He said he witnessed at least 15 fi

He said he witnessed at least 15 fishermen being tortured and shot by captains and crewmembers because they were sick and asking for medicine. The men’s bodies were thrown into the sea.

“I was very sad seeing my colleagues killed. But I could do nothing except feel sad. They have pistols and we have nothing. We can’t go against them,” Maung Htay said of his captors.

Through the five years he was held prisoner at sea, Maung Htay had no money. Whatever salary he earned was paid to the brokers who had sold him to work on the fishing boats. When he realized that he would likely never be released, and could die in the sea, Maung Htay resolved to risk everything to escape.

“I decided to swim for my life, no matter what happened, because nothing could be worse than being a slave. I knew only two things. I would die or be liberated. If I didn’t die, I would get freedom. So, it was at night. I and a friend jumped into water and swam for our lives. All I had was the clothes I was wearing and a phone.”

He’d held onto the phone he’d bought when he worked at a timber factory, wrapping it in plastic before jumping into the water. “When we reached the

shore, I used my phone to call for help,” Maung Htay said.

When he reached the shore on an island in Indonesia that borders Thai waters, Maung Htay said he called phone numbers he saw written on signs and billboards offering help. He was rescued by a team from Anti-Slavery International, a human rights nongovernmental organization (NGO) that works to eliminate all forms of slavery around the world. He was taken to Phuket island in Thailand, where Anti-Slavery International released him to the Foundation for Education and Development (FED), a Burmese labor rights organization based in Southern Thailand.

Min Oo, a labor rights activist who works for FED, told the Journal, “Anti-Slavery contacted our office and asked us to take care of him. We went to rescue him with our lawyer and colleagues. He is now with us and safe.”

Human Trafficking and Slave-Trade Networks

Burmese labor rights activist Kyaw Thaung, director of the Bangkok-based labor rights group Myanmar Association in Thailand, told the Journal that about 90 percent of trafficked fishermen in Thailand are from Burma, followed by Cambodia and Laos. About 3 million migrants from Burma are living and working in Thailand, according to labor rights groups.

Kyaw Thaung said a key problem is that Burmese people, including many university graduates, can’t find jobs in Burma. Thus, they take risks to come into Thailand, believing there are better job opportunities there.

“No matter what, they risk their life to earn so they can support their family back in Burma. They can send 100,000 to 200,000 kyat ($100 to $200) a month to their family. So, they come to seek work in Thailand. Some of them trust the words of brokers and traffickers, so they leave Myanmar for better jobs,” Kyaw Thaung said.

Labor rights groups confirm Maung Htay’s account. They say the fishing industry in Thailand is the worst sector for trafficking of migrants from Burma (also known as Burma), Cambodia and Laos, where migrants are often made to work in the waters off Thailand, Malaysia and Indonesia with no hope of release. The trafficked migrants range in age from 8 to 60, and are sold to the boats’ captains by human traffickers, gangs and smugglers.

They are forced to work 20 hours a day, sometimes nonstop, in dirty and dangerous conditions with little or no pay. Some have been at sea for five years without seeing land, and many are beaten or killed by their captors if they are sick or absent from work for any length of time. When the captive fishermen become sick, they are denied medicine.

Sein Htay, director of the Migrant Worker Rights Network, a labor rights group in Thailand, told the Journal that human traffickers in Burma and Thailand have large networks for their slave trading, which brings them fast and significant profits. Brokers inside Burma recruit job seekers and promise them good and safe jobs in Thailand.

Job-hunting Burmese migrants believe the brokers and travel to Thailand, then find themselves on fishing boats having been sold off by the traffickers. How much they are sold for depends on individual cases, but prices run from 10,000 to 30,000 baht ($350 to $1,300) per person, according to Sein Htay.

Sein Htay said he believes all of the human traffickers and brokers are connected to the same network. It starts with local brokers in small villages in Burma and extends to smugglers and traffickers in Thailand, including both Burmese and Thais.

“[Captains] pay brokers immediately for captives because they need fishermen. There are big demands. And [brokers and traffickers] make money fast from this trade. They get paid immediately once they sell people into boats,” Sein Htay said.

He said captains and boat owners don’t allow the migrants any legal documents for fear they will attempt to escape. Migrants in Thailand without registered documents are at great risk of being arrested, tortured, jailed, deported or subjected to extortion.

When the fishing boats dock, the captives are kept in camps on the shore, watched over by armed security guards. There are few chances for the captives to escape while ashore, and even when they do, they usually end up arrested by local police in collusion with the traffickers, who return them to the fishing boats’ owners.

Sein Htay said the owners of many of the fishing boats are leading figures in the communities, including politicians, local businessmen and administrators, and all have connections with police. Local police, he said, receive bribes to return the slaves to the boat owners and captains.

Sein Htay’s claims are backed up by David Hammond, CEO and founder of Human Rights at Sea, a British nonprofit that helps raise awareness and accountability for human rights violations throughout the maritime environment.

Hammond told the Journal that individuals who work in human trafficking and the smuggling trade are from established criminal networks that are embedded in local economies and often supported by local constabulary; this has been the subject of media reports, which named senior military, political and state officials who are now being implicated and criminally charged for their involvement in the “human supply chain.”

“Such a network is not an opportunistic one; instead, it is a well-established structure and arguably has become embedded in the fabric of some echelons of society where human beings are the traded commodity,” Hammond said.

He added that the apparent normalization of the slave trade is testimony to its tacit acceptance in some constabulary, military and executive circles, underpinned by the hard fact that profit comes before people.

“Without NGOs such as ours, abuses will undoubtedly continue to go unreported and in the vacuum of awareness and inability by society to effectively respond. Evil multiplies, criminals profit, and ordinary people continue to be abused,” Hammond said.

Global Market and Slavery Chain

Modern slavery in fishing boats in Southeast Asian waters proves that the slavery of ancient times continues because of the global market’s demand for seafood and products for pet foods.

Investigative reports by international newspapers, including The Guardian, The New York Times and Associated Press, have found that many of the ingredients in pet food and seafood that are sold in the United States and Europe are being produced by cheap labor and slave labor from Thai fishing sectors.

The New York Times reported July 27 that much of pet food, such as canned cat and dog food, or food for poultry, livestock and farm-raised fish shipped and sold to United States comes from the waters off Thailand.

In May of this year, human trafficking in Southeast Asia gained international attention when more than 3,000 Rohingyan migrants from Burma and Bangladesh were left adrift by traffickers and smugglers in the Andaman Sea and Bay of Bengal, and several hundred bodies believed to be corpses of victims of human trafficking were found in Malaysia and Thailand in camps run by gangs and traffickers.

Thai and Malaysian officials’ responses to the mass grave discoveries disrupted trafficking patterns and led to additional abuses against Rohingyan and Bangladeshi migrants, as the traffickers pushed boats out to sea and denied survivors any resources.

Since 2012, more than 150,000 Rohingya have fled western Burma to escape persecution, and human traffickers in Burma and Bangladesh have bought and sold tens of thousands of them, duping them onto modern-day slave ships with promises of lucrative employment in Malaysia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขากล่าวว่า เขาเห็นชาวประมงน้อย 15 ถูกทรมาน และถูกยิงทางแคบเทินส์ crewmembers เพราะป่วย และเพื่อขอยา ร่างกายของมนุษย์ถูกโยนลงทะเล"ผมเศร้ามากเห็นเพื่อนที่ตาย แต่สามารถทำอะไรยกเว้นความรู้สึกเศร้า สินค้าที่ต้องมี และเราไม่มีอะไร เราไม่ไปกับพวกเขา หม่อง Htay พูดของ captors ของเขาปี 5 ที่เขาจัดขึ้นนักโทษซี Htay หม่องมีเงินไม่ เงินเดือนสิ่งนั้นได้ถูกชำระให้โบรกเกอร์ที่มีขายเขาให้ทำงานบนเรือประมง เมื่อรู้ว่า เขาจะมีแนวโน้มไม่ออก และตายในทะเล หม่อง Htay แก้ไขเพื่อความเสี่ยงทุกอย่างเพื่อหลบหนี"ฉันตัดสินใจว่ายน้ำสำหรับชีวิตของฉัน ไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะอะไรอาจจะเลวร้ายยิ่งกว่าการเป็นทาส ผมรู้เพียงสองสิ่ง ฉันจะตาย หรือจะ liberated ถ้าฉันไม่ตาย ฉันจะได้รับอิสรภาพ ดังนั้น มันเป็นตอนกลางคืน ผมและเพื่อนไปน้ำ และพยายามในชีวิตของเรา ทั้งหมดผมได้ฉันสวมเสื้อผ้าและโทรศัพท์"เขาได้จัดขึ้นบนโทรศัพท์ที่เขาได้ซื้อมาเมื่อเขาทำงานที่โรงงานไม้ ตัดในพลาสติกก่อนที่จะกระโดดลงในน้ำ "เมื่อเราไปถึงฝั่ง ผมใช้โทรศัพท์ของฉันจะเรียกร้องให้ช่วย หม่อง Htay กล่าวWhen he reached the shore on an island in Indonesia that borders Thai waters, Maung Htay said he called phone numbers he saw written on signs and billboards offering help. He was rescued by a team from Anti-Slavery International, a human rights nongovernmental organization (NGO) that works to eliminate all forms of slavery around the world. He was taken to Phuket island in Thailand, where Anti-Slavery International released him to the Foundation for Education and Development (FED), a Burmese labor rights organization based in Southern Thailand.Min Oo, a labor rights activist who works for FED, told the Journal, “Anti-Slavery contacted our office and asked us to take care of him. We went to rescue him with our lawyer and colleagues. He is now with us and safe.”Human Trafficking and Slave-Trade NetworksBurmese labor rights activist Kyaw Thaung, director of the Bangkok-based labor rights group Myanmar Association in Thailand, told the Journal that about 90 percent of trafficked fishermen in Thailand are from Burma, followed by Cambodia and Laos. About 3 million migrants from Burma are living and working in Thailand, according to labor rights groups.Kyaw Thaung said a key problem is that Burmese people, including many university graduates, can’t find jobs in Burma. Thus, they take risks to come into Thailand, believing there are better job opportunities there.“No matter what, they risk their life to earn so they can support their family back in Burma. They can send 100,000 to 200,000 kyat ($100 to $200) a month to their family. So, they come to seek work in Thailand. Some of them trust the words of brokers and traffickers, so they leave Myanmar for better jobs,” Kyaw Thaung said.Labor rights groups confirm Maung Htay’s account. They say the fishing industry in Thailand is the worst sector for trafficking of migrants from Burma (also known as Burma), Cambodia and Laos, where migrants are often made to work in the waters off Thailand, Malaysia and Indonesia with no hope of release. The trafficked migrants range in age from 8 to 60, and are sold to the boats’ captains by human traffickers, gangs and smugglers.They are forced to work 20 hours a day, sometimes nonstop, in dirty and dangerous conditions with little or no pay. Some have been at sea for five years without seeing land, and many are beaten or killed by their captors if they are sick or absent from work for any length of time. When the captive fishermen become sick, they are denied medicine.Sein Htay, director of the Migrant Worker Rights Network, a labor rights group in Thailand, told the Journal that human traffickers in Burma and Thailand have large networks for their slave trading, which brings them fast and significant profits. Brokers inside Burma recruit job seekers and promise them good and safe jobs in Thailand.Job-hunting Burmese migrants believe the brokers and travel to Thailand, then find themselves on fishing boats having been sold off by the traffickers. How much they are sold for depends on individual cases, but prices run from 10,000 to 30,000 baht ($350 to $1,300) per person, according to Sein Htay.Sein Htay said he believes all of the human traffickers and brokers are connected to the same network. It starts with local brokers in small villages in Burma and extends to smugglers and traffickers in Thailand, including both Burmese and Thais.“[Captains] pay brokers immediately for captives because they need fishermen. There are big demands. And [brokers and traffickers] make money fast from this trade. They get paid immediately once they sell people into boats,” Sein Htay said.He said captains and boat owners don’t allow the migrants any legal documents for fear they will attempt to escape. Migrants in Thailand without registered documents are at great risk of being arrested, tortured, jailed, deported or subjected to extortion.When the fishing boats dock, the captives are kept in camps on the shore, watched over by armed security guards. There are few chances for the captives to escape while ashore, and even when they do, they usually end up arrested by local police in collusion with the traffickers, who return them to the fishing boats’ owners.Sein Htay said the owners of many of the fishing boats are leading figures in the communities, including politicians, local businessmen and administrators, and all have connections with police. Local police, he said, receive bribes to return the slaves to the boat owners and captains.Sein Htay’s claims are backed up by David Hammond, CEO and founder of Human Rights at Sea, a British nonprofit that helps raise awareness and accountability for human rights violations throughout the maritime environment.Hammond told the Journal that individuals who work in human trafficking and the smuggling trade are from established criminal networks that are embedded in local economies and often supported by local constabulary; this has been the subject of media reports, which named senior military, political and state officials who are now being implicated and criminally charged for their involvement in the “human supply chain.”“Such a network is not an opportunistic one; instead, it is a well-established structure and arguably has become embedded in the fabric of some echelons of society where human beings are the traded commodity,” Hammond said.He added that the apparent normalization of the slave trade is testimony to its tacit acceptance in some constabulary, military and executive circles, underpinned by the hard fact that profit comes before people.“Without NGOs such as ours, abuses will undoubtedly continue to go unreported and in the vacuum of awareness and inability by society to effectively respond. Evil multiplies, criminals profit, and ordinary people continue to be abused,” Hammond said.
Global Market and Slavery Chain

Modern slavery in fishing boats in Southeast Asian waters proves that the slavery of ancient times continues because of the global market’s demand for seafood and products for pet foods.

Investigative reports by international newspapers, including The Guardian, The New York Times and Associated Press, have found that many of the ingredients in pet food and seafood that are sold in the United States and Europe are being produced by cheap labor and slave labor from Thai fishing sectors.

The New York Times reported July 27 that much of pet food, such as canned cat and dog food, or food for poultry, livestock and farm-raised fish shipped and sold to United States comes from the waters off Thailand.

In May of this year, human trafficking in Southeast Asia gained international attention when more than 3,000 Rohingyan migrants from Burma and Bangladesh were left adrift by traffickers and smugglers in the Andaman Sea and Bay of Bengal, and several hundred bodies believed to be corpses of victims of human trafficking were found in Malaysia and Thailand in camps run by gangs and traffickers.

Thai and Malaysian officials’ responses to the mass grave discoveries disrupted trafficking patterns and led to additional abuses against Rohingyan and Bangladeshi migrants, as the traffickers pushed boats out to sea and denied survivors any resources.

Since 2012, more than 150,000 Rohingya have fled western Burma to escape persecution, and human traffickers in Burma and Bangladesh have bought and sold tens of thousands of them, duping them onto modern-day slave ships with promises of lucrative employment in Malaysia.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาบอกว่าเขาเห็นอย่างน้อย 15 ชาวประมงที่ถูกทรมานและถูกยิงโดยกัปตันและลูกเรือเพราะพวกเขาป่วยและขอยา ศพชายถูกโยนลงไปในทะเล. "ผมรู้สึกเสียใจมากที่ได้เห็นเพื่อนร่วมงานเสียชีวิต แต่ผมไม่สามารถทำอะไรยกเว้นรู้สึกเศร้า พวกเขามีปืนพกและเรามีอะไร เราไม่สามารถไปกับพวกเขา "หม่อง Htay กล่าวว่าจากการจับกุมของเขา. ผ่านห้าปีที่เขาถูกขังอยู่ในทะเลหม่อง Htay ไม่มีเงิน สิ่งที่เขาได้รับเงินเดือนได้จ่ายให้แก่โบรกเกอร์ที่มีการขายเขาในการทำงานในเรือประมง เมื่อเขารู้ว่าเขาจะมีแนวโน้มที่ไม่เคยได้รับการปล่อยตัวและจะตายในทะเลหม่อง Htay มติให้เสี่ยงทุกอย่างที่จะหลบหนี. "ฉันตัดสินใจที่จะว่ายน้ำสำหรับชีวิตของฉันไม่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเพราะไม่มีอะไรที่อาจจะเลวร้ายยิ่งกว่าการเป็นทาส . ผมรู้ว่ามีเพียงสองสิ่ง ฉันจะตายหรือได้รับการปลดปล่อย ถ้าผมไม่ตายฉันจะได้รับเสรีภาพ ดังนั้นมันเป็นเวลากลางคืน ผมและเพื่อนกระโดดลงไปในน้ำและว่ายน้ำสำหรับชีวิตของเรา ทั้งหมดที่ฉันต้องเป็นเสื้อผ้าที่ผมใส่และโทรศัพท์. "เขาต้องการจับโทรศัพท์เขาต้องการซื้อเมื่อเขาทำงานที่โรงงานไม้ห่อในพลาสติกก่อนที่จะกระโดดลงไปในน้ำ "เมื่อเรามาถึงฝั่งผมใช้โทรศัพท์ของฉันเรียกขอความช่วยเหลือ" หม่อง Htay กล่าว. เมื่อเขาไปถึงฝั่งบนเกาะในอินโดนีเซียที่ชายแดนน่านน้ำไทยที่ Maung Htay กล่าวว่าเขาเรียกว่าหมายเลขโทรศัพท์ที่เขาเห็นเป็นลายลักษณ์อักษรบนป้ายและป้ายโฆษณา ช่วยเหลือการเสนอขาย เขาได้รับการช่วยเหลือจากทีมงานจากต่อต้านระบบทาสระหว่างประเทศด้านสิทธิมนุษยชนขององค์กรพัฒนาเอกชน (NGO) ที่ทำงานเพื่อขจัดทุกรูปแบบของการเป็นทาสทั่วโลก เขาถูกนำตัวไปยังเกาะภูเก็ตในประเทศไทยที่ต่อต้านระบบทาสนานาชาติปล่อยเขาให้กับมูลนิธิเพื่อการศึกษาและการพัฒนา (FED) ซึ่งเป็นแรงงานที่องค์กรสิทธิมนุษยชนชาวพม่าที่อยู่ในภาคใต้ของประเทศไทย. มินอู, แรงงานสิทธิมนุษยชนกิจกรรมที่ทำงานให้กับ FED บอก วารสาร "ต่อต้านระบบทาสติดต่อสำนักงานของเราและขอให้เราดูแลเขา เราไปช่วยเขากับทนายความและเพื่อนร่วมงานของเรา ตอนนี้เขาเป็นกับเราและปลอดภัย. "การค้ามนุษย์และเครือข่ายทาสค้าสิทธิแรงงานพม่ากิจกรรมKyaw Thaung ผู้อำนวยการของกรุงเทพมหานครที่ใช้แรงงานกลุ่มสิทธิมนุษยชนพม่าสมาคมในประเทศไทยบอกวารสารที่ประมาณร้อยละ 90 ของชาวประมงการค้ามนุษย์ในประเทศไทย จากประเทศพม่าตามด้วยกัมพูชาและลาว เกี่ยวกับ 3 ล้านอพยพจากพม่าที่อาศัยอยู่และทำงานในประเทศไทยตามที่แรงงานกลุ่มสิทธิมนุษยชน. Kyaw Thaung กล่าวว่าปัญหาที่สำคัญคือการที่ประชาชนชาวพม่ารวมทั้งผู้สำเร็จการศึกษามหาวิทยาลัยจำนวนมากไม่สามารถหางานในประเทศพม่า ดังนั้นพวกเขาจะรับความเสี่ยงที่จะมาเข้ามาในประเทศไทยเชื่อว่ามีโอกาสได้งานที่ดีมี. "ไม่ว่าสิ่งที่พวกเขามีความเสี่ยงที่ชีวิตของพวกเขาที่จะได้รับเพื่อให้พวกเขาสามารถสนับสนุนครอบครัวของพวกเขากลับมาอยู่ในประเทศพม่า พวกเขาสามารถส่ง 100,000 200,000 จั๊ต ($ 100 ถึง $ 200 บาท) ต่อเดือนเพื่อครอบครัวของพวกเขา ดังนั้นพวกเขามาหางานทำในประเทศไทย บางส่วนของพวกเขาไว้วางใจคำพูดของโบรกเกอร์และนักค้ามนุษย์เพื่อให้พวกเขาออกจากพม่าสำหรับงานที่ดีกว่า "Kyaw Thaung กล่าว. กลุ่มสิทธิแรงงานยืนยันบัญชีหม่อง Htay ของ พวกเขากล่าวว่าอุตสาหกรรมการประมงในประเทศไทยเป็นภาคที่เลวร้ายที่สุดสำหรับการค้ามนุษย์ของแรงงานข้ามชาติจากประเทศพม่า (หรือเรียกว่าพม่า), กัมพูชาและลาวที่อพยพมักจะทำในการทำงานในน่านน้ำนอกประเทศไทยมาเลเซียและอินโดนีเซียด้วยความหวังของการปล่อยไม่มี แรงงานข้ามชาติการค้ามนุษย์ในช่วงอายุ 8-60 และจะขายให้กับกัปตันเรือโดยการค้ามนุษย์แก๊งและลักลอบ. พวกเขาถูกบังคับให้ทำงาน 20 ชั่วโมงต่อวัน, ดุ๊กดิ๊กบางครั้งในสภาพสกปรกและอันตรายที่มีการจ่ายเงินน้อยหรือไม่มีเลย . บางคนได้รับอยู่ในทะเลเป็นเวลาห้าปีโดยไม่ต้องเห็นที่ดินและจำนวนมากจะถูกตีหรือเสียชีวิตโดยจับกุมถ้าพวกเขากำลังป่วยหรือขาดหายไปจากการทำงานสำหรับระยะเวลาใด ๆ เมื่อชาวประมงเชลยกลายเป็นป่วยพวกเขาถูกปฏิเสธยา. Sein Htay ผู้อำนวยการเครือข่ายแรงงานข้ามชาติสิทธิกลุ่มแรงงานสิทธิมนุษยชนในประเทศไทยบอกวารสารที่การค้ามนุษย์ในประเทศพม่าและไทยมีเครือข่ายขนาดใหญ่สำหรับการซื้อขายทาสของพวกเขาซึ่งจะนำ พวกเขาได้อย่างรวดเร็วและผลกำไรอย่างมีนัยสำคัญ โบรกเกอร์ในพม่ารับสมัครคนหางานและสัญญาว่าพวกเขางานที่ดีและมีความปลอดภัยในประเทศไทย. งานล่าแรงงานข้ามชาติชาวพม่าเชื่อว่าโบรกเกอร์และการเดินทางไปประเทศไทยแล้วพบว่าตัวเองอยู่บนเรือประมงที่มีการขายออกไปโดยการค้ามนุษย์ เท่าไหร่พวกเขาจะขายสำหรับขึ้นอยู่กับแต่ละกรณี แต่ราคาวิ่งจาก 10,000 ถึง 30,000 บาท ($ 350 ถึง $ 1,300 บาท) ต่อคนตาม Sein Htay. Sein Htay กล่าวว่าเขาเชื่อทั้งหมดของการค้ามนุษย์และโบรกเกอร์มีการเชื่อมต่อกับเครือข่ายเดียวกัน . มันเริ่มต้นด้วยโบรกเกอร์ท้องถิ่นในหมู่บ้านเล็ก ๆ ในประเทศพม่าและขยายการค้าของเถื่อนและค้ามนุษย์ในประเทศไทยรวมทั้งชาวพม่าและชาวไทย. "[แม่ทัพ] โบรกเกอร์จ่ายทันทีเชลยเพราะพวกเขาต้องการชาวประมง มีความต้องการขนาดใหญ่ และ [โบรกเกอร์และผู้ค้า] สร้างรายได้อย่างรวดเร็วจากการค้านี้ พวกเขาจะได้รับเงินทันทีที่พวกเขาขายคนในเรือ "Sein Htay กล่าว. เขากล่าวว่ากัปตันและเจ้าของเรือไม่อนุญาตให้แรงงานข้ามชาติที่เอกสารทางกฎหมายใด ๆ เพราะกลัวว่าพวกเขาจะพยายามที่จะหลบหนี แรงงานข้ามชาติในประเทศไทยโดยไม่ต้องลงทะเบียนเอกสารที่มีความเสี่ยงที่ดีของการถูกจับทรมานตะรางเนรเทศหรืออยู่ภายใต้การกรรโชก. เมื่อเรือประมงท่าเรือเชลยจะถูกเก็บไว้ในค่ายบนฝั่งตรวจสอบโดยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยติดอาวุธ มีโอกาสน้อยสำหรับนักโทษที่จะหลบหนีในขณะที่ฝั่งมีและแม้ในขณะที่พวกเขาพวกเขามักจะจบลงจับโดยตำรวจท้องถิ่นในการสมรู้ร่วมคิดกับผู้ค้าที่กลับไปยังเจ้าของเรือประมง '. Sein Htay กล่าวว่าเจ้าของจำนวนมากของ เรือประมงจะนำตัวเลขในชุมชนรวมทั้งนักการเมืองนักธุรกิจท้องถิ่นและผู้บริหารและมีการเชื่อมต่อกับตำรวจ ตำรวจท้องถิ่นเขากล่าวว่าได้รับสินบนที่จะกลับมาเป็นทาสให้กับเจ้าของเรือและกัปตัน. เรียกร้อง Sein Htay จะได้รับการสนับสนุนโดยเดวิดแฮมมอนด์ซีอีโอและผู้ก่อตั้งสิทธิมนุษยชนในทะเลที่ไม่แสวงหากำไรของอังกฤษที่จะช่วยสร้างความตระหนักและความรับผิดชอบต่อสิทธิมนุษยชน . การละเมิดตลอดทั้งสภาพแวดล้อมทางทะเลแฮมมอนด์บอกวารสารว่าผู้ที่ทำงานในการค้ามนุษย์และการค้าการลักลอบนำเข้ามาจากเครือข่ายความผิดทางอาญาที่จัดตั้งขึ้นที่ฝังอยู่ในระบบเศรษฐกิจในท้องถิ่นและได้รับการสนับสนุนโดยมักตำรวจท้องถิ่น นี้เป็นเรื่องของการรายงานของสื่อซึ่งชื่ออาวุโสทหารทางการเมืองและเจ้าหน้าที่ของรัฐที่มีส่วนเกี่ยวข้องในขณะนี้ถูกข้อหาอาชญากรการมีส่วนร่วมของพวกเขาใน "ห่วงโซ่อุปทานของมนุษย์." "เครือข่ายดังกล่าวไม่ได้เป็นโอกาสหนึ่ง แทนมันเป็นโครงสร้างที่ดีขึ้นและเนื้อหาที่ได้กลายเป็นที่ฝังอยู่ในเนื้อผ้าของผู้ใหญ่ในสังคมที่มนุษย์เป็นสินค้าโภคภัณฑ์ที่ซื้อขาย "แฮมมอนด์กล่าวว่า. เขาเสริมว่าการฟื้นฟูที่ชัดเจนของการค้าทาสเป็นเครื่องยืนยันถึงการยอมรับโดยปริยายของ ในบางตำรวจวงการทหารและผู้บริหารการสนับสนุนโดยความจริงที่ยากที่กำไรมาก่อนคน. "โดยองค์กรพัฒนาเอกชนเช่นเราละเมิดไม่ต้องสงสัยจะยังคงที่จะไปแจ้งความและในสูญญากาศของการรับรู้และไม่สามารถโดยสังคมได้อย่างมีประสิทธิภาพตอบสนอง คูณชั่วกำไรอาชญากรและคนธรรมดายังคงถูกทำร้าย "แฮมมอนด์กล่าวว่า. ตลาดทั่วโลกและเป็นทาสโซ่ทาสสมัยใหม่ในเรือประมงในน่านน้ำเอเชียตะวันออกเฉียงใต้พิสูจน์ให้เห็นว่าการเป็นทาสของสมัยโบราณยังคงเนื่องจากความต้องการในตลาดโลกสำหรับอาหารทะเลและผลิตภัณฑ์สำหรับอาหารสัตว์เลี้ยง. รายงานการสืบสวนโดยหนังสือพิมพ์ต่างประเทศรวมทั้งเดอะการ์เดีย, The New York Times และข่าวที่เกี่ยวข้องพบว่าส่วนมากของส่วนผสมในอาหารสัตว์และอาหารทะเลที่มีจำหน่ายในประเทศสหรัฐอเมริกาและยุโรปที่มีการผลิตโดยแรงงานราคาถูกและ แรงงานทาสจากภาคประมงไทย. นิวยอร์กไทม์สรายงาน 27 กรกฎาคมที่มากของอาหารสัตว์เลี้ยงเช่นแมวกระป๋องและอาหารสุนัขหรืออาหารสำหรับสัตว์ปีกสัตว์และปลาฟาร์มเลี้ยงจัดส่งและขายให้กับประเทศสหรัฐอเมริกามาจากน่านน้ำนอก ประเทศไทย. ในเดือนพฤษภาคมของปีนี้การค้ามนุษย์ในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ได้รับความสนใจในระดับนานาชาติเมื่อกว่า 3,000 อพยพ Rohingyan จากประเทศพม่าและบังคลาเทศถูกทิ้งลอยโดยการค้าและการค้าของเถื่อนในทะเลอันดามันและอ่าวเบงกอลและหลายร้อยศพเชื่อว่าจะเป็นศพ ของผู้ที่ตกเป็นเหยื่อของการค้ามนุษย์ที่พบในมาเลเซียและไทยในค่ายที่ดำเนินการโดยแก๊งค้ามนุษย์. ไทยและการตอบสนองของเจ้าหน้าที่มาเลเซียเพื่อการค้นพบหลุมฝังศพกระจัดกระจายรูปแบบการค้ามนุษย์และนำไปสู่การละเมิดสิทธิมนุษยชนเพิ่มเติมต่อ Rohingyan และแรงงานข้ามชาติที่บังคลาเทศเป็นผู้ค้าผลักดันเรือออก ทะเลและปฏิเสธรอดชีวิตทรัพยากรใด ๆ . ตั้งแต่ปี 2012 กว่า 150,000 โรฮิงญาหลบหนีไปทางตะวันตกของพม่าที่จะหลบหนีการประหัตประหารและการค้ามนุษย์ในประเทศพม่าและบังคลาเทศได้ซื้อและขายนับหมื่นของพวกเขาหลอกพวกเขาลงบนเรือทาสสมัยใหม่ที่มีสัญญา ของการจ้างงานที่ร่ำรวยในประเทศมาเลเซีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาบอกว่าเขาเห็นอย่างน้อย 15 ชาวประมงถูกทรมานและถูกยิงโดยกัปตัน และลูกเรือ เพราะพวกเขาป่วยและขอยาด้วย ร่างกายของมนุษย์ถูกโยนลงไปในทะเล

" ฉันกำลังเศร้ามากเห็นเพื่อนร่วมงานตาย แต่ฉันก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากรู้สึกเศร้า พวกเขามี ปืนพก และเราไม่มีอะไรเลย เราไม่สามารถไปสู้กับพวกเขา , " หม่องเทพูด

captors ของเขาผ่านห้าปีเขาถูกขังอยู่ในทะเล เมือง ไฮ ไม่มีเงิน สิ่งที่เขาได้รับคือเงินเดือนที่จ่ายให้นายหน้าที่ขายเขาไปทำงานบนเรือตกปลา เมื่อเขาตระหนักว่าเขาจะไม่มีวันถูกเปิดเผย และอาจตายในทะเล เมือง ไฮ มีมติที่จะเสี่ยงทุกอย่างเพื่อหนี

" ผมตัดสินใจว่ายน้ำสำหรับชีวิตของฉัน ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้นเพราะไม่มีอะไรจะเลวร้ายยิ่งกว่าการเป็นทาส ผมรู้แค่สองอย่าง ฉันจะตายหรือรอด . ถ้าฉันไม่ตาย ฉันก็จะได้รับอิสรภาพ ดังนั้น มันคือตอนกลางคืน ผมและเพื่อนกระโดดลงไปในน้ำและว่ายน้ำเพื่อเอาชีวิตรอด ทั้งหมดที่ผมมีคือเสื้อผ้าที่ผมใส่ และโทรศัพท์ "

เขาจะจับโทรศัพท์ เขาจะซื้อตอนที่เค้าทำงานไม้โรงงานห่อในพลาสติกก่อนที่จะกระโดดลงไปในน้ำ " เมื่อเราไปถึงฝั่ง

ผมใช้โทรศัพท์เรียกให้ช่วย " หม่องเทบอกว่า

เมื่อเขาถึงฝั่งบนเกาะในอินโดนีเซีย ที่ติดกับน่านน้ำไทยเมือง ไฮ บอกว่าเขาเรียกหมายเลขโทรศัพท์ที่เขาเห็นเขียนบนป้ายและป้ายเสนอความช่วยเหลือ เขาถูกช่วยโดยทีมงานจากต่อต้านทาสนานาชาติเป็นสิทธิมนุษยชน องค์กรพัฒนาเอกชน ( NGO ) ซึ่งทำงานเพื่อขจัดทุกรูปแบบของการเป็นทาสทั่วโลก เขาถูกนำตัวไปยังเกาะภูเก็ต ประเทศไทย ที่ต่อต้านทาสนานาชาติ ปล่อยตัวเขาให้กับมูลนิธิเพื่อการศึกษาและการพัฒนา ( FED ) , องค์กรสิทธิแรงงานพม่าที่อยู่ในภาคใต้

มินอู เป็นสิทธิของชนชั้นแรงงานที่ทำงานให้เฟดบอกวารสาร" ต่อต้านทาสติดต่อสำนักงานของเราและให้เราดูแลเขา เราก็ช่วยเหลือเขา กับทนาย และเพื่อนร่วมงานของเรา ตอนนี้เขาอยู่กับเรา และปลอดภัย "

ค้ามนุษย์ และทาสเครือข่ายค้า

ผมตองนักเคลื่อนไหวสิทธิแรงงานพม่า , ผู้อำนวยการของกรุงเทพจากกลุ่มสมาคมสิทธิแรงงานพม่าในไทยบอกวารสารที่เกี่ยวกับร้อยละ 90 ของการค้าประมงในประเทศไทย จากพม่า รองลงมา คือ กัมพูชาและลาว ประมาณ 3 ล้านบาท แรงงานข้ามชาติจากประเทศพม่าจะอาศัยและทำงานในประเทศไทย ตามกลุ่มสิทธิแรงงาน

ผมตองบอกว่าคีย์เป็นปัญหาว่าประชาชนชาวพม่า รวมทั้งบัณฑิตของมหาวิทยาลัยมากมาย ไม่มีงานในพม่า จึงเสี่ยงที่จะเข้ามาในประเทศไทยเชื่อว่ามีงานดี โอกาสตรงนั้น

" ยังไงก็เสี่ยงชีวิตของพวกเขาที่จะได้รับการสนับสนุนจากครอบครัวของพวกเขาดังนั้นพวกเขาสามารถกลับพม่า พวกเขาสามารถส่ง 100000 เพื่อ 200000 จ๊าด ( $ 100 - $ 200 ต่อเดือนเพื่อให้ครอบครัวของพวกเขา ดังนั้น พวกเขาเข้ามาทำงานในประเทศไทย บางส่วนของพวกเขาจะเชื่อคำพูดของโบรกเกอร์และธุรกิจเพื่อให้พวกเขาออกจากประเทศพม่า เพื่องานที่ดีขึ้น " นายจอว์ ตองบอกว่า

กลุ่มสิทธิแรงงานยืนยันหม่องเทบัญชี พวกเขากล่าวว่าอุตสาหกรรมการประมงในประเทศไทย เป็นภาคที่แย่ที่สุด สำหรับการลักลอบค้าแรงงานข้ามชาติจากพม่า ( ที่รู้จักกันว่า พม่า กัมพูชา และลาว ที่แรงงานข้ามชาติมักจะทำงานในน่านน้ำนอกประเทศไทย มาเลเซีย และอินโดนีเซีย ด้วยความหวังของการปล่อย ผู้ค้าแรงงานในช่วงอายุตั้งแต่ 8 ถึง 60 ,และจะขายให้กับเรือ ' หัวหน้าแก๊งลักลอบค้ามนุษย์ ,

พวกเขาถูกบังคับให้ทำงาน 20 ชั่วโมงต่อวัน บางครั้งดุ๊กดิ๊ก , สกปรก และอันตรายกับน้อยหรือไม่จ่าย บางคนได้รับในทะเลเป็นเวลาห้าปีโดยไม่เห็นที่ดิน และส่วนมากจะตีหรือฆ่าโดย captors ของพวกเขาหากพวกเขาจะป่วย หรือไปทำงานสำหรับระยะเวลาใด