมเอาจากฉัน waistcoat กระเป๋าปากกามีด เปิด grasped สัตว์ไม่ดี โดยคอ และจงใจตัดตาของหนึ่งจากซ็อกเก็ต ฉันหน้าแดง เขียน ฉัน shudder ในขณะที่ฉันปากกาชั่วร้าย damnable เมื่อเหตุผลกลับมาตอนเช้า -เมื่อฉันได้นอนหลับออกจากควันของโลกีย์ของคืน - พบความเชื่อมั่นความสยองขวัญ เลือดเย็น สำหรับอาชญากรรมที่ผมเคยผิด ครึ่งหนึ่งครึ่งหนึ่ง แต่มัน เป็น ที่สุด ความรู้สึกเบา และ equivocal และจิตวิญญาณยังคงขาวละเอียด ฉันลดลงอีก เป็นเกิน เร็ว ๆ นี้ จม น้ำในไวน์หน่วยความจำทั้งหมดของหนังสือ ในระหว่างนี้ แมวช้ากู้คืน ซ็อกเก็ตตาหายไปแสดง มันเป็นความจริง ลักษณะ frightful แต่เขาไม่ปรากฏการเจ็บปวดใด ๆ เขาไปเกี่ยวกับบ้านตามปกติ แต่ เป็นที่คาดหมาย หนีในความหวาดกลัวมากที่วิธีการของฉัน ผมมีเพื่อเก่าของฉันมากหัวใจซ้าย ได้ที่แรก grieved โดยไม่ชอบนี้เห็นได้ชัดในส่วนของสิ่งมีชีวิตซึ่งมีเพียงครั้งเดียวดังนั้นรักฉัน แต่ความรู้สึกนี้เร็ว ๆ นี้ให้เกิดระคายเคือง แล้ว มา ว่าโค่นของฉันสุดท้าย และเพิกถอนไม่ได้ จิตวิญญาณของ PERVERSENESS วิญญาณนี้ ปรัชญาจะไม่มีบัญชี แต่ ฉันไม่แน่ใจว่า จิตวิญญาณของชีวิต มากกว่าฉันที่ perverseness เป็นหนึ่งในแรงกระตุ้นดั้งเดิมของหัวใจมนุษย์ - คณะ indivisible หลัก การรู้สึก ซึ่งทำให้ทิศทางของตัวละครคนหนึ่ง ที่ไม่ได้ ร้อยครั้ง พบตัวเองยอมรับการผสมหรือการกระทำที่โง่ ไม่มีเหตุผลอื่นมากกว่า เพราะเขารู้ว่า เขาไม่ควร มีเราไม่มีถาวรความเอียง ฟันพิพากษาของเราดีที่สุด การละเมิดที่เป็นกฎหมาย เพียง เพราะเราเข้าใจให้เช่น Perverseness วิญญาณนี้ฉันพูด มาโค่นของฉันสุดท้าย ก็คิดหยั่งนี้ของชีวิตกวนเอง - ให้ความรุนแรง - ผิดสำหรับ sake ของไม่ถูกต้องเท่านั้น - ธรรมชาติของตนเองที่เรียกร้องให้ฉันต่อไป และในที่สุด การบาดเจ็บที่ร ฉันมีแล้วคงหน้าขน unoffending เช้าวันหนึ่ง เลือดเย็น ฉันเล็ดรอด noose เกี่ยวกับของคอ และแขวนกับขาของต้นไม้ -แขวน ด้วยน้ำตาที่สตรีมมิ่งจากตาของฉัน และเลือดเย็น bitterest ในหัวใจ -แขวน เพราะผมรู้ว่า มันได้รักฉัน และฉันรู้สึกว่า มันมีให้ฉันไม่มีเหตุผลในการกระทำความผิด -แขวนก็ เพราะผมรู้ว่า ทำ ฉันไม่ยอมรับความบาป - บาปประการที่จะ jeopardize เพื่อให้จิตวิญญาณของอมรไปวาง - ถ้าสิ่งได้ - แต่ไกลเกินเอื้อมแน่เมตตาอนันต์ลอฮและพระเจ้าที่น่ากลัวที่สุด ในคืนของวันที่ทำหนังสือนี้โหดร้าย ผม aroused จากโหมดสลีป โดยการร้องของไฟ ผ้าม่านเตียงของฉันอยู่ในเปลวไฟ ทั้งบ้านมีโชน ได้ ด้วยความยากลำบากมากว่า เป็นข้าราชการ และภรรยาตัว เอง ทำของเราหลบหนีจาก conflagration การทำลายสมบูรณ์ มั่งคั่งทางของฉันทั้งหมดถูกกลืนกินค่า และฉันลาออกจากตำแหน่งเอง thenceforward อาลัย ผมอยู่เหนือจุดอ่อนของการสร้างลำดับของเหตุและผล ระหว่างชั่วร้ายและภัย แต่ฉันกำลังรายละเอียดห่วงโซ่ของข้อเท็จจริง - และต้องไม่เว้นแม้แต่การเชื่อมโยงได้ไม่สมบูรณ์ ในวัน succeeding ไฟ ฉันเยี่ยมชมโบราณสถาน ผนัง ยกเว้น ได้ตกลงใน ข้อยกเว้นนี้พบในช่องผนัง ไม่หนามาก ซึ่งยืนเกี่ยวกับกลางบ้าน และจากที่ได้คัดสรรหัวเตียงของฉัน ฉาบที่ได้ที่นี่ ในวัดดี resisted ของไฟ - ความจริงที่ฉันบันทึกมีการล่าแพร่กระจาย เกี่ยวกับผนังนี้ ฝูงชนหนาแน่นได้รวบรวม และหลายคนดูเหมือนจะ ถูกตรวจสอบเพียงเฉพาะบางส่วน มีความสนใจกระตือรือร้น และเวลามาก คำว่า "แปลก" "เอกพจน์" และนิพจน์ที่คล้ายกันอื่น ๆ ตื่นเต้นข้าพเจ้า ผมทาบทาม และ เห็น เป็น graven ในบรรเทา bas เมื่อผิวขาว รูปร่างของแมวยักษ์ ความประทับใจที่ได้รับ มีความถูกต้องมกราคมอย่างแท้จริง มีสลิงเกี่ยวกับคอของสัตว์ เมื่อฉันแรก beheld นี้ apparition - สำหรับผมแทบสามารถพิจารณาว่าน้อย - ใจของฉันและความหวาดกลัวของฉันถูกมาก แต่ยาว สะท้อนมาช่วยฉัน แมว ฉันจำ มีการแขวนในสวนที่ติดกับบ้าน เมื่อปลุกไฟ สวนนี้ได้รับทันทีเต็มไป ด้วยฝูงชน - โดยคนของที่สัตว์ต้องการตัดจากต้น และ ขว้าง ผ่านหน้าต่างเปิดอยู่ เข้าไปในห้องของฉัน นี้มีการทำร่มความฉันจากโหมดสลี ตกกำแพงอื่น ๆ ได้บีบเหยื่อโหดของฉันลงในสารของปูนสดวง มะนาวที่ เปลวไฟ และแอมโมเนียจากซาก มีแล้วสำเร็จ portraiture ในขณะที่ฉันเห็น แม้ว่าฉันจึงพร้อมคิดเหตุผลของฉัน ถ้า ไม่ทั้งหมด ให้สามัญสำนึกของฉัน จริงตกใจที่รายละเอียดเพียง มันไม่น้อยล้มเหลวจะทำให้ความประทับใจลึกเมื่อนึกคิดของฉัน เดือน ฉันอาจไม่กำจัดเอง phantasm แมว ก ช่วงนี้ มีกลับมาเป็นจิตวิญญาณของฉันเป็นครึ่งความเชื่อมั่น ที่ประจักษ์ ไม่ ไม่ต้อง ฉันไปไกล เป็นเสียใจสูญเสียของสัตว์ และดูเกี่ยวกับฉัน ระหว่างฟ้าชั่วที่ฉันตอนนี้นิตย์มัก สำหรับสัตว์อื่นชนิดเดียวกัน และ ลักษณะคล้ายกัน การจัดสถานที่ คืนหนึ่งขณะที่ฉันนั่ง ครึ่ง stupified ในซ่องมากกว่า infamy ผมก็ออกบางวัตถุสีดำ reposing เมื่อหัวของ hogsheads อันยิ่งใหญ่ ของกิน หรือ รัม ซึ่งทะลักเฟอร์นิเจอร์หัวหน้าห้อง ฉันมีการมองอย่างต่อเนื่องของ hogshead นี้สำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สำหรับป่ามากที่สุดและยังเล่าเรื่องที่เรียบง่ายที่สุดที่ฉันจะปากกาผมไม่ได้คาดหวังหรือเรียกร้องความเชื่อ บ้าจริง ๆ ผมก็จะไปคาดว่าในกรณีที่ความรู้สึกของฉันปฏิเสธหลักฐานของตัวเอง แต่ที่ฉันบ้าฉันไม่ได้ - และมากแน่นอนฉันจะไม่ฝัน แต่พรุ่งนี้ผมตายและวันฉันจะ unburthen จิตวิญญาณของฉัน ทันทีวัตถุประสงค์ของฉันคือการวางก่อนที่โลกที่ชัดถ้อยชัดคำชัดถ้อยชัดคำและไม่แสดงความคิดเห็นชุดของเหตุการณ์ในครัวเรือนเพียง ผลที่ตามมาของพวกเขาในเหตุการณ์เหล่านี้ได้กลัว - ได้ทรมาน - ได้ทำลายฉัน แต่ผมจะไม่พยายามที่จะอธิบายให้พวกเขา สำหรับผมแล้วพวกเขาได้นำเสนอน้อย แต่สยองขวัญ - หลายพวกเขาจะดูเหมือนน่ากลัวน้อยกว่า barroques ปรโลกบางทีสติปัญญาบางคนอาจจะพบซึ่งจะช่วยลดความฝันของฉันไปที่สถานที่ที่พบบ่อย - สติปัญญาบางสงบตรรกะมากขึ้นและน้อยกว่าหัวใจเต้นผิดจังหวะของตัวเองซึ่งจะรับรู้ในสถานการณ์ที่ผมรายละเอียดด้วยความกลัวไม่มีอะไร มากกว่าการสืบทอดสามัญของสาเหตุที่เป็นธรรมชาติมากและผลกระทบ.     จากวัยเด็กของฉันฉันก็ตั้งข้อสังเกตสำหรับโอวาทและความเป็นมนุษย์การจำหน่ายของฉัน ความอ่อนโยนของหัวใจของฉันก็ยิ่งเห็นได้ชัดเจนเพื่อที่จะทำให้ฉันล้อเล่นของสหายของฉัน โดยเฉพาะอย่างยิ่งผมเป็นคนรักสัตว์และได้รับการตามใจโดยพ่อแม่ของฉันที่มีความหลากหลายที่ดีของสัตว์เลี้ยง เหล่านี้ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของฉันและไม่เคยมีความสุขมากเมื่อให้อาหารและจูบพวกเขา ความผิดปกติของตัวละครตัวนี้ขึ้นอยู่กับการเจริญเติบโตของฉันและในความเป็นลูกผู้ชายของฉันฉันได้รับจากการเป็นหนึ่งในแหล่งที่มาหลักของความสุขของฉัน กับผู้ที่ได้หวงแหนรักสุนัขที่ซื่อสัตย์และไหวพริบผมแทบจะไม่ต้องอยู่ที่ปัญหาของการอธิบายลักษณะหรือความรุนแรงของความพึงพอใจที่ได้มาจึง มีบางอย่างในความรักที่ไม่เห็นแก่ตัวและการเสียสละของเดรัจฉานซึ่งเดินตรงไปที่หัวใจของเขาที่ได้มีโอกาสพบบ่อยในการทดสอบมิตรภาพเล็ก ๆ น้อย ๆ และความจงรักภักดีใยแมงมุมของมนุษย์เพียง.     ฉันแต่งงานต้นและมีความสุขที่จะพบใน ภรรยาของผมไม่ได้จำหน่ายไปไม่สบายกับของตัวเอง สังเกตความลำเอียงของฉันสำหรับสัตว์เลี้ยงในประเทศเธอสูญเสียโอกาสของการจัดหาผู้ชนิดที่น่าพอใจมากที่สุด เรามีนกทองปลาสุนัขดีกระต่ายลิงขนาดเล็กและแมว.     หลังนี้เป็นสัตว์ที่น่าทึ่งที่มีขนาดใหญ่และสวยงามสีดำทั้งหมดและไหวพริบในการศึกษาระดับปริญญาที่น่าอัศจรรย์ ในการพูดของหน่วยสืบราชการลับของเขาภรรยาของฉันที่หัวใจไม่ได้ tinctured เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีความเชื่อทางไสยศาสตร์ทำพาดพิงบ่อยไปความคิดที่นิยมโบราณซึ่งได้รับการยกย่องทุกแมวสีดำเป็นแม่มดในการปลอมตัว ไม่ว่าเธอเป็นคนที่เคยร้ายแรงเมื่อมาถึงจุดนี้ - และฉันพูดถึงเรื่องที่ทุกคนไม่มีเหตุผลที่ดีกว่าที่มันเกิดขึ้นเพียงแค่ตอนนี้ที่จะจำ.     ดาวพลูโต - นี้เป็นชื่อแมว - เป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรดของฉันและเพื่อนคู่หู . ฉันคนเดียวที่เลี้ยงเขาและเขาได้เข้าร่วมฉันทุกที่ที่ฉันไปเกี่ยวกับบ้าน มันก็ยิ่งยากที่ฉันจะป้องกันไม่ให้เขาจากการติดตามเราผ่านถนน.     มิตรภาพของเรายังคงอยู่ในลักษณะนี้มานานหลายปีในระหว่างที่อารมณ์ทั่วไปและตัวละครของฉัน - ผ่านการใช้เป็นเครื่องมือของปีศาจมึนเมา - การมี (ผม อายที่จะสารภาพว่า) มีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงที่เลวร้ายกว่า ผมเติบโตขึ้นในแต่ละวันมากขึ้นอารมณ์หงุดหงิดมากขึ้นโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของคนอื่น ๆ ฉันได้รับความเดือดร้อนตัวเองในการใช้ภาษามากเกินควรกับภรรยาของฉัน ที่มีความยาวผมยังนำเสนอความรุนแรงส่วนตัวของเธอ สัตว์เลี้ยงของฉันแน่นอนทำให้รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในการจำหน่ายของฉัน ฉันไม่ทอดทิ้งเพียงอย่างเดียว แต่ไม่ดีใช้พวกเขา สำหรับดาวพลูโต แต่ผมยังคงคำนึงเพียงพอที่จะยับยั้งผมจาก maltreating เขาในขณะที่ฉันทำไม่มีศีลธรรมของ maltreating กระต่ายลิงหรือแม้กระทั่งสุนัขเมื่อโดยอุบัติเหตุหรือผ่านความรักของพวกเขามาในทางของฉัน แต่โรคของฉันเติบโตเมื่อฉัน - สำหรับสิ่งที่เป็นเหมือนโรคแอลกอฮอล์! - และที่มีความยาวแม้ดาวพลูโตที่ถูกตอนนี้กลายเป็นเก่าและจึงค่อนข้างเจ้าอารมณ์ -.     แม้ดาวพลูโตเริ่มที่จะได้สัมผัสกับผลกระทบของอารมณ์ที่ไม่ดีของฉันคืนหนึ่งกลับบ้านมากมึนเมาจากหนึ่งในหลอกหลอนเกี่ยวกับเมืองของฉันฉันfancied ว่าแมวหลีกเลี่ยงการปรากฏตัวของฉัน ผมยึดเขา; เมื่อในความน่ากลัวของเขาที่ความรุนแรงของฉันเขาลือแผลเล็กน้อยที่มือของฉันกับฟันของเขา โกรธของปีศาจได้ทันทีมีให้ฉัน ผมรู้ว่าตัวเองไม่ได้ จิตวิญญาณเดิมของฉันดูเหมือนในครั้งเดียวที่จะใช้เวลาบินจากร่างกายของฉัน; และมากกว่าโหดเหี้ยมอาฆาตพยาบาท, Gin-หล่อเลี้ยงตื่นเต้นเส้นใยของกรอบของฉันทุก ผมเอามาจากกระเป๋าเสื้อกั๊กของฉันปากกามีดเปิดมันจับสัตว์ที่น่าสงสารจากลำคอและจงใจตัดหนึ่งตาจากซ็อกเก็ต! ผมอายผมเผาไหม้ฉันตัวสั่นในขณะที่ฉันปากกาโหดร้ายน่าเกลียดน่ากลัว.     เมื่อเหตุผลที่กลับมาพร้อมกับตอนเช้า - เมื่อฉันเคยนอนปิดควันของการทำลายความบริสุทธิ์ของคืน - ครึ่งผมมีประสบการณ์ความเชื่อมั่นของหนังสยองขวัญ, ครึ่งหนึ่งของความสำนึกผิดสำหรับ อาชญากรรมของการที่ผมได้รับความผิด; แต่มันก็เป็นที่ดีที่สุด, ความรู้สึกอ่อนแอและคลุมเครือและจิตวิญญาณที่ยังคงไม่ถูกแตะต้อง ฉันลดลงอีกครั้งในส่วนที่เกินและจมน้ำตายในเร็ว ๆ นี้ความทรงจำของไวน์โฉนดทั้งหมด.     ในขณะที่แมวหายช้า ซ็อกเก็ตของตาที่หายไปนำเสนอมันเป็นความจริงที่น่าตกใจก็ปรากฏตัว แต่เขาไม่ได้ปรากฏตัวขึ้นที่จะประสบความเจ็บปวดใด ๆ เขาไปเกี่ยวกับบ้านตามปกติ แต่ในขณะที่อาจจะมีการคาดว่าจะหลบหนีไปในความหวาดกลัวมากที่วิธีการของฉัน ฉันได้มากของหัวใจเก่าของฉันที่เหลือเป็นที่จะต้องเสียใจที่ครั้งแรกโดยไม่ชอบที่เห็นได้ชัดนี้เป็นส่วนหนึ่งของสิ่งมีชีวิตที่มีเคยรักดังนั้นฉัน แต่ความรู้สึกนี้เร็ว ๆ นี้ให้สถานที่ที่จะเกิดการระคายเคือง และแล้วก็มาราวกับจะล้มล้างสุดท้ายและไม่สามารถเพิกถอนของฉันจิตวิญญาณของความชั่วร้าย ปรัชญาจิตวิญญาณนี้จะใช้เวลาบัญชีไม่ แต่ผมไม่แน่ใจว่าจิตวิญญาณของฉันอาศัยอยู่กว่าผมว่าการทุจริตเป็นหนึ่งในแรงกระตุ้นดั้งเดิมของหัวใจมนุษย์ - หนึ่งในคณะหลักแบ่งแยกหรือความรู้สึกที่ให้ทิศทางที่จะเป็นตัวละครชาย ใครยังไม่ได้เป็นร้อยครั้งพบตัวเองกระทำชั่วหรือการกระทำที่โง่ไม่มีเหตุผลอื่นที่ไม่ใช่เพราะเขารู้ว่าเขาไม่ควร? เราไม่มีความโน้มเอียงตลอดในฟันของการตัดสินที่ดีที่สุดของเราที่จะละเมิดกฎหมายซึ่งเป็นเพียงเพราะเราเข้าใจว่ามันจะเป็นเช่น? จิตวิญญาณของความชั่วร้ายนี้ผมพูดมาล้มล้างสุดท้ายของฉัน มันเป็นความปรารถนานี้กินลึกของจิตวิญญาณที่จะรบกวนตัวเอง - ที่จะนำเสนอความรุนแรงกับธรรมชาติของตัวเอง - ที่จะทำผิดเพื่อประโยชน์ผิดเท่านั้น - ที่กระตุ้นให้ฉันเพื่อดำเนินการต่อไปและในที่สุดก็บรรลุได้รับบาดเจ็บที่ฉันได้บาดแผลเดรัจฉานยังไม่กระทำผิด . เช้าวันหนึ่งในเลือดเย็นฉันลื่นห่วงเกี่ยวกับการคอและแขวนมันกิ่งของต้นไม้; - แขวนกับน้ำตาสตรีมมิ่งจากตาของฉันและมีความสำนึกผิดขมขื่นที่เป็นหัวใจของฉัน - แขวนมันเพราะผมรู้ว่ามันเคยรักฉันและเพราะผมรู้สึกว่ามันมีให้ฉันเหตุผลของการกระทำผิดไม่มี - แขวนมันเพราะผมรู้ว่าทำเพื่อผมได้กระทำบาป - บาปร้ายแรงที่จะเป็นอันตรายต่อเพื่อให้วิญญาณอมตะของฉันเป็นที่จะวางไว้ - ถ้าสิ่งนั้นเป็นไปได้ - แม้ไกลเกินเอื้อมของความเมตตาไม่มีที่สิ้นสุด ของผู้ทรงเมตตาเสมอและส่วนใหญ่แย่พระเจ้า.     ในคืนวันที่นี้การกระทำที่โหดร้ายได้ทำผมได้รับการกระตุ้นจากการนอนหลับโดยเสียงร้องของการเกิดไฟไหม้ ผ้าม่านของเตียงของฉันอยู่ในเปลวไฟ บ้านทั้งที่เห็นได้ชัด มันเป็นด้วยความยากลำบากที่ดีที่ภรรยาของผมคนรับใช้และตัวเองหนีของเราจากอัคคีภัย การทำลายเสร็จสมบูรณ์ ความมั่งคั่งของโลกของฉันทั้งหมดถูกกลืนหายไปและผมลาออกจากตัวเองนับตั้งแต่นั้นมาความสิ้นหวัง.     ฉันข้างต้นความอ่อนแอของที่กำลังมองหาที่จะสร้างลำดับของเหตุและผลระหว่างภัยพิบัติและความโหดร้าย แต่ผมห่วงโซ่รายละเอียดของข้อเท็จจริง - และหวังว่าจะไม่ปล่อยให้แม้กระทั่งการเชื่อมโยงที่ไม่สมบูรณ์เป็นไปได้ ในวันที่ประสบความสำเร็จไฟผมเข้าเยี่ยมชมซากปรักหักพัง ผนังที่มีข้อยกเว้นได้ลดลงใน. ข้อยกเว้นนี้ถูกพบในผนังช่องที่ไม่หนามากซึ่งยืนอยู่ตรงกลางของบ้านและต่อซึ่งได้วางหัวเตียงของฉัน ฉาบปูนมีที่นี่ในการวัดที่ดีต่อต้านการกระทำของไฟ - ความเป็นจริงที่ฉันมาประกอบกับการได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้การแพร่กระจาย เกี่ยวกับกำแพงนี้ฝูงชนที่หนาแน่นที่ถูกเก็บรวบรวมและหลายคนดูเหมือนจะตรวจสอบเป็นส่วนหนึ่งของมันด้วยนาทีมากและให้ความสนใจกระตือรือร้น คำว่า "แปลก" "เอกพจน์" และสำนวนที่คล้ายกันอื่น ๆ ตื่นเต้นอยากรู้ของฉัน ฉันเดินเข้ามาใกล้และเห็นเช่นถ้าแกะสลักในรูปปั้นนูนเมื่อผิวขาวร่างของแมวยักษ์ ความประทับใจที่ได้รับมีความถูกต้องที่ยิ่งใหญ่อย่างแท้จริง มีเชือกที่คอของสัตว์ที่เป็น.     ครั้งแรกที่ผมเห็นผีนี้ - เพราะเราแทบจะคิดว่ามันเป็นน้อย - น่าแปลกใจของฉันและความหวาดกลัวของฉันได้มาก แต่ในระยะเวลาในการสะท้อนมาช่วยฉัน แมวที่ผมจำได้ก็ถูกแขวนอยู่ในสวนที่อยู่ติดกับบ้าน เมื่อสัญญาณเตือนไฟไหม้, สวนนี้ได้รับการเติมเต็มทันทีโดยฝูงชน - โดยหนึ่งในบางคนที่สัตว์จะต้องได้รับการตัดจากต้นไม้และถูกโยนผ่านหน้าต่างที่เปิดเข้าไปในห้องของฉัน นี้อาจได้รับการทำกับมุมมองของปลุกใจฉันจากการนอนหลับ ตกของผนังอื่น ๆ ได้บีบอัดเหยื่อของความโหดร้ายของฉันลงไปในเนื้อหาของพลาสเตอร์สดการแพร่กระจาย; มะนาวที่มีเปลวไฟและแอมโมเนียจากซากที่ได้แล้วประสบความสำเร็จในการวาดภาพตามที่ผมเห็นมัน.     ถึงแม้ว่าผมจึงคิดพร้อมที่จะให้เหตุผลของฉันหากไม่ได้โดยสิ้นเชิงกับจิตสำนึกผิดชอบของฉันสำหรับความจริงที่น่าตกใจเพียงแค่รายละเอียดมัน ไม่น้อยกว่าที่ล้มเหลวในการสร้างความประทับใจลึกมาแฟนซีของฉัน สำหรับเดือนที่ฉันไม่สามารถกำจัดตัวเองของความฝันของแมว; และในช่วงเวลานี้มีกลับมาเข้าไปในจิตวิญญาณของฉันครึ่งความเชื่อมั่นที่ดูเหมือน แต่ก็ไม่สำนึกผิด ผมไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะเสียใจสูญเสียของสัตว์และจะมองเกี่ยวกับฉันในหมู่หลอกหลอนชั่วซึ่งตอนนี้ผมแวะเวียนเป็นปกติวิสัยสำหรับสัตว์เลี้ยงชนิดเดียวกันอีกและลักษณะที่คล้ายกันบ้างกับการที่จะจัดหาสถานที่    คืนหนึ่งขณะที่ผมนั่ง stupified ครึ่งในถ้ำกว่าความอับอายขายหน้าให้ความสนใจของฉันถูกดึงออกมาอย่างกระทันหันไปบางส่วนวัตถุสีดำ reposing บนศีรษะของหนึ่งใน hogsheads อันยิ่งใหญ่ของจินหรือรัมซึ่งประกอบด้วยเฟอร์นิเจอร์หัวหน้า อพาร์ทเม้น ฉันได้รับการมองอย่างต่อเนื่องที่ด้านบนของถังนี้สำหรับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำหรับป่ามากที่สุด ยังอบอุ่นที่สุดเล่าเรื่องซึ่งผมให้ปากกา ผมไม่คาดหวังและเรียกร้องความเชื่อ บ้าจริงฉันคงจะคาดหวังให้มัน ในกรณีที่ประสาทสัมผัสของฉันปฏิเสธหลักฐานของตัวเอง ยังโกรธผมไม่ . . . และแน่นอน ผมไม่ฝัน แต่พรุ่งนี้ฉันตาย และในวันนี้ผมจะ unburthen จิตวิญญาณของฉัน วัตถุประสงค์ของฉันทันทีคือสถานที่ก่อนที่โลกอย่างชัดเจน รัดกุม , ,และไม่มีความคิดเห็น , ชุดของเหตุการณ์ในครัวเรือนเท่านั้น ในผลของเหตุการณ์เหล่านี้มีกลัว -- ได้ทรมาน -- ได้ทำลายฉัน แต่ผมจะไม่พยายามที่จะอธิบายให้พวกเขา ฉันมีแสดงน้อยแต่สยองขวัญ - หลายพวกเขาจะดูน่ากลัวน้อยกว่า barroques . ต่อจากนี้ บางทีบางอันอาจจะพบซึ่งจะลดภาพลวงตาของฉันไปที่สถานที่ทั่วไป -- ภูมิปัญญาสงบมากขึ้นตรรกะมากขึ้นและไกลตื่นเต้นน้อยกว่าของผมเองซึ่งจะรับรู้ในสถานการณ์ที่ฉันรายละเอียดกับความกลัว ไม่มีอะไรมากกว่าคนธรรมดาการทดแทนตามธรรมชาติมาก และผล

   จากวัยเด็กของฉันฉันคือ ที่ระบุไว้สำหรับการว่านอนสอนง่ายและความเป็นมนุษย์ของการจัดการความอ่อนโยนของหัวใจดังนั้นแม้เด่นให้ฉันคือสหายของฉัน ฉันโดยเฉพาะอย่างยิ่ง รักสัตว์ และถูกตามใจจากพ่อแม่ที่มีความหลากหลายที่ดีของสัตว์เลี้ยง กับเหล่านี้ผมใช้เวลาส่วนใหญ่ของฉันและไม่เคยมีความสุขเมื่อให้อาหาร และจูบพวกเขา นี้ลักษณะเฉพาะของตัวละครเพิ่มขึ้นด้วยการเติบโต และในความเป็นลูกผู้ชายของผมผมได้มาจากมัน หนึ่งในแหล่งข้อมูลหลักของความสุข ผู้ที่ชื่นชมชอบ ซื่อสัตย์และสุนัขที่ฉลาด ฉันต้องแทบจะไม่เป็นปัญหาของการอธิบายธรรมชาติหรือความเข้มของความพึงพอใจดังนั้นที่ได้มาจาก มีบางอย่างในตนเอง เสียสละและไม่เห็นแก่ตัวของคนรัก ,ซึ่งไปตรงหัวใจของผู้ที่ได้โอกาสทดสอบมิตรภาพเล็ก ๆ น้อย ๆบ่อย ๆและความจงรักภักดีของใยแมงมุมเพียงผู้ชาย

   ผมแต่งงาน และมีความสุขที่จะหาเมียไม่ได้นค็อนจีนกับนิสัยของตัวเอง สังเกตความลำเอียงของฉันสัตว์เลี้ยงภายในประเทศที่เธอสูญเสียโอกาส ในการจัดหาผู้ที่น่าพอใจมากที่สุด เรา มี นก ปลา ทอง ดี สุนัข กระต่ายลิงเล็ก และแมว

   หลังนี้มีขนาดใหญ่และสวยงามอย่างน่าทึ่ง สัตว์ ทั้งสีดำ และเฉลียวฉลาดในระดับที่น่าอัศจรรย์ ในการพูดของสติปัญญาของเขา ภรรยา ผู้ที่หัวใจไม่น้อย tinctured กับไสยศาสตร์ ทําการพาดพิงบ่อย ๆความคิดโบราณยอดนิยม ซึ่งถือว่าแมวดำเป็นแม่มดปลอมตัวมาไม่ได้ว่าเธอเคยจริงจังกับประเด็นนี้ . . . และฉันพูดถึงเรื่องนี้เลย ไม่มีเหตุผลมากกว่านั้นมันเกิดขึ้นตอนนี้ ต้องจำได้

   พลูโต . . . นี่มันแมวชื่อ . . เป็นสัตว์เลี้ยงตัวโปรด และเพื่อนเล่น ฉันคนเดียวที่เลี้ยงเขาและเขาได้เข้าร่วมฉันทุกที่ที่ฉันไปเกี่ยวกับเรื่องบ้าน มันยังยากที่จะป้องกันไม่ให้เขาจากการติดตามเราผ่านถนน .

   มิตรภาพของเรายังคงอยู่ ในลักษณะนี้ หลายปี ในระหว่างที่ฉันทั่วไปอารมณ์และตัวละคร -- ผ่านการใช้เป็นเครื่องมือของปีศาจโรคห่า -- ( ฉันอายที่จะยอมรับมัน ) มีประสบการณ์การเปลี่ยนแปลงที่รุนแรงที่เลวร้ายกว่า ผมเติบโตขึ้นทุกวันๆ เจ้าอารมณ์ ขี้โมโห มากขึ้น มากขึ้น มากขึ้น โดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของผู้อื่น ฉันได้รับตัวเองใช้ภาษาการทำตามใจมากเกินไปกับภรรยาของฉันในที่สุด ผมก็เสนอความรุนแรงส่วนตัวของเธอ สัตว์เลี้ยงของฉัน แน่นอน มีไว้ให้รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงในนิสัยของฉัน ผมไม่ใช่แค่หลง แต่ฉันจะใช้มัน สำหรับดาวพลูโต แต่ก็ยังคงถือว่าเพียงพอที่จะยับยั้งเราจาก maltreating เขา เป็นผมไม่ละอายของ maltreating กระต่าย ลิง หรือแม้แต่สุนัข เมื่อโดยอุบัติเหตุ หรือความรัก พวกเขามาในแบบของผมแต่โรคของฉันเติบโตเมื่อฉัน -- อะไรคือโรค เช่น แอลกอฮอล์ . . . และในที่สุดแม้แต่พลูโต ที่ตอนนี้กลายเป็นเก่าและจึงค่อนข้างขี้งอน แม้แต่พลูโตเริ่มประสบการณ์ผลของอารมณ์ฉันป่วย

   คืนเดียว กลับมาบ้าน เลยมึน จากหนึ่งใน haunts ของฉันในเมือง ผมชอบที่แมวหลีกเลี่ยงการแสดงตนของฉัน ฉันยึดเขา เมื่อ ในความกลัวของเขาที่รุนแรงของฉัน