The Mon kingdom of Dvaravati (also

The Mon kingdom of Dvaravati (also called Siam) flourished in what is now Thailand from the sixth century c.e. to around the 11th century. The kingdom covered the political area of Nakhon Pathom (west of present-day Bangkok), U-Thong, and Khu Bua.

Dvaravati extended outward from the lower Chao Phraya River valley, to the westward Tenasserim Yoma, and then southward to the Isthmus of Kra. The kingdom also consisted of towns immediately outside this perimeter that paid tribute to the kingdom, while not necessarily considering themselves under its direct rule.

Dvaravati did not yield strong political influence on other established Mon kingdoms or states such as Myanmar or the Mon in northern Thailand. This was because of its isolated geographical location (surrounded by mountainous regions). Dvaravati is considered to be the epicenter of the spread of Indian culture in the region.
The Dvaravati kingdom’s capital was Nakhon Pathom, a city archaeologists and historians believe to have been established around 3 b.c.e. Around 607 Chinese pilgrims wrote of a kingdom called To-lo-poti, which practiced Buddhism. It is widely believed that they wrote of Dvaravati.

While the name Dvaravati is of Sanskrit origins, the kingdom was only referred to as such by the Western world in 1964 when anthropologists and archaeologists found coins in the area inscribed with the words sridvaravati. The presence of coins indicates trade, and the Dvaravati kingdom was famed for its trading culture with India, and its sophisticated economic infrastructure.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ราชอาณาจักรของศาสตร์ (ยังเรียกว่าสยาม) เจริญรุ่งเรืองในประเทศไทยจาก c.e. ศตวรรษที่หกไปรอบศตวรรษ 11 ราชอาณาจักรครอบคลุมพื้นที่ทางการเมืองของนครปฐม (ทางตะวันตกของเหตุการณ์กรุงเทพมหานคร), อู่ทอง และคูบัว ทวารวดีขยายขาออกจากหุบเขาริมแม่น้ำเจ้าพระยาลดลง การทางตะวันตกของ Tenasserim Yoma และกระของคอคอดแล้วตอนใต้ อาณาจักรยังประกอบด้วยของเมืองนอกขอบเขตนี้ที่จ่ายส่วยให้ราชอาณาจักร ในขณะที่ไม่จำเป็นต้องพิจารณาตัวเองภายใต้การปกครองโดยตรง ทันที ทวารวดีได้อัตราผลตอบแทนอิทธิพลทางการเมืองอื่น ๆ อาณาจักรมอญหรืออเมริกาเช่นพม่าหรือมอญในภาคเหนือขึ้น นี้ได้เนื่องจากที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ที่แยกต่างหาก (ล้อมรอบ ด้วยพื้นที่ภูเขา) ทวารวดีถือเป็นจุดศูนย์กลางของการแพร่กระจายของวัฒนธรรมอินเดียในภูมิภาคเมืองหลวงของอาณาจักรทวารวดีนครปฐม โบราณคดีเมือง และนักประวัติศาสตร์เชื่อว่าการก่อตั้งขึ้นรอบ ๆ ประมาณ 607 พิลกริมส์จีนเขียนราชอาณาจักรไปหล่อ-poti ซึ่งปฏิบัติพระพุทธศาสนาที่เรียกว่า b.c.e. 3 อย่างกว้างขวางเชื่อว่าที่พวกเขาเขียนของทวารวดีขณะชื่อทวารวดีต้นกำเนิดภาษาสันสกฤต ราชอาณาจักรได้เฉพาะที่อ้างอิงถึงเช่น โดยโลกตะวันตกในปี 1964 เมื่อนักโบราณคดีและมานุษยพบเหรียญจารึกกับ sridvaravati คำใน ของเหรียญระบุว่า ทางการค้า และอาณาจักรทวารวดีมีชื่อเสียงด้านวัฒนธรรมการค้ากับอินเดีย และโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจที่ซับซ้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อาณาจักรมอญทวารวดี (ที่เรียกว่าสยาม) เจริญรุ่งเรืองในตอนนี้ก็คือประเทศไทยจากซีอีศตวรรษที่หกประมาณศตวรรษที่ 11 อาณาจักรครอบคลุมพื้นที่ทางการเมืองของจังหวัดนครปฐม (ทางตะวันตกของวันปัจจุบันกรุงเทพฯ) อู่ทองและคูบัว. ทวารวดีขยายออกมาจากที่ต่ำกว่าหุบเขาแม่น้ำเจ้าพระยาไปทางทิศตะวันตกตะนาวศรีโยมาแล้วใต้คอคอด กระ ราชอาณาจักรนอกจากนี้ยังประกอบไปด้วยเมืองทันทีนอกปริมณฑลที่จ่ายส่วยให้อาณาจักรนี้ในขณะที่ไม่จำเป็นต้องพิจารณาตัวเองภายใต้การปกครองโดยตรง. ทวาราวดีไม่ได้ผลมีอิทธิพลทางการเมืองที่แข็งแกร่งในการอื่น ๆ ที่จัดตั้งขึ้นในราชอาณาจักรมอญหรือรัฐเช่นพม่าหรือมอญในภาคเหนือของประเทศไทย . นี้เป็นเพราะที่ตั้งทางภูมิศาสตร์ที่แยก (ล้อมรอบด้วยพื้นที่ภูเขา) สมัยทวารวดีถือว่าเป็นศูนย์กลางของการแพร่กระจายของวัฒนธรรมอินเดียในภูมิภาคที่. เมืองหลวงของอาณาจักรทวารวดีเป็นนครปฐมซึ่งเป็นนักโบราณคดีเมืองและนักประวัติศาสตร์เชื่อว่าจะได้รับการยอมรับไปทั่ว 3 คริสตศักราชรอบ 607 ผู้แสวงบุญชาวจีนเขียนของอาณาจักรที่เรียกว่าต้องแท้จริง -poti ซึ่งการปฏิบัติพุทธศาสนา เป็นที่เชื่อกันอย่างกว้างขวางว่าพวกเขาเขียนทวาราวดี. ในขณะที่ชื่อทวารวดีที่มีต้นกำเนิดภาษาสันสกฤตในราชอาณาจักรเป็นเพียงการเรียกเช่นนี้โดยโลกตะวันตกในปี 1964 เมื่อนักมานุษยวิทยาและนักโบราณคดีพบเหรียญในพื้นที่ที่ถูกจารึกไว้ด้วยคำ sridvaravati การปรากฏตัวของเหรียญบ่งชี้การค้าและอาณาจักรทวาราวดีเป็นที่รู้จักวัฒนธรรมการค้ากับอินเดียและโครงสร้างพื้นฐานทางเศรษฐกิจที่มีความซับซ้อน